Ostre białaczki szpikowe (AML)

Prezentacja na temat: "Ostre białaczki szpikowe (AML)"— Zapis prezentacji:

1 Ostre białaczki szpikowe (AML)
Justyna Rybka Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku UM we Wrocławiu Klinika Hematologii, Nowotworów Krwi i Transplantacji Szpiku

2 Ostre białaczki szpikowe (AML) to heterogenna grupa nowotworów hematologicznych wywodzących się z komórek prekursorowych szpiku linii mieloidalnej Lineage affected in AML AML causes clonal expansion of blast cells Acute myeloid leukaemia (AML), also known as acute myelogenous leukaemia, is a cancer of the myeloid blood cells, typically characterised by the rapid growth of abnormal white blood cells (WBCs) that accumulate in the BM and other tissues. This accumulation of abnormal blast cells interferes with the production of normal blood cells and blood cellular components, thereby resulting in the clinical presentation of the disease. Any myeloid neoplasm with ≥20% blasts in the peripheral blood (PB) or BM may be considered: AML when it occurs de novo evolution to AML when it occurs in the setting of a previously diagnosed myelodysplastic syndrome (MDS) or myelodysplastic/myeloproliferative neoplasm (MPN) blast transformation in the setting of a previously diagnosed MPN. Reference Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 1. NCCN clinical practice guidelines in oncology. Acute myeloid leukaemia. Version Available at NCCN.org 2. Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 AML = acute myeloid leukaemia BM = bone marrow; PB = peripheral blood

3 Etiologia ostrych białaczek
1)Idiopatyczne (większość przypadków) 2) Charakter wtórny ( wcześniejsza choroba hematologiczna np.MDS, zespoły mieloproliferacyjne, nowotwory lite leczone chemioterapią np. rak sutka) 3)Substancje chemiczne np. benzen 4) Promieniowanie jonizujące 5) Wirusy (HTLV I) 6) Nieprawidłowości genetyczne (np. zespół Downa)

4 Występowanie AML zwiększa się z wiekiem
Males Females Incidence rate per 100,000 inhabitants According to current SEER statistics, the median age of diagnosis of AML is ~66 years, with 54% of patients diagnosed at ≥65 years of age. As such, there is a prevalence of AML in older patients and as the global population continues to age, the incidence of AML is likely to rise further.1 Data shown includes incidence of acute lymphoblastic leukaemia, chronic lymphocytic leukaemia, AML and chronic myeloid leukaemia (CML) in the UK between 2008 and References 1. SEER National Cancer Statistics. Available at: seer.cancer.gov/faststats 2. Cancer Research UK. Leukaemia incidence statistics. Available at: AML is predominantly a disease of older patients with a slight prevalence in males; the majority of cases occur in patients ≥65 years of age 1. Cancer Research UK. Leukaemia incidence statistics. Available at: cancer-info/cancerstats/types/leukaemia/incidence/uk-leukaemia-incidence-statistics

5 AML- objawy

6 Postępowanie diagnostyczne przy podejrzeniu AML
Cel Techniki Badanie histologiczne Ocena blastów Morfologia ze szpiku lub krwi Ocena morfologiczna Ocenia liniowości Cytometria przepływowa i/lub immunohistochemia blastów Immunofenotypowanie The aim of the clinical work-up of any patient with suspected AML is: To define heritable and acquired factors that may have contributed to disease. To determine patient-specific factors, e.g. presence of comorbidities that may preclude patients from specific treatments. Of note, additional techniques may also be undertaken at time of diagnosis, e.g. test for eligibility of allogeneic transplant; however, these are not required to make a diagnosis. Reference Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 Ocena analizy cytogenetycznej i mutacji Kariotyp (konwencjonalnie) FISH, RT-PCR, SNP-A Ocena ryzyka genetycznego Diagnoza: stwierdzenie co najmniej 20% komórek blastycznych w szpiku kostnym lub krwi obwodowej FISH = fluorescence in-situ hybridisation; IHC = immunohistochemistry RT-PCR = reverse transcriptase polymerase chain reaction SNP-A = single-nucleotide polymorphism array Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51

