Prostytucja Kobiet.

Prezentacja na temat: "Prostytucja Kobiet."— Zapis prezentacji:

1 Prostytucja Kobiet

2 Perspektywa historyczna
W starożytnych państwach (Babilon, Fenicja, Syria) prostytucja występowała w dwóch formach: religijnej (oddawanie się kapłanek, co miało sprzyjać zbiorom) i gościnnej (oddawanie żony lub córki gościowi), W starożytnej Grecji istniały 3 stopnie prostytucji: dikteriady (zwykle niewolnice), które zgodnie z prawem Solona zamieszkiwały w domach publicznych, auletridy (tancerki, flecistki), odwiedzające mężczyzn w domach, hetery (kurtyzany), utrzymywane przez najbogatszych

3 W starożytnym Rzymie wszystkie prostytutki publiczne zwano Quaesturiae, a wśród nich wyróżniano: Noctilucasae (pracujące nocą), Busturiae (pracujące na cmentarzach), Copae i Alicariae (pracujące w restauracjach), Germańskie prawo ludowe (VI – IX w.) określało każdą kobietę, która dopuściła się stosunku pozamałżeńskiego za prostytutkę (Hure); taki stosunek był surowo karany przez męża lub jego rodzinę (obcięcie włosów, pędzenie nago i publiczne bicie batami), Od XIII w. prawa miejskie z reguły rezygnowały z karania prostytucji, karały natomiast naruszenie określonych zakazów, np. prawo miejskie dla Augsburga, wydane przez Rudolfa von Habsburga, zakazywało prostytutkom przebywania w mieście w czasie wielkiego postu oraz w sobotnie noce

4 Prawo kanoniczne występowało przeciw prostytucji, papież Paweł IV w bulli Volens sceleribus z 1558 r. zagroził prostytutkom surowymi karami, gdyby ich klientami zostali klerycy lub żonaci; papież Pius V wprowadził skoszarowanie prostytutek, z podaniem dnia i godziny, kiedy dozwolono im opuszczać koszary; z kolei Sykstus V wprowadził kary cielesne za prostytucję (obcinanie nosa, uszu, aż do kary śmierci), Oświecenie charakteryzujące się emancypacją kobiet i humanizacją prawa wprowadziło tolerancję dla „słabości ludzkich”. Feuerbach domagał się oddzielenia prawa od poglądów obyczajowych, a prostytucję zakwalifikował do wykroczeń policyjnych, penalizowanych grzywną, więzieniem, domem pracy

5 Idee oświecenia znalazły odbicie w ustawach z okresu oświeconego absolutyzmu; w wydanej 1787 r. przez Józefa II kodyfikacji – Josephinie prostytucja zawodowa wiązała ze stanem wywołania publicznego zgorszenia; w kodeksie karnym 1871 r. prostytucja zawodowa została uznana za wykroczenie

6 Prostytucja – charakterystyka zjawiska
Prostytucja – polega na utrzymywaniu przypadkowych, odpłatnych stosunków seksualnych bez uczuciowego zaangażowania partnerów, w tym zakresie można wyróżnić stosunki między osobami różnej płci (prostytucja heteroseksualna) i tej samej płci (prostytucja homoseksualna) Do cech charakterystycznych analizowanego zjawiska należy zaliczyć: osiąganie korzyści materialnej, częstą zmianę partnerów, uczuciową oschłość,

7 Istnieje wiele systemów regulacji zjawiska prostytucji, zasadnicze są następujące:
prohibinicjonizm, reglamentaryzm, neoreglamentaryzm, abolicjonizm. Prohibicjonizm – polega na całkowitym zakazie uprawiania prostytucji, która stanowi przestępstwo. Przeciw takiemu ujęciu wysuwa się liczne zarzuty, przepisy przeciw prostytucji są formułowane przeciwko kobietom, mężczyźni pozostają bezkarnymi. Ponadto uznanie prostytucji za przestępstwo wedle płynnych kryteriów może prowadzić do krzywd, nadużyć, daleko posuniętej ingerencji w sferę życia prywatnego.

