Bł. ks. M. Sopoćko w szerzeniu kultu Miłosierdzia Bożego Gimnazjum imienia Jana Śniadeckiego w Solecznikach Autor: Janek Żywotkiewicz Wiktor Jusza Izabela Darżynkiewicz Opiekun: Teresa Grudinska

„Ewangelia nie polega na tym, by głosić, że grzesznicy powinni stać się dobrymi, lecz, że Bóg jest dobry dla grzeszników” (ks. Michał Sopoćko).

„Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi „Oto jest pomoc widzialna dla ciebie na ziemi. On ci dopomoże spełnić wolę moją na ziemi” (Dz. 53) W posłannictwie św. siostry Faustyny opatrzność Boża wyznaczyła szczególną rolę jej spowiednikowi i kierownikowi duchowemu - ks. Michałowi Sopoćce.

W czasie pobytu siostry Faustyny w Wilnie w latach 1933-1936 był on dla niej niezastąpioną pomocą w rozeznawaniu wewnętrznych doznań oraz objawień. Na jego polecenie napisała DZIENNICZEK, który jest dokumentem mistyki katolickiej o wyjątkowej wartości. W nim też ukazana jest świętość życia kapłańskiego ks. Sopoćki oraz wkład jego pracy w realizację żądań Pana Jezusa.

Jest to kapłan według serca mojego, miłe mi są wysiłki jego. ( Jest to kapłan według serca mojego, miłe mi są wysiłki jego. (...) przez niego upodobało mi się rozgłosić cześć do miłosierdzia mojego” (Dz. 1256). „Myśl jego jest ściśle złączona z myślą moją, a więc bądź spokojna o dzieło moje, nie dam mu się pomylić, a ty nic nie czyń bez jego pozwolenia” (Dz. 1408)-mówił Jezus do siostry Faustyny

Kult miłośierdzia Bożego Ks. Sopoćko był spowiednikiem św. Faustyny,której ukazał się Jezus Chrystus.

W osobie siostry Faustyny spotkał on czcicielkę Miłosierdzia Bożego, którego łask w swym życiu sam niejednokrotnie doznawał wielbiąc za to Boga. Siostra Faustyna odnalazłszy w ks. Sopoćce światłego spowiednika i kierownika duchowego, zaczęła coraz częściej przedstawiać mu swoje przeżycia związane z objawieniami Miłosiernego Zbawiciela.

Gdy s. Faustyna opowiedziała ks Gdy s.Faustyna opowiedziała ks.Sopoćce o swoich objawieniach on bardzo się tym zainteresował i postanowił , że sam będzie szerzył prawdy i kultu Miłosierdzia Bożego. Opublikował szereg dzieł o Miłosierdziu Bożym, zabiegał o ustanowienie święta, przyczynił się do namalowania pierwszego obrazu Jezusa Najmiłosierniejszego Zbawiciela.

Widzę, że opatrzność Boża przygotowała go do spełnienia tego dzieła miłosierdzia wpierw, nim ja Boga o to prosiłam. O jak dziwne są drogi Twoje Boże, i szczęśliwe dusze, które idą za głosem łaski Bożej” (Dz. 422).

Namalowanie obrazu zlecił ks Namalowanie obrazu zlecił ks. Sopoćko znajomemu artyście – Eugeniuszowi Kazimirowskiemu. Od 2 stycznia Faustyna regularnie odwiedzała malarza, opowiadając mu jak ma wyglądać wizerunek Jezusa Miłosiernego. Niestety dzieło było dalekie od jej wyobrażeń.

Pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego został namalowany na podstawie wskazówek św. Faustyny w 1934 roku. Ksiądz Michał Sopoćko przez całe dalsze życie, poprzez wydawnictwa i propagowanie obrazu, pracował nad szerzeniem kultu Miłosierdzia Bożego.

Z Dzienniczka św. Faustyny pochodzi również zapis: „żądam kultu miłosierdzia przez uczczenie tego obrazu”.

„W pierwszą niedzielę po Wielkanocy, pragnę, żeby był publicznie ten obraz wystawiony. Niedziela ta jest świętem Miłosierdzia” (nr 88); „Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia” (nr 299); - Najbardziej wytrwałym zwolennikiem wprowadzenia w życie polecenia Jezusa był ks. Michał Sopoćko. Uwierzył on w prawdziwość objawień i starał się je podbudować teologicznie.

Podczas kanonizacji św. Faustyny w 2000 r Podczas kanonizacji św. Faustyny w 2000 r. Jan Paweł II ogłosił II Niedzielę Wielkanocną jako Święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła.                                                                                                               

Z ideą Miłosierdzia Bożego łączyła się również sprawa budowy kościoła w Wilnie pod tymże tytułem. W 1938 r. powołany został komitet budowy kościoła, który niebawem uzyskał zatwierdzenie Urzędu Wojewódzkiego i arcybiskupa R. Jałbrzykowskiego. Z chwilą wybuchu wojny i wkroczeniu Armii Radzieckiej do Wilna, nowa sytuacja polityczna przerwała rozpoczęte działania i w końcu ostatecznie je zniweczyła. Wojska sowieckie rozgrabiły zgromadzone materiały budowlane. Zaginęły również pieniądze przeznaczone na budowę, złożone w bankach. Ksiądz Sopoćko zabiegał jeszcze w 1940 r. u władz okupacyjnych o pozwolenie na wybudowanie przynajmniej kaplicy, jednak nie otrzymał zgody.

Ksiądz Michał Sopoćko z córkami duchowymi. "Pragnę, aby Zgromadzenie takie było" (Dz.S.F. 437), -przekazywała słowa Jezusa siostra Faustyna,mówiła : "Bóg żąda, aby było Zgromadzenie takie, aby głosiło miłosierdzie Boga światu i wypraszało je dla świata" (436).

„O Jezu mój, Ty widzisz, jak wielką mam wdzięczność dla ks „O Jezu mój, Ty widzisz, jak wielką mam wdzięczność dla ks. Sopoćki, który tak daleko posunął dzieło Twoje. Ta dusza, tak pokorna, umiała wytrzymać wszystkie burze i nie zniechęciła się przeciwnościami, ale wiernie odpowiedziała wezwaniu Bożemu" (Dz. 1586).

„U stóp Pana Jezusa widziałam swego spowiednika, a za nim wielka liczba duchownych najwyższych, których strojów nigdy nie widziałam, tylko w widzeniu. (Dz. 344).

28 września 2008 r. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku odbyła się beatyfikacja ks. