POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ.

POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ

Policja - to umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego. USTAWA z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Art. 1. 1. Tworzy się Policję jako umundurowaną i uzbrojoną formację służącą społeczeństwu i przeznaczoną do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

ROTA ŚLUBOWANIA “Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków policjanta, ślubuję: służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, NAWET Z NARAŻENIEM ŻYCIA. Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych. Ślubuję strzec tajemnic związanych ze służbą, honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej.”

POLICJA – ZARYS HISTORYCZNY
Policja Państwowa została powołana ustawą Sejmu II Rzeczypospolitej z 24 lipca 1919 r. Na pamiątkę tego wydarzenia współczesna Policja obchodzi swoje święto właśnie 24 lipca. Policja Państwowa jest organem wykonawczym władz państwowych i samorządowych i ma za zadanie ochronę bezpieczeństwa, spokoju i porządku publicznego - stanowił art. 1 ustawy.

W 1939 r. korpus policyjny liczył około funkcjonariuszy. Na początku II Wojny Światowej, w czasie kampanii wrześniowej, zginęło prawie 2000 policjantów. Około funkcjonariuszy trafiło do sowieckiej niewoli. Prawie z nich, zamordowanych wiosną 1940 r., leży na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje, największej na świecie policyjnej nekropolii, która została otwarta i poświęcona 2 września 2000 r.

17 grudnia 1939 r. w Generalnym Gubernatorstwie powołano Policję Polską, podległą niemieckiej policji porządkowej. Polskie Państwo Podziemne tworzyło struktury policyjne przy Komendzie Głównej Armii Krajowej, a 1 sierpnia 1944 r., w dniu wybuchu Powstania Warszawskiego, polskie władze rozwiązały formalnie Policję Państwową.

7 października 1944 r. dekretem Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego komunistyczne władze powołały Milicję Obywatelską, w której służbę pełniło na początku prawie funkcjonariuszy. W 1952 r. Polska zerwała wszelkie kontakty z Interpolem, który zakładała w 1923 r. jako jedno z 20 państw.

6 kwietnia 1990 r., po transformacji ustrojowej, Sejm Rzeczypospolitej Polskiej powołał Policję. Formacja wróciła do przedwojennych korzeni i weszła do struktur międzynarodowych. 27 września 1990 r. Polska została ponownie członkiem Interpolu, a 23 grudnia 1991 r. wstąpiła do INTERNATIONAL POLICE ASSOCIATION (IPA).

Nad bezpieczeństwem ludzi oraz utrzymaniem porządku publicznego czuwa blisko 100 tys. policjantów wspieranych przez prawie 25 tys. pracowników cywilnych. Na czele Policji stoi komendant główny, któremu podlega komendant stołeczny i 16 komendantów wojewódzkich, nadzorujących komendantów miejskich i powiatowych, którzy odpowiadają za pracę policjantów w komisariatach. Współczesną polską Policję tworzą funkcjonariusze zatrudnieni w służbach: kryminalnej, prewencyjnej oraz wspomagającej działalność Policji w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym. Do wykonywania swoich obowiązków policjanci przygotowują się w policyjnych szkołach i ośrodkach szkolenia. Policyjne kadry zasilają coraz lepiej wykształceni młodzi ludzie.

Policjantom przysługuje szereg uprawnień, m. in
Policjantom przysługuje szereg uprawnień, m.in. prawo legitymowania, zatrzymywania osób, przeszukiwania osób i pomieszczeń, dokonywania kontroli osobistej, stosowania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej. Zatrzymywaniem najgroźniejszych kryminalistów zajmują się doskonale uzbrojeni i wyszkoleni policyjni antyterroryści. Policjanci Centralnego Biura Śledczego Komendy Głównej Policji rozbijają zorganizowane grupy przestępcze, walczą z terrorem kryminalnym i narkobiznesem. Policja cieszy się coraz większym zaufaniem społecznym a liczba osób, które czują się bezpieczniej rośnie z roku na rok.