8 Reglamentaryzm – nurt opierający się na następujących założeniach:
uznawał fizjologiczną potrzebę mężczyzny do zaspokojenia popędu płciowego, uwzględniał, że warunki ekonomiczne nie umożliwiają zawierania wczesnych małżeństw, zwracał uwagę na fakt, że prostytutki nie korzystają z opieki medycznej, rozszerzając choroby weneryczne. Prostytutki skoszarowano w domach publicznych, rejestrowano kobiety, które decydowały się wykonywać wskazany proceder. System ten nie był dobrze oceniany, powierzenie organom policji kompetencji w zakresie oceny moralnej i trybu życia kobiety prowadziło do nadużyć.

9 Neoreglamentaryzm – stanowił modyfikację poprzedniego systemu, wyrażał się w rejestracji prostytutek przez organy sanitarne, jego celem było zwalczanie rozprzestrzeniania się chorób wenerycznych. W systemie tym obowiązywał zakaz prowadzenia domów publicznych. System ten budził wątpliwości, prowadził bowiem do pełnej dyskryminacji kobiet oraz w zasadzie braku możliwości ich faktycznej resocjalizacji. Abolicjonizm – zainicjowany został w Anglii w latach 70. XIX wieku przez Józefinę Buthler, zaatakował instytucję domów publicznych i prostytucje rejestrowaną, wskazywał na nierówność między mężczyznami i kobietami. Abolicjoniści wysuwali następujące argumenty: trudności w tworzeniu definicji prostytucji powodowały kłopoty w klasyfikowaniu tego rodzaju czynu przestępnego,

10 nie ma podstaw by karać tylko jednego z uczestników czynu nierządnego,
pobyt w więzieniu utrudnia proces rehabilitacji. Do podstawowych założeń abolicjonizmu należy zaliczyć: podnoszenie higieny psychicznej społeczeństwa i krzewienie oświaty zdrowotnej, profilaktykę, mającą chronić dziewczęta przed prostytucją, wszechstronną reedukację prostytutek, surowe karanie wszystkich czynów związanych z eksploatacją prostytucji.

11 Polskie prawo karne Świadczenie usług seksualnych nie jest w Polsce karalne. Karze pozbawienia wolności do lat 3 podlega natomiast: Nakłanianie innej osoby do uprawiania prostytucji (stręczycielstwo – art. 204 § 1 k.k.), ułatwianie prostytucji (kuplerstwo – art. 204 § 1 k.k. ), czerpanie korzyści z uprawiania prostytucji przez inną osobę (sutenerstwo - art. 204 § 2 k.k.), Przestępstwem zagrożonym karą do 10 lat pozbawienia wolności jest doprowadzenie innej osoby do uprawiania prostytucji przez zastosowanie przemocy, gróźb, podstępu, wykorzystania stosunku zależności lub krytycznego położenia (art. 203 k.k.)

12 Przestępstwem jest też obcowanie płciowe (art. 197 § 1 k. k
Przestępstwem jest też obcowanie płciowe (art. 197 § 1 k.k.) i poddanie się innej czynności seksualnej albo jej wykonanie (art. 197 § 2 k.k.), jeśli osoba została do niej przymuszona przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem, lub gdy wykorzystano jej upośledzenie umysłowe, chorobę psychiczną (art. 198 k.k.) albo krytyczne położenie, czy stosunek zależności (art. 199 k.k.), Przestępstwem jest również doprowadzenie do obcowania płciowego lub poddanie się czynności seksualnej, czy jej wykonanie przez osoby małoletnie (art. 200 k.k.) lub spokrewnione, wstępnego, zstępnego, przysposobionego, przysposabiającego, brata lub siostrę (art. 201 k.k.)

