TEATR BANIALUKA.

Prezentacja na temat: "TEATR BANIALUKA."— Zapis prezentacji:

1 TEATR BANIALUKA

2 CO TO JEST TEATR LALEK Teatr lalek – rodzaj teatru, w którym zamiast aktorów w spektaklach grają lalki, lub aktorzy wraz z nimi. Naszym najbliższym teatrem jest Banialuka.

3 Dwójeczka z wizytą w teatrze
ZAPLECZE… Dwójeczka z wizytą w teatrze CZĘŚĆ DRUGA

4 HISTORIA TEATRU Teatr Lalek Banialuka jest jednym z najstarszych teatrów lalek w Polsce i jednym z najbardziej znanych w kraju i na świecie. Założyli go w 1947 roku artyści plastycy Jerzy Zitzman i Zenobiusz Zwolski. Plastyczny rodowód teatru na wiele dziesięcioleci zadecydował o artystycznym obliczu Banialuki. Ze swoimi przedstawieniami Banialuka odwiedziła kilkadziesiąt krajów świata, wśród nich Japonię, Chile i Stany Zjednoczone. Uczestniczyła w najbardziej prestiżowych festiwalach teatralnych, m.in. w Edynburgu, Awinionie, Cividale, Nowym Jorku i Charleville-Mezieres. Zdobyła wiele najwyższych nagród i wyróżnień na najbardziej renomowanych przeglądach. Z teatrem współpracowało i współpracuje grono wybitnych artystów.

5 W Banialuce powstają duże przedstawienia teatralne, w wieloosobowej obsadzie aktorskiej, zaskakujące inscenizacyjnym rozmachem, bogactwem środków formalnych i wysmakowaną plastyką. Przyciągają zarówno publiczność młodszą jak i młodzież, dla której oferta repertuarowa Banialuki jest niezmiernie atrakcyjna. Spektakle ceni tak publiczność jak i krytycy, czego wyrazem są także przyznawane Banialuce prestiżowe nagrody artystyczne. Od 1966 roku Banialuka jest organizatorem Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Lalek, jednego z najważniejszych przeglądów lalkarskich świata.

6 Jerzy Zitzman - malarz, scenograf, reżyser teatralny i filmowy, założyciel i wieloletni dyrektor Teatru Lalek Banialuka w Bielsku-Białej oraz Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Lalek. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Całe życie zajmował się teatrem i w ciągu z górą 50 lat pracy stworzył dzieła wybitne, pozostające nie tylko w pamięci widzów, ale też budujące historie teatru lalek. Zmarł w styczniu 1999 roku.

7 MARIONETKA Marionetka jest lalką teatralną poruszaną od góry za pomocą nitek lub drucików zawieszonych na tzw. krzyżaku. Każda linka jest przymocowana do innej, oddzielnej części ciała marionetki i przy ruchu krzyżaka są one poruszane. W przeciwieństwie do lalek zakładanych na ręce, marionetka może przedstawiać całą postać. Często wykorzystuje się ją do przedstawień, a także w teatrach. Słowo "marionetka" jest często używane również jako określenie osoby w dużym stopniu zależnej od kogoś - zwykle chodzi o aktualnie rządzących polityków.

8 JAWAJKA Jawajka to rodzaj lalki teatralnej z głową osadzoną na kiju, animowanej nad parawanem; z ruchomymi rączkami prowadzonymi za pomocą czempurytów (drutów). Pochodzi z azjatyckiego teatru lalkowego, zwłaszcza jawajskiego wayang.

9 PACYNKA Pacynka – rodzaj lalki teatralnej nakładanej na dłoń jak rękawiczka i poruszanej palcami aktora-animatora. W przypadku lalek o większych rozmiarach animator umieszcza dłoń w głowie pacynki, kontrolując jej mimikę. Ciało pacynki jest wtedy zawieszone na jego przedramieniu. Najprostsza pacynka to skarpetka naciągnięta na rękę. Taką formę miał Pan Cerowany – pacynka występująca w dobranockach telewizyjnych w Polsce pod koniec lat 60.

10 KUKIEŁKA Kukiełka bądź kukła, to lalka teatralna sztywno osadzona na kiju zwanym gabitem, którym porusza aktor animator. Kukiełka wyróżnia się zamachowymi ruchami kończyn. Używana w różnego rodzaju szopkach; jej odmianą w przedstawieniach folkorystycznych jest kukła zmechanizowana.

11 JAK ZROBIĆ KUKIEŁKĘ

12

13 NASZE WRAŻENIA 8 kwietnia 2008r. prawie dwudziestu uczniów naszego gimnazjum wraz z opiekunami bardzo mile spędziło czas w murach teatru Banialuka. Autobus zabrał nas do Bielska-Białej, gdzie już czekali na nas aktorzy. Niektórzy pracownicy Banialuki stwierdzili, iż paru spośród nas wygląda na „rasowych dziennikarzy”. Nic dziwnego. Większość osób zabrała ze sobą aparat, który był bardzo przydatny podczas zajęć, w których uczestniczyliśmy. Niejeden z nas posiadał notes, w którym zapisywaliśmy ciekawostki. Chętnie zadawaliśmy pytania, na które zawsze otrzymywaliśmy wyczerpującą odpowiedź. Użyliśmy także dyktafonu, by nie marnować czasu na zapisywanie.

