Dlaczego dzieci są agresywne?

Prezentacja na temat: "Dlaczego dzieci są agresywne?"— Zapis prezentacji:

1 Dlaczego dzieci są agresywne?
Przyczyny agresji Dlaczego dzieci są agresywne?

2 Ważne!!! Prawie w każdym przypadku zachowanie agresywne
jest wołaniem dziecka o pomoc w sytuacji, w której samo nie może sobie poradzić.

3 Co to jest agresja? Agresja
Zachowanie się zmierzające do wyładowania niezadowolenia lub gniewu na osobach lub rzeczach; wroga, napastliwa postawa wobec kogoś (Słownik Wyrazów Obcych PWN) - Działanie zamierzone, które ma na celu wyrządzenie komuś lub czemuś krzywdy lub szkody.

4 Przemoc to działanie długofalowe,
Co to jest przemoc? Przemoc to działanie długofalowe, w którym nie występuje równowaga sił. Zamiennie stosuje się słowo mobbing lub bulling, które dotyczy przemocy wśród uczniów.

5 Przyczyny agresji Agresja z frustracji – to wynik wychowania w domu
w atmosferze nadopiekuńczości i zbyt dużych ograniczeń. Zachowania agresywne tych dzieci są formą zwrócenia na siebie uwagi dla zaspokojenia ważnych własnych potrzeb i tylko w ten sposób potrafi te potrzeby komunikować.

6 Lęk- to uczucie napięcia emocjonalnego, poczucie bezradności i niepokoju związane z utratą poczucia bezpieczeństwa w kontakcie z najbliższymi osobami. Dziecko porzucone uczuciowo przez matkę, ojca lub oboje rodziców (rozwód, śmierć jednego z rodziców, rozstanie z matką lub ojcem na jakiś czas); Narodziny dziecka; Negatywna ocena osiągnięć rozwojowych, naśmiewanie się z nieudolności dziecka w jego obecności; Niedostrzeganie dziecka. Bo „jest grzeczne”: Zjawisko etykietowania – raz wydana opinia na temat dziecka i jego zachowań może być przyczyną, że dziecko będzie się wręcz starało zachowywać tak, jak o nim mówią inni; Nie rozwiązywane konflikty; Sprzeczne zachowania rodziców, wychowawców, opiekunów; Zbyt sztywne i niejednoznaczne reguły (zbyt słabe lub zbyt ostre); Programy telewizyjne nasycone agresją; 10. Brak czasu na swobodną zabawę.

7 Rodzaje zachowań agresywnych

8 przezywanie, skarżenie, aroganckie odzywanie się do dorosłych lub
Agresja werbalna przezywanie, skarżenie, aroganckie odzywanie się do dorosłych lub rówieśników, wyśmiewania, czynienie złośliwych uwag mających na celu zrobienie komuś przykrości.

9 Agresja niewerbalna Występuje pod dwoma postaciami:
a) Agresji fizycznej b) Agresji niefizycznej

10 Agresja fizyczna to bezpośrednie zadawanie bólu innym osobom.
W momencie wybuchu złości dziecko rzuca się z pięściami, bije inne dzieci, gryzie, drapie. Atak często skierowany jest na osobę, która tę agresję wywołała. Może być również tak, że atak złości wywoła osoba dorosła, a dziecko odreaguje na koledze, jakimś przedmiocie itp. Ta forma agresji nazywa się agresją z przeniesieniem, jest bowiem przeniesiona z osoby, która ją wywołała, na inną osobę lub przedmiot.

11 Agresja niefizyczna To forma agresji bardzo często występująca u dzieci w wieku przedszkolnym. Wyraża się poprzez: Przedrzeźnianie b) Robienie min c) Pokazywanie języka innemu dziecku z zamiarem zrobienie mu przykrości d) Różnego rodzaju gesty mające zranić inną osobę

12 Agresja niefizyczna Do agresji niefizycznej zalicza się również:
-agresję instrumentalną, która polega na wyborze przez dziecko takiego sposobu zachowania, które może przynieść mu jakąś korzyść, agresję naśladowczą – polegającą na modelowaniu zachowań zgodnie z obserwowanym wzorcem. Zachowania agresywne obserwowane przez dziecko u dorosłych (rodziców, nauczycieli, starszego rodzeństwa) są często przejmowane i prezentowane przez nie w stosunku do osób dorosłych i rówieśników.