POLICJA – PODSTAWOWE ZADANIA
1. ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienie przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra 2. ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania 3. inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi

4. wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców 5. nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach 6. kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych

7. współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów 8. współpraca z Szefem Krajowego Centrum Informacji Kryminalnych w zakresie niezbędnym do realizacji jego zadań ustawowych 9. Realizuje także zadania wynikające z umów i porozumień międzynarodowych, na zasadach i zakresie w nich określonych

W celu rozpoznania, zapobiegania i wykrywania przestępstw Policja w granicach swych zadań wykonuje czynności: - operacyjno – rozpoznawcze - dochodzeniowo – śledcze - administracyjno – porządkowe.

Policja wykonuje również czynności na polecenie: - sądu - prokuratora - organów administracji państwowej - samorządu terytorialnego.

POLICJANT WYKONUJĄC SWOJE CZYNNOŚCI MA PRAWO DO:
1. legitymowania osób w celu ustalenia ich tożsamości 2. zatrzymywania osób w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw 3. zatrzymywania osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla mienia 4. przeszukiwania osób i pomieszczeń w trybie i przypadkach określonych w przepisach Kodeksu postępowania karnego i innych ustaw

5. dokonywania kontroli osobistej, a także przeglądania zawartości bagaży i sprawdzania ładunku w portach i na dworcach oraz w środkach transportu lądowego, powietrznego i wodnego, w razie istnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia czynu zabronionego pod groźbą kary 6. obserwowania i rejestrowania przy użyciu środków technicznych obrazu zdarzeń w miejscach publicznych, a w przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych i administracyjno-porządkowych podejmowanych na podstawie ustawy - także i dźwięku towarzyszącego tym zdarzeniom

7. żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, organów administracji rządowej i samorządu terytorialnego oraz jednostek gospodarczych prowadzących działalność w zakresie użyteczności publicznej; wymienione instytucje, organy i jednostki obowiązane są, w zakresie swojego działania, do udzielenia tej pomocy, w zakresie obowiązujących przepisów prawa 8. zwracania się o niezbędną pomoc do innych jednostek gospodarczych i organizacji społecznych, jak również zwracania się w nagłych wypadkach do każdej osoby o udzielenie doraźnej pomocy, w ramach obowiązujących przepisów prawa

POLICJANT WYKONUJĄC SWOJE CZYNNOŚCI MA PRAWO DO STOSOWANIA Śpb:
Art. 11. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Środków przymusu bezpośredniego można użyć lub wykorzystać je w przypadku konieczności podjęcia co najmniej jednego z następujących działań: 1) wyegzekwowania wymaganego prawem zachowania zgodnie z wydanym przez uprawnionego poleceniem; 2) odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na życie, zdrowie lub wolność uprawnionego lub innej osoby; 3) przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do zamachu na życie, zdrowie lub wolność uprawnionego lub innej osoby; 4) przeciwdziałania naruszeniu porządku lub bezpieczeństwa publicznego; 5) przeciwdziałania bezpośredniemu zamachowi na ochraniane przez uprawnionego obszary, obiekty lub urządzenia; 6) ochrony porządku lub bezpieczeństwa na obszarach lub w obiektach chronionych przez uprawnionego;

Art. 11. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej 7) przeciwdziałania zamachowi na nienaruszalność granicy państwowej w rozumieniu art. 1 ustawy z dnia 12 października 1990 r. o ochronie granicy państwowej; 8) przeciwdziałania niszczeniu mienia; 9) zapewnienia bezpieczeństwa konwoju lub doprowadzenia; 10) ujęcia osoby, udaremnienia jej ucieczki lub pościgu za tą osobą; 11) zatrzymania osoby, udaremnienia jej ucieczki lub pościgu za tą osobą; 12) pokonania biernego oporu; 13) pokonania czynnego oporu; 14) przeciwdziałania czynnościom zmierzającym do autoagresji.

