wykład III Zobowiązania umowne

Prezentacja na temat: "wykład III Zobowiązania umowne"— Zapis prezentacji:

1 wykład III Zobowiązania umowne

2 stipulatio jako zobowiązanie umowne
archetyp zobowiązania umownego 1. forma 2. kauzalność exceptio non numeratae pecuniae actio non numeratae pecuniae stipulatio jako zobowiązanie umowne

3 Szczególne zasady interpretacji umów

4 ambiguitas contra stipulatorem
W razie niejasno sformułowanych lub budzących wątpliwości klauzul: Przy stipulatio wypowiedziano regułę: usuwając niejasność należy wybrać znaczenie mniej korzystne dla wierzyciela, który odbiera przyrzeczenie. niejasności tłumaczy się w sposób niekorzystny dla sprzedawcy, wynajmującego, czy wydzierżawiającego. ambiguitas contra stipulatorem

5 Glosatorzy: in dubio contra proferentem (Gl. ad D
Glosatorzy: in dubio contra proferentem (Gl. ad D. 2,14,39), czyli rozstrzygając wątpliwości co do treści umowy, należy wybrać rozwiązanie mniej korzystne dla tej strony którą ową treść układała. art. 1165, 1602 CC art. 385 § 2 KC wprowadzony w prawie polskim w 2000 r. dla umocnienia ochrony konsumentów § 305c ust. 2 BGB po nowelizacji z 2002 r.

6 id sequimur quod actus est
Na przełomie II i III w po Chr.: „tak w stypulacji, jak w innych kontraktach podąża się za tym, czego strony chciały” (semper in stipulationibus et in ceteris contractibus id sequimur quod actus est). Papinian: „w umowach należy raczej kierować się wolą stron jak jej dosłownym brzmieniem” (in conventionibus contrahentium voluntatem potius quam verba spectari placuit), uogólnione przez kompilatorów justyniańskich jako dyrektywa tłumaczenia sensu słów - D. 50,16,219. art. 65 § 2 KC Baldus de Ubaldis: intencja stron powinna być brana pod uwagę przy interpretacji umów obok takich elementów, jak: osoby kontrahentów, użyte słowa oraz materia której kontrakt dotyczy. id sequimur quod actus est

7 ekwiwalentność świadczeń w zobowiązaniu wzajemnym (synalagmatycznym)
synallagma - zobowiązania umowne, w których każda ze stron zobowiązania była winna świadczyć Juryści przyjęli zasadę całkowitej swobody stron w określeniu relacji świadczeń wzajemnych w kontaktach emptio venditio i locatio conductio. Powtarzali regułę, że jest naturalnie dozwolonym „podchodzić się wzajemnie się i to, co jest warte więcej, kupować taniej, a to, co jest warte mniej, sprzedawać drożej”. Granicą dolus lub metus. Dioklecjan: ochrona przed „nadmiernym uszczerbkiem” (C. 4,44,2 - do sprzedaży nieruchomości): w przypadku, gdy ustalona cena była co najmniej o połowę niższa od „prawdziwej” (verum premium), sprzedający mógł odstąpić od umowy, o ile kupujący nie wyrównał zaniżonej ceny. pisarze wczesnochrześcijańscy: słuszna cena (iustum pretium) Średniowiecze: instytucja laesio enormis ekwiwalentność świadczeń w zobowiązaniu wzajemnym (synalagmatycznym)

8 Niemożliwość świadczenia
Impossibilium nulla obligatio - reguła racjonalności - zasada prawna nieważność zobowiązania umownego o świadczenie niemożliwe w chwili powstawania zobowiązania - niemożliwość uprzednia świadczenie stało się niemożliwe po powstaniu zobowiązania - niemożliwość następcza Niemożliwość świadczenia

9 Wierność danemu przeczeniu a istotna zmiana okoliczności
Studia rzymskich tekstów prawnych oraz prawo kanoniczne inspirują i ius commune wypracowuje klauzulę uzależniającą skutek prawny przyrzeczenia od tego, czy między chwilą jego złożenia i wykonania nie zmieniły się okoliczności od początku XVI w. - rebus sic stantibus art. 269 KZ art KC (1990) § 275 ust. 2 BGB (2002) Wierność danemu przeczeniu a istotna zmiana okoliczności

10 Zobowiązanie umowne na rzecz osoby trzeciej
W prawie klasycznym reguła wykluczająca skuteczne prawnie przyrzeczenie świadczenia na rzecz osoby innej, niż wierzyciel - alteri stipulari nemo potest zasadę zakwestionowała dopiero szkoła prawa natury art CC § 328 ust. 1 BGB art. 393 § 1 KC Zobowiązanie umowne na rzecz osoby trzeciej

11 rzymski - arrha confiramtoria: dowód zawarcia kontraktu
grecki - arrha poenitentialis: kara za dozwolone odstąpienie od umowy a) art CC - kara za ewentualne odstąpienie od sprzedaży b) § 336 BGB - dowód zawarcia umowy i w braku wyraźnego porozumienia nie można domniemywać, że pozwala na jednostronne odstąpienie od niej KZ i KC za § 908 ABGB - zadatek jako dowód zawarcia umowy. W przypadku niewykonania umowy, strona która nie ponosi za to odpowiedzialności może odstąpić od umowy zachowując otrzymany zadatek. Gdy zaś sama go dała, może żądać sumy dwukrotnie wyższej (art. 394 ust. 1 KC) zadatek – arra,arrha

12 Juryści dyskutowali kwestię w powiązaniu z tzw
Juryści dyskutowali kwestię w powiązaniu z tzw. kontraktami nienazwanymi oraz z werbalnym kontraktem stipulatio Glosatorzy określali jako causa cel świadczenia, uzasadniający prawny obowiązek wykonania umowy, z której ono wynika Kanoniści, a potem Grocjusz, akcentują znaczenie „godziwej przyczyny” causa umowy

