Aleksandra Kamińskiego.  IMIĘ : Tadeusz  NAZWISKO: Zawadzki  DATA URODZENIA: 24 stycznia 1921r.  DATA ŚMIERCI: 20 sierpnia 1943r.  OJCIEC: Józef.

Prezentacja na temat: "Aleksandra Kamińskiego.  IMIĘ : Tadeusz  NAZWISKO: Zawadzki  DATA URODZENIA: 24 stycznia 1921r.  DATA ŚMIERCI: 20 sierpnia 1943r.  OJCIEC: Józef."— Zapis prezentacji:

1 Aleksandra Kamińskiego

2  IMIĘ : Tadeusz  NAZWISKO: Zawadzki  DATA URODZENIA: 24 stycznia 1921r.  DATA ŚMIERCI: 20 sierpnia 1943r.  OJCIEC: Józef Zawadzki  MATKA: Leona Zawadzka- Siemieńska  SIOSTRA : Anna Zawadzka (HANKA)  WYKSZTAŁCENIE: Ukończył jak większość bohaterów gimnazjum im. króla Stefana Batorego.

3  OJCIEC: Józef Zawadzki (1886-1951) - inżynier chemii, późniejszy profesor, dziekan Wydziału Chemicznego i rektor Politechniki Warszawskiej, a następnie prorektor tajnej Politechniki Warszawskiej, który pod ps. „Juliusz” działał w Referacie IIIc, następnie w ZO. Na potwierdzenie moich słów pragnę przytoczyć słowa :,,Godzinami całymi prowadził koleżeńskie rozmowy z ojcem profesorem (…)”

4  MATKA: Leona Zawadzka- Siemieńska(1885-1940) nauczycielka, działaczka oświatowa Świadczą o tym słowa:,, (…)matką- działaczką społeczną (…) ”,, Życie matki Zośki przed ślubem było całkowicie wypełnione pracą społeczną wychowawcy. Po przyjściu na świat dzieci uznała ich wychowanie za główny cel dalszego życia i - choć ciężko to jej przyszło - odeszła od wielu dawnych prac umiłowanych, zachowując jako główną osobistą przyjemność to tylko, co się z nową drogą życia - uzgodnić dało. Miała to szczęście, że wychowała dzieci takie, jakie wychować chciała. ”

5  SIOSTRA Anna Zawadzka (HANKA)  (ur. 8 lutego 1919 w Warszawie, zm. 22 czerwca 2004 w Warszawie)  anglistka, nauczycielka i autorka podręczników, zasłużona instruktorka harcerska

6 Posiadał on delikatną, kobiecą urodę. Jego oczy były jasnoniebieskie,włosy blond. Przedstawia to fragment,,Został on bowiem przez naturę obdarzony niemal dziewczęcą urodą. Delikatna cera, regularne rysy, jasnoniebieskie spojrzenie i włosy złociste, uśmiech zupełnie dziewczęcy, ręce o długich, subtelnych palcach, wielka powściągliwość, pewien rodzaj nieśmiałości (…)” Możemy zauważyć że pseudonim Tadeusza – Zośka był związany ze względu na wygląd. Na potwierdzenie przytoczę słowa,,wszystko to było aż nadto dostatecznym powodem do nazywania Tadeusza Zawadzkiego przez kolegów - Zośką. ”

7  Zośka był chłopcem inteligentnym i mającym wyjątkowe zdolności. Świadczy o tym fragment :,,Zośka był to chłopiec o wyjątkowych zdolnościach, wybitnej inteligencji teoretycznej i praktycznej’’  Brał on również udział w różnych sportach takich jak hokej i tenis. W każdym z nich otrzymywał jak najwyższe miejsca. A oto przykład:,,Zośka wyróżniał się w strzelectwie, w hokeju i w tenisie, zdobywając w turniejach międzyszkolnych szereg pierwszych miejsc.

8  Był on upartym człowiekiem. Oto słowa w pełni potwierdzające powyższą myśl:,, Zośka był uparty, uparty w sposób niezwykle drażniący. Rzadko to się zdarzało.’’  Był on również ambitny. Poprę to cytatem:,, Szczególnie, gdy upór wsparł się o inny potężny czynnik duszy Zośki - o ambicję’’. Przełamywał on również swoje lęki, ponieważ w dzieciństwie bał się wody. Z czasem udało mu się to zmienić i nawet stał się w tej dziedzinie,,mistrzem’’. O to przykład :,,Zośka w dzieciństwie bał się wody. Rzeczka, jezioro, morze - odpychały go od siebie z jakąś przemożną siłą. Nie chciał nigdy wchodzić do wody powyżej piersi. Aż ktoś kiedyś poruszył w nim nutę ambicji i wywołał decyzję. Już przy końcu sezonu Zośka pływał bez niczyjej pomocy, zbudował kajak, w dwa lata potem był dobrym pływakiem i wreszcie w zawodach pływackich, jako najlepszy z Buków, zaczął reprezentować zespół.’’