Art. 12. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Środkami przymusu bezpośredniego są: 1) siła fizyczna w postaci technik: 2) kajdanki: 3) kaftan bezpieczeństwa; 4) pas obezwładniający; 5) siatka obezwładniająca; 6) kask zabezpieczający; 7) pałka służbowa; 8) wodne środki obezwładniające; 9) pies służbowy; 10) koń służbowy; 11) pociski niepenetracyjne;

Art. 12. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Środkami przymusu bezpośredniego są: 12) chemiczne środki obezwładniające w postaci: 13) przedmioty przeznaczone do obezwładniania osób za pomocą energii elektrycznej; 14) cela zabezpieczająca; 15) izba izolacyjna; 16) pokój izolacyjny; 17) kolczatka drogowa i inne środki służące do zatrzymywania oraz unieruchamiania pojazdów mechanicznych; 18) pojazdy służbowe; 19) środki przeznaczone do pokonywania zamknięć budowlanych i innych przeszkód, w tym materiały wybuchowe; 20) środki pirotechniczne o właściwościach ogłuszających lub olśniewających.

Art. 34. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej 1. Środków przymusu bezpośredniego można użyć po uprzednim bezskutecznym wezwaniu osoby do zachowania się zgodnego z prawem oraz po uprzedzeniu jej o zamiarze użycia tych środków. 2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się, w przypadku gdy: 1) występuje bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub wolności uprawnionego lub innej osoby lub 2) zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla dobra chronionego prawem, a środków przymusu bezpośredniego używa się prewencyjnie.

Art. 35. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Decyzję o użyciu lub wykorzystaniu środków przymusu bezpośredniego uprawniony podejmuje samodzielnie.

POLICJANT WYKONUJĄC SWOJE CZYNNOŚCI MA PRAWO DO STOSOWANIA BRONI:
Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: 1) konieczność odparcia bezpośredniego, bezprawnego zamachu na: a) życie, zdrowie lub wolność uprawnionego lub innej osoby albo konieczność przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takie-go zamachu, b) ważne obiekty, urządzenia lub obszary albo konieczność przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu, c) mienie, który stwarza jednocześnie bezpośrednie zagrożenie życia, zdrowia lub wolności uprawnionego lub innej osoby, albo konieczność przeciwdziałania czynnościom zmierzającym bezpośrednio do takiego zamachu, d) nienaruszalność granicy państwowej przez osobę, która wymusza przekroczenie granicy państwowej przy użyciu pojazdu, broni palnej lub innego niebezpiecznego przedmiotu, e) bezpieczeństwo konwoju lub doprowadzenia;

Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: 2) konieczność przeciwstawienia się osobie: a) niepodporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego porzucenia broni, materiału wybuchowego lub innego niebezpiecznego przedmiotu, którego użycie może zagrozić życiu, zdrowiu lub wolności uprawnionego lub innej osoby, b) która usiłuje bezprawnie odebrać broń palną uprawnionemu lub innej osobie uprawnionej do jej posiadania; 3) bezpośredni pościg za osobą, wobec której: a) użycie broni palnej było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1 lit. a–d i pkt 2, b) istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełniła przestępstwo, o którym mowa w art. 115 § 20, art. 148, art. 156 § 1, art. 163–165, art. 197, art. 252 i art. 280–282 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny;

Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: 4) konieczność: a) ujęcia osoby: – wobec której użycie broni palnej było dopuszczalne w przypadkach określonych w pkt 1 lit. a–d i pkt 2, – wobec której istnieje uzasadnione podejrzenie, że popełniła przestępstwo, o którym mowa w art. 115 § 20, art. 148, art. 156 § 1, art. 163–165, art. 197, art. 252 i art. 280–282 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, – dokonującej zamachu, o którym mowa w pkt 1 lit. d lub e, – jeżeli schroniła się w miejscu trudno dostępnym, a z okoliczności zdarzenia wynika, że może użyć broni palnej lub innego niebezpiecznego przedmiotu,

Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: b) ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności, jeżeli: – ucieczka tej osoby stwarza zagrożenie życia lub zdrowia uprawnionego lub innej osoby, – istnieje uzasadnione podejrzenie, że osoba ta może użyć materiałów wybuchowych, broni palnej lub innego niebezpiecznego przedmiotu, – pozbawienie wolności nastąpiło w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia przestępstwa, o którym mowa w art. 115 § 20, art. 148, art. 156 § 1, art. 163–165, art. 197, art. 252 i art. 280–282 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny,

Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: c) ujęcia lub udaremnienia ucieczki osoby zatrzymanej, tymczasowo aresztowanej lub odbywającej karę pozbawienia wolności w związku z uzasadnionym podejrzeniem lub stwierdzeniem popełnienia lub przygotowania do popełnienia przestępstwa, o którym mowa w: – art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 maja 2002 r. o Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Agencji Wywiadu (Dz. U. z 2010 r. Nr 29, poz. 154, z późn. zm.13)), – art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2012 r. poz. 621, 627 i 664), – art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Służbie Kontr- wywiadu Wojskowego oraz Służbie Wywiadu Wojskowego (Dz. U. Nr 104, poz. 709, z późn. zm.14));

Art. 45. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broni palnej można użyć, gdy zaistnieje co najmniej jeden z następujących przypadków: 5) konieczność udaremnienia ucieczki osoby pozbawionej wolności z aresztu śledczego lub zakładu karnego oraz osoby konwojowanej lub doprowadzanej, a także pościg za tą osobą.

Art. 47. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broń palną można wykorzystać w przypadku konieczności podjęcia co najmniej jednego z następujących działań: 1) zatrzymanie pojazdu, jeżeli jego działanie zagraża życiu lub zdrowiu uprawnionego lub innej osoby lub stwarza zagrożenie dla ważnych obiektów, urządzeń lub obszarów; 2) pokonanie przeszkody: a) uniemożliwiającej lub utrudniającej ujęcie osoby albo ratowanie życia lub zdrowia uprawnionego, innej osoby lub ratowanie mienia,

Art. 47. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej Broń palną można wykorzystać w przypadku konieczności podjęcia co najmniej jednego z następujących działań: b) w przypadku naruszenia porządku lub bezpieczeństwa publicznego przez osobę pozbawioną wolności, zatrzymaną lub umieszczoną w strzeżonym ośrodku albo areszcie w celu wydalenia; 3) zaalarmowanie lub wezwanie pomocy; 4) neutralizacja przedmiotów lub urządzeń mogących stwarzać niebezpieczeństwo wybuchu, powodujących jednocześnie bezpośrednie zagrożenie zdrowia lub życia uprawnionego lub innej osoby; 5) unieszkodliwienie zwierzęcia, którego zachowanie zagraża bezpośrednio życiu lub zdrowiu uprawnionego lub innej osoby; 6) oddanie strzału ostrzegawczego.

Art. 48. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej 1. Przed użyciem broni palnej uprawniony podejmuje następujące działania: 1) identyfikuje swoją formację albo służbę okrzykiem przez wskazanie jej pełnej nazwy lub ustawowego skrótu, a w przypadku uprawnionego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20 – okrzykiem: „POLICJA!”; 2) wzywa osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do: a) natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego przedmiotu, którego użycie może zagrozić życiu, zdrowiu lub wolności uprawnionego lub innej osoby, b) zaniechania ucieczki, c) odstąpienia od użycia przemocy.

Art. 48. USTAWY z dnia 24 maja 2013 r. o środkach przymusu bezpośredniego i broni palnej 2. W przypadku niepodporządkowania się wezwaniom, o których mowa w ust. 1 pkt 2, uprawniony uprzedza o użyciu broni palnej okrzykiem: „Stój, bo strzelam!”, a jeżeli wezwanie to okaże się nieskuteczne, oddaje strzał ostrzegawczy w bezpiecznym kierunku.