7 Próbki szpiku kostnego oraz krwi obwodowej
Podstawowe znaczenie dla rozpoznania AML ma badanie cytologiczne szpiku myeloblasts monoblasts Próbki szpiku kostnego oraz krwi obwodowej Zawarte w „puli” blastów Szpik rozmaz (1:1000) promonoblasts + (Wg ELN ≥500 jądrzastych komórek szpiku) megakaryoblasts Blood and marrow smears are morphologically examined using a Wright-Giemsa stain (≥200 leukocytes on any blood sample; ≥500 nucleated cells on any BM sample).1 Myeloblasts, monoblasts, promonocytes and megakaryoblasts are included in the blast count; proerythroblasts are not counted.1,2 In AML with monocytic or myelomonocytic differentiation, monoblasts and promonocytes may be counted as ‘blast equivalents’.1 References Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74 Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 Trepanobiopsja nie jest rutynowym badaniem w diagnostyce AML, jest wykonywana w przypadku braku możliwości uzyskania adekwatnego materiału do badania w biopsji aspiracyjnej szpiku. proerythroblasts Niezawarte w „puli” blastów Krew obwodowa rozmaz (1:1000) 1. Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74; 2. Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51

8 Cytometria przepływowa
Immunofenotypowanie Normal Cytometria przepływowa Potwierdza obecność komórek blastycznych za pomocą specyficznych antygenów np CD34, CD117 Umożliwia różnicowanie pomiędzy blastami AML i ALL Jest podstawową metodą w diagnostyce ostrych białaczek AML Immunophenotyping using either flow cytometry or immunohistochemistry (IHC) is mandatory for diagnosing AML with minimal differentiation, i.e. AML without morphological or cytogenetic evidence of myeloid differentiation. Antibody-conjugated stains commonly used for IHC when assessing patients with suspected AML include: 1) myeloperoxidase (MPO) 2) Sudan black B (SBB) 3) non-specific esterase (NSE) Detection of MPO (if present in 3% of blasts) indicates myeloid differentiation. However, its absence does not exclude a myeloid lineage as early myeloblasts and monoblasts may lack MPO. SBB staining parallels MPO but is less specific. NSE stains show diffuse cytoplasmic activity in monoblasts (usually 80% positive) and monocytes (usually 20% positive). Reference Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74 Populacja blastów 1. Craig & Koon. Blood 2008;111:3941– Manaloor EJ, et al. Am J Clin Pathol 2000;113:814–22

9 AML t(16;21)(p11;q22) kariotyp
Ocena kariotypu w AML Kariotyp prawidłowy AML t(16;21)(p11;q22) kariotyp W konwencjonalnej analizie cytogenetycznej aberracje chromosomalne stwierdza się u 55% chorych Minimalna liczba metafaz komórkowych niezbędna do oznaczenia kariotypu wynosi 20. PB or BM cells may be used for the identification of an abnormal karyotype. Reference Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74 1. Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74

10 Techniki cytogenetyczne i molekularne wykorzystywane w diagnostyce AML
RT-PCR2 FISH3 SNP-A karyotyping4 SNP-A (polimorfizm pojedynczego nukleotydu)pozwala na wykrywanie mikrodelecji Mutational studies of NPM1, CEBPA, and FLT-3 are recommended for all cytogenetically normal patients with AML. Mutated JAK2 should be analysed in patients with BCR-ABL-1-negative MPN. Mutational analysis of other prognostic genetic markers (e.g. KIT, NRAS, PTNP11 etc.) should be undertaken as clinically indicated. Reference Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 Ocena genów fuzyjnych i mutacji somatycznych Identyfikacja chromosomów markerowych, translokacji złożonych oraz aberarcji złożonych, metoda uzupełniająca klasyczną cytogenetykę 1. Dohner H, et al. Blood 2010;115:453– Mrózek K, et al. J Clin Oncol 2001;19:2482– Frohling S, et al. J Clin Oncol 2002;20:2480–5 4. Raghavan M, et al. Cancer Res 2005;65:375–8

11 Badania niezbędne do diagnostyki AML - podsumowanie
1) Morfologia i rozmaz krwi obwodowej 2) Mielogram (ocena 500 komórek jądrzastych), trepanobiopsja (opcjonalnie) 3)Immunofenotypowanie: - markery prekursorowe: CD34, CD38, CD117, CD133, HLA-DR - markery graulocytarne: CD13, CD15, CD16, CD33, CD65, cMPO - markery monocytowe: CD11c, CD14, CD64, CD$, CD11 - markery megakariocytowe: CD41, CD61, CD42 - markery erytroidalne: CD235a 4) Cytogenetyka klasyczna + FISH 5) Badania molekularne: - RUNX1-RUNX1T1, CBFB-MYH11, PML-RARA, MLLT3-MLL, DEK-NUP214 - mutacje FLT3-ITD., NPM1, CEBPA