13 Treści realizowane w pracy z dziećmi agresywnymi
Uczenie się lepszego rozumienia siebie samych i innych ludzi: integracja grupy, Kształtowanie umiejętności wykazywania zrozumienia dla innych, Rozwijanie sfery emocjonalnej dziecka (empatia), Budowanie atmosfery wzajemnego zaufania, Tworzenie pozytywnych kontaktów społecznych w grupie, f) Budowanie poczucia bezpieczeństwa, przynależności do rodziny.

14 2. Budowanie poczucia własnej wartości i silnej tożsamości:
Dowartościowanie dzieci o niskiej samoocenie, Kształtowanie umiejętności asertywnych, Pobudzanie do minimalizowania u siebie negatywnych cech i zachowań, d) Wdrażanie do wyboru zachowań społecznie akceptowanych.

15 3. Nawiązywanie pozytywnych interakcji
Rozwój umiejętności nawiązywania i utrzymywania pozytywnych interakcji z innymi dziećmi, b) Kształtowanie poczucia przynależności do danej grupy

16 4. Dostrzeganie, rozpoznawanie i nazywanie własnych cudzych uczuć
4. Dostrzeganie, rozpoznawanie i nazywanie własnych cudzych uczuć. Rozpoznawanie zachowań agresywnych Kształtowanie umiejętności rozpoznawania zachowań sygnalizujących agresję, Kształtowanie postaw prospołecznych, c) Kształtowanie umiejętności rozpoznawania i nazywania uczuć

17 5. Rozpoznawanie przyczyn agresji
Minimalizowanie stanów napięcia w grupie, Kształtowanie umiejętności poznawania i oszacowania własnych wpływów na środowisko społeczne, c) Uświadamianie dzieciom konsekwencji zachowań agresywnych.

18 6. Pokojowe rozwiązywanie konfliktów
Kształtowanie umiejętności opanowania złości i agresji oraz ich przezwyciężania, Kształtowanie umiejętności radzenia sobie z problemami, c) Próby rozwiązywania konfliktów.

19 7. Opanowanie i przezwyciężanie zachowań agresywnych
Przeciwdziałanie zachowaniom agresywnym, Kształtowanie nawyków zgodnego zachowania, Kształtowanie postaw prospołecznych, Rozwijanie zdolności empatycznych, e) Rozwój postawy solidarności w grupie

20 Metody wykorzystywane w pracy z dziećmi agresywnymi
Słowne: pogadanka, rozmowa, opowiadanie, dyskusja Eksponujące: odgrywanie ról i scenek, inscenizacje Aktywne: Krąg uczestników – polega na utworzeniu kręgu. Sprzyja rozwijaniu umiejętności wyrażania uczuć, słuchania odczuć innych oraz zapamiętywania tego co zostało powiedziane. Umożliwia nawiązanie dobrego kontaktu wzrokowego i emocjonalnego. Możliwe jest wprowadzenie elementów kontaktu fizycznego (dotykanie, głaskanie). Daje dzieciom więcej ciepła i ułatwia kontakty. .

21 d.c. metod……….. - Burza mózgów- to metoda polegająca na generowaniu pomysłów niezależnie od ich jakości i trafności. Ma nauczyć dzieci szacunku dla pomysłów innych, a także twórczego rozwiązywania problemów. Pozwala przełamywać schematy myślowe. Pobudza aktywność w zajęciach. Może być stosowana w całej grupie lub podgrupach. Należy przedstawić cel i poprosić o podanie jak największej liczby pomysłów dotyczących rozwiązania określonego problemu.

