ISDN

Styk U Lokalizacja styku U odpowiada odcinkowi linii abonenckiej, łączącej użytkownika sieci ISDN z jego centralą. Linia abonencka sieci ISDN jest zakończona po stronie użytkownika blokiem NT. Po stronie centralowej łącze styku U jest zakończone elementem LT. Styk U posiada 2 przewody. Problemem wymiany informacji na styku U jest zagwarantowanie odpowiednio wysokiej jakości transmisji sygnałów cyfrowych na odległość rzędu kilku kilometrów. Zagadnienie to wiąże się z koniecznością wykorzystania istniejących obecnie linii abonenckich jako medium transmisyjnego, łączącego użytkownika z centralą. Postępowanie takie ma na celu ograniczenie kosztów wdrażania sieci ISDN. Parametry i stan techniczny łączy abonenckich są w poszczególnych krajach bardzo zróżnicowane. Dlatego też początkowo zrezygnowano z narzucania międzynarodowych standardów w zakresie techniki transmisji informacji na styku U.

Styk U Trudności opracowania odpowiedniej metody wymiany informacji w rozważanym przekroju wynikają ze struktury i parametrów klasycznego łącza abonenckiego. Wykorzystywana do jego budowy linia symetryczna (wykonana w postaci skrętki dwóch przewodów) utrudnia transmisję sygnałów cyfrowych w obu kierunkach jednocześnie (uzyskanie pełnego dupleksu). Osobnym zagadnieniem pozostaje zapewnienie odpowiednio szerokiego pasma transmisyjnego. Dla zapewnienia dwukierunkowej transmisji cyfrowej w łączu dwuprzewodowym stosowano początkowo technikę nazywaną „ping-pongiem". Ogólna zasada jej działania polega na czasowym rozdzieleniu kierunków transmisji. W ciągu pierwszej połowy okresu linia służy przesyłaniu strumienia danych w jednym kierunku, natomiast w drugiej połowie okresu przenosi informację w przeciwną stronę. Ponieważ transmisja trwa dla każdego z kierunków tylko połowę pełnego cyklu wymiany danych (a w rzeczywistości jeszcze krócej, gdyż należy uwzględnić czas propagacji fali przez linię), to jest konieczne stosowanie w tym przypadku dwukrotnie większej szybkości bitowej, niż wyliczona przepustowość styku U. Wspomniana metoda ping-pong jest prosta w realizacji i stosunkowo niedroga. Jednak ze względu na wymaganą szybkość transmisji (min. 320 kbit/s), jej zasięg ogranicza się obecnie do około 3 km, mimo stosowania specjalnych kodów liniowych

Styk U Kompensacja (lub kasowania) echa. Jej idea polega na jednoczesnym prowadzeniu transmisji w obu kierunkach z wykorzystaniem układu rozgałęźnego.

Styk U Sygnał z nadajnika N bloku NT trafia na wejście układu rozgałęźnego R. Zadanie rozgałęźnika polega na rozdzieleniu kierunków transmisji. Strumień danych otrzymanych z nadajnika jest przenoszony na linię styku U i przesyłany w kierunku bloku LT. Jednocześnie sygnały wysyłane przez LT muszą zostać skierowane na wyjście rozgałęźnika, współpracujące z odbiornikiem O układu NT. Bardzo istotne jest natomiast, aby na wyjście to nie przedostawała się informacja z wyjścia własnego nadajnika. W przeciwnym przypadku odbiornik otrzyma sumę obu sygnałów, co uniemożliwi prawidłowe odczytanie danych wysyłanych przez blok LT. W identyczny sposób pracuje rozgałęźnik na drugim końcu łącza, separując informacje nadawane i odbierane z linii styku U. Klasyczne układy rozgałęźne są wykonywane najczęściej w postaci transformatorów z odpowiednio nawiniętymi trzema uzwojeniami. Tak prosta realizacja jednoczesnej transmisji sygnałów cyfrowych w obu kierunkach nie jest niestety możliwa w praktyce. Przyczyną tego jest zarówno nieidealność rzeczywistego układu rozgałęźnika, jak i zjawisko odbicia sygnału, występujące w linii transmisyjnej.

