Tomasz Wolańczyk Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego WUM

Podobne prezentacje


Prezentacja na temat: "Tomasz Wolańczyk Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego WUM"— Zapis prezentacji:

1 Tomasz Wolańczyk Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego WUM
Przepraszam że żyję. Zaburzenia lękowe, depresyjne i odżywiania. Między normą a patologią. Tomasz Wolańczyk Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego WUM

2 O czym będziemy mówić? Główne potrzeby i zadania rozwojowe, charakterystyczne dla wieku nastoletniego; Kryzysy rozwojowe, typowe dla adolescentów; Główne zaburzenia psychiczne wieku nastoletniego Postępowanie w obliczu psychopatologii nastolatka

3 Zadania rozwojowe Dojrzewanie intelektualne, emocjonalne i społeczne
Osiągnięcie nowych – bardziej dojrzałych więzi z rówieśnikami; Ukształtowanie roli męskiej lub kobiecej; Akceptacja własnego wyglądu i chronienie własnego organizmu; Osiągnięcie niezależności uczuciowej od rodziców i innych; Wybór i przygotowanie się do kariery zawodowej; Przygotowanie się do związku uczuciowo- intymnego; Dążenie i rozwijanie postępowania akceptowanego społecznie.

4 Potrzeby psychiczne Autonomii Kontaktu Przynależności Akceptacji
Bezpieczeństwa Seksulaność- odkrycie i zaakceptowanie własnej płciowości , co w obliczu utraty kontroli nad własną fizycznością i w starciu z naciskami kulturowymi dotyczącymi podporządkowania się określonemu wizerunkowi może utrudniać akceptowania własnego wyglądu oraz fizjologii związanej z przynależnością do określonej płci. Seksualna ŹRÓDŁO: Obuchowski, 2000; Obuchowska, Jaczewska, 2002; Bee, Boyd, 2008; Jabłońska, 2009

5 Wskaźniki dojrzewania
ZMIANY PSYCHICZNE Sfera poznawcza Sfera afektywna Zainteresowanie problemami niezwiązanymi z realiami; Myślenie refleksyjne, np.: przewidywanie konsekwencji; Myślenie formalne, np.: planowanie, tworzenie abstrakcyjnych teorii; Początkowo egocentryzm, później zdolność do decentracji; Pryncypializm; Autorytaryzm; Zaniżone lub zawyżone poczucie własnej wartości; Intelektualny egocentryzm; Idealizowanie. Labilność emocjonalna; Depresyjność; Nadmiernie silne, nieadekwatne reakcje emocjonalne; Buntowanie się przeciwko obowiązującym zasadom; Negacje; Egocentryzm afektywny; Uleganie naciskom grupy rówieśniczej; Konflikty z rodzicami Rozwój emocjonalny Odczuwanie silnych emocji pozytywnych i negatywnych- przewaga emocji negatywnych, szczególnie u dziewcząt; Ambiwalencja uczuć rozumiana jako labilność emocjonalna; Wzrost kontroli ekspresji emocjonalnej i poznawczego opanowania emocji, wzrost strategii wyrażania emocji negatywnych; Rozwój empatii poznawczej; Rozwój uczuć wyższych związanych z wyznawanym systemem wartości ŹRÓDŁO: Bee, 2004; Obuchowska, 2003; Sokoluk, 2003.

6 Wskaźniki dojrzewania
ZMIANY SPOŁECZNE Związki intymne Relacje z rodzicami i nauczycielami Grupy rówieśnicze W początkowej fazie są one nietrwałe, burzliwe, podatne na różne czynniki zewnętrzne Miłośne zawody młodzież przeżywa bardzo intensywnie. Często potrzebują wsparcia dorosłych, żeby sobie poradzić z trudnym doświadczeniem Konflikty dotyczące najczęściej obowiązków domowych i szkolnych , wyglądu, sposobu spędzania wolnego czasu; Konflikt potrzebny jest do uruchomienia procesu indywiduacji i separacji; Grupa rówieśnicza jest najważniejsza; Przynależność do grupy Grupa staje się dla nastolatka istotnym źródłem informacji zwrotnych, przynależności, akceptacji, poczucia bezpieczeństwa ŹRÓDŁO: Bee, 2004; Obuchowska, 2003; Sokoluk, 2003.

7 Kryzys Adolescencyjny
Aktualnie posiadane zasoby Oczekiwania względem siebie Oczekiwania otoczenia NIEZGODNOŚĆ Doświadczenie napięcia Mobilizacja versus destabilizacja Rozwój osobowości W początkowej fazie (10/ r.ż.) Niestabilne i niespójne JA; Słaba świadomość własnego JA; Kształtowanie tożsamości płciowej oraz grupowej; Spadek samooceny globalnej, ocenianie siebie w sposób dychotomiczny Zmiany okresu adolescencji mają wielopłaszczyznowy i intensywny charakter, dla którego tłem jest również kultura, dlatego też kryzys rozwojowy w tej fazie jest dla nastolatka ale też dla jego rodziców najtrudniejszym okresem. Klimat emocjonalny w rodzinie Styl wychowywania w rodzinie Eksploracja - Poszukiwanie sposobu redukcji napięcia Przeorganizowanie osobowości

8 Obszary eksploracji w procesie budowania tożsamości
Testowanie granic i relacji z innymi Eksperymentowanie z własnym ciałem Sprawdzanie granic własnych możliwości działania Nawiązywanie kontaktu przez Internet bez ujawniania tożsamości lub podawanie fałszywej tożsamości; zachowania prowokacyjne wobec dorosłych, w tym szczególnie wobec rodziców i nauczycieli; Zachowania prowokacyjne wobec osób przeciwnej płci; Używanie przemocy; Łamanie norm i reguł społecznych Różnorodne zabiegi zmieniające wygląd własnego ciała; Eksperymentowanie ze strojem; Tatuaże; Specjalne diety; Ekstremalne ćwiczenia fizyczne; Samookaleczenia. Podejmowanie się wykonania trudnych zadań w ograniczonym czasie; Sprawdzanie swojej wydolności intelektualnej, emocjonalnej; Sprawdzanie wydolności fizycznej w ekstremalnych sytuacjach; Ryzykowne zachowania związane ze sprawdzaniem norm społecznych. Sprawdzanie swojej wydolności intelektualnej, emocjonalnej- olimpiady, konkursy, emocjonalne ratowanie innych Sprawdzanie wydolności fizycznej w ekstremalnych sytuacjach – skoki na bungee, obozy przetrwania, wspinaczki bez zabezpieczenia, wyścigi samochodowe. Ryzykowne zachowania związane ze sprawdzaniem norm społecznych- alkohol, narkotyki zachowania seksualne. ŹRÓDŁO: Brzeźnińska, 2016

9 Zagrożenia okresu dojrzewania
Zaburzenia lękowe Zaburzenia nastroju Zaburzenia odżywiania Zaburzenia regulacji emocji / napędu

10 Norma rozwojowa a objawy
LĘK lęk normatywny oceny dokonywane przez rówieśników, funkcjonowanie w sytuacjach społecznych, wygląd objawy psychopatologiczne rozpoznanie niebezpieczeństwa w sytuacjach, gdy nie ma rzeczywistego zagrożenia albo, gdy reakcja lękowa jest nieadekwatna do zagrożenia nie jest kontrolowany, silne reakcje ze strony układu wegetatywnego prowadzi do unikania

11 Norma rozwojowa a objawy
LĘK lęk normatywny oceny dokonywane przez rówieśników, funkcjonowanie w sytuacjach społecznych, wygląd Aspekt poznawczy lęku a rozpoznanie codzienne wydarzenia w lęku uogólnionym własne ciało w napadach paniki inni ludzie- fobia społeczna własne myśli – zaburzenia obsesyjno- kompulsywne zdarzenie traumatyczne w PTSD rozstanie z rodzicami w lęku separacyjnym

12 Norma rozwojowa a objawy
EMOCJE objawy psychopatologiczne pragnienie śmierci i tendencje do realizacji zamiarów myśli samobójczych będące konsekwencją: depresyjnych zaburzeń myślenia braku umiejętności radzenia sobie w sytuacjach trudnych braku umiejętności regulowania emocji braku umiejętności szukania pomocy w sytuacji „bez wyjścia” ( przemoc fizyczna i psychiczna, molestowanie seksualne) lęk egzystencjalny pytania o sens życia

13 Norma rozwojowa a objawy
NASTRÓJ objawy psychopatologiczne objawy prowadzą do trudności lub niemożności w wypełnianiu zadań: nastrój depresyjny lub drażliwość, utrata zainteresowań lub anhedonia, zwiększona męczliwość. dodatkowo: niska samoocena, nadmierne lub nieuzasadnione poczucie winy, myśli i zachowania samobójcze, osłabienie koncentracji i uwagi, zaburzona aktywność psychoruchowa: pobudzenie lub zahamowanie, zaburzenia snu, zmiany apetytu ze zmianą wagi. przygnębienie przewaga emocji negatywnych, apatia, brak realnego zainteresowania planami na przyszłość drażliwość, rozdrażnienie kilka razy w ciągu dnia; wybuchy gniewu w domu, szkole, w towarzystwie kolegów, rozdrażnienie aż do poziomu bycia chamskim, wrogość, odmawianie współpracy agresywne zachowania, sarkastyczne, hałaśliwe, krzyczy, nieufne, ma dużo pretensji/ wymagań, grozi innym, groziło lub zaatakowało członka rodziny lub nauczyciela, kopie w przedmioty/meble lub uderza w ściany, niszczy je, wielkościowe nastawienia, fantazje o omnipotencji, dziecko tworzy nadzwyczajne projekty, myśli więcej na swój temat: wierzy, że ma szczególną moc, wierzy, że otrzymuje szczególne informacje/ przesłania, mogą towarzyszyć temu zaburzenia myślenia: słyszy nieistniejące hałasy/ głosy, czuje zapachy, których nie czuje nikt inny, doświadcza niezwykłych doznań, ma nierealne wierzenia wielomówność, mówi szybciej lub więcej tak, że trudno mu przerwać lub nie można mu przerwać mowa - łatwo się rozprasza, gubi wątek, częsta zmiana tematu, gonitwa myśli, trudno podążyć za biegiem myśli, przeskakiwanie z tematu na temat, rymuje słowa lub powtarza je, czasem myślenie dziecka wydaje się bezsensowne

14 Depresja u dzieci i młodzieży
Przez wiele lat sądzono, że dzieci nie są w stanie doświadczać ekstremalnych wahań nastroju, mimo to w piśmiennictwie nie brakowało opisów zaburzeń nastroju w wieku rozwojowym. Po wprowadzeniu kryteriów takich samych jak dla dorosłych ( DSM-III-IV i ICD 10) okazało się, że depresja u dzieci nie jest zjawiskiem rzadkim.

15 Diagnoza ICD-10 Rozpoznanie (objawy przez co najmniej dwa tygodnie): Epizod depresyjny łagodny F.32.0): 2 podstawowe + 2 dodatkowe + zespół somatyczny Umiarkowany (F32.1): 2 podstawowe + 3 (lub 4) dodatkowe + zespół somatyczny Ciężki: - F32.2: bez objawów psychotycznych: 3 podstawowe + 4 (i więcej) dodatkowe, - F32.3: z objawami psychotycznymi: jw. + urojenia, omamy osłupienie depresyjne, - zespół somatyczny - przyjmuje się, że zespół somatyczny występuje w większości epizodów ciężkiej depresji. Przebyty wcześniej zespół depresyjny upoważnia do rozpoznania Zaburzeń depresyjnych nawracających (F33): łagodnego (F33.0), umiarkowanego (F33.1) i ciężkiego (F33.2 lub F33.3). Okres remisji w tym przypadku oznacza się jako: F33.4

16 Rozpowszechnienie Rozpowszechnienie dużej depresji ocenia się na 2% u dzieci i 4% do 8% u młodzieży, Stosunek chłopców do dziewcząt 1:1 w dzieciństwie i 1:2 w okresie dorastania (Birmaher et al., 1996). Ryzyko wystąpienia depresji rośnie 2-4 krotnie po okrsie dojrzewania, zwłaszcza u dziewcząt (Angold et al., 1998), Łączne rozpowszechnienie (cumulative incidence) do 18 r.ż ocenia się na 20% w populacji ogólnej (Lewinsohn et al., 1998)

17 Rozpowszechnienie cd Rozpowszechnienie dystymii u dzieci wynosi od 0,6% do 1,7%, natomiast u młodzieży określono je 1,6% do 8 % (Birmaher et al., 1996). W jednym z badań u 7% pacjentów oddziałów pediatrycznych rozpoznano zaburzenia depresyjne, w innym aż 40% dzieci hospitalizowanych w oddziale neurologii z powodu niejasnych bólów głowy chorowało na depresję. W ciągu ostatnich dziesięcioleci zgromadzono dane, z których wynika ,że rozpowszechnienie zaburzeń depresyjnych u dzieci wzrasta, a średnia wieku, w którym pojawiają się one po raz pierwszy obniża się (Birmaher et al., 1996, Bomba i wsp., 2006).

