Kilka ras kotów Z CAŁEGO ŚWIATA.

Prezentacja na temat: "Kilka ras kotów Z CAŁEGO ŚWIATA."— Zapis prezentacji:

1 Kilka ras kotów Z CAŁEGO ŚWIATA

2 Kot abisyński Koty abisyńskie to jedna z najstarszych ras. Jej pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Według bardzo rozpowszechnionej, ale zupełnie nieprawdopodobnej legendy rasa liczy sobie już kilka tysięcy lat i pochodzi z Abisynii (obecna Etiopia). Podobizny rzekomych "Abisyńczyków" można odnaleźć na płaskorzeźbach i posągach pochodzących z Egiptu czasu faraonów. Planowa hodowla tej rasy rozpoczęła się na początku XIX wieku, kiedy to do Wielkiej Brytanii przywieziono protoplastów tej rasy. Pierwszym znanym abisyńczykiem był Zula - kotka uwieczniona na rysunku z 1868 roku. Ówczesne koty abisyńskie różniły się znacznie od obecnie znanych, gdyż do krzyżówek używano nie tylko abisyńczyków, ale także innych kotów krótkowłosych. Stąd też ówczesna rozpiętość barw - często w odmianie srebrzystej. Jednak wszystkie koty tej rasy posiadały (i nadal posiadają) charakterystyczny abisyński ticking

3 Kot australijski mist Kontynent australijski jest pozbawiony naturalnych kotów, obecnie żyjące na nim koty zostały tam przywiezione przez kolonistów z Europy i Azji . Nazwa australijski mist została skrócona przez Australijczyków na OzMist. Dr Truda Straede wyhodowała tą Rasę w 1976 roku. Nowa rasa została zarejestrowana w Royal Agricultural Society Cat Control w Nowej Południowej Walii na początku lat 80. Możliwość uczestnictwa w wystawach i zdobywania tytułów uzyskał australian mist w roku Pierwszym czempionem tej rasy został kotka Nintu Dardanos w 1988 roku. Koty tej rasy są są bardzo popularne w Australii, ale słabo znane poza nią. W lipcu 1998 roku nastąpił rozłam wśród hodowców tej rasy na: Spotted Mist tradycyjne australijskie misty mające na futerku małe plamki, Marbled Mist australijskie misty mające na futerku, podłużne pasy układające się w marmurkowaty wzór. Aktualnie zwolennicy obu odmian czynią starania o uznanie ich za odrębne rasy. Koty zawdzięczają swój niepowtarzalny wzór na futerku działaniu podwójnemu recesywnemu genowi.

4 Kot azjatycki krótkowłosy
Kot azjatycki krótkowłosy jest jedną z odmian wchodzących w skład tak zwanej grupy azjatyckiej (ang. Asian Group) obejmującej koty typu burmańskiego, ale o różnym umaszczeniu i typie sylwetki. W grupie tej znajdują się także takie rasy jak burmilia i bombajska. Koty azjatyckie krótkowłose wywodzą się z Wielkiej Brytanii. Amerykańskie federacje hodowców mają swoje koty "azjatyckie" i stosują dla nich odrębne wzorce.

5 Kot birmański Kot birmański ma wydłużone ciało, okrągłą głowę z krótkim pyskiem, jednak nie tak krótkim, jak u kota perskiego, "rzymski" nos, szafirowo-błękitne oczy i gęste, jedwabiste futro. Umaszczenie kotów tej rasy to klasyczny colourpoint (znaczenia na łapkach, pyszczku, uszach i ogonie w kolorze kontrastującym z bladym kolorem futerka na grzbiecie), który jest wzbogacony o białe skarpetki na przednich łapkach oraz "ostrogi" na łapkach tylnych. Kolor tych "zakończeń" jest zawsze śnieżnobiały. Genetyka tej cechy jest niejasna; kot birmański to jedyna rasa mogąca pochwalić się tą cechą. Wyjątkowo trudno jest wyhodować kociaka, który posiadałby idealnie symetryczne "ostrogi" i "skarpetki", i stąd tak niewiele jest kotów birmańskich na wystawach. Ich umaszczenie musi być idealne, by mogły zdobywać tytuły na wystawach.