13 causa rozumiana jako rzeczywisty, rozsądny i godziwy cel umowy została uznana za uniwersalną przesłankę ważności wynikającego z niej zobowiązania w art – 1133 CC W BGB, jak w prawie rzymskim, pojecie causa nie stało się ogólną kategorią prawa umów, stąd w § 145 BGB i polskim art. 66 KC, powstanie zobowiązania umownego opiera się, zgodnie z pandektystyczną dogmatyką, na dokonaniu ważnej czynności prawnej, obejmującej zgodne oświadczenia woli stron. W common law funkcjonalnym odpowiednikiem rozwiniętego w średniowiecznym ius commune rozumienia causa jest pojęcie consideration.

14 I. Kontrakty służące zbywaniu i nabywaniu dóbr
czynności odpłatne i nieodpłatne Typowymi podstawami (causae) dla nabycia własności w prawie rzymskim były: sprzedaż – emptio venditio zamiana – permutatio darowizna - donatio I. Kontrakty służące zbywaniu i nabywaniu dóbr

15 emptio venditio Sposób określenia ceny –
Sabinianie: nie tylko w pieniądzu Prokulianie: tylko w pieniądzu Szeroki zakres przedmiotowy sprzedaży sprzedaż rzeczy spodziewanej - emptio rei speratae sprzedaż nadziei - emptio spei Te szczególne postaci sprzedaży nie zostały wyodrębnione w CC, BGB, czy KC; znajdują jednak kontynuację w nauce i orzecznictwie. emptio venditio

16 umowne prawo odstąpienia od kontraktu emptio venditio
1. Klauzule w interesie sprzedawcy: zastrzeżenie lepszej oferty (in diem addictio) przepadek w razie niezapłacenia całości ceny (lex commisoria) odkupienie sprzedanej rzeczy w oznaczonym czasie 2. Klauzule w interesie kupującego: sprzedaż na próbę (zwane w w ius commune mianem pactum displicentiae) umowne prawo odstąpienia od kontraktu emptio venditio

17 donatio - nieodpłatne nabycie dóbr majątkowych
Zakazy darowizn: 204 r. przed Chr. - lex Cincia wprowadziła zakaz darowizn powyżej określonej, choć nie znanej nam wysokości od panowania cesarza Augusta obowiązywał zakaz darowizn między małżonkami elementem łączącym różnorodne przypadki darowizn jest zgoda stron co do causa donandi, czyli nieodpłatności przejścia prawa majątkowego, powstania lub umorzenia zobowiązania dopiero w początku IV w. po Chr. cesarz Konstantyn uznał wyrażone w formie pisemnej zobowiązanie dokonania darowizny za samodzielne zobowiązanie umowne Justynian odrzuca wymóg zawarcia umowy darowizny w szczególnej formie donatio - nieodpłatne nabycie dóbr majątkowych

18 II. Kontrakty służące korzystaniu z cudzego kapitału lub cudzych dóbr
1) nexum 2) mutuum - pożyczkobiorca otrzymywał określoną ilość rzeczy z obowiązkiem zwrotu takiej samej ilości rzeczy tego samego rodzaju: zużywalne, realny, jednostronny, nieodpłatny, stricti iuris: condictio triticaria, condictio certae rei, condictio certae creditae pecuniae II. Kontrakty służące korzystaniu z cudzego kapitału lub cudzych dóbr

19 3) commodatum - biorący w użyczenie obowiązany do zwrotu otrzymanych rzeczy w stanie niepogorszonym: niezużywalne, realny, dwustronny nierównoczesny, nieodpłatny bonae fidei: actio commodati directa oraz contraria 4) locatio conductio rei - odpłatne korzystanie z cudzej rzeczy: konsensualny, dwustronny równoczesny, bonae fidei: actio locati, actio conducti

20 tzw. contractus mohatrae odpłatność pożyczki:
Zawierano też umowy pożyczki w ten sposób, że przekazywano rzecz oznaczoną indywidualnie z upoważnieniem do jej sprzedania i zatrzymania uzyskanej ceny jako przedmiotu pożyczki tzw. contractus mohatrae odpłatność pożyczki: stypulacje odsetkowe Justynian maksymalną stawkę dopuszczalnych odsetek (usurae) ustalono na 6% rocznie zakaz poboru odsetek przekraczających kwotę należności głównej (supra duplum) zakaz naliczania odsetek od odsetek (tzw. anatocyzm) zabronił także kapitalizacji odsetek i doliczania ich do należności głównej

21 III. Kontrakty służące korzystaniu z cudzych usług
mandatum konsensulany, dwustronny nierównoczesny, nieodpłatny, bonae fidei: actio mandati directa i contraria depositum realny, dwustronny nierównoczesny, nieodpłatny bonae fidei: actio depositi directa i contraria locatio conductio operis oraz locatio conductio operarum konsensulany, dwustronny równoczesny, odpłatny bonae fidei: actio locati i actio conducti III. Kontrakty służące korzystaniu z cudzych usług

22 mandatum qualificatum (mandatum pecuniae credendae)

23 szczególne postaci przechowania
depozyt konieczny depozyt sekwestrowy depozyt nieprawidłowy szczególne postaci przechowania

24 III. Umowy służące organizacji współdziałania i koncentracji kapitału
consortium societas III. Umowy służące organizacji współdziałania i koncentracji kapitału

25 IV. Umowy służące ustanowieniu zabezpieczenia wierzytelności
sponsio fideipromissio fideiussio IV. Umowy służące ustanowieniu zabezpieczenia wierzytelności