POLICJA – STRUKTURA ORGANIZACYJNA
Strukturę organizacyjną, organizację kierowania, funkcje oraz zadania komórek organizacyjnych Komendy Głównej Policji określa zarządzenie nr 8 KGP z 15 marca 2013 r. w sprawie regulaminu Komendy Głównej Policji (Dz.U. KGP 2013 poz. 25)

PODSTAWOWE ZADANIA BIUR KOMENDY GŁÓWNEJ POLICJI:
CENTRALNE BIURO ŚLEDCZE: Realizuje zadania związane z rozpoznawaniem i zwalczaniem przestępczości zorganizowanej, przeciwdziałaniem jej oraz rozpoznawaniem zagrożeń terrorystycznych. BIURO SŁUŻBY KRYMINALNEJ: Realizuje zadania związane z tworzeniem warunków do efektywnego zwalczania przestępczości kryminalnej, gospodarczej i korupcyjnej oraz z zarządzaniem informacjami o charakterze kryminalnym. BIURO SPRAW WEWNĘTRZNYCH Realizuje zadania związane z zapobieganiem przestępstwom popełnianym przez policjantów i pracowników Policji, niektórym przestępstwom popełnianym na szkodę Policji, ich wykrywaniem oraz ściganiem ich sprawców

BIURO MIĘDZYNARODOWEJ WSPÓŁPRACY POLICJI: Realizuje zadania związane z organizowaniem międzynarodowej współpracy Policji oraz jej rozwojem. BIURO PREWENCJI I RUCHU DROGOWEGO: Realizuje zadania związane z tworzeniem warunków do sprawnego i skutecznego przeciwdziałania przestępczości, wykroczeniom i zjawiskom patologii społecznej oraz organizowaniem i wdrażaniem systemowych rozwiązań, mających na celu zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym w ruchu drogowym. GŁÓWNY SZTAB POLICJI: Realizuje zadania związane z zarządzaniem bieżącymi informacjami o stanie bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz podejmowaniem działań w razie wystąpienia poważnych zagrożeń bezpieczeństwa i porządku publicznego.

BIURO OPERACJI ANTYTERRORYSTYCZNYCH: Realizuje zadania związane z fizycznym zwalczaniem terroryzmu oraz organizowaniem, koordynowaniem i nadzorowaniem działań Policji w tym zakresie. GABINET KOMENDANTA GŁÓWNEGO POLICJI: Realizuje zadania umożliwiające Komendantowi Głównemu Policji zarządzanie Policją i kierowanie KGP poprzez zapewnienie warunków do zarządzania organizacją i zasobami ludzkimi w Policji, ochrony informacji niejawnych i danych osobowych oraz obsługę prawną. BIURO FINANSÓW: Realizuje zadania wynikające z funkcji dysponenta środków budżetu państwa drugiego stopnia oraz dysponenta trzeciego stopnia w zakresie pobierania dochodów i wykonywania wydatków ujętych w planie finansowym KGP.

BIURO LOGISTYKI POLICJI: Realizuje zadania związane z koordynowaniem i nadzorowaniem działalności gospodarki inwestycyjno- remontowej, spraw mieszkaniowych oraz gospodarki materiałowo-technicznej w zakresie kwatermistrzowskim, transportu, uzbrojenia i techniki policyjnej, w tym zaopatrywanie jednostek organizacyjnych Policji i biur KGP w sprzęt i materiały. BIURO ŁĄCZNOŚCI I INFORMATYKI: Realizuje zadania związane z organizowaniem i utrzymywaniem systemów teleinformatycznych oraz zarządzaniem nimi, a także wspomaganiem w tym zakresie jednostek organizacyjnych Policji.

BIURO KONTROLI: Realizuje zadania związane z zapewnianiem Komendantowi Głównemu Policji informacji w zakresie oceny działalności Policji, służących do efektywnego zarządzania. ZESPÓŁ AUDYTU WEWNĘTRZNEGO: Realizuje zadania związane z prowadzeniem audytu wewnętrznego celem wspierania Komendanta Głównego Policji w realizacji celów i zadań poprzez systematyczną ocenę kontroli zarządczej w KGP oraz czynności doradcze. ZESPÓŁ PRASOWY: Realizuje zadania wynikające z polityki informacyjnej Komendanta Głównego Policji oraz przepisów prawa prasowego.

