projekt edukacyjny z astronomii

Prezentacja na temat: "projekt edukacyjny z astronomii"— Zapis prezentacji:

1 projekt edukacyjny z astronomii
Poznać Księżyc projekt edukacyjny z astronomii

2 Uczestnicy projektu Bałos Katarzyna Gibas Anna Marszałek Marta
Sacha Filip Stanaszek Dominik

3 Temat projektu

4 Harmonogram Październik: Listopad, grudzień, styczeń, luty:
Utworzenie bloga Opisanie teorii dotyczącej Księżyca Listopad, grudzień, styczeń, luty: Obserwacja Księżyca Publikowanie wyników obserwacji na blogu Marzec, kwiecień: Zebranie i interpretacja wyników obserwacji na blogu Przedstawienie wyników pracy Harmonogram

5 Harmonogram Przez okres całego projektu:
Dyżury tygodniowe: - codzienna obserwacja - publikacja wyników (co najmniej 3/tydzień) Sprawozdania miesięczne: - opis wykonanych zadań - prezentacja wyników obserwacji Harmonogram

6 Fazy Księżyca: 31 sierpnia tego roku była niepowtarzalna okazja, żeby zobaczyć niebieski Księżyc. Kolejna taka szansa dopiero w 2015 r. Niebieski księżyc to określenie dla drugiej pełni w miesiącu. Czemu księżyc będzie niebieski? Nazwa drugiej pełni nie pochodzi od barwy satelity, bo pełnia wyglądała jak każda inna. Termin pojawił się w pierwszej połowie XX wieku i sugerował, że zjawisko jest niezwykle rzadkie. Rzadkie niebieskie księżyce? Niebieskie Księżyce zdarzają się średnio raz na 2,7 lat, a czasami znacznie częściej. W 1999 r. takie zjawisko wystąpiło zarówno w styczniu, jak i w marcu, bez pełni księżyca w lutym. Skąd dwie pełnie w jednym miesiącu? Niebieskie Księżyce istnieją, ponieważ ziemskie miesiące kalendarzowe nie są idealnie zsynchronizowane z księżycowymi. Nasz satelita krąży po orbicie ziemskiej 29,5 dnia. W tym czasie możemy obserwować różne jego fazy. Z kolei wszystkie ziemskie miesiące kalendarzowe, z wyjątkiem lutego, mają 30 lub 31 dni, więc od czasu do czasu zdarzają się dwie pełnie Księżyca w jednym miesiącu.

7 Fazy Księżyca: Popielate światło
Jaśniejsza część oświetlona jest bezpośrednio przez Słońce, pozostała część Księżyca oświetlona jest światłem słonecznym odbitym z Ziemi. Jest to tzw. popielate światło. Zjawisko to najlepiej obserwuje się na początku I kwadry, lub na końcu III kwadry.

8 Perygeum: 256 334 km; Apogeum 405 503 km
Dane fizyczne: Promień: ,064 km (0,273 promienia Ziemi); Odległość od Ziemi: km (9,6 razy długość równika) Perygeum: km; Apogeum km

9 Dane fizyczne: Masa: 7,347 673×1022 kg (0,0123 Ziemi)
Okres obrotu wokół własnej osi/obiegu: 27,3 dni (mierzony względem tzw. gwiazd stałych) 29,5 dni (uwzględniając ruch Ziemi po orbicie okołosłonecznej)

10 Dane fizyczne: Temperatura: od 130 C (za dnia) do -160 C (w nocy)

11 Dane fizyczne: Księżyc jest ciągle zwrócony w stronę Ziemi tą samą stroną. Powód: Księżyc obraca się wokół własnej osi. Ruch obrotowy ma ten sam okres co ruch obiegowy wokół Ziemi, to jest dni. Jest to jedyny tak przypadek w naszym układzie słonecznym.