Styk U Zasada kasowania echa sprowadza się do wytworzenia sygnału identycznego z przebiegiem echowym i odjęciu go od całkowitego sygnału odbieranego z wyjścia rozgałęźnika. Operacja taka pozwoli wyeliminować zakłócenia z toru odbiornika tak, że pozostanie w nim już tylko sygnał użyteczny. Filtr F powinien mieć transmitancję identyczną jak układ rozgałęźny wraz z linią, widziane od strony zacisków nadajnika i odbiornika.

2B1Q – kodowanie styku U Bity Poziom napięcia 10 +3V 11 +1V 01 -1V 00

Styk S

Styk S

Kod odwrócony AMI – kodowanie w styku S Binarnej jedynce odpowiada brak sygnału w łączu, podczas gdy zeru odpowiada impuls dodatni lub ujemny o amplitudzie 0.75V. Kolejne zera binarne zmieniają polaryzację na przeciwną w stosunku do impulsu poprzedniego.

Usługi w ISDN

Urządzenie NT1+2ab NT1+2a/b umożliwia abonencki dostęp do publicznej sieci ISDN, z wykorzystaniem istniejącego łącza telefonicznego. Wyposażone jest w interfejs sieciowy U z kodowaniem liniowym 2B1Q oraz redukcję echa. Interfejs abonencki S można łączyć w zależności od potrzeb z magistralą typu punkt-punkt lub z magistralą pasywną krótką i rozszerzoną. Oprócz ośmiu terminali ISDN można podłączyć dwa urządzenia analogowe tj. telefon, faks, modem. Posługując się terminalami analogowymi można korzystać z wielu funkcji charakterystycznych dla standardu ISDN tj. przekierunkowania połączeń, oczekiwania na połączenie, prezentacja i blokada numeru linii. NT1+2a/b może pracować w trybie normalnym, zasilane jest wtedy z lokalnej sieci energetycznej i dostarcza napięć zasilających do wszystkich terminali, lub w trybie awaryjnym, w którym zakończenie sieciowe zasilane jest z centrali i dostarcza zasilanie do jednego dowolnie wybranego terminala. przełączanie z normalnego trybu pracy na awaryjny wykonywane jest automatycznie.

NT1+2a/b+V.24 NT1+2a/b+V.24 - zakończenie sieciowe podstawowego dostępu (2B+D) ISDN, przeznaczone jest do realizacji łącza ISDN wykorzystując istniejącą linię telefoniczną. Urządzenia dostarcza następujących funkcji: NT1 zgodny z zaleceniami ITU-T nr I.412 i ETSI ETR 080 interfejs U o kodach liniowych 2B1Q interfejs S z możliwością przyłączenia do 8 terminali ISDN dwa adaptery analogowe dla terminali analogowych szeregowy interfejs danych V.24 (RS232) dla transmisji danych z prędkością do 230 kbit/s przy wykorzystaniu agregacji kanałów Styk S0 można skonfigurować, za pomocą przełącznika znajdującego się wewnątrz urządzenia, jako magistrala krótka pasywna lub punkt-punkt / rozszerzona magistrala pasywna. Każdemu z portów analogowych można przypisać 1...3 numerów MSN (maksymalnie 20 cyfr). Dzięki zastosowaniu szeregowego interfejsu danych możliwy stał się szybki upgrade oprogramowania firmowego.

Numery MSN (Multiple Subscriber Number) Uruchamiane tylko dla dostępu 2B+D Istnieje możliwość korzystania z wielu numerów na jednym dostępie max. 8 Numery MSN nie muszą być „po kolei” Numery DDI (Direct Dial In) Uruchamiane tylko gdy zakończenie dostępu jest podłączone do centralki abonenckiej PABX Stanowią zakres numerów jeden po drugim Można dokupić potrzebne numery „paczkami” po 10, 100, 1000

AMI