Poza wskazaną strukturą organizacyjną KGP, każda Komenda Wojewódzka i Szkoła Policji ma własną strukturę wyglądającą podobnie jak w przypadku KGP. Poniżej KWP i Szkół są Komendy Miejskie (Powiatowe), które również posiadaj własną strukturę. Tym zaś podlegają Komisariaty. Spowodowane jest to tym, że Policja jest organizacją hierarchiczną na podstawie Zarządzenia Nr 30 Komendanta Głównego Policji z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie funkcjonowania organizacji hierarchicznej w Policji.

Stan zatrudnienia w Policji
(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Policjanci: Stan etatowy – Stan zatrudnienia – Wakaty – 6 191 Liczba etatów finansowanych przez samorządy lokalne – 97 Korpus Służby Cywilnej: stan etatowy – ,5 liczba zatrudnionych osób – Pozostali pracownicy cywilni: liczba zatrudnionych osób – 13 010

(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Zatrudnienie policjantów wg służb: stan etatowy / stan zatrudnienia - bez szkół policji: kierownictwo – / 1 826 służba kryminalna – / służba prewencyjna – / służba wspomagająca – 2 966/ 2 817

(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Szkoły Policji: Stan etatowy – 889 Stan zatrudnienia – 814 Zatrudnienie policjantów wg korpusów: oficerowie – aspiranci – podoficerowie – szeregowcy –

(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Staż służby w Policji: do 3 lat – 13,8 % od 3 do 10 lat – 34,5% od 11 do 15 lat - 18,7 % od 16 do 20 – 18% od 21 do 30 – 17,2% powyżej 30 lat –0,7%

(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Wiek policjantów: do 25 lat –23% od 25 do 30 – 22% od 31 do 40 –48% od 41 do 50 – 5% powyżej 50 lat – 2%

(dane na dzień 1 stycznia 2013 r.) Wykształcenie policjantów: wyższe – 42,7% policealne –2,5% średnie – 54,6% zawodowe, podstawowe - 0,1%

Stopnie policyjne KORPUS SZEREGOWYCH POLICJI STARSZY POSTERUNKOWY

Stopnie policyjne KORPUS PODOFICERÓW POLICJI SIERŻANT STARSZY SIERŻANT
SIERŻANT SZTABOWY

Stopnie policyjne KORPUS ASPIRANTÓW POLICJI MŁODSZY ASPIRANT ASPIRANT
STARSZY ASPIRANT ASPIRANT SZTABOWY

Stopnie policyjne KORPUS OFICERÓW MŁODSZYCH POLICJI PODKOMISARZ
NADKOMISARZ

Stopnie policyjne KORPUS OFICERÓW STARSZYCH POLICJI podINSPEKTOR
MŁODSZY INSPEKTOR INSPEKTOR

Stopnie policyjne KORPUS GENERAŁÓW POLICJI NADINSPEKTOR
GENERALNY INSPEKTOR

UZBROJENIE W POLICJI Przez wiele lat podstawową jednostką broni służbowej, użytkowaną przez policjantów, było przestarzałe, oddziedziczone jeszcze po Milicji Obywatelskiej P-64. Dziś jest to broń używana przez nielicznych funkcjonariuszy. Zdecydowana większość, bo aż 88%, w swojej codziennej służbie dysponuje nowoczesnymi Glockami i pistoletami P-99. Tych ostatnich w ubiegłym roku zakupiono prawie 15 tys.

UZBROJENIE W POLICJI P-99, Glocki, P-83 i P-64 – z takiej broni krótkiej strzelają polscy policjanci. Funkcjonariusze mają też do dyspozycji karabiny szturmowe, wyborowe i pistolety maszynowe. Poniżej broń, z jakiej korzystają funkcjonariusze. Broń krótka Pistolety samopowtarzalne: 9x19 mm P-99 9x19 mm Glock 17, 19, 26 9x19 mm CZ 75, 75B, 85 9x18 mm P-64 9x18 mm P-83

UZBROJENIE W POLICJI Broń długa Karabinki szturmowe:
7,62x39 mm AK, AKM, AKMS 5,56x45 mm H&K 416 7,62x51 mm H&K 417 5,56x45 mm H&K G-36, G-36 C, G-36 K Karabiny wyborowe: 7,62x54R SWD 308 TRG 21, .308 TRG 22, .338 TRG 42

UZBROJENIE W POLICJI Broń długa Pistolety maszynowe: 9x19 mm Glauberyt
9x19 mm H&K MP-5, MP-5A3, MP-5 K PDW 9x19 mm H&K UMP 9x19 mm UZI 5,7x28 mm P-90

UZBROJENIE W POLICJI Broń długa Ręczne karabiny maszynowe:
PK, PKM, PKMN, PKMS, PKMSN Strzelby gładkolufowe: Mossberg, Imperator, Benelli, Remington, Hatsan

KRYTERIA DOBORU DO SŁUŻBY W POLICJI

Akty prawne regulujące zasady i kryteria doboru kandydatów
do służby w Policji: Ustawa z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji Rozporządzenie MSW z dnia 18 kwietnia 2012 r. w sprawie postępowania kwalifikacyjnego w stosunku do kandydatów ubiegających się o przyjęcie do służby w Policji Ustawa z dnia 5 sierpnia 2010 r. o ochronie informacji niejawnych Rozporządzenie MSW z dnia 9 lipca 1991 r. w sprawie właściwości i trybu postępowania komisji lekarskich podległych MSW

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy o Policji kandydat do służby powinien:
posiadać polskie obywatelstwo, posiadać nieposzlakowaną opinię, posiadać co najmniej średnie wykształcenie, nie być skazany prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo lub przestępstwo skarbowe, korzystać z pełni praw publicznych, posiadać zdolność fizyczną i psychiczną do służby w formacjach uzbrojonych, podległych szczególnej dyscyplinie służbowej, której gotów jest się podporządkować, dawać rękojmię zachowania tajemnicy służbowej,

Etapy postępowania kwalifikacyjnego:
Złożenie kompletu dokumentów: podanie o przyjęcie do służby, wypełniony kwestionariusz osobowy kandydata do służby, kserokopie dokumentów potwierdzających posiadane wykształcenie i kwalifikacje zawodowe, kserokopie świadectw pracy lub służby z poprzednich miejsc pracy lub służby, jeżeli wcześniej kandydat do służby pozostawał w stosunku pracy lub w służbie, książeczka wojskowa, jeżeli kandydat do służby jest objęty ewidencją wojskową, kserokopię innych niż wymienione dokumentów, jeżeli obowiązek ich złożenia wynika z odrębnych przepisów;

Złożenie kompletu dokumentów: Preferencje z tytułu wykształcenia: wykształcenie wyższe (magister lub równorzędne) o kierunku przydatnym w policji (prawo, administracji, ekonomia, bezpieczeństwo narodowe/wewnętrzne) – 8 pkt.; wykształcenie wyższe o innym kierunku niż ww. – 6 pkt.; wykształcenie wyższe (licencjat, inżynier) – 4 pkt.;

Złożenie kompletu dokumentów: Preferencje z tytułu posiadanych umiejętności: posiadanie tytułu ratownika lub ratownika medycznego – 4 pkt.; posiadanie uprawnień instruktora sportów walki, strzelectwa sportowego, ratownictwa wodnego, nurkowania oraz sportów motorowodnych– 4 pkt.; posiadanie uprawnień ratownika wodnego, uprawnień w dziedzinie nurkowania wydanych przez licencjonowaną organizację nurkową na terenie Polski oraz uprawnień do prowadzenia łodzi motorowej– 2 pkt.; posiadanie prawa jazdy kat. „A” lub „C”– 4 pkt.;

