Romantyzm (z francuskiego roman - powiązane z poezją rycerską, sama nazwa nawiązuje do łacińskiej nazwy Rzymu - Roma) - nazwą tę określa się epokę w historii.

Prezentacja na temat: "Romantyzm (z francuskiego roman - powiązane z poezją rycerską, sama nazwa nawiązuje do łacińskiej nazwy Rzymu - Roma) - nazwą tę określa się epokę w historii."— Zapis prezentacji:

1 Romantyzm (z francuskiego roman - powiązane z poezją rycerską, sama nazwa nawiązuje do łacińskiej nazwy Rzymu - Roma) - nazwą tę określa się epokę w historii sztuki europejskiej od lat 80. XVIII wieku do połowy XIX wieku.

2 Charakterystyczne cechy romantyzmu:  przedkładanie uczucia, intuicji i wiary nad rozum; sprzeciw wobec oświeceniowego racjonalizmu,  protest wobec klasycyzmu i harmonii,  indywidualizm,  bunt przeciw kanonom i konwencjom,  tajemniczość,  umiłowanie wolności (walka narodowo-wyzwoleńcza),  fascynacja żywiołowością natury,  historyzm (przede wszystkim gotycyzm i neogotyk)  orientalizm (zainteresowanie odległymi krainami np. Dalekiego Wschodu),  ludowość (częste są nawiązania do legend, podań, starodawnych mitów i baśni), folkizm

3 Caspar David Friedrich- informacje Caspar David Friedrich (ur. 5 września 1774, Greifswald - zm. 7 maja 1840, Drezno), malarz niemiecki, uznawany za najbardziej reprezentatywnego przedstawiciela niemieckiego romantyzmu. Caspar David Friedrich (ur. 5 września 1774, Greifswald - zm. 7 maja 1840, Drezno), malarz niemiecki, uznawany za najbardziej reprezentatywnego przedstawiciela niemieckiego romantyzmu. Jego dzieła eksponowały duchową naturę pejzażu, przeciwstawiając potęgę przyrody kruchości człowieka. Tworzył nastrojowe widoki morskich wybrzeży, górskich ośnieżonych szczytów, ruin, cmentarzy, przesycone romantyczną symboliką. Jego dzieła eksponowały duchową naturę pejzażu, przeciwstawiając potęgę przyrody kruchości człowieka. Tworzył nastrojowe widoki morskich wybrzeży, górskich ośnieżonych szczytów, ruin, cmentarzy, przesycone romantyczną symboliką. Do prac, które najlepiej oddają styl artysty, należą m.in. Wrak statku, Wrak statku Nadzieja, Morze lodu, Wędrowiec w morzu mgły, Skały kredowe na Rugii, Opactwo w dąbrowie

4 Caspar David Friedrich- reprodukcje

5 Edgar Degas- informacje Edgar Degas- informacje  Edgar Degas, właśc. Edgar Hilaire Germain de Gas (19 lipca 1834 - 27 września 1917) - malarz i rzeźbiarz francuski.  Urodził się w Paryżu. Studiował pod kierunkiem Lamothe'a w tamtejszej École des Beaux-Arts (Szkole Sztuk Pięknych). Pierwotnie pozostawał pod wpływem twórczości Ingresa. Pełna inwencji kompozycja, świetna kreska i umiejętność przedstawiania postaci w ruchu przyczyniły się do uznania go za jednego z największych malarzy końca XIX wieku.  Początkowo malował historyczne i współczesne sceny rodzajowe, konie i sceny sportowe, w czym można zauważyć wpływy Maneta. Znany jest jednak szczególnie z obrazów przedstawiających tańczące kobiety.  Degas bywa zaliczany do impresjonistów, jego prace ciążyły jednak często w kierunku realizmu i romantyzmu.