14 Na początku naszej wizyty obejrzeliśmy spektakl pt
Na początku naszej wizyty obejrzeliśmy spektakl pt. „Przemiana” autorstwa Franza Kafki . Reżyserią i scenografią spektaklu zajmował się Aleksander Maksymiak, zaś główną rolę odtworzył Włodzimierz Pohl, który wcielił się w Gregora. Przedstawienie skłaniało do przemyśleń nad życiem i zachowaniem ludzkim. Było bardzo refleksyjne. Uczniowie mieli dosyć mieszane uczucia na temat spektaklu, co wywołało burzliwe dyskusje po wyjściu z sali. W każdym razie zostało pozytywnie ocenione.

15 Po obejrzeniu przedstawienia udaliśmy się na zajęcia, które poprowadziła dla nas aktorka teatru Banialuka- Maria Byrska. Przedstawiła nam ona najważniejsze fakty z historii teatru. Zwiedzanie zaczęliśmy od poznania teatralnej sceny i jej budowy. Pokazano nam także różne zakamarki. To bardzo ciekawe, że scena; serce budynku zajmuje tylko niewielką część całego miejsca. Zaplecze jest bardzo duże. Mieszczą się tam garderoby; damska i męska, pracownia krawiecka, warsztat lalek, przechowywania strojów i wiele innych. Do każdego pomieszczenia zajrzeliśmy i dowiedzieliśmy się, co się w nich dzieje.

16 Najbardziej spodobało nam się miejsce, w którym składowane są stroje
Najbardziej spodobało nam się miejsce, w którym składowane są stroje. Kto zdążył, to przymierzył sobie np. perukę. Na korytarzu stał kosz z lalkami, więc korzystając z okazji dokładnie je obejrzeliśmy. Na koniec pani Maria pokazała nam mniejszą scenę teatru, gdzie mogliśmy obejrzeć i poznać różne rodzaje lalek i nauczyliśmy się sztuki poruszania i grania z lalką. Podziękowaliśmy serdecznie i wróciliśmy do Skoczowa.

17 Dla mnie chwile spędzone w teatrze były niezapomniane
Dla mnie chwile spędzone w teatrze były niezapomniane. Wiele się nauczyłam i zobaczyłam teatr jako harmonijnie działający organizm, którego serce- scena wybija rytm życia. Praca w Banialuce musi być bardzo ciekawa, lecz zarazem trudna. Podziwiam nie tylko aktorów- efekt końcowy żmudnych prac. Należy zwracać uwagę na tych, bez których spektakl nie miałby miejsca. Chciałabym częściej zaglądać do teatru i mam nadzieję że mi się to uda!

18 NASI OPIEKUNOWIE

19 Mniejsza scena teatralna
Zaplecze teatru warsztat lalkarski „podstawa sceny” Magazyn rekwizytów kulisy Garderoby Magazyn kostiumów charakteryzatornia Wywiad z aktorką Mniejsza scena teatralna

20 KULISY Kulisa: Element dekoracji scenicznej w kształcie malowanych płócien naciągniętych na ramy lub luźno zwisających kotar. Miejsce za sceną, gdzie trwają przygotowania aktorów i dekoracji.

21 MAGAZYN REKWIZYTÓW Na zapleczu teatru znajduję się specjalne miejsce na różnego typu rekwizyty, miejsce to nazywamy magazynem rekwizytów. Rekwizyt, element przedmiotowy, który niezależnie od związanej z właściwym mu systemem elementarnym funkcji ilustracyjnej, pełni jeszcze instrumentalną, swoistą dlań role.

22

23 MAGAZYN KOSTIUMÓW W teatrze również znajduję się tzw. magazyn kostiumowy, są w nim przechowywane piękne uszyte przez teatralne krawcowe kostiumy, wykorzystywane w spektaklach przez aktorów.

24

25 MNIEJSZA SCENA TEATRALNA
Mniejsza scena teatralna to miejsce, w którym tak samo jak na głównej scenie są wystawiane spektakle, różni się tylko budową ponieważ nie ma tak dobrze rozbudowanego zaplecza sceny i mniejszą liczbą miejsc na widowni. Lecz spektakle są tak samo ciekawe i piękne.

26

27

28 WARSZTAT LALKARSKI W warsztacie lalkarskim wykonywane są drewniane lalki, które wykorzystywane zostają jako odtwórczyni głównych ról.

29

30

31 GARDEROBA

32 PODSTAWA SCENY

33

34 CHARAKTERYZATORNIA Pomieszczenie, w którym dokonuje się charakteryzacji aktorów

35 WYWIAD Z AKTORKĄ TEATRU
Teatr banialuka powstał w 1947r. Założył go Jerzy Zitzman; wielki artysta, scenograf, reżyser. Podobizna nieżyjącego już pana Zitzmana widnieje w teatrze w holu miedzy gablotami ze zdjęciami. Banialuka nazywa się tak, ponieważ jednym z pierwszych przedstawień był spektakl pod tytułem „Historie ucieszne o prze zacnej królewnie ze wschodnich krańców Banialuki”- jest to tekst Hieronima Morsztyna, a pierwszym spektaklem było przedstawienie o „Marysi sierotce i złotookiej sroczce”. Budynek Banialuki należał kiedyś do zgromadzenia Żydowskiego. Następnie Żydzi przekazali ten gmach urzędowi miasta, a oni zdecydowali, że przeznaczą go na teatr a wnętrzem zajęli się inżynierowie, aby stworzyć odpowiednią akustykę w pomieszczeniach; na sali i na scenie.

36 Chcielibyśmy także dowiedzieć się ile osób przygotowuje spektakl, a ile można zobaczyć na scenie, bo wiadomo że spektakl to już końcowy etap długich i ciężkich przygotowań. Spektakl przygotowuje wiele osób. W zależności od obsady mogą to być tylko trzy osoby, może być monogram w wykonaniu jednego pracownika albo może być nawet osiem -dziesięć osób. W każdym razie ilekolwiek osób występuje na scenie potrzebny jest techniczny jeden albo dwóch, czasami trzech , obsługa techniczna zajmująca się światła i muzyki oraz reżyser, scenograf, kompozytor.

37 W pracowniach pracują po dwie osoby
W pracowniach pracują po dwie osoby. Mamy również strażaka, który czuwa nad bezpieczeństwem także w tracie spektaklu. Weilu ludzi jest zaangażowanych, w każde przedstawienie , są też tzw. aktorzy „rezerwowi”, którzy w razie potrzeby zastępują swych kolegów. Bywa też że to panowie techniczni w odpowiednich kostiumach do niektórych scen są przygotowani do występu, choć w Balladynie, jako woźni wynoszą zmarłego człowieka czy lalkę. Mówię o akcji scenicznej nie o rzeczywistości .

38 Jak długo przygotowuje się spektakl, który później można oglądać przez godzinę?
Spektakle są przygotowywane około półtora miesiąca . Gdy kończy się jeden spektakl to już trwają przygotowania do następnej premiery. Do pracowni są dostarczane projekty i różne materiały, przez co każdy ma ręce pełne roboty.

39 Czy jest odczuwalna różnica miedzy graniem dla publiczności dojrzałej a dla nastolatków?
Jeśli gra się dla publiczności rzeczywiście dojrzałej, to mamy przynajmniej gwarancję że w miejscach, gdzie oczekujemy reakcji takiej a nie innej, ona nastąpi. Natomiast z widzami nastoletnimi nigdy nic nie wiadomo, bo młodzież reaguje w miejscach dla nas wydaje się dziwnych, zupełnie inaczej niż byśmy tego oczekiwali.

40 Czy łatwiej jest grac w komedii czy w tragedii?
Są ludzie, którzy mają takie predyspozycje, że woleliby komedie a inni woleliby grać tragedie. Czasami zależy to tylko od jego nastroju ,czy samopoczucia, ale zazwyczaj jest to ukształtowane osobistymi zdolnościami.

41 Czy można spotkać aktorów w tatrze, jako widzów?
Owszem, bardzo często zdarza się tak, że wybieramy się do teatru by zobaczyć i ocenić umiejętności kolegów. Oczywiście po każdym spektaklu musimy liczyć się z krytyką… Czy są miejsca dla honorowych gości? Dla honorowych gości na premierach są zarezerwowane pierwsze rzędy m.in. dla prezydenta miasta, radnych, przedstawicieli domów kultury i nauczycieli .

42 Ile osób mieści główna sala teatru ?
Jest tam dwieście miejsc, a niekiedy są dostawiane krzesełka. Jeśli czasami przyjeżdżają grupy zwłaszcza małych dzieci z dużą obstawą dorosłych. Podobna sytuacja zdarza się, gdy przyjeżdża nieoczekiwana liczba gości, lecz nie można dostawiać krzeseł w nieskończoność. Hamują nas przecież przepisy BHP.

43 Ile czasu zajmuje przygotowanie laki i z jakim kosztami się to wiąże?
Wszystko to jest sprawą względną. Zależy od tego jak długą robi się przerwę w pracy, na ile to jest ciężkie. Są lalki, które trzeba wyrzeźbić w drewnie, co wymaga dużo czasu. Przez kilka dni robi się lalkę z krótkimi przerwami . Istnieją laki papierowe; według projektu wykonuje się glinianą głowę. Kiedy wyschnie nakłada się rozrzedzony gips. Gdy i on wyschnie wyjmuje się go i wykonuje wiele warstw papierowych. Tak właśnie powstaje tekturowa główka.

44 DZIĘKUJEMY ZA OBEJRZENIE NASZEJ PREZENTACJI
WYKONAŁY: KOZA KAJA rakina