6 Kot brytyjski długowłosy
Koty brytyjskie długowłose to duża rasa kotów. Odstające futro potęguje w wrażenie. Ich ciało jest mocne i muskularne. Łapy 0są krótkie, ale mocne. ogon jest długi, zaokrąglony na końcu i tworzy pióropusz. Głowa wyraźnie zaokrąglona, osadzona na krótkiej szyi. Nos z lekkim zaokrągleniem u nasady, dalej jest szeroki i prosty. Uszy małe, krótkie, szeroko otwarte i szerokie u nasady. Oczy duże i okrągłe, szeroko rozstawione. Najpopularniejsze są kolory niebieski i liliowy, choć jest dużo innych odmian barwnych. Futro tej rasy jest odstające, gęste i proste. Pożądane są kryza i portki.

7 Burmilla Burmilla - rasa kotów z grupy azjatyckiej (ang. Asian Group). Nazywany jest również kotem azjatyckim cieniowanym (srebrzystym) (ang. Asian Shaded). Końcówki włosów kotów tej rasy, ok. 1/8 długości włosa, mają ciemniejsze zabarwienie, powodując złudzenie aureoli dookoła sylwetki.

8 Chausie Jest to kot dwa razy większy od przeciętnego kota domowego. Hodowcy, drogą starannej selekcji, starają się utrzymać u tych kotów cechy występujące u dzikich pobratymców, to znaczy wielkość i silną budowę, wyraźne pędzelki na uszach oraz czarne, złociste lub czarno-srebrzyste umaszczenie. Rasa, jak dotychczas, jest mało znana i rozpowszechniona.

9 Kot cymric Około 1960 roku w miotach kotów Manx zaczęły się pojawiać długowłose kocięta. Początkowo takie osobniki były sterylizowane i usuwane z hodowli, jednak potem hodowcy postanowili utrwalić tą cechę. Pierwszym związkiem, który uznał rasę Cymric było Canadian Cat Association. Obecnie rasę tę akceptuje większość północnoamerykańskich stowarzyszeń, a w Europie - LOOF.

10 Kot doński sfinks Dońskie sfinksy są kotami nagimi. Charakteryzują się mocnym kośćcem oraz mnóstwem zmarszczek. Koty tej rasy mają wysoko postawione uszy, które są lekko przezroczyste pod światło oraz kręcone wibrysy. Można je spotkać w wielu odmianach barwnych: jednobarwne tabby, bikolor, van, arlekin. Koty te rodzą się z delikatną sierścią, która jednak zanika zanim kot skończy rok. Cechą odróżniającą dońskie sfinksy od innych kotów jest podwyższona temperatura ciała. Są one wyjątkowo spokojne i przyjaźnie nastawione do ludzi.

11 Kot egejski Futro kota egejskiego jest średniodługie. Zapewnia dobrą ochronę podczas trudnych zimowych warunków pogodowych i zrzuca się w krótkim okresie letnim. Są bicolorowe i tricolorowe, a jednym z kolorów jest zawsze biały, bez oznak żółknięcia i zajmuje się między 1/3 do 2/3 powierzchni ciała. Inne kolory to mogą być czarny, rudy, niebieski, kremowy, z lub bez pasów. Kot egejski jest średniej wielkości, dobrze umięśniony, bez oznak nadwagi. Ciało jest długie. Nogi są mocne średniej wielkości a stopy o okrągłym kształcie. Ogon jest umiarkowanie długi i prosty. Głowa jest średniej wielkości. Uszy mają szerokie podstawy i zaokrąglone końce i są osłonięte włosami. Oczy mają kształt orientalny a ich kolor może być dowolnym odcieniem zieleni.

12 Kot egipski mau Zwierzęta bardzo dobrze umięśnione, średniej wielkości. Tylne łapy trochę dłuższe od przednich, między kolanem a bokiem znajduje się charakterystyczny pas luźnej skóry. Głowa klinowata, uszy dość duże, szeroko rozstawione. Oczy duże, zielone, w kształcie migdałów.Futro delikatne i ściśle przylegające do ciała. Występują trzy umaszczenia - brązowe, srebrne i dymne. We wszystkich odmianach wymagany jest ciemny wzór na całym ciele i litera M na piersi.

13 Kot egzotyczny Egzotyki prócz różnicy w długości futra bardzo przypominają persy. Tak jak one są średniej wielkości kotami z okrągłą głową, szerokim nosem i wyraźnie zaznaczonym stopem. Wyróżnia się ponad 670 odmian barwnych tych kotów.

14 Kot europejski krótkowłosy
W 1982 r. rasa została uznana przez Fédération Internationale Féline. Poza Skandynawią jest rzadko spotykana ze wzgl. na podobieństwo do wspomnianych dachowców, które można mieć za darmo ze schroniska. Europejski krótkowłosy ma swoich odpowiedników w Wielkiej Brytanii i USA, które były hodowane o wiele dłużej. Jednak wygląd brytyjskiego krótkowłosego został ukształtowany na skutek krzyżowań z kotami perskimi. Kot amerykański krótkowłosy już bardziej przypomina "europejczyka" choć większość sprzedawanych kotów tej rasy ma bardzo efektowne, srebrne futerko we wzorze tabby.

15 Kot japoński bobtail Tułów długi, dobrze umięśniony. Bardzo krótki ogon, zakrzywiony lub zawinięty o długości do 10 centymetrów. Trójkątna głowa z wysokimi kośćmi policzkowymi. Duże uszy. Oczy owalne, szeroko osadzone, duże, skośne w kierunku uszu. Waga od 2,5 d Tradycyjne odmiany to: biała, czarna, ruda, dwubarwna, szylkretowa i tzw. mike (jap.trzy futra?) czyli łaciate, z przewagą łatek na głowie, ogonie i nogach. Może też występować w innych kolorach. Motywy na sierści powinny być wyraźne i intensywne. Barwy oczu uzależnione od koloru sierści. o 4 kg.

16 Kot jawajski Dobrze umięśniony kot o masie 2,5-5 kg. Sierść półdługa, jedwabista, bez podszerstka, po bokach ciała, na brzuchu i ogonie dłuższa. Występuje w barwach:czarna, brązowa, niebieska, liliowa, cynamonowa, płowa, ruda, kremowa, szylkretowa, dymna, może być także paskowana (tabby). Jeśli kot jest pasiasty nad oczami, występuje charakterystyczny znak w kształcie litery M. U wielu kociąt występuje rysunek na sierści, ale z wiekiem kolor zazwyczaj staje się jednolity. Głowa trójkątna, z dużymi uszami. Oczy zielone, o kształcie migdałów. Nogi długie, przednie nieco krótsze od tylnych, łapy małe, okrągłe. Ogon cienki i długi.

17 Kot kartuski Budowa kota kartuskiego jest bardzo podobna do kota brytyjskiego krótkowłosego. Charakterystyczną różnicą między tymi rasami jest budowa głowy kota: u kota brytyjskiego jest bardziej okrągła, a u kota kartuskiego wpisana w trapez. Ponadto kot kartuski powinien mieć nos prosty, bez wyraźnego stopu w przeciwieństwie do kotów brytyjskich krótkowłosych, które tą cechę odziedziczyły w procesie kształtowania rasy po kotach perskich. Poniżej zdjęcie młodej kotki rasy kot kartuski.

18 Korat Korat - jedna z ras kotów. W swojej ojczyźnie, Tajlandii jest nazywany Si-Sawat, czyli szczęśliwy los. Muskularny, wysmukły kot średniej wielkości o srebrzystoniebieskiej sierści. Ogon średniej długości, gruby u nasady, zaokrąglony na końcu. Głowa okrągła, szeroko rozstawione oczy, za młodu bursztynowe, w wieku ok. 2 lat zmieniają kolor na zielony. Spokojny, towarzyski, skłonny do zabawy kot.

19 LaPerm LaPerm wyróżnia się silnie poskręcanym futrem na podobieństwo kotów Rex. Rasa powstała jako mutacja w hodowli domowych kotów krótkowłosych. Istnieją odmiany krótko i długowłose we wszystkich odmianach barwnych. La Perm są kotami o budowie typowej dla kotów amerykańskich krótkowłosych a kocięta rodzą się bezwłose lub z włosami prostymi. Skręt włosów, spowodowany genem dominującym, następuje podczas dorastania. LaPerm są rasą mało znaną i spotykaną bardzo rzadko w Europie, ale w Ameryce uznało ją wiele stowarzyszeń hodowlanych, m.in. The Traditional Cat Association (TICA), Cat Fanciers, Cat Lovers. Rasę tę wyhodowano w amerykańskim stanie Oregon. Dlatego też jest bardzo prawdopodobne, że koty te mogą być znane także jako Oregon Rex

20 Maine Coon Maine Coon to kot półdługowłosy średniego typu orientalnego. Średni ciężar dorosłego samca to 6 do 10 kilogramów, a samicy 4 do 7 kilogramów. Ciężar kotów Maine Coon sięga jednak często 11 kilogramów i więcej, a ich długość 1 metra. Okrywa włosowa składa się z dwóch warstw - podszerstka i włosów okrywowych. Ze względu na swoją budowę jest wodoodporna. Futro jest bardzo obfite na brzuchu i pośladkach, a na szyi układa się w charakterystyczną kryzę. U kotów tych dopuszczalne są wszystkie rodzaje umaszczenia, jednak najbardziej rozpowszechnione jest brązowe umaszczenie typu tabby.

21 Kot Manx Manks (kot z wyspy Man). Manksy zawdzięczają swoje istnienie kaprysowi natury. Najpierw odkryte na wyspie Man, potem hodowane jako bezogonowe mutanty kota typu europejskiego, szybko stały się modnym rarytasem. Na początku lat 60. angielski centralny związek hodowców kotów GCCF ustalił ich wzorzec i tym samym uznał je za rasę. Manksy odznaczają się szczątkowym ogonem i wyższą tylną niż przednią częścią tułowia, co powoduje typowe dla rasy podskakiwanie podczas chodu, podobne jak u królików. Manksy, tak jak wiele innych ras, które powstały na skutek wad genetycznych, stwarzają poważne problemy hodowlane. Nie dość, że przedstawiciele rasy mają gen letalny, to jeszcze dodatkowo szczątkowy ogon stanowi silne upośledzenie. Podskakujący rodzaj chodu jest spowodowany zmianami w obrębie kręgosłupa związanymi z brakiem ogona, które u wielu kotów wywołują pewne dolegliwości, a nawet bolesność. Wady te często idą w parze ze skróceniem jelita grubego i zaburzeniami czynności układu nerwowego, co prowadzi do niekontrolowanego wydalania moczu i kału.

22 Munchkin długowłosy Munchkin jest kotem unikalnym w kocim świecie ze względu na swoje krótkie nogi, które wykształciły się w wyniku błędu genetycznego ujawnionego w jednej z hodowli. Gen powodujący rodzenie się krótkonogich kociąt jest dominujący. Wśród wszystkich ras nie ma żadnej o podobnym wyglądzie. Munchkin należy do kotów dużych. Lubi towarzystwo dorosłych, dzieci, psów a także innych kotów. Ma bardzo łagodny i zgodny charakter. Mimo swoich krótkich nóżek jest kotem bardzo ruchliwym i wszędobylskim. Rasa ta została zgłoszona do rejestracji w FIFe, ale amerykańscy hodowcy, nie czekając na decyzję o uznaniu rasy krótkowłosej, wyhodowali kolejną odmianę tego kota - długowłosą.

23 Kot nebelung Nebelungi są średniej wielkości, muskularne i pełne gracji. Ich łapy są długie i owalnie zakończone. Długi ogon nebelunga ma lekko zaokrągloną końcówkę. Nieco spłaszczona głowa jest osadzona na smukłej szyi. Czoło oraz prosty nos tworzą kąt wypukły. Uszy są duże, delikatne i skierowane do przodu. Nebelungi mają szeroko rozstawione, zielone oczy o kształcie migdałów. Futro jest niebieskie, z srebrzystym połyskiem.

24 Neva Masquarade Historia rasy jest ściśle związana z rasą kotów syberyjskich. Legenda głosi, że pierwsze koty z oznaczeniami pojawiły się w okolicach Petersburga w XVII wieku. Był to efekt samoistnych krzyżówek kotów syberyjskich niezwykle popularnymi wówczas na arystokratycznych salonach kotami syjamskimi. Nazwa kotów Neva Masquerade pochodzi od rzeki Nevy i od wystawnych balów maskowych, jakie wydawali rosyjscy władcy. Neva ma na pyszczku oryginalną “maseczkę”, która odróżnia ją od innych kotów syberyjskich. Moda na syjamy przeminęła, ale ślad ich obecności pozostał – co jakiś czas w miotach dziko umaszczonych i wolno żyjących syberyjczyków rodziły się i rodzą do dziś koty o charakterystycznym, syjamskim ubarwieniu. Pierwszy standard nevy został przygotowany w 1987, w Związku Radzieckim, w klubie “Kofofiej”, któremu przypisywane jest również autorstwo nazwy – Neva Masquerade.

25 Kot norweski leśny Kot norweski leśny to kot duży, mocnej budowy, zaliczany do kotów półdługowłosych. Jego tylne łapy są dłuższe od przednich co pozwala na dużą zwinność i ułatwia skoki. Kot ten posiada dwa rodzaje sierści - dłuższy wierzchni włos ościsty i krótszy, puszysty podszerstek. Okrywa taka prawie uniemożliwia przemoczenie futra. Charakterystyczną cechą kotów norweskich jest kryza wokół szyi i "portki" na tylnych nogach. Dopełnieniem "dzikiego" wyglądu są "tufki" na szczycie uszu (jak u rysia) - same uszy natomiast są przysłonięte sierścią. Głowa ma kształt trójkąta równobocznego z prostym profilem. Dorosłe kocury osiągają 6-9 kg, kotki około 5-6 kg.

26 Ocicat Pierwsze kocię tej rasy przyszło na świat w 1964 roku w miocie kotki (pomieszania abisyńczyka i syjama z czekoladowymi znaczeniami) - był to miot eksperymentalny. Rasę uznano w Stanach Zjednoczonych w 1986 roku; przyjęła ją także WCF (Stowarzyszenie hodowców i miłośników kotów rasowych) i FIFe (Polska Federacja Felinologiczna) - "Felis Polonia". Abisyński ticking to charakterystyczna cecha umaszczenia - każdy włos ma na przemian kilka ciemniejszych i jaśniejszych prążków i ciemną końcówkę, co tworzy cętki. Wymagania rasy to pięć ciemnych pierścieni na ogonie i na czole znak w kształcie litery M.

27 Kot orientalny Rasa ta należy do tej samej grupy kotów co kot syjamski, o smukłej budowie ciała, giętkim grzbiecie, klinowatej głowie i skośnych oczach. Różnica polega jedynie na umaszczeniu. Koty syjamskie mają charakterystyczne umaszczenie, zaś orientalne występują w około czterdziestu odmianach. Występuje wiele odmian barwnych: czarne, cynamonowe, brązowe, rude, niebieskie, kremowe, białe, cieniowane, pręgowane. Koty orientalne są ciekawskie, uczuciowe ale wymagające. Lubią aktywnie spędzać czas. Są chętne do zabawy. Bardzo cenią sobie towarzystwo drugiego kota. Są doskonałymi łowcami. Dość głośne ale spokojniejsze niż koty syjamskie. Żyją ok lat.

28 Kot perski jedna ze starszych ras kota domowego, zaliczana do grupy długowłosych. Jest to najpopularniejsza na świecie rasa kota. W Europie pojawiła się w XVII wieku. rozmaite odmiany barwne (czarna, biała, ruda, niebieska, kremowa i inne, jest ich ok. 150). Również kolor oczu może być różny: niebieski, pomarańczowy lub mieszany (jedno niebieskie drugie pomarańczowe).

29 Kot peterbald Kot rasy Peterbald - rasa kotów domowych, odmiana kotów syjamskich wyhodowana w Rosji, w Sankt Petersburgu, w hodowli kotów orientalnych w 1994 roku. Peterbald jest rasą unikalną, uznaną przez TICA, WCF i od 1 stycznia 2007 roku przez FIFe. Peterbald jest kotem o orientalnym typie sylwetki, smukły, elegancki, o długim i dobrze umięśnionym ciele. Posiada delikatny, drobny kościec i wydłużoną sylwetkę z silnymi mięśniami pokrytą delikatną i elastyczną skórą. Charakterystyczne dla tej rasy są długie i cienkie łapki zakończone długimi palcami oraz długi i cienki ogon. Te cechy odróżniają Peterbalda od Sfinksa Dońskiego, drugiej bezwłosej kociej rasy wyhodowanej w Rosji. Kocury są wyraźnie większe od kotek.

30 Ragdoll Wzorzec dopuszcza cztery ubarwienia sierści: seal, niebieski, czekoladowy, lila w trzech odmianach: kolorpoint, mitted oraz dwukolorowy. Ragdolla można zaliczyć do dużych kotów o grubych kościach. Jego głowa jest średniej wielkości, w kształcie trójkąta. Oczy przeważnie niebieskie, owalne i szerokie, natomiast uszy skierowane ku przodowi. Ogon jest gęsty i puszysty.

31 Kot cornish rex Jest kotem średniej budowy w orientalnym typie. Jest szczupły i elegancki. Ma smukłą, ale też muskularną sylwetkę. Ma bardzo długie nogi, które zapewniają mu sprężyste i lekkie poruszanie się. Tylne nogi ma dłuższe od przednich, co umożliwia mu wysokie skoki. Jednak najważniejszą cechą cornisha jest krótka, falująca, przyjemna w dotyku pluszowa sierść.

32 Devon rex Jest kotem o drobnej i szczupłej budowie, w typie orientalnym. Często nazywa się go "kotem-pudlem" lub "kosmitą" ze względu na wielkie i głęboko osadzone uszy, pokryte delikatnym futerkiem. Głowa jest krótka w kształcie klina z odstającymi policzkami, krótka mordka z mocnym podbródkiem, nos krótki z wyraźnie zaznaczonym stopem, czoło przechodzące w płaską czaszkę. Oczy wielkie i szeroko rozstawione, w formie migdałków. Inaczej jak u pozostałych ras kotów, wąsy i brwi są poskręcane, króciutkie lub średniej długości. Devony mają sierść bardzo krótką, miękką i falistą, zdarzają się też włosy ościste, występującą we wszystkich kolorach. Ciało jest mocne, ale drobnej budowy i średniej wielkości. Zarówno szyja, nogi jak i ogon są bardzo długie i szczupłe

33 Kot german rex Kot w „owczym kożuszku”, łatwy w pielęgnacji. Futro reksów niemieckich nie ma włosów ościstych, dzięki czemu wygląda miękko i jak zamsz. To owłosienie jest krótkie i puszyste z tendencją do robienia się loczków. U reksów niemieckich dopuszczalne są futra we wszystkich kolorach występujących u europejskich kotów krótkowłosych, a więc wszystkie futra jednobarwne, z prążkami na włosach, łaciate i tabby. Inne koty Rex

34 Kot selkirk rex Rasa ta powstała dzięki działaniu genu, który spowodował skręcenie włosów okrywowych, podpuchu i wąsów. Kocięta rodzą się już ze skręconym futerkiem ale prawidłowy dla rasy wygląd uzyskują po około miesiącach. Selkirk rex różni się od innych reksów (kornwalijskich, dewońskich) silnym, muskularnym i kanciastym korpusem. Dorosłe kotki są mniejsze od kocurów. Futerko u odmiany długowłosej jest średniej długości z silnymi lokami o indywidualnym skręcie i nie układają się w fale czy wałeczki. Dopuszczalne są wszystkie kolory okrywy włosowej a kolor oczu powinien harmonizować z kolorem futerka. Głowa Selkirk reksa jest owalna z krótkim pyszczkiem i bez stopu. Uszy średniej wielkości, oczy okrągłe.

35 Kot rosyjski niebieski
Jest kotem średniej wielkości o smukłej sylwetce. Ma oczy w kształcie migdałów, zawsze zielonego koloru. Uszy są duże i postawione. Kolor futra zawsze jest niebieski. Koty rosyjskie niebieskie od dawna uchodziły za szczególne zjawisko, gdyż już w XVII wieku gościły na polskich dworach książęcych. Rasa ta nie potrzebowała mistyfikacji, ponieważ jej oryginalny fenotyp pozostawał zbyt długo w nie zmienionym stanie. Mimo iż podobny do kota europejskiego krótkowłosego, rozwijał się jako rasa niezależnie od niego. Do dziś nie krzyżuje się ze sobą tych ras.

36 Kot savannah kot wyhodowany z krzyżowania afrykańskiego serwala i kota domowego. Z pochodzenia są amerykańskie (USA). Zostały uznane jako odrębna rasa przez TICA oraz amerykańską organizację hodowlaną RKoty te mają wyraźne cętki, które są zawsze czarne lub brązowe. Są też bardzo podobne do swoich przodków. Mają duże uszy, wyraźne policzki oraz wydłużony korpus i nogi. Ich charakter jest przyjacielski (lubią się bawić).EFR.

37 Serengeti (kot) rasa kota wyhodowana w wyniku krzyżowania kota bengalskiego i orientalnego. Koty serengeti Zostały uznane jako odrębna rasa przez TICA.

38 Sfinks Pierwszy sfinks narodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w Toronto w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów i tak powstała rasa, jaką znamy dziś.

39 Kot singapurski jedna z najmniejszych ras kotów, ceniona za duże oczy i uszy oraz krótkie futro z wyraźnym tickingiem. Za rok powstania rasy uznaje się 1975, kiedy Tommy Meadow zabrał ze sobą 3 kocięta z Singapuru do Stanów Zjednoczonych. Koty te stały się bazą hodowlaną dla nowej rasy. Ich nazwa pochodzi od nazwy miasta Singapur w języku malajskim (Singapura), która oznacza Miasto Lwa.

40 Kot syberyjski Kot syberyjski to przedstawiciel jednej z naturalnych ras półdługowłosych. Oznacza to, że jego ewolucja przebiegała bez udziału człowieka. Początki rasy datuje się na XVII w., choć niektóre źródła podają nawet XI w. Pochodzi z Syberii i dlatego jest jednym z najczęściej występujących kotów domowych w Rosji. Kot ten został upowszechniony poza Rosją stosunkowo niedawno, na Zachodzie dopiero po upadku ZSRR. Rasę w 1989 r. odkryło w Związku Radzieckim małżeństwo Schultz, miłośnicy kotów z ówczesnego NRD. Zakupili kilka okazów w Leningradzie. Krótkie dzieje tej rasy w krajach zachodnich sprawiają, że jej dokumentacja genealogiczna jest nader skąpa. W Polsce hodowlę tej rasy rozpoczęto w roku 1989 , kiedy to Jolanta Sztykiel sprowadziła pierwszego kota syberyjskiego.

41 KONIEC

42 AUTORKA ; DAWID PACZEŚ DATA ; ROK GODZINA ; 21;02 KLASA ; V ŹRUDŁO JNFORMACJI ;