Charakterystyka postaci

Prezentacja na temat: "Charakterystyka postaci"— Zapis prezentacji:

1 Charakterystyka postaci

2 Wstęp: ogólnie przedstaw bohatera, o którym będziesz pisał (najważniejsze informacje)
Tutaj podajemy najważniejsze informacje dotyczące charakteryzowanego bohatera, takie jak np.: imię i nazwisko, skąd znamy postać? ile ma lat? czym się zajmuje? gdzie mieszka? jaka jest jego sytuacja rodzinna?

3 Opisz wygląda bohatera
Tutaj opisujemy, jak postać wygląda. Można zwrócić uwagę np. na: wzrost (niski / średni / wysoki), sylwetkę (gruby / chudy / muskularny / wysportowany / wyprostowany / zgarbiony), twarz (kwadratowa / owalna / podłużna / promienna / opalona / pokryta zmarszczkami / piegowata), włosy (jasne / ciemne / krótkie / długie / kręcone / proste / zawsze starannie uczesane / w nieładzie), oczy (duże / małe / niebieskie / brązowe / zielone / wiecznie zamyślone / ukryte za okularami), nos (duży / mały / krzywy / orli / haczykowaty), usta (małe, duże, wykrzywione w grymas), ubranie (eleganckie / sportowe / zadbane / bogate), dodatki (kapelusz / parasol / torebka). Unikaj powtarzania czasowników „był”, „jest”, „ma”. Lepiej i ciekawiej jest napisać: „Głowę Jasia porastają jasne blond włosy, a jego oczy przypominają kolorem bezchmurne niebo” niż „Jaś ma jasne włosy. Ma też niebieskie oczy”.

4 Opisz cechy charakteru bohatera
usposobienie: tutaj piszemy o tym, jak postać zachowuje się względem innych ludzi. Mogą tu pojawić się takie określenia jak: sympatyczny / miły / koleżeński / uprzejmy / życzliwy / optymistyczny / wesoły / /energiczny / łagodny / spokojny / wyniosły / dziecinny / nerwowy / gwałtowny / wybuchowy / kłótliwy / oschły / drażliwy. umysłowość: tutaj piszemy o zdolnościach, umiejętnościach i zainteresowaniach postaci. Mogą tu pojawić się takie określenia jak: mądry / zdolny / pojętny / mający kłopoty w nauce / obdarzony znakomitą pamięcią / utalentowany / geniusz / spostrzegawczy / błyskotliwy / uwielbiający czytać książki / wirtuoz gry na pianinie. charakter: tutaj piszemy o wewnętrznych cechach bohatera. Mogą tu pojawić się takie określenia jak: pracowity / rzetelny / dokładny / precyzyjny / leniwy / odpowiedzialny / punktualny / troskliwy / życzliwy / tolerancyjny / wyrozumiały / poważny / roztrzepany / tchórzliwy / idealista / naiwny / sentymentalny. Pisz opisowo i nie używaj „oklepanych” zwrotów. Ciekawiej brzmi na przykład, jeśli napiszesz, że ktoś jest zawsze uśmiechnięty, zwraca się do wszystkich z szacunkiem i chętnie doradza innym osobom w kłopotach, dzięki czemu wszyscy go lubią, niż jeśli stwierdzisz, że jest miły. Nie wyliczaj suchych przymiotników - Wskazując cechy postaci, popieraj je konkretnymi przykładami – zachowań, sytuacji itp. Tekst będzie ciekawszy.

5 Zakończenie, czyli napisz co sądzisz o postaci
Zakończenie, czyli napisz co sądzisz o postaci. Inaczej: Twoja ocena postaci tutaj piszemy, co myślimy o danym bohaterze. Czy wywołał w nas sympatię? A może przeciwnie - nie budzi sympatii? Czy uważamy go za osobę godną naśladowania? Czy chcielibyśmy, żeby bohater został naszym przyjacielem? Staraj się uchwycić i podkreślić te cechy, które stanowią o wyjątkowości bohatera, jego niepowtarzalności czy niezwykłości. W przypadku bohatera literackiego wykorzystaj odpowiednie cytaty

6 Najczęstsze błędy, czyli czego unikać:
Nadużywanie imienia bohatera: Np.: Ania Shirley jest główną bohaterką powieści "Ania z Zielonego Wzgórza" L. M. Montgomery. Rodzice Ani, Berta i Walter, zmarli, kiedy Ania miała trzy miesiące. Ania przebywała w różnych miejscach, z sierocińcem włącznie. W wieku jedenastu lat Ania trafiła do Maryli i Mateusza Cuthebertów. Na Zielonym Wzgórzu Ania odnalazła dom. Tam też Ania poznała swoją serdeczną przyjaciółkę, Dianę. Nadużywanie czasownika być: Np.: Balladyna była postacią bardzo leniwą, nie przepadła za pomaganiem w domowych obowiązkach. Była żądna władzy tak bardzo, że była gotowa zabić własną siostrę, żeby być królową. Była bardzo egoistyczna, w ogóle nie myślała ani o matce, ani o siostrze, ani o mężu. Była też niewątpliwie bardzo sprytna. Nadużywanie czasownika mieć: Np.: Ania była szczupłą i wysoką dziewczynką. Miała długie, rude włosy, które zaplatała w warkocze. Na jasnej twarzy miała dużo piegów. Miała zielono-szare oczy. Pewnego razu dziewczynka miała odważny pomysł - postanowiła przefarbować włosy, jednak efekt był daleki od oczekiwanego - po zmyciu farby włosy miały kolor zielony! W tej sytuacji Ania była zmuszona obciąć swojego długie włosy.