12 Klasyfikacja FAB ostrych białaczek szpikowych – pierwsza klasyfikacja, bazująca na ocenie morfologicznej komórek blastycznych Description Blast count M0 – minimally differentiated ≥30% blasts <3% blasts MPO+, SBB+ M1 – without maturation <10% maturing myeloids (promyelocyte and beyond) M2 – with maturation ≥30% blasts ≥10% maturing myeloids M3 – promyelocytic ≥30% neoplastic promyelocytes and blasts M4 – myelomonocytic ≥30% blast equivalents (myeloblasts, monoblasts, promonocytes) M5 M5a – monoblastic (>80% monoblasts) M5b – monocytic (<80% monoblasts) ≥80% NSE+ monocytic elements <20% MPO+, SBB+ myeloid elements M6 – erythroid M6a – erythroleukaemia M6b – pure erythroid leukaemia ≥50% erythroid elements ≥30% of nonerythroid elements are myeloid blasts ≥80% immature erythroid elements M7 – megakaryocytic ≥30% blasts ≥50% blasts should be of megakaryocytic lineage Following a diagnosis of AML, the disease should be classified. The French–American–British (FAB) classification essentially follows branches of myeloid development, and as a result relies predominantly on staining and morphology to guide a diagnosis. Moreover, the classification assigns a cut-off of 30% blasts to define AML. Notably, the FAB classification was the standard of choice for ~30 years, until the publication of a newer system by the World Health organisation (WHO). Reference Bennett JM, et al. Br J Haematol 1982;51:189–99 FAB = French–American–British; MPO = myeloperoxidase; SBB = Sudan black B; NSE = nonspecific esterase Bennett JM, et al. Br J Haematol 1982;51:189–99

13 Klasyfikacja AML z 2008r. uwzględniająca cechy morfologiczne, charakterystykę genetyczną i immunofenotypową Description Blast count AML with recurrent genetic abnormalities AML with t(8;21)(q22;q22); RUNX1-RUNX1T1 AML with inv(16)(p13.1q22) or t(16;16)(p13.1;q22), CBFβ/MYH11 Acute promyelocytic leukemia with t(15;17)(q22;q12), PML/RARA AML with t(9;11)(p22;q23); MLLT3-MLL AML with t(6;9)(p23;q34); DEK-NUP214 AML with inv(3)(q21q26.2) or t(3;3)(q21;q26.2); RPN1-EVI1 AML (megakaryoblastic) with t(1;22)(p13;q13); RBM15-MKL1 Provisional entities: AML with mutated NPM1 or CEBPA Any Any Any ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM Not specified AML with myelodysplasia-related changes ≥20% in PB or BM Therapy-related myeloid neoplasms ≥20% in PB or BM AML, not otherwise specified AML, minimally differentiated AML without maturation AML with maturation Acute myelomonocytic leukaemia Acute monoblastic/acute monocytic leukaemia Acute erythroid leukaemia Pure erythroid leukaemia / erythroleukaemia, erythroid/myeloid Acute megakaryoblastic leukaemia Acute basophilic leukaemia Acute panmyelosis with myelofibrosis ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM ≥20% in PB or BM In 2008, a revised version of the WHO classification was published. The aim of the revision was to include up-to-date scientific and clinical information and refine the classification criteria in line with the changes that had occurred since 2001. Significant changes from the 2001 classification are described below:1 1. AML with recurrent genetic abnormalities a) As in the 2001 WHO classification, AML with t(8;21)(q22;q22), inv(16)(p13.1q22) or t(16;16)(p13.1;q22), and acute promyelocytic leukaemia (APL) with t(15;17)(q22;q12) are considered as acute leukaemia regardless of blast count in the PB or BM, but in contrast to the previous edition, for AML with t(9;11)(p22;q23) or other 11q23 abnormalities, as well as for all other subgroups (except the rare instance of some cases of erythroleukaemia), blasts of 20% or more of WBCs in PB or of all nucleated BM cells are required for the diagnosis of AML. b) In APL with t(15;17)(q22;q12); PML-RARA, variant RARA translocations with other partner genes are recognised separately; not all have typical APL features and some have all-trans retinoic acid (ATRA) resistance. c) The former category, AML with 11q23 (MLL) abnormalities, has been redefined to focus on AML with t(9;11)(p22;q23);MLLT3-MLL. Translocations of MLL other than that involving MLLT3 should be specified in the diagnosis. Other abnormalities of MLL, such as partial tandem duplication of MLL, should not be placed in this category. d) Three new cytogenetically defined entities have been added: (1) AML with t(6;9)(p23;q34); DEK-NUP214, (2) AML with inv(3)(q21q26.2) or t(3;3)(q21;q26.2); RPN1-EVI1; and (3) AML (megakaryoblastic) with t(1;22)(p13;q13); RBM15-MKL1. e) Two provisional entities have been added: AML with mutated NPM1 and AML with mutated CEBPA. Although not included as a distinct or provisional entity, examination for mutations of FLT3 is strongly recommended in all cases of cytogenetically normal AML. 2. AML with myelodysplasia-related changes a) The name was changed and expanded from ‘AML with multilineage dysplasia’ to ‘AML with myelodysplasia-related changes’. b) Cases of AML are assigned to this category if (1) they have a history of MDS or MDS/MPN and have evolved to AML, (2) they have a myelodysplasia-related cytogenetic abnormality or (3) at least 50% of cells in two or more myeloid lineages are dysplastic. 3. Therapy-related myeloid neoplasms Cases are no longer subcategorised as ‘alkylating agent related’ or ‘topoisomerase II-inhibitor related’. 4. AML, NOS a) Some cases previously assigned to the subcategory of AML, not otherwise specified (NOS), as acute erythroid leukaemia or acute megakaryoblastic leukaemia may be reclassified as AML with myelodysplasia-related changes. b) Cases previously categorised as AML, NOS, acute megakaryoblastic leukaemia should be placed in the appropriate genetic category if they are associated with inv(3)(q21q26.2) or t(3;3)(q21;q26.2); RPN1-EVI1, or AML (megakaryoblastic) with t(1;22)(p13;q13); RBM15-MKL1. Down’s syndrome-related cases are now excluded from this category. Reference Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51 *red text denotes amendments from the 2001 WHO classification Vardiman JW, et al. Blood 2009;114:937–51

