Mapy WIG Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę tworzenie map topograficznych okazało się dużym problemem – po zaborcach pozostało 9 układów triangulacyjnych,

Prezentacja na temat: "Mapy WIG Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę tworzenie map topograficznych okazało się dużym problemem – po zaborcach pozostało 9 układów triangulacyjnych,"— Zapis prezentacji:

1 Mapy WIG Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę tworzenie map topograficznych okazało się dużym problemem – po zaborcach pozostało 9 układów triangulacyjnych, opartych na 4 elipsoidach z 8 punktami odniesienia. Państwa zaborcze używały także różnych skal. Rozpoczęto od standaryzacji i aktualizacji map po zaborcach. Na ich podstawie wydano mapy w skali 1:100 000. Do 1926 objęto nimi ok. 40% kraju. Od 1927 przystąpiono do sporządzania jednolitej sieci triangulacyjnej.

2 Podstawowa osnowa kraju w 1914 r. [wg E. Sobczyński „Historia Służby Geograficznej i Topograficznej Wojska Polskiego”, Bellona, 2000] Nowy jednolity układ współrzędnych oparto na elipsoidzie Bessela z punktem przyłożenia w Borowej Górze (φ = 52°28’32,85”; λ = 21°02’12,12”) i azymutem Borowa Góra-Modlin (261°53’15,90”). Rok później w Borowej Górze powstało obserwatorium astronomiczno- geodezyjne, a sama „realizacja” przyłożenia nastąpiła w 1929 r. Jako poziom odniesienia dla całej sieci przyjęto poziom mareografu w Amsterdamie zrealizowany w postaci reperu na jednym z budynków w Toruniu. W roku 1932 przyjęto jednolity dla całego kraju układ współrzędnych prostokątnych płaskich w odwzorowaniu Roussilhe'a

3 Mimo to WIG miało spore problemy – np. na mapie P47-S32 istnieje wkreślona podwójna ramka mapy, co świadczy o znacznej desperacji przy wtłaczaniu treści w definicje matematyczne i nie jest spotykane w przypadku innych map. Niezgodność styku sąsiednich arkuszy wynosi tu ok. 120 m.

4 Obszar pokrycia mapami został podzielony siatką linii wyznaczających ramki poszczególnych arkuszy. Każdy arkusz obejmuje obszar 30'x15'. Cięcie zostało poprowadzone wzdłuż odpowiednich równoleżników i południków siatki geograficznej, przez co powstał układ pasów i słupów. Poszczególne pasy i słupy ponumerowano, co utworzyło gotowy skorowidz arkuszy map. Godło każdej mapy zlokalizowanej na przecięciu pasa i słupa wynika wprost z cyfrowych oznaczeń tegoż pasa i słupa. Dla jednoznacznego określenia, która liczba jest pasem, a która słupem często w godle dodaje się litery P i S. Przykładowe godło ma więc następującą postać P38-S29.

5