12 Fazy Księżyca: NÓW Księżyca nie widać (zwrócony jest ku Ziemi nieoświetloną półkulą)

13 Fazy Księżyca: Księżyc rośnie

14 Fazy Księżyca: PIERWSZA KWADRA Widać całą wschodnią połowę tarczy

15 Fazy Księżyca: Księżyc rośnie

16 Fazy Księżyca: PEŁNIA Widać całą tarczę

17 Fazy Księżyca: Księżyc maleje

18 Fazy Księżyca: OSTATNIA KWADRA Widać całą zachodnią połowę tarczy

19 Fazy Księżyca: Księżyc maleje

20 Fazy Księżyca: NÓW Księżyca nie widać (zwrócony jest ku Ziemi nieoświetloną półkulą)

21 Fazy Księżyca: W lutym czasami nie ma ani jednej pełni Księżyca. Zdarza się to jednak bardzo rzadko – następny taki luty nastąpi w 2066 roku • W lutym nigdy nie mogą wystąpić dwie pełnie, ponieważ najkrótszy odstęp między nimi wynosi 29,3 doby Mniej więcej co 19 lat w jednym miesiącu występują dwie pełnie Księżyca. Ostatnim takim rokiem był rok 2004 (lipiec)

22 Wspólny środek ciężkości

23 MORZA NA WIDOCZNEJ STRONIE KSIĘŻYCA
Dane fizyczne: Najważniejsze formy terenu to: 1) „Morza” księżycowe to ciemniejsze obszary Księżyca. Są starymi formami powstałymi w wyniku uderzeń wielkich ciał np. meteorytów i następujących potem wyciekach lawy. Nazwa „morze” wzięła się stąd, że dawniej uważano, iż Księżyc faktycznie pokryty jest morzami, jak Ziemia. MORZA NA WIDOCZNEJ STRONIE KSIĘŻYCA

24 Dane fizyczne: 2) Łańcuchy górskie (z uderzeń meteorytów),
Najważniejsze formy terenu to: 2) Łańcuchy górskie (z uderzeń meteorytów), GÓRY APENINY łańcuch górski o dł km (najwyższy szczyt Apenin: 6500 m)

25 Dane fizyczne: Najważniejsze formy terenu to: 3) Kratery – powstałe również w wyniku uderzeń meteorytów. Od niektórych kraterów rozchodzą się promieniste jasne smugi – może to być wynik lawy wypływającej tuż po powstaniu krateru, albo rozrzucony pył księżycowy (po uderzeniu meteorytu). KRATER KOPERNIKA KRATER PTOLEMEUSZA KRATER CLAVIUS

26 Zjawiska: Zaćmienie zachodzi, gdy Ziemia znajduje się między Słońcem a Księżycem będącym w pełni i Księżyc (naturalny satelita Ziemi) "wejdzie" w stożek cienia Ziemi. Stożek cienia całkowitego to miejsce geometryczne tych punktów znajdujących się po przeciwnej stronie Ziemi niż Słońce, z których Słońce jest całkowicie niewidoczne. Stożek półcienia to miejsce geometryczne tych punktów, z których tylko część Słońca jest widoczna, a część zasłonięta przez Ziemię.

27 Zjawiska: Czas trwania całkowitego zaćmienia Księżyca jest różny i wynosi max 1 godzina i 40 minut.

28 Wyprawy na Księżyc: Na Księżycu wylądowało jak dotąd 12 osób:
Neil Armstrong i Edwin Aldrin (Apollo 11); Alan L. Bean i Charles Conrad Jr. (Apollo 12); Edgar D. Mitchell i Alan B. Schephard (Apollo 14); James B. Irvin i David R. Scott (Apollo 15); Charles M. Duke Jr. i John W. Young (Apollo 16); Eugene A. Cernan i Harrison H. Schmitt (Apollo 17). ALE! Żadna kobieta nie postawiła jeszcze stopy na Księżycu

29

30 TRUDNOŚCI W OPRACOWANIU PROJEKTU Mało precyzyjne przyrządy
W wyniku zwiększenia przyspieszenia animacji orbity stają się wielokątami Mała moc obliczeniowa sprzętu

31 Czego się nauczyliśmy oraz wnioski

32 Źródła

33 Czy są jakieś pytania?