14 Molecular abnormalities
Rokownicze znaczenie aberracji cytogenetycznych w ostrej białaczce szpikowej wg SWOG Risk status Cytogenetics Molecular abnormalities Ryzyko korzystne (20%) t(8;21)(q22;q22) inv(16)(p13.q22), t(16;16) (p13.q22) t(15;17) Normal cytogenetics with NPM1 mutation or CEBPA mutation in absence of FLT3-ITD Ryzyko pośrednie (40-47%) Normal cytogenetics +8 t(3;5)4 t(9;11)(p22q23) Other non-defined c-KIT mutation with: t(8;21)(q22;q22), or inv(16)(p13.q22), t(16;16) (p13.q22) Ryzyko niekorzystne (17-30%) Complex karyotype (>3 abnormalities) MK+ -5, 5q- -7, 7q- Any 11q23 abnormality other than t(9;11) Inv(3)(q21q26.2), t(3;3)(q21q26.2) t(6;9), t(9;22) Any 17p abnormality High EVI1 expression (with or without 3q26 cytogenetic lesion) Normal cytogenetics with FLT3-ITD in the absence of NPM1 mutation Cytogenetics remain the most important disease-related prognostic factor in AML, and are well-characterised as favourable risk, intermediate risk and adverse risk. These risk groups are based upon presenting cytogenetics and genetic lesions.1 Table is adapted from2, 3. References Foran JM. Hematology Am Soc Hematol Educ Program 2010;2010:47‒55 Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74 Byrd JC, et al. Blood 2002;100:4325–36 Foran JM. Hematology Am Soc Hematol Educ Program 2010;2010:47‒55

