Ablacja powinna być preferowaną metodą leczenia przy lekoodpornym

Prezentacja na temat: "Ablacja powinna być preferowaną metodą leczenia przy lekoodpornym"— Zapis prezentacji:

1 Ablacja powinna być preferowaną metodą leczenia przy lekoodpornym
częstoskurczu komorowym VANISH study Ventricular tachycardia ablation of escalated antiarrhythmic drugs in ischaemic heart disease)  Michał Chudzik 2016 Heart Rhythm Society’s 37th Annual Scientific Sessions

2 Ablacja przy częstoskurczu komorowym
W wieloośrodkowym, randomizowanym, kontrolowanym badaniu wykazano, że ablacja cewnikowa jest lepsza niż zintensyfikowane leczenie antyarytmiczne w zmniejszaniu śmierci, odpowiednich wyładowań ICD oraz burzy elektrycznej u pacjentów z kardiomiopatią niedokrwienną, z ICD, który mieli częstoskurcz komorowy pomimo leków antyarytmicznych. Dlatego autorzy badania sugerują, że próby ablacji należy przedkładać nad antyarytmiczne leczenie farmakologiczne w tej populacji pacjentów.

3 Ablacja przy częstoskurczu komorowym
Wcześniejsze badania (SMASH VT i VTACH) wykazały, że: leki antyarytmiczne mogą być skuteczne w zmniejszaniu nawracających komorowych zaburzeń rytmu serca – szczególnie sotalol i amiodaron. ablacja dla VT może zmniejszyć nawracające arytmie komorowe a jednak pierwszą linią do terapii VT są często leki antyarytmiczne.

4 259 pacjentów 22 ośrodki w Kanadzie, Europie, USA i Australii
GRUPA LECZENIA ANTYARYTMICZNEGO 127 pacjentów, mediana wieku 70,3 ± 7,3 lat, 92,9% mężczyzn GRUPA ABLACJI 132 pacjentów, mediana wieku 67 ± 8,6 lat, 93,2% mężczyzn u pacjentów sotalol zmieniono na amiodaron osobom z amiodaronem zwiększano dawki tego leku osobom z wyjściową dużą dawką amiodaronu, podawano także meksyletynę pacjenci przeszli procedurę w ciągu dwóch tygodni, wszystkie indukowane częstoskurcze komorowe były kierowane do ablacji

5 59,1% pacjentów w grupie ablacji 68,5% pacjentów
Rezultaty badania Głównym rezultatem końcowym był: zgon, burza elektryczna, odpowiednie wyładowania ICD Po ponad 27,9 miesiącach obserwacji główny punkt końcowy wystąpił u: 59,1% pacjentów w grupie ablacji 68,5% pacjentów w grupie farmakoterapii antyarytmicznej

6 Nie było różnicy w śmiertelności między dwiema grupami.
Rezultaty badania Wskaźnik pierwszorzędowego punktu końcowego był znacząco niższy w grupie ablacji niż w grupie z lekami antyarytmicznymi (HR w grupie ablacji, 0,72; 95% przedział ufności [CI], 0,53 do 0,98; p = 0,04). Różnica ta była spowodowana przez tendencję do redukcji wyładowań i burzy elektrycznej z powodu epizodów VT. Nie było różnicy w śmiertelności między dwiema grupami.

7 Zdarzenia niepożądane
zdarzenia niepożądane były zazwyczaj częstsze wśród pacjentów z farmakoterapią antyarytmiczną niż w grupie ablacji trzy zgony zostały przypisane do antyarytmicznego leczenia farmakologicznego (dwa z toksycznością płucną i jeden z niewydolnością wątroby) znacznie więcej epizodów zaburzeń czynności wątroby, ataksji, drżenia lub ubocznych efektów z powodu zmian terapii w grupie leczenia antyarytmicznego tendencja do częstszych powikłań po zabiegach wśród pacjentów w grupie ablacji w tym: poważnych krwawień, uszkodzenia naczyń, perforacji serca i bloku serca

8 Podsumowanie Wytyczne zalecają stosowanie ablacji, gdy farmakoterapia antyarytmiczna nie chroni przed powtarzającymi się VT. Jednak te zalecenia zostały w dużej mierze oparte na opinii ekspertów i serii przypadków bez randomizacji. To badanie dostarcza dowodów, że ablację należy przedkładać nad intensyfikację antyarytmicznej terapii lekowej przy redukcji nawracającego VT.

9