22 d.c. metod……….. Uzupełnianie zdań – celem tej metody jest uzewnętrznienie reakcji, ułatwianie samodzielnej wypowiedzi i porozumienia się z innymi. Dokończenie zdań pozwala dostrzec uczniom podobieństwa i różnice między nimi. Gry i zabawy – technika ta jest używana, gdy w grupie panuje duże napięcie utrudniające realizację zadania. - Psychodrama – polega na odgrywaniu krótkich scenek na wybrane tematy. Powierzając dzieciom role należy poinformować, że mają odegrać scenkę w sposób zbliżony do własnych zachowań i oczekiwań w danej sytuacji. Trzeba dać czas grupie na przygotowanie się, przekazać więcej informacji o roli. Dzieci powinny mieć swobodę reakcji, ale jeśli to konieczne to należy zastosować „STOP” np. aby przedyskutować zaistniałą sytuację.

23 d.c. metod……….. Muzyka i piosenki – jest to metoda, którą można zastosować, gdy istnieje potrzeba wyciszenia grupy lub jej pobudzenia (w zależności od celu stosuje się inny rodzaj muzyki). Dzieci mogą poprzez piosenkę wyrażać swoje uczucia i myśli. - Rysunki – jest to metoda bardzo chętnie stosowana przez wszystkie dzieci. Należy zachęcać dzieci do samodzielnego wykonania pracy i doprowadzić ją do końca.

24 Skuteczne zasady przeciwdziałania zachowaniom agresywnym
pod żadnym pozorem nie stosuj kar fizycznych – nie wyeliminujesz zachowań agresywnych samemu będąc agresywnym; nie karaj w uniesieniu i zdenerwowaniu, stosuj jedynie karanie słowne połączone z tłumaczeniem, wyjaśnianiem, perswazją – manifestowaniem przykrości (kara psychologiczna); jeżeli ukarzesz dziecko, musisz się postarać, aby wychowanek zrozumiał sens stosowanej kary, należy mu wyjaśnić za co i dlaczego został ukarany; karząc za zachowanie agresywne należy jednocześnie dostrzegać i nagradzać różnorodne zachowania pozytywne dziecka, zwłaszcza wszelkie przejawy życzliwości wobec innych, pomoc, dostrzeganie cudzych potrzeb;

25 c.d. skutecznych zasad…………………..
gdy nie jesteś akceptowana przez wychowanka (co zdarza się bardzo rzadko wśród małych dzieci) nie karaj bezpośrednio sama dziecka, posłuż się opinią tej grupy, z którą wychowanek się liczy lub rodzicami dziecka; powinnaś posiadać umiejętność wczuwania się w przekazywane przez dziecko informacje i kryjące się za nimi przeżycia; wystrzegaj się bycia słuchaczką z pozoru, powierzchowną, nie zainteresowaną; w momentach napięcia doprowadź do wspólnego śmiechu w grupie, by utrzymać dobry klimat; wszystkie zadania jakie dzieci wykonują w grupie traktuj z powagą – dzieci nie mogą się lękać, że zostaną negatywnie ocenione;

26 c.d. skutecznych zasad…………………..
Przyjmij postawę życzliwości, zaufania i zrozumienia oraz indywidualizacji; Stwórz dziecku sytuację do osiągnięcia sukcesu poprzez proponowanie ćwiczeń dostosowanych do jego możliwości; Utrzymuj partnerski kontakt z rodzicami lub opiekunami dziecka; Ucz dzieci rozpoznawania uczuć przeżywanych przez siebie i innych oraz ujawniać uczucia przeżywane w różnych sytuacjach; Ucz, że odmienne poglądy bywają słuszne, a w wypadku konfliktu należy szukać kompromisu; Organizuj zajęcia w zespołach powierzając funkcje kierownicze tym dzieciom, które zwykle zajmują pozycje podporządkowane;

27 c.d. skutecznych zasad…………………..
Wzmacniaj poczucie własnej wartości w dzieciach i zainteresowania sobą nawzajem; stawiaj dzieciom wysokie wymagania, pamiętaj jednak aby docenić wysiłek dziecka, zrozumieć go oraz wspólnie odczuwać jego trudności emocjonalne (możesz powiedzieć: „Pobiłeś go, bo się zdenerwowałeś. Rozumiem. Przykro mi z tego powodu, ale wiesz, że bić nie wolno. Za karę….); uświadom dzieciom mechanizm konfliktu, ucz alternatywnych sposobów rozwiązywania problemów.

28 Opracowała na podstawie literatury
Wiesława Stadnik