18 Obraz kliniczny Obraz kliniczny dużej depresji u dzieci i depresji nie różni się zasadniczo od obrazu u dorosłych, jednak symptomatologia musi być odniesiona do poziomu rozwoju dziecka Dzieci częściej prezentują zmienność nastrojów, rozdrażnienie, niską tolerancję frustracji, wybuchy złości, skargi somatyczne, wycofanie z kontaktów społecznych niż relacjonują obniżenie nastroju U dzieci rzadziej występują objawy melancholiczne i objawy wytwórcze niż u dorosłych

19 Przebieg Średni czas trwania epizodu depresyjnego w grupie objętej opieką wynosi około 8 miesięcy, zaś w populacji ogólnej dzieci i młodzieży 1-2 miesiące U większości dzieci i młodzieży 1 epizod depresyjny przemija, badania longitudinalne wskazują na prawdopodobieństwo nawrotu 20% do 60% po latach od remisji i 70% po 5 latach (Birmaher et al., 2002; Costello et al., 2002). Znaczny odsetek choruje nadal w wieku dorosłym. U 20% do 40% diagnozuje się później ChAD (Geller et al., 1994; Strober and Carlson, 1982). U 60% w czasie epizodu depresyjnego występują myśli samobójcze a 30% podejmuje próbę samobójczą (American Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 2001; Brent et al.,1999; Gould et al., 1998).

20 Współchorobowość U 40-90% młodzieży z epizodem depresyjnym współwystępują inne zaburzenia psychiczne, zaś u 50% współwystępują przynajmniej 2 diagnozy (Angold et al., 1999; Birmaher et al., 1996; Fombonne et al., 2001a,b; Lewinsohn et al., 1998, 2003a; Rohde et al., 1991). zaburzenia lękowe (lęk uogólniony, ataki paniki, agorafobia, fobia społeczna, zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne), zaburzenia zachowania, nadużywanie alkoholu i innych substancji, jadłowstręt psychiczny i bulimia, Objawy depresyjne mogą być pierwotne lub wtórne do współistniejących zaburzeń.

21 Postępowanie Pytanie o objawy depresyjne podczas każdego badania psychiatrycznego dziecka lub nastolatka Podczas diagnozy konkretnego dziecka warto rozpocząć od odpowiedzi na pytanie czy spełnia ono kryteria rozpoznania zespołu depresyjnego, a następnie przejść do diagnozy szczegółowej.

22 Norma rozwojowa a objawy
WYGLĄD objawy psychopatologiczne spadek wagi lub brak przyrostu wagi prowadzący do masy ciała o co najmniej 15% poniżej oczekiwanej w stosunku do wieku i wzrostu samoocenianie siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający lęk przed przytyciem; narzucenie samemu sobie niskiego progu masy ciała sztywne wzorce kontroli obejmujące wiele układów zaburzenia endokrynne Styl fit dbałość o sylwetkę dbałość o zdrowy tryb życia drażliwość, rozdrażnienie kilka razy w ciągu dnia; wybuchy gniewu w domu, szkole, w towarzystwie kolegów, rozdrażnienie aż do poziomu bycia chamskim, wrogość, odmawianie współpracy agresywne zachowania, sarkastyczne, hałaśliwe, krzyczy, nieufne, ma dużo pretensji/ wymagań, grozi innym, groziło lub zaatakowało członka rodziny lub nauczyciela, kopie w przedmioty/meble lub uderza w ściany, niszczy je, wielkościowe nastawienia, fantazje o omnipotencji, dziecko tworzy nadzwyczajne projekty, myśli więcej na swój temat: wierzy, że ma szczególną moc, wierzy, że otrzymuje szczególne informacje/ przesłania, mogą towarzyszyć temu zaburzenia myślenia: słyszy nieistniejące hałasy/ głosy, czuje zapachy, których nie czuje nikt inny, doświadcza niezwykłych doznań, ma nierealne wierzenia wielomówność, mówi szybciej lub więcej tak, że trudno mu przerwać lub nie można mu przerwać mowa - łatwo się rozprasza, gubi wątek, częsta zmiana tematu, gonitwa myśli, trudno podążyć za biegiem myśli, przeskakiwanie z tematu na temat, rymuje słowa lub powtarza je, czasem myślenie dziecka wydaje się bezsensowne

