Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert źródło zdjęcia:

Prezentacja na temat: "Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert źródło zdjęcia:"— Zapis prezentacji:

1 Zbigniew Bolesław Ryszard Herbert źródło zdjęcia: http://static.prsa.pl/images/aa3ece9c-6ae9-4f31-9691-2d2b6bbdcab8.jpg

2 Poeta i eseista, autor utworów dramatycznych i słuchowisk, pisarz o wielkim dorobku, wyjątkowym autorytecie artystycznym i moralnym, o biografii tragicznie uwikłanej w historię XX wieku. Urodził się 29 października 1924 we Lwowie, zmarł 28 lipca 1998 w Warszawie. Jest laureatem wielu polskich i zagranicznych nagród literackich. Należy do najczęściej tłumaczonych polskich pisarzy. Jako poeta debiutował w 1950, jednak pierwszą książkę poetycką ("Struna światła") wydał dopiero w 1956 roku.

3 źródło zdjęcia: http://culture.pl/sites/default/files/images/culture.pl/herbert_walesa_michnik_east_news.jpg

4 O TWÓRCZOŚCI HERBERTA źródło zdjęcia: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/d6/Mehringplatz3.jpg/220px-Mehringplatz3.jpg

5 Zbigniew Herbert jest poetą znanym i cenionym w Polsce i za granicą. Jego wiersze były tłumaczone na język angielski (wydany dzięki pomocy Czesława Miłosza i w jego przekładzie w 1968 roku wybór Selected Poems), włoski, czeski, holenderski, szwedzki i węgierski. Do najważniejszych nagród, którymi wyróżniony został Herbert, należą: - nagroda im. Nikolausa Lenaua (1965) - nagroda im. Herdera (1973) - nagroda im. Petrarki (1978) Próbował utrzymywać się z pracy pióra, nie włączając się jednocześnie w obowiązujący nurt literatury zaprzęgniętej w służbę politycznej propagandy. Publikował recenzje teatralne, muzyczne, relacje z wystaw plastycznych abstrahując od kryteriów sztuki socrealistycznej.

6 Sytuację Herberta zmienił rok 1956 – odwilż polityczna i koniec obowiązkowego socrealizmu w literaturze umożliwiły mu debiut książkowy (tom wierszy Struna światła ukazał się w 1956), sukces literacki zaś przyczynił się do poprawy warunków życiowych. W 1957, dzięki poparciu Jerzego Zawieyskiego, otrzymał z puli ZLP przydział kawalerki (28 m²) przy ul. Świerczewskiego, a stypendium ZLP (100 USD) pozwoliło mu odbyć pierwszą zagraniczną podróż.

7 Zafascynowanie kulturą śródziemnomorską z jednej, a niemożność przystosowania się do ponurych realiów i atmosfery PRL z drugiej strony sprawiły, że podróże stały się jego pasją. Mimo wielu kłopotów zawsze starał się o przedłużenie paszportu, co dawało możliwość powrotu do kraju. Nigdy nie zdecydował się na definitywną emigrację. Podróże, z powodu skromnych środków finansowych gromadzonych na bieżąco z doraźnych źródeł: nagród, honorariów za odczyty itp., odbywały się możliwie najmniejszym kosztem.

8 POEZJA Pierwsze wiersze Herberta ukazały się drukiem na łamach czasopisma „Dziś i Jutro” (nr 37 z 1950). Były to: Napis, Pożegnanie września i Złoty środek; wydrukowano je jednak bez zgody autora. Poetyckim debiutem w pełnym tego słowa znaczeniu było opublikowanie z końcem tego samego roku wiersza bez tytułu (Palce wrzeciona dźwięków...) w „Tygodniku Powszechnym” (nr 51). Do 1955 poeta ogłaszał nieliczne utwory w tym tygodniku, pozostając poza głównym nurtem życia literackiego. Nie mając szans na własny tomik, zdecydował się na opublikowanie 22 wierszy w wydanej przez PAX antologii młodej poezji katolickiej...każdej chwili wybierać muszę... (Warszawa 1954). Nie ma w poezji Herberta spójnej koncepcji historiozoficznej. Przeciwnie – wyraźna jest niechęć do systemów, które wyjaśniają wszystko, tłumaczą rozwój wydarzeń nieuchronną logiką dziejów.

