Zespół Szkół Budowlanych

Prezentacja na temat: "Zespół Szkół Budowlanych"— Zapis prezentacji:

1 Zespół Szkół Budowlanych
Ksenofobia Opracował mgr Adrian Kołacz Zespół Szkół Budowlanych w Dąbrowie Górniczej

2 (gr. ksenos „obcy” phobos „strach”).
Ksenofobia Ksenofobia oznacza „strach przed obcymi”. Jest to postawa niechęci, wrogości wobec obcych rasowo, religijnie lub etnicznie i tworzenie przez nich kultury. Jest wyrazem braku tolerancji i usprawiedliwieniem dla agresji. (gr. ksenos „obcy” phobos „strach”).

3 Czynniki wywołujące postawę ksenofobiczną
Najczęściej jest to kontakt z „innym”, obcym, należącym w pewnych kategoriach do innego świata człowiekiem, wychowanym w innym porządku kulturowym. Kontakt ten wywołuje niepokój i skutkuje postawą ksenofobiczną.

4 Początki ksenofobii Ksenofobia jest nienowym zjawiskiem i właściwie możemy o nim mówić, przywołując przykłady już z epok najdawniejszych. Rzymianie nie przepadali za Grekami i tworzyli na ich temat rozmaite przysłowia w rodzaju Graeca fides, nulla fides (grecka wierność to żadna wierność). We wcześniejszych epokach sami Grecy także musieli niechętnie myśleć o innych, skoro wszystkich nie mówiących po grecku nazwali mamroczącymi, wydającymi dziwne dźwięki (bar-, bar-) barbarzyńcami (gr. barbaros). Podobnie i my postąpiliśmy z Niemcami, kładąc u podstawy ich polskiej nazwy przymiotnik niemy, co równało się stwierdzeniu, że ten, kto nie potrafi porozumieć się z nami w naszym języku, jest niemy.

5 Ksenofobia w Polsce Zjawisko to nie jest charakterystyczne tylko dla naszych czasów. W XVI w. okresie silnej dominacji szlacheckiej w państwie rozwinął się sarmatyzm. Była to formacja kulturowa w Rzeczpospolitej od XVI do XIX wieku. Szlachta Polska przyjęła pogląd, że wywodzi się od starożytnego plemienia Sarmatów żyjących gdzieś nad dolną Wołgą. Początkowo przejawiał się on pozytywnymi cechami jego wyznawców : walecznością, odwagą, męstwem i wiernością do narodu. W czasach późniejszych wszystkie wartości uległy przerysowaniu. Szlachcic stał się ksenofobem, egoistą, awanturnikiem, nacjonalistą, megalomanem, nietolerancyjnym (zarówno religijnie jak kulturowo) o ciasnych horyzontach myślowych.

6 Przykłady ksenofobii Przykładów ksenofobii jest bardzo wiele. I nie te językowe zapamiętujemy najczęściej. Przede wszystkim pamiętamy te znane z historii i z naszego codziennego życia. Z jednej strony na przykład pogromy Żydów podczas II wojny światowej, wojny religijne, szaleństwo XX-wiecznych eksterminacji narodów w Europie i Azji. Z drugiej – niechęć do Cyganek wróżących na ulicy, żebrzących cudzoziemców, dawniej i do Rosjan jako przedstawicieli gnębiącego Polaków państwa (w wersji carskiej czy sowieckiej). W różnej skali i o różnych skutkach są to przejawy ksenofobii.

7 Skąd bierze się niechęć do obcych?
Najprościej można by powiedzieć, że właśnie z ich obcości. Postrzeganie kogoś jako obcego to mentalne oddzielenie go od siebie, a co ważniejsze od grupy, z którą jesteśmy związani, z którą się utożsamiamy. Grupa ta jest połączona wspólną tradycją, religią, wyznawanymi wartościami, zachowaniami, często ubiorem, a także cechami fizycznymi. Obcy jest inny, nie należy do nas. Wywołuje lęk, niepokój, bo przez samą swoją obecność wśród nas, w naszej grupie burzy jej ustaloną hierarchię czy porządek.

8 Ksenofobia a społeczeństwo
Najsilniejszą postawą ksenofobiczną cechują się społeczności tradycyjne, zamknięte (nierzadko ograniczone nawet do jakiejś małej przestrzeni, np. wioski), pozbawione częstego kontaktu z innymi wzorami kulturowymi. Najmniej ksenofobii w społecznościach, które posiadają silną pozycję materialną, akceptują nowości kulturowe, preferują mobilną, ruchliwą postawę, a kontakt z innymi jest stałym elementem ich życia.

9 Ksenofobia a społeczeństwo
Oczywistym jest, ze nasilenie postaw ksenofobicznych występuje w społecznościach, które uświadamiają sobie lub doświadczają w jakimś stopniu rozpadu wartości lub słabości ekonomicznej czy politycznej. Skutkuje to wówczas także chętnym posługiwaniem się figurą obcego jako „kozła ofiarnego” obarczanego wino za zło, które nas dotyka, tworzeniem mitów o „złotym wieku”, czasach przeszłości, w których zarówno materialnie, jak i duchowo nasza społeczność była dość mocna, by przetrwać.

10 Przyczyny ksenofobii Przyczyną ksenofobii nie jest tylko lenistwo intelektualne, które raczej każe odrzucić coś nowego niż nad nim się zastanowić, zrozumieć, by w końcu – może – zaakceptować. To, co powoduje, że ksenofobia często działa z niepowstrzymaną siłą, jest jej związek z najprostszymi odczuciami, a nawet instynktami. Człowiek, żyjąc, próbuje zapewnić byt-przetrwanie sobie, swojej rodzinie, gromadzie, w której żyje. Zapewnić egzystencję w podstawowych wymiarach – materialnym i duchowym (wartości, wzorów postępowania, ciągłości tradycji, religii).

11 Przyczyny ksenofobii Pojawienie się obcego stanowi zagrożenie. Może on chcieć wziąć udział w podziale dóbr materialnych, które bez jego obecności należałyby się tylko nam. Może on także przez wprowadzenie swoich norm zachowań, swojej kultury zabrać nam pewność co do nieomylności, słuszności naszych ocen i wartości. W jednym i drugim wypadku może to doprowadzić do destrukcji, zniszczenia naszej własnej grupy. To każe instynktownie bronić się przed obcym i bać się go.

12 Ksenofobia a ksenofilia
Greckie słowa przypominające, że kontakt z innymi ludźmi, z obcymi, związanymi z inną kulturą nie jest doświadczeniem obojętnym, a przeciwnie – wikła nas w emocje, które bez względu na to, czy są pozytywne czy negatywne, przez sam fakt pojawienia się nadają temu kontaktowi wymiar uczuciowy, ludzki. Ksenofobia to s t r a c h przed obcym (gr. ksenos ‘obcy’ phobos ‘strach’). Ksenofilia to l u b i e n i e obcych (gr. ksenos ‘obcy’, phileo ‘lubię’). Mamy zatem dwie przeciwstawne postawy wywołane przez spotkanie z obcym.

13 A co Tobie jest bliższe ksenofobia czy ksenofilia??