23 Jadłowstręt psychiczny –zagrożenie życia
Pacjenci z a.n. zazwyczaj nie zgłaszają dolegliwości związanych z zaburzeniami metabolicznymi i komplikacjami narządowymi a nawet im zaprzeczają. Medyczne powikłania są zależne od ciężkości niedożywienia (stopnia niedożywienia) i szybkości spadku masy ciała. J.p. jest zespołem chorobowym o przewlekłym przebiegu, często wymagającym wielokrotnych hospitalizacji W 40-60% przyp. pomyślne wyniki leczenia (całkowite wyrównanie stanu somatycznego i psychicznego) śmiertelność wynosi od 5-25% Najczęstszą przyczyną śmierci w j.p. są samobójstwa – 50% przypadków oraz somatyczne powikłania spowodowane wyniszczeniem organizmu.

24 Jadłowstręt psychiczny –wskazania do hospitalizacji
1.Masa ciała niedobór masy ciała w stosunku do masy ciała należnej >25% gwałtowny spadek masy ciała i odmowa przyjmowania pożywienia brak wzrostu masy ciała w leczeniu ambulatoryjnym obniżenie masy ciała do poziomu, przy którym wcześniej występowało załamanie stanu ogólnego. 2.Powikłania somatyczne: czynność serca ok. 40/min, ciśnienie krwi poniżej 90/60mmHg, ortostatyczne spadki ciśnienia wydłużenie QTc, zaburzenia rytmu serca niewydolność krążenia omdlenia hipokaliemia, hipofosfatemia, hipoglikemia inne poważne zaburzenia jonowe niewydolność nerek

25 Jadłowstręt psychiczny –wskazania do hospitalizacji
3. Problemy psychiczne: intencje samobójcze brak współpracy w leczeniu jakiekolwiek współwystępujące zaburzenie psychiczne wymagające leczenia w szpitalu poważne problemy i konflikty w rodzinie brak wsparcia w otoczeniu brak pozytywnych zmian (stabilizacja /przyrost masy ciała, przywrócenie prawidłowego wzorca odżywiania) po 2 mies. regularnej terapii ambulatoryjnej. zbyt duża odległość od miejsca zamieszkania do ośrodka specjalistycznego zajmującego się terapią pacjentów z jadłowstrętem psychicznym

26 BULIMIA C. Pacjent usiłuje przeciwdziałać efektom “tycia” za pomocą jednej lub więcej z następujących metod: -prowokowanie wymiotów -prowokowanie wydalania stolca -kolejne okresy głodowania -stosowanie: leków obniżających łaknienie, preparatów tarczycy, leków moczopędnych, D. Ocenianie siebie jako osoby otyłej oraz zaburzający strach przed przytyciem (zwykle prowadzące do niedoboru m.c.). Występują nawracające epizody przejadania się co najmniej dwa razy tygodniowo w przeciągu 3 miesięcy, w czasie których w krótkim okresie czasu spożywane są duże ilości pokarmu. Utrzymuje się uporczywa koncentracja na jedzeniu i silne pragnienie lub poczucie przymusu jedzenia (głód). drażliwość, rozdrażnienie kilka razy w ciągu dnia; wybuchy gniewu w domu, szkole, w towarzystwie kolegów, rozdrażnienie aż do poziomu bycia chamskim, wrogość, odmawianie współpracy agresywne zachowania, sarkastyczne, hałaśliwe, krzyczy, nieufne, ma dużo pretensji/ wymagań, grozi innym, groziło lub zaatakowało członka rodziny lub nauczyciela, kopie w przedmioty/meble lub uderza w ściany, niszczy je, wielkościowe nastawienia, fantazje o omnipotencji, dziecko tworzy nadzwyczajne projekty, myśli więcej na swój temat: wierzy, że ma szczególną moc, wierzy, że otrzymuje szczególne informacje/ przesłania, mogą towarzyszyć temu zaburzenia myślenia: słyszy nieistniejące hałasy/ głosy, czuje zapachy, których nie czuje nikt inny, doświadcza niezwykłych doznań, ma nierealne wierzenia wielomówność, mówi szybciej lub więcej tak, że trudno mu przerwać lub nie można mu przerwać mowa - łatwo się rozprasza, gubi wątek, częsta zmiana tematu, gonitwa myśli, trudno podążyć za biegiem myśli, przeskakiwanie z tematu na temat, rymuje słowa lub powtarza je, czasem myślenie dziecka wydaje się bezsensowne