9 Tomy poetyckie Struna światła, Warszawa 1956. (Czytelnik) Hermes, pies i gwiazda, Warszawa 1957. (Czytelnik) Studium przedmiotu, Warszawa 1961. (Czytelnik) Napis, Warszawa 1969. (Czytelnik) Pan Cogito, Warszawa 1974. (Czytelnik) Raport z oblężonego Miasta i inne wiersze, Paryż 1983. (Instytut Literacki) Elegia na odejście, Paryż 1990. (Instytut Literacki) Rovigo, Wrocław 1992. (Wydawnictwo Dolnośląskie) Epilog burzy, Wrocław 1998. (Wydawnictwo Dolnośląskie) 89 wierszy, Kraków 1998 (Wydawnictwo a5)

10 ESEJE Barbarzyńca w ogrodzie, plon pierwszej zagranicznej podróży Herberta, ukazał się w 1962. Składają się na niego eseje, których tematem są konkretne widziane miejsca i rzeczy oraz dwa eseje historyczne. Podróż do miejsc odbywa się równocześnie w dwóch wymiarach – jest podróżą współczesną i podróżą w czasie. Ta ostatnia zaczyna się od pradziejów w jaskiniach Lascaux, trwa przez epokę greckiego i rzymskiego antyku, czasy gotyckich katedr, renesansowego malarstwa, sentymentalnych ogrodów i staje się fascynująca dzięki temu, że podróżnik dzieli się z czytelnikami swoją wiedzą na temat mniej i bardziej poważnej historii opisywanych miejsc, przedmiotów i ludzi. Sam Herbert określił ją podróżą do miejsc, ale także podróżą do ksiąg. Kolejny zbiór esejów, Martwa natura z wędzidłem ukazał się w 1993 roku i poświęcony jest siedemnastowiecznemu malarstwu holenderskiemu. Podobnie jak w Barbarzyńcy... osobiste preferencje autora są niezależne od ogólnie przyjętych ocen. Ostatni tom esejów ukazał się dopiero po śmierci poety,

11 Zbiory esejów, opowiadania Barbarzyńca w ogrodzie, Warszawa 1962. (Czytelnik) Martwa natura z wędzidłem, Wrocław 1993. (Wydawnictwo Dolnośląskie) Pośmiertnie: Labirynt nad morzem, Warszawa 2000. (Zeszyty Literackie) Król mrówek, Kraków 2001. (Wydawnictwo a5) Węzeł gordyjski oraz inne pisma rozproszone 1948-1998 (także recenzje i publicystyka), oprac. P. Kądziela, Warszawa 2001, wyd. II rozszerzone 2008. (Biblioteka „Więzi”) „Mistrz z Delft” i inne utwory odnalezione, oprac. B. Toruńczyk, Warszawa 2008. (Zeszyty Literackie)

12 DRAMATY Wszystkie dramaty Herberta powstały stosunkowo wcześnie. Pierwsze cztery zostały napisane w latach 1956-1961, tylko ostatni, monodram Listy naszych czytelników – w 1972. Niektóre spośród tych utworów tworzone były jako słuchowiska radiowe bądź później przystosowywane do potrzeb radia. Jest to doskonale widoczne w ich budowie – napięcie tworzone jest głównie za pomocą dźwięku (głosów bohaterów, dźwięków w tle, ciszy) – inne środki teatralne występują w minimalnym stopniu. Sam poeta używał określenia, dla którego domagał się miejsca w klasyfikacjach literackich: dramat na głosy.

13 Dramaty Jaskinia filozofów, „Twórczość” 1956, nr 9 Drugi pokój, „Dialog” 1958, nr 4 Rekonstrukcja poety, „Więź” 1960, nr 11/12 Lalek. Sztuka na głosy, „Dialog” 1961, nr 12 Listy naszych czytelników, „Dialog” 1972, nr 11 Pośmiertnie: Dramaty (wszystkie), Wrocław 1997. (Wydawnictwo Dolnośląskie) Dramaty, Warszawa 2008. (Biblioteka „Więzi”)

14 źródło zdjęcia: https://encrypted-tbn1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQgxm2PEfGqxQcVFvSb5QHltaEfIPx6qW27dxe0Rv7BQBvOaOfDbQ