6 Edgar Degas- reprodukcje

7 Théodore Géricault- informacje Théodore Géricault (26 września 1791 w Rouen - 26 stycznia 1824 w Paryżu) - malarz francuski, zwany też "malarzem koni i wariatów", tworzący w epoce romantyzmu. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość. Cechuje je wyjątkowy dynamizm. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Wiele jego obrazów znajduje się w Luwrze, w tym słynna Tratwa Meduzy, obraz upamiętniający katastrofę francuskiego statku-korwety La Méduse (romantycznej metafory losu ludzkiego). Gdy statek zatonął, na tratwie (i w jej okolicy) znajdowało się 150 osób. Po 2 tygodniach dryfowania zostało juz tylko 15. Odnotowane zostały przypadki kanibalizmu, gdyż ludzie na tratwie nie mieli wody pitnej ani jedzenia. Théodore Géricault (26 września 1791 w Rouen - 26 stycznia 1824 w Paryżu) - malarz francuski, zwany też "malarzem koni i wariatów", tworzący w epoce romantyzmu. Jego obrazy odzwierciedlają barwną, energiczną i ekstrawagancką osobowość. Cechuje je wyjątkowy dynamizm. Malarz tworzył w ekstatycznym napięciu, próbując oddać najbardziej gwałtowne emocje. Wiele jego obrazów znajduje się w Luwrze, w tym słynna Tratwa Meduzy, obraz upamiętniający katastrofę francuskiego statku-korwety La Méduse (romantycznej metafory losu ludzkiego). Gdy statek zatonął, na tratwie (i w jej okolicy) znajdowało się 150 osób. Po 2 tygodniach dryfowania zostało juz tylko 15. Odnotowane zostały przypadki kanibalizmu, gdyż ludzie na tratwie nie mieli wody pitnej ani jedzenia.

8 Théodore Géricault- reprodukcje

9 Eugène Delacroix- informacje  Ferdinand Victor Eugène Delacroix (ur. 26 kwietnia 1798 w Saint-Maurice- en-Chalencon, w departamenci Ardèche, we francuskim regionie administracyjnym Rodan- Alpy, zm. 13 sierpnia 1863 w Paryżu) malarz francuski, wybitny przedstawiciel romantyzmu. Rzemiosła malarskiego uczył się u Pierre-Narcisse Guérina, pozostawał pod silnym wpływem malarstwa Rubensa.

10 Eugène Delacroix- reprodukcje

11 Przedstawiciel malarstwa polskiego Jan Matejko; Jan Matejko; Aleksander Orłowski; Aleksander Orłowski; Piotr Michałowski; Piotr Michałowski; Marcin Zalewski; Marcin Zalewski; Henryk Rodakowski; Henryk Rodakowski; Jan Feliks Piwarski; Jan Feliks Piwarski; Antoni i Władysław Oleszczyńscy; Antoni i Władysław Oleszczyńscy;

12 Jan Matejko- informacje Jan Matejko (ur. 28 lipca 1838 w Krakowie – zm. 1 listopada 1893 także w Krakowie) – malarz, najwybitniejszy polski twórca obrazów historycznych i batalistycznych. Jan Matejko (ur. 28 lipca 1838 w Krakowie – zm. 1 listopada 1893 także w Krakowie) – malarz, najwybitniejszy polski twórca obrazów historycznych i batalistycznych. Jan Matejko w młodości przeżył bombardowanie Krakowa przez Austriaków w 1848 r. oraz powstanie styczniowe, w którym z powodu złego zdrowia nie mógł brać udziału (wspomagał je jednak finansowo i przewoził broń do obozu powstańczego w Goszczy). Pod wpływem narodowych klęsk postanowił porzucić malarstwo religijne, które uważał za swoje powołanie, i poświęcił się prawie wyłącznie malarstwu historycznemu.

13 Jan Matejko- reprodukcje str.1

14 Ludwik van Beethoven ► Ludwig van Beethoven (ur. prawdopodobnie 17 grudnia 1770 r. w Bonn, zm. 26 marca 1827 w Wiedniu), kompozytor niemiecki, uważany za jednego z największych kompozytorów wszech czasów. Ostatni, po Haydnie i Mozarcie, z tzw. trójki klasyków wiedeńskich. Prekursor romantyzmu w muzyce. ► Pochodził z rodziny flamandzkiej (Należy pamiętać, że "van" przed nazwiskiem nie oznacza rodowodu szlacheckiego, tak jak niemieckie "von"). Najstarszym znanym jego przodkiem był Jan van Beethoven (ur. ~1485). Dziadek kompozytora, Ludwig senior, przybył do Bonn w 1733 roku; w 1761 otrzymał posadę kapelmistrza (niem. Kapellmeister). Syn jego, a ojciec genialnego kompozytora – Johann van Beethoven – nie przejawiał już ani podobnego talentu, ani ambicji. Udało mu się jedynie wspiąć na stanowisko tenora w kapeli dworskiej. Ożenił się z Marią Magdaleną Keverich; małżeństwo to miało siedmioro dzieci, z których tylko troje doczekało dorosłości: najstarszy z nich to właśnie Ludwig, młodsi – Nikolaus Johann i Kaspar Karl. Bracia kompozytora nie byli utalentowani muzycznie.