test wiedzy – 0 – 40 pkt.; test sprawdza wiedzę z zakresu funkcjonowania władzy ustawodawczej, wykonawczej i sądowniczej oraz z zakresu bezpieczeństwa publicznego test sprawności fizycznej - od 21 pkt. (1.41.0) do 60 pkt. (poniżej1,07,0);

test psychologiczny – 0 – 60 pkt.; - ocenia predyspozycje intelektualne i osobowościowo kandydata do służby; przeprowadzenie rozmowy kwalifikacyjnej– 0 – 60 pkt.; - poznanie i ocena społecznych postaw wobec ludzi, jego motywacji do podjęcia służby w Policji, a także ocena jego umiejętności w zakresie skutecznego komunikowania się z innymi osobami oraz autoprezentacji;

ustalenie zdolności fizycznej i psychicznej do służby w Policji; sprawdzenie w ewidencjach, rejestrach i kartotekach prawdziwości danych zawartych w kwestionariuszu osobowym kandydata do służby; przeprowadzenie postępowania sprawdzającego określonego w przepisach o ochronie informacji niejawnych.

Zatwierdzenie przez właściwego przełożonego „listy rankingowej” kończy postępowanie kwalifikacyjne w stosunku do umieszczonego na niej kandydata do służby. Informację o wyniku zakończonego postępowania kwalifikacyjnego niezwłocznie zamieszcza, odpowiednio, na stronie internetowej i w Biuletynie Informacji Publicznej Komendy Głównej Policji, komendy wojewódzkiej (Stołecznej) Policji. Informacja ta zawiera numer identyfikacyjny kandydata do służby oraz łączną liczbę punktów uzyskanych przez kandydata do służby.

Szkolenie zawodowe podstawowe prowadzone jest w jednostkach szkoleniowych Policji:
WSPol w Szczytnie CSP Legionowo SP Katowice SP Słupsk SP Piła OSP w Łodzi z siedzibą w Sieradzu

Realizacja treści kształcenia zawartych w programie szkolenia wymaga przeprowadzenia 992 godzin lekcyjnych dni szkoleniowe: JM01 - Ustalenie okoliczności zdarzeń i zabezpieczenie ich miejsca. JM02 - Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego w miejscu pełnienia służby oraz podejmowanie interwencji. JM03 - Poszukiwanie osób i rzeczy oraz ujawnienia sprawców przestępstw w ramach wybranych czynności operacyjno- rozpoznawczych i administracyjno- porządkowych.

Realizacja treści kształcenia zawartych w programie szkolenia wymaga przeprowadzenia 992 godzin lekcyjnych dni szkoleniowe: JM04 - Pełnienie służby w konwojach i pomieszczeniach dla osób zatrzymanych. JM05 - Podejmowanie działań wobec uczestników ruchu drogowego. JM06 - Wykonywanie czynności w sprawach o wykroczenia. JM07 - Udział w działaniach związanych z przywracaniem zbiorowo naruszonego porządku publicznego.

Realizacja treści kształcenia zawartych w programie szkolenia wymaga przeprowadzenia 992 godzin lekcyjnych dni szkoleniowe: JM08 - Przeciwdziałanie zjawiskom kryminogennym. JM09 - Szkolenie strzeleckie. JM10 - Taktyka i techniki interwencji.

Realizacja treści kształcenia zawartych w programie szkolenia zawodowego podstawowego dla absolwentów wybranych kierunków studiów oraz osób, które zaliczą wynikiem pozytywnym test wiedzy obejmujący treści kształcenia wybrane ze szkolenia zawodowego podstawowego policjantów wymaga przeprowadzenia 733 godzin lekcyjnych - 95 dni szkoleniowych. W przypadku SZPU JM są te same co na SZP

DZIĘKUJEMY ZA UWAGĘ

POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres

Wejść

Zaloguj się poprzez sieć społeczną:

POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ.

Podobne prezentacje

Prezentacja na temat: "POLICJA mgr Ewa WOLSKA - LIŚKIEWICZ Michał STĘPIEŃ."— Zapis prezentacji:

Podobne prezentacje

О projekcie

Zwrotny adres