Aleksander Gierymski Warszawa 1850 - Rzym 1901 1867-68 studia artystyczne w warszawskiej Klasie Rysunkowej i 1868-73 w akademii sztuk pięknych w Monachium. Następnie przebywał głównie we Włoszech, Wiedniu, powtórnie w Monachium oraz w Paryżu. Z pobytu w kraju szczególnie ważne są dwa okresy twórczości Aleksandra Gierymskiego: warszawski (1879-84)obrazy: Swięto Trąbek 1884, późniejsze wersje 1888, 1890, Żydówka sprzedająca owoce 1880, 1881, Brama na Starym Mieście 1883, Przystań na Solcu 1883 i inne) okres krakowski (1893-94), w którym tworzyłobrazy o tematyce chłopskiej (Trumna chłopska 1894-95, Chłopiec niosący snop ok. 1895) i pejzaże z okolic Bronowic. Aleksander Gierymski podejmował skomplikowane problemy malarskie, wypracowując własną formę wypowiedzi artystycznej. Od zainteresowań i studiów nad malarstwem muzealnym, głównie holenderskim XVII wieku i włoskiego renesansu, przez realistyczne studia z natury, obrazy warszawskie i studia światła i barwy w plenerze. Doszedł samodzielnie do rezultatów bliskich impresjonizmowi Ważną pozycję w twórczości Gierymskiego zajmują dwa autoportrety z 1891-92 i ok. 1900. Od 1868 jako ilustrator współpracował z czasopismami warszawskimi, głównie z "Kłosami" i "Wędrowcem", a także zagranicznymi. Twórczość Gierymskiego doceniona została w pełni w XX wieku (m.in. wystawy retrospektywne jego prac w Warszawie:1938, 1951 oraz w Wenecji 1955).
Żydówka z cytrynami
Brama na starym mieście
Powiśle
Święto trąbek
Piaskarze. 1887
Anioł Pański
Trauma chłopska
Droga w Bronowicach
Człowiek w alei
Ogród włoski
Ogrody w Tivoli
Katedra w Amalfi