15 Richard Wagner Richard Wagner (ur. 22 maja 1813 r. w Lipsku, zm. 13 lutego 1883 r. w Wenecji) - niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. Richard Wagner (ur. 22 maja 1813 r. w Lipsku, zm. 13 lutego 1883 r. w Wenecji) - niemiecki kompozytor okresu romantyzmu. Początkowo myślał o karierze literackiej, pilnie studiując zwłaszcza dzieła dawnej literatury niemieckiej, zawierające wątki mityczne i legendarne. Pierwsze dzieła muzyczne nie zyskały większego uznania (opery Boginki, Zakaz miłości wg. Miarki za miarkę Szekspira). Od roku 1836 był dyrektorem teatru w Królewcu, a po jego bankructwie w roku 1837 został dyrektorem teatru w Rydze. Liczne długi zmusiły go do ucieczki przed wierzycielami za granicę - od roku 1839 przebywał w Paryżu, gdzie cierpiał nędzę. Zbliżył się tam do najwybitniejszych kompozytorów swoich czasów: G. Meyerbeera, Berlioza, a zwłaszcza Liszta, z którym się zaprzyjaźnił. Ukończył wówczas operę według własnego libretta Latający Holender, którą wystawiono w Dreźnie wraz z inną operą - Rienzi; obydwie przyniosły Wagnerowi spory sukces i 1843 mianowano go dyrygentem opery królewskiej w Dreźnie. Początkowo myślał o karierze literackiej, pilnie studiując zwłaszcza dzieła dawnej literatury niemieckiej, zawierające wątki mityczne i legendarne. Pierwsze dzieła muzyczne nie zyskały większego uznania (opery Boginki, Zakaz miłości wg. Miarki za miarkę Szekspira). Od roku 1836 był dyrektorem teatru w Królewcu, a po jego bankructwie w roku 1837 został dyrektorem teatru w Rydze. Liczne długi zmusiły go do ucieczki przed wierzycielami za granicę - od roku 1839 przebywał w Paryżu, gdzie cierpiał nędzę. Zbliżył się tam do najwybitniejszych kompozytorów swoich czasów: G. Meyerbeera, Berlioza, a zwłaszcza Liszta, z którym się zaprzyjaźnił. Ukończył wówczas operę według własnego libretta Latający Holender, którą wystawiono w Dreźnie wraz z inną operą - Rienzi; obydwie przyniosły Wagnerowi spory sukces i 1843 mianowano go dyrygentem opery królewskiej w Dreźnie.

16 Fryderyk Chopin (Szopen)  Fryderyk Franciszek Chopin urodził się 1 marca (za mniej pewną datę uważa się obecnie 22 lutego) 1810 w Żelazowej Woli niedaleko Warszawy, zmarł 17 października w 1849 w Paryżu.  Jest uważany za najwybitniejszego polskiego kompozytora, a także wybitnego pianistę i czołowego przedstawiciela muzyki okresu romantyzmu na świecie. Nazywany jest poetą fortepianu. Choć należy do najbardziej lubianych kompozytorów muzyki fortepianowej, jego dzieła wymagają od wykonawcy znakomitego warsztatu, a nawet wirtuozerii. U źródeł jego twórczości leżała wielka wrażliwość oraz umiejętność czerpania wzorców wprost z polskiej muzyki ludowej.

17 Fryderyk Chopin -zdjęcia

18 Stanisław Moniuszko Stanisław Moniuszko, herbu Lubicz (ur. 5 maja 1819 w Ubielu koło Mińska, zm. 4 czerwca 1872 w Warszawie), polski kompozytor, autor pieśni, operetek, baletów i oper przesyconych patriotyzmem i polskimi motywami ludowymi. Powszechnie uznawany za twórcę opery narodowej. Stanisław Moniuszko, herbu Lubicz (ur. 5 maja 1819 w Ubielu koło Mińska, zm. 4 czerwca 1872 w Warszawie), polski kompozytor, autor pieśni, operetek, baletów i oper przesyconych patriotyzmem i polskimi motywami ludowymi. Powszechnie uznawany za twórcę opery narodowej. Studia muzyczne ukończył w Berlinie w 1840 r. Następnie zamieszkał w Wilnie, gdzie działał jako organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego w mieście. W 1858 r. przenosi się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie obejmuje stanowisko dyrygenta opery. Jednocześnie od 1864 r. był wykładowcą w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Zmarł na atak serca w 1872 r. Pogrzeb artysty stał się jednocześnie manifestacją narodową. Studia muzyczne ukończył w Berlinie w 1840 r. Następnie zamieszkał w Wilnie, gdzie działał jako organista, kompozytor, pedagog i organizator życia muzycznego w mieście. W 1858 r. przenosi się wraz z rodziną do Warszawy, gdzie obejmuje stanowisko dyrygenta opery. Jednocześnie od 1864 r. był wykładowcą w Instytucie Muzycznym w Warszawie. Zmarł na atak serca w 1872 r. Pogrzeb artysty stał się jednocześnie manifestacją narodową.