27 Kiedy konsultacja psychiatryczna?
Podejrzenie zaburzenia psychicznego u dziecka Jako element diagnozy różnicowej Konsultacja w trybie pilnym Konsultacja w trybie planowym Zab. Dysocjacyjne/ konwersyjne Zab. somatyzujące Objawy zagrażające życiu lub zdrowiu dziecka lub innych osób. Objawy zaburzeń emocjonalnych Zmiany zachowania Opóźnienie rozwoju; Trudności w relacjach społecznych. Utrata kontroli nad ciałem, zachowaniem, czuciem, pamięcią; Brak potwierdzenia schorzeń somatycznych, które mógłby być przyczyną objawów; Przekonujące związki czasowe ze stresem lub potrzebami. Wielorakie skargi na objawy somatyczne, które nie można wyjaśnić chorobą; Skoncentrowanie na objawach, liczne kontakty ze służbą zdrowia; Objawy żołądkowo- jelitowe, sercowo- naczyniowe, moczowo- płciowe, bólowe.

28 Ocena zachowań samobójczych
Stwierdzenie obecności zachowań samobójczych Ocena czynników ryzyka/ protekcyjnych Ocena obecnego zagrożenia Plan interwencji

29 Ocena czynników ryzyka
SAD PERSON SCALE Cecha Charakterystyka Punktacja S – sex = płeć Męska 1 A – age = wiek < 19 lub > 45 lat D – depresja Spadek masy ciała, apetytu, libido, koncentracji, zaburzenia snu, przygnębienie 2 P – previous altempts or psychitric care = wcześniejsza próba lub opieka psychiatryczna Leczenie lub poradnia psychiatryczna E – excesive alkohol or drug use = nadużywanie alkoholu lub narkotyków Oznaki uzależnienia lub częstego użycia R – rational thinking = utrata racjonalnego rozumowania Zespól lub psychoza organiczna S – separacja Wdowieństwo/rozwód O – organized – próba Dobrze przemyślany plan N – no social Brak rodziny, przyjaciół, pracy lub afiliacji religijnej S – stated future intent – zdeklarowana intencja Częste, głośne groźby Czynnik Wynik Płeć (1-męska; 0-żeńska) (0-1) Wiek (1>15lat; 0<15 lat) Nastrój depresyjny Próba samobójcza w przeszłości Nadużywanie alkoholu Zaburzenia wpływające na racjonalna ocenę sytuacji Brak wsparcia społecznego Zorganizowany plan samobójstwa Brak krewnych Choroba somatyczna

30 Ocena czynników ryzyka
SAD PERSONS SCALE Interpretacja wyniku: 0-2 - odesłanie pacjenta bez potrzeby kontroli 3-4 - zalecana kontrolna ocena 5-6 - sugerowane rozważenie hospitalizacji 7- konieczna hospitalizacja Czynnik Wynik Płeć (1-męska; 0-żeńska) (0-1) Wiek (1>15lat; 0<15 lat) Nastrój depresyjny Próba samobójcza w przeszłości Nadużywanie alkoholu Zaburzenia wpływające na racjonalna ocenę sytuacji Brak wsparcia społecznego Zorganizowany plan samobójstwa Brak krewnych Choroba somatyczna

31 Ocena obecnego zagrożenia
SKALA OCENY DRASTYCZNOSCI SAMOBOJSTWA OPRACOWANA NA UNIWERSYTECIE COLUMBIA (C-SSRS)

32 SKALA OCENY DRASTYCZNOSCI SAMOBOJSTWA OPRACOWANA NA UNIWERSYTECIE COLUMBIA (C-SSRS) Ocena myśli „S”
1. Pragnienie śmierci Czy kiedykolwiek pragnąłeś nie żyć lub zasnąć i już nigdy się nie obudzić? 2. Nieokreślone aktywne myśli samobójcze Czy rzeczywiście myślałeś o zabiciu się? Jeśli odpowiedź pozytywna na pytanie 2 przechodzimy do pytań do 3,4,5

33 3. Aktywne myśli samobójcze z uwzględnieniem metody bez zamiaru popełnienia samobójstwa Czy myślałeś jak mógłbyś to zrobić? 4. Aktywne myśli samobójcze z zamiarem faktycznego popełnienia samobójstwa bez konkretnego planu. Czy miałeś takie myśli i zamiar działać zgodnie z nimi? 5. Aktywne myśli z konkretnym planem i zamiarem Czy zacząłeś opracowywać szczegóły? Czy masz zamiar zrealizować ten plan?

34 SKALA OCENY DRASTYCZNOSCI SAMOBOJSTWA OPRACOWANA NA UNIWERSYTECIE COLUMBIA (C-SSRS) Ocena myśli „S”
1. Pragnienie śmierci Czy kiedykolwiek pragnąłeś nie żyć lub zasnąć i już nigdy się nie obudzić? 2. Nieokreślone aktywne myśli samobójcze Czy rzeczywiście myślałeś o zabiciu się? Jeśli odpowiedzi są negatywne przechodzimy do pytań o zachowania samobójcze

35    Ocena zachowań „S” Próba rzeczywista
Czy zrobiłaś/ eś coś niebezpiecznego, w wyniku czego mogłaś/ eś umrzeć? Próba udaremniona Czy kiedykolwiek zaczęłaś/ eś robić coś, żeby odebrać sobie zycie, ale ktoś albo coś powtrzymało Cię zanim rzeczywiście cokolwiek zrobiłaś/eś? Próba zaniechana Czy kiedykolwiek zaczęłaś/ eś robić coś, żeby odebrać sobie zycie, ale powtrzymałaś/eś się zanim rzeczywiście cokolwiek zrobiłaś/eś?

36    Ocena zachowań „S” Działania lub zachowania przygotowawcze
Czy podjęłaś/ eś jakiekolwiek kroki mające na celu dokonania próby „s” lub przygotowania do odebrania sobie życia? Zachowania samobójcze Widoczne podczas oceny Popełnione samobójstow

37 Ocena ryzyka C-SSRS Małe Średnie Wysokie Bardzo wysokie
Myśli samobójcze Obecnie W przeszłości Zachowania samobójcze Małe 1-2 1-3 N Średnie 3 4-5 N T Wysokie 4-5 N T Bardzo wysokie 4-5 T Aktywne myśli z zamiarem samobójczym lub konkretnym planem i zamiarem lub zachowania samobójcze

38 Kiedy konsultacja psychiatryczna?
Psychiatra nie diagnozuje molestowania i maltretowania Konsultacja psychiatryczna nie jest konieczna przy: powiadamianiu sądu rodzinnego/ policji/ prokuratora; Lękowych rodzicach domagających się coraz większej ilości badań; Dziecku będącym już pod opieką psychiatryczną i/ lub psychologiczną Podejrzenie zaburzenia psychicznego u dziecka Jako element diagnozy różnicowej Konsultacja w trybie pilnym Konsultacja w trybie planowym Zab. Dysocjacyjne/ konwersyjne Zab. somatyzujące Objawy zagrażające życiu lub zdrowi dziecka lub innych osób. Objawy zaburzeń emocjonalnych Zmiany zachowania Opóźnienie rozwoju; Trudności w relacjach społecznych. Utrata kontroli nad ciałem, zachowaniem, czuciem, pamięcią; Brak potwierdzenia schorzeń somatycznych, które mógłby być przyczyną objawów; Przekonujące związki czasowe ze stresem lub potrzebami. Wielorakie skargi na objawy somatyczne, które nie można wyjaśnić chorobą; Skoncentrowanie na objawach, liczne kontakty ze służbą zdrowia; Objawy żołądkowo- jelitowe, sercowo- naczyniowe, moczowo- płciowe, bólowe.

39 Zaburzenia emocjonalne podczas pozanormatywnego kryzysu adolescencji
Kiedy do psychologa? Metoda z wyboru- w sytuacji trudności w przejściu do następnego etapu rozwoju (trudności w separacji/indywiduacji); Część kompleksowej diagnozy i leczenia zaburzeń odżywiania i zaburzeń afektywnych Zaburzenia emocjonalne podczas pozanormatywnego kryzysu adolescencji Objawy dziecka wiążą się z zaburzeniami relacji rodzinnych i małżeńskich

40 DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ


Pobierz ppt "Tomasz Wolańczyk Klinika Psychiatrii Wieku Rozwojowego WUM"
Reklamy Google