15 Najczęściej występujące mutacje genów w AML
Genetic mutation Incidence Clinical impact NPM1 25–30% of AML; 45–64% of CN-AML; approx. 40% with FLT3-ITD; 10–15% with FLT3-TKD; 35–40% with del(9q) outside of a CK; approx. 15% with trisomy 8; higher prevalence in females Predicts for achievement of CR and favourable RFS and OS, when present without FLT3-ITD CEBPA 10–18% in CN-AML; approx. 40% in del(9q) outside of a CK Higher CR rate and favourable RFS and OS FLT3-ITD Approx. 20% of AML; 28–34% of CN-AML Inferior outcome FLT3-TKD 5–10% of AML; 11–14% of CN-AML Trials underway to determine clinical significance MLL-PTD 5–11% of CN-AML, and ≤90% of AML with trisomy 11 In initial studies: shorter CR duration, inferior RFS and EFS, but not OS NRAS 9–14% of CN-AML, ≤40% in CBF-AML May predict sensitivity to cytarabine WT1 10–13% of CN-AML Most studies: negative prognostic impact Poor prognosis with post-remission high-dose cytarabine WT1 SNP rs16754 associated with inferior outcome in CN-AML Testing for NPM1, CEBPA, FLT3-ITD mutations is now recommended in clinical practice. The prognostic relevance of other genes remains investigational. Reference Marcucci G, et al. J Clin Oncol 2011;29:475–86 CBF-AML = core binding factor acute myeloid leukaemia; EFS = event-free survival PTD = partial tandem duplication; RFS = relapse-free survival TD = internal tandem duplication ; TKD = tyrosine kinase domain Marcucci G, et al. J Clin Oncol 2011;29:475–86

16 Genetic mutations Klasyfikacja cytogenetyczno-molekularna ostrych białaczek szpikowych wg ELN Rokowanie Parametry cytogenetyczno-molekularne Korzystne t(8;21)(q22;q22);RUNX1-RUNX1T1 inv(16)(p13.1;q22) or t(16;16)(p13.1;q22); CBFB-MYH11 Mutated NPM1 without FLT3-ITD (CN-AML) Mutated CEBPA (CN-AML) Pośrednie - 1 Mutated NPM1 and FLT3-ITD (CN-AML) Wild-type NPM1 and FLT3-ITD (CN-AML) Wild-type NPM1 without FLT3-ITD (CN-AML) Pośrednie - 2 t(9;11)(q22;q23);MLLT3-MLL Cytogenetic abnormalities not classified as favourable or adverse Niekorzystne inv(3)(q21q26.2) or t(3;3)(q21;q26.2); RPN1-EVI1 t(6;9)(p23;q34); DEK-NUP214 –5 or del(5q); –7; abn(17p); CK† The European LeukemiaNet proposed a standardised reporting system for cytogenetic and molecular abnormalities in AML that correlate with clinical outcome. This includes data from cytogenetic analysis and from mutational analyses of NPM1, CEBPA, and FLT3, and will allow for a better comparison of data among studies. Reference Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74 Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74

17 Leczenie pacjentów z AML poniżej 60 roku życia
Terapia indukcyjna Cel: eradykacja klonu białaczkowego Terapia konsolidująca: Cel: utrzymanie remisji choroby Wysokie dawki cytarabiny 3-4 cykle Indukcja: 1)DA:DNR 1-3 dni, cytarabina 1-7 dni 2)DAC: DNR 1-3 dni, cytarabina 1-7 dni, kladrybina 1-5 dni 3) IA: IDA-3 dni, cytarabina 1-7 dni Autologiczne przeszczepienie komórek macierzystych Cel: uzyskanie CR The current standard of intensive treatment for patients with AML involves: Induction therapy with the aim to eradicate the leukaemic clone and confer complete response by the patient. The 7+3 regimen is the mainstay for induction therapy and will be explained in detail later. Consolidation therapy with the aim to maintain remissions. This can involve further chemotherapy, autologous HSCT or allogeneic HSCT. Reference Roboz GJ, et al. Curr Opin Oncol 2012;24:711–9 Allogeniczne przeszczepienie komórek macierzystych *Definicja CR wg ELN: blasty w szpiku<5%; brak blastów we krwi obwodowej, bez nacieków pozaszpikowych, ANC >1.0x109/L; PLT >100x109/L; niezależność od transfuzji ANC = absolute neutrophil count 1. Roboz GJ. Curr Opin Oncol 2012;24:711–9 2. Dohner H, et al. Blood 2010;115:453–74

