Język polityki – między retoryką a nowomową

Prezentacja na temat: "Język polityki – między retoryką a nowomową"— Zapis prezentacji:

1 Język polityki – między retoryką a nowomową

2 Czym jest język polityki?
Jedna ze społecznych odmian polszczyzny Język, którym posługują się różne grupy, które uczestniczą w życiu politycznym i działalności politycznej Język polityki został wymyślony po to, aby kłamstwo brzmiało jak prawda – George Orwell

3 Perswazja Jest to namawianie do czegoś lub odradzanie czegoś poparte odpowiednią argumentacją.

4 Krótka historia języka polityki
Początków powstania języka polityki należy szukać w Starożytnej Grecji i Rzymie, gdzie narodziła się retoryka (krasomówstwo, sztuka pięknego, logicznego i przekonującego mówienia). W Polsce retoryka rozwijała się w okresie demokracji szlacheckiej. Najwybitniejsi polscy przedstawiciele: Piotr Skarga (krytykował egoizm szlachty), Mikołaj Sienicki, Jan Zamoyski i Jerzy Ossoliński.

5 Krótka historia języka polityki
Obrady Sejmu Wielkiego: Jan Ursyn Niemcewicz, Tadeusz Matuszewicz, Stanisław Kostka Potocki. Pojawiają się pamflety (utwór publicystyczny lub literacki ośmieszający i krytykujący określone osoby, grupy społeczne, instytucje polityczne) i paszkwile (artykuł, utwór lub jakakolwiek inna publiczna wypowiedź szkalująca lub zniesławiająca kogoś, czasami także ubliżająca komuś).

6 Język polityki w II RP i PRL-u
Po 1918 roku w języku polityki pojawia się patos, który jest związany z odzyskaniem niepodległości. Ugrupowania prawicowe podkreślają słynne hasło: „Bóg. Honor. Ojczyzna”, a ugrupowania socjalistyczne mówią o wartości pracy i sprawiedliwości. Endecja określała lewicę jako socjalistycznych awanturników oraz klikę żydowsko-masońską Socjaliści nie pozostawali dłużni i odpowiadali, że endecja to motłoch, pachołkowie i pijana banda.

7 Język polityki w II RP i PRL-u
Po II wojnie światowej władze w Polsce przejęli komuniści. Zmiany jakie nastąpiły nie ominęły języka polityki. Narodziny nowomowy (język władzy i kontrolowanych przez nią środków przekazu w państwach totalitarnych, służący do manipulowania ludźmi i nastrojami społecznymi)

8 Wilcza natura imperializmu niemieckiego nie zmieniła się od czasów Ulricha von Jungingena do czasów Konrada Adenauera. - Władysław Gomółka

9

10

11