13 Zmuszanie do prostytucji art. 203 k.k.
Rok Zmuszanie do prostytucji art. 203 k.k. 2008 35 2007 55 2006 42 2005 2004 46 2003 47 2002 63 2001 48 2000 26

14 Rok Art. 204§ 1 i 2 k.k. Art. 204§3 k.k. Art. 204§4 k.k. 2008 214 21 3 2007 271 44 1 2006 205 29 2005 422 59 2004 376 43 6 2003 250 34 2002 317 45 2 2001 436 10 2000 168 30

15 Obecna skala zjawiska prostytucji nie jest znana
Obecna skala zjawiska prostytucji nie jest znana. Z policyjnych danych wynika, ze na terenie Polski zawodowo trudni się prostytucją 10 tys. kobiet, są to jednak dane szacunkowe. Największą liczbę prostytutek notuje się w Warszawie, Gdańsku, lodzi, Katowicach i Szczecinie. Inne szacunki podają, że na polskich drogach pracuje 13,5 tys. prostytutek, w tym 2,5 cudzoziemek. W ostatnich latach rynek prostytucji przeobraża się. Pojawiają się nowoczesne domy publiczne z szeroką gamą usług, prostytucja przenosi się do agencji towarzyskich, hoteli, nocnych klubów, barów. Reklamy tego typu usług propagowane są często w internecie.

16 Mechanizm werbunku i wywozu kobiet do nocnych lokali na terenie Europy Zachodniej odbywa się następująco: bezpośredni werbunek kandydatek na wyjazd przez pośrednika prowadzony jest w kręgu znajomych, w miejscu zamieszkania, dyskotekach, kawiarniach, pojawiają się ogłoszenia prasowe oferujące atrakcyjną pracę w charakterze pomocy domowej, kelnerki, barmanki, modelki, hostessy, opiekunki do dziecka, wysyłane są anonse matrymonialne jedynie pozornie pochodzące z biur zagranicznych i oferujące niezwykle atrakcyjne warunki spotkań.

17 Czynniki warunkujące prostytucję
Powody ekonomiczne – liczba kobiet świadczących usługi seksualne zwiększa się tam, gdzie zamykane są duże zakłady pracy, czy fabryki, Częsta zmiana środowisk wychowawczych w dzieciństwie i wczesnej młodości utrudnia proces socjalizacji i deformuje psychikę dziecka. Takie czynniki jak brak stabilności emocjonalnej, częsta zmiana wymagań osób ważnych, dezorientacja co do autorytetów, może sprzyjać zachowaniom prostytucyjnym

18 Czynnikiem sprzyjającym wykolejaniu się młodych dziewcząt jest niewątpliwie alkohol lub jego nadużywanie w rodzinie pochodzenia kobiety. Przyczynia się to bowiem do braku kontroli i opieki nad dziećmi, stosowaniem niewłaściwych metod wychowania. Duża rolę w procesie wykolejania prostytutek odgrywa udział w grupie chuligańskiej, przyspieszając wczesne rozpoczęcie życia seksualnego. Ważną rolę odgrywają czynniki osobowościowe: zaburzenia w sferze emocjonalnej, niezdolność do nawiązywania i utrzymywania prawidłowych kontaktów uczuciowych, zaburzenia motywacyjne, obniżenie uczuciowości wyższej, zaburzenia popędowe, oziębłość seksualna.

19 Cechy te powodują, że osobowość prostytutek można określić jako patologiczną, której etiologia sięga okresu wczesnego dzieciństwa, pozbawionego prawidłowych kontaktów uczuciowych i relacji społecznych oraz głębszych związków emocjonalnych, co prowadzi do głodu uczuć, a nawet do kalectwa uczuciowego. Większość prostytutek stanowią kobiety do 35. roku życia, przy czym notowany jest aktualnie, bardzo niepokojący, napływ do „zawodu” bardzo młodych dziewcząt do 17. roku życia.