18 Allogeniczne przeszczepienie komórek macierzystych szpiku jest rekomendowane u pacjentów z ryzykiem cytogenetycznym pośrednim i niekorzystnym. Allogeniczne przeszczepienie komórek macierzystych od zgodnego dawcy rodzinnego lub niespokrewnionego stanowi standard postępowania u młodych chorych z AML. W przypadku braku dawcy zgodnego w zakresie antygenów układu HLA , rozważa się allo HSCT od dawcy alternatywnego czyli haploidentycznego. 1 Metaanaliza obejmująca populację pacjentów z AML po allo HSCT i bez allo HSCT w zależności od zmian cytogenetycznych2 0.1 0.5 Favours no HSCT Overall OS benefit in AML-CR1 OS benefit for good-risk AML-CR1 OS benefit for intermediate-risk AML-CR1 OS benefit for poor-risk AML-CR1 p=0.071 1 5 10 Favours HSCT Hazard ratio of death 1768 188 864 226 N HSCT 3021 359 1635 366 N no HSCT 0.90 (0.82–0.97) 1.07 (0.83–1.38) 0.83 (0.74–0.93) 0.73 (0.59–0.90) HR (95% CI) 15 Trials 10 Trials 14 Trials Although allogeneic HSCT is commonly used in younger patients with AML, its use has remained limited in elderly patients or those younger patients with significant comorbidities which deem them unfit for transplant. In this large meta-analysis, comprising over 6,000 patients in total, the use of allogeneic HSCT was associated with significant reduction in the risk of death. The hazard ratio (95% confidence interval [CI]) for overall survival benefit with allogeneic HSCT was 0.90 (0.82–0.97). Overall, 16 trials reported overall survival outcomes stratified by cytogenetic risk. Data from these studies indicate significant survival benefits among patients with intermediate- or poor-risk AML, but there was no significant benefit among patients with good-risk AML. The median patient age in most trials included in this meta-analysis was in the 30s and, while the age eligibility of most individual trials was up to 60 years, the data do not clarify whether older eligible patients obtained an equivalent benefit. Reference Koreth J, et al. JAMA 2009;301:2349–61 1. Dohner H, et al. Blood 2010;115:453– Koreth J, et al. JAMA 2009;301:2349–61 Znacząco dłuższy czas całkowitego przeżycia obserwowano u pacjentów po allo HSCT w porównaniu do chorych bez allo HSCT. Korzyść dotyczyła przede wszystkim pacjentów z ryzykiem niekorzystnym oraz pośrednim.

19 Leczenie AML powyżej 60 roku życia
U starszych chorych – gorszy stan ogólny, choroby współistniejące, gorzej rokujące anomalie cytogenetyczne Chorzy w dobrym stanie ogólnym, bez chorób współistniejących powinni być kwalifikowani do standardowej CHT indukującej, leczenia konsolidującego (1-2 cykle ID Ara-C), ew. allo- HSCT z kondycjonowaniem o zredukowanej intensywności Leczenie demetylujące (decytabina, azacytydyna) u pacjentów z AML i liczbą blastów 20-30% Udział w badaniach klinicznych z nowymi cząsteczkami: np. wenetoklaks

20 Leczenie wspomagające pacjentów z AML
Stanowi integralną część leczenia pacjentów z AML Leczenie przeciwinfekcyjne Czynniki wzrostu granulocytów Preparaty krwiopochodne Antybiotyki, leki przeciwgrzybicze w leczeniu profilaktycznym i terapii zakażeń objawowych Stosowane w przypadku długo utrzymującej się neutropenii i ciężkiegio przebiegu zakażeń Substytucja w przypadku objawowej niedokrwistości i małopłytkowości

21 Ostra białaczka promielocytowa (APL, acute promyelocytic leukemia)
Szczególna postać AML, stanowi ok 5-10% AML Patogeneza: zrównoważona translokacja t(15;17) prowadząca do powstania genu fuzyjnego PML/RAR alfa Przebieg kliniczny: gwałtowny, objawy kliniczne i laboratoryjne DIC, stan nagły w hematologii, wymagający pilnej diagnostyki i leczenia! Dwia postacie APL: typowa (pancytopenia), drobnoziarnista (leukocytoza, liczne promielocyty w rozmazie) Odmienne postępowanie terapeutyczne: w leczeniu stosowany jest kwas all-transretinowy (ATRA) w skojarzeniu z chemioterapią Przy podejrzeniu APL: jak najszybciej włączyć ATRĘ, kontrolować i leczyć zaburzenia krzepnięcia, potwierdzić rozpoznanie na poziomie genetycznym