19 Stanisław Moniuszko- zdjęcia

20 Johann Wolfgang Goethe Johann Wolfgang von Goethe (ur. 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie nad Menem, zm. 22 marca 1832 r. w Weimarze) – najwybitniejszy niemiecki poeta okresu romantyzmu i jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, filozof, wolnomularz i mąż stanu. Związany z romantyzmem, nie zerwał nigdy więzów łączących go z klasycyzmem. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin wiedzy oraz sztuki. Studia prawnicze skończył w Lipsku i Strasburgu. W 1775 roku osiadł w Weimarze, gdzie pozostał do końca życia. Johann Wolfgang von Goethe (ur. 28 sierpnia 1749 r. we Frankfurcie nad Menem, zm. 22 marca 1832 r. w Weimarze) – najwybitniejszy niemiecki poeta okresu romantyzmu i jeden z najbardziej znaczących w skali światowej, dramaturg, prozaik, uczony, polityk, filozof, wolnomularz i mąż stanu. Związany z romantyzmem, nie zerwał nigdy więzów łączących go z klasycyzmem. Był również myślicielem i uczonym, znawcą wielu dziedzin wiedzy oraz sztuki. Studia prawnicze skończył w Lipsku i Strasburgu. W 1775 roku osiadł w Weimarze, gdzie pozostał do końca życia.

21 Friedrich Schiller  Johann Christoph Friedrich von Schiller, do otrzymania szlachectwa znany jako Friedrich Schiller (10 listopada 1759 – 9 maja, 1805) - niemiecki poeta, filozof, historyk i dramaturg.  Urodził się w Marbach (rejon Stuttgartu) jako syn lekarza, J.C. Schillera. Dzieciństwo i młodość spędził w ubóstwie, chociaż mógł uczęszczać do szkół. Zwróciwszy na siebie uwagę Karla Eugena, księcia Wirtembergii, wstąpił w 1773 r. do Karlsschule Stuttgart, elitarnej akademii wojskowej założonej przez księcia, gdzie podjął studia medyczne, interesując się też dziełami Rousseau i Goethego i dyskutując ze swoimi kolegami szkolnymi klasyczne ideały. W szkole napisał też swoją pierwszą sztukę, "Zbójcy" (Die Räuber), o grupie naiwnych rewolucjonistów i ich tragicznym końcu

22 Adam Mickiewicz Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka - zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) - polski poeta, działacz i publicysta polityczny. Jeden z największych poetów polskiego romantyzmu. Adam Bernard Mickiewicz herbu Poraj (ur. 24 grudnia 1798 w Zaosiu koło Nowogródka - zm. 26 listopada 1855 w Konstantynopolu) - polski poeta, działacz i publicysta polityczny. Jeden z największych poetów polskiego romantyzmu. Najbardziej znane wiersze poety Najbardziej znane wiersze poety Oda do młodości Oda do młodości Romantyczność Romantyczność Sonety krymskie Sonety krymskie Reduta Ordona Reduta Ordona

23 Juliusz Słowacki  Juliusz Słowacki herbu Leliwa (urodzony 4 września 1809 w Krzemieńcu, zmarł 3 kwietnia 1849 w Paryżu), jeden z najwybitniejszych poetów polskich romantyzmu. Obok Mickiewicza, Krasińskiego i Norwida nazywany wieszczem narodowym.  Stworzył wiele znakomitych liryków, poematów i dramatów o trwałych wartościach artystycznych. Jego utwory, zgodnie z duchem epoki i ówczesną sytuacją narodu polskiego, podejmowały istotne problemy związane z walką narodowowyzwoleńczą, z przeszłością narodu i przyczynami niewoli. Jego twórczość wyróżniała się wspaniałym bogactwem wyobraźni, poetyckich przenośni i języka.