9  Zośka był typem samotnika oraz był bardzo skryty. W tym czasie właściwością psychiczną Zośki była jego samotność. „Zawsze jestem raczej sam” - tak brzmiało pierwsze zdanie na pierwszej stronie pamiętnika Zośki. Poczucie samotności, powściągliwość i skrytość powodowały to, że Zośka raczej unikał kolegów - ale koledzy nie unikali Zośki. Albowiem jeden z paradoksów psychiki zbiorowej brzmi: samotność, częsta towarzyszka wewnętrznej siły człowieka - przyciąga i zniewala otoczenie. W miarę jak biegły lata - autorytet Zośki w szkole i w zespole Buków ugruntowywał się i umacniał”

10  Był bardzo dobrym przywódcą. Oto fragment, który o tym mówi :,, Od piętnastego roku życia rządził już i kierował stale. Tym zaś różnił się od innych przywódców-rówieśników, że swą rolę wypełniał w sposób naturalny, prosty i nieznaczny. Nie rozkazywał, nie żądał, nie pouczał. Nie narzucał swej woli. W zwykły, prosty sposób mówił i w zwykły prosty sposób robił to, co chciał, by robili inni. I myślał raczej o innych niż o sobie. To wystarczało. Całe otoczenie Zośki - i Buki, i szkoła, i dom - wiedziało -o nim jedno: chłopiec ten umie przewidywać i umie zarządzać. Zaś trafne przewidywanie i dobre zarządzanie są istotą organizacji. Zośka był niewątpliwie dobrym organizatorem.

11  uczestnik akcji „Wieniec II” w nocy z 31 grudnia 1942 na 1 stycznia 1943 – dowodził patrolem, który wysadził w powietrze przepust kolejowy pod Kraśnikiem,  16 stycznia 1943 dowodził wykonaniem wyroku śmierci przy ul. Walecznych 26 na Ludwiku Herbercie (winnym wydania w ręce Gestapo i śmierci Andrzeja Honowskiego, prowadzącego przy ul. Asfaltowej 12 konspiracyjną wytwórnię materiałów wybuchowych dla Kedywu KG AK),

12  2 lutego 1943 uczestniczył w akcji ewakuacyjnej materiałów konspiracyjnych z mieszkania Jana Błońskiego przy ul. Brackiej 23. Od tego miesiąca, kiedy „Jerzy” zagrożony aresztowaniem na kilka miesięcy wyjechał z Warszawy, „Zośka” obok pełnienia funkcji dowódcy warszawskich GS był także p.o. dowódcy OS „Jerzy”,  26 marca 1943 dowodził grupą „Atak” w akcji pod Arsenałem podczas której odbito z rąk Gestapo 21 więźniów, wśród nich jego przyjaciela, Jana Bytnara „Rudego”. Za udział w tej akcji otrzymał w maju 1943 Krzyż Walecznych,

13  6 maja 1943 uczestniczył (jako obserwator) w próbie porwania SS-Oberscharführera Herberta Schultza (prowadzącego w Gestapo śledztwo w sprawie Grup Szturmowych) zakończonej jego likwidacją,  w tym samym czasie uczestniczył również w przygotowaniach do odbicia z rąk niemieckich Naczelnika „Szarych Szeregów”, Floriana Marciniaka (nieudane akcje: „Meksyk IV”, „Chicago” i „Biała Róża”).

14  odbicie więźniów pod Celestynowem w nocy z 19 na 20 maja 1943 (w obecności kpt. „Mietka” – Mieczysława Kurkowskiego, ówczesnego bezpośredniego zwierzchnika OS „Jerzy” w Kedywie KG AK, który czuwał nad przebiegiem akcji, stanowiącej dla „Zośki” egzamin oficerski),  wysadzenie mostu kolejowego pod Czarnocinem na Wolbórce w nocy z 5/6 czerwca 1943,  Akcja pod Sieczychami, który jako jedyny z polaków tam poleg

15  Order Virtuti Militari V kl.  Order Odrodzenia Polski II kl. (pośmiertnie w 2009,  Krzyż Walecznych (pośmiertnie po raz drugi),

16  Miało to miejsce przy ataku posterunku żandarmeri Akcja w Sieczychach polegała na zlikwidowaniu posterunku żandarmerii niemieckiej przez oddział Zośki. Po ataku granatem doszło do wymiany ognia, w wyniku której zginął tylko jeden z Polaków – dowódca Tadeusz Zawadzki. Mówi o tym fragment :,,Zdobycie posterunku żandarmerii w Sieczychach było jednym z najpiękniejszych zwycięstw Zośki. Całkowicie udana akcja. Tylko jeden człowiek z całego polskiego oddziału przelał w tej bitwie krew: Zośka’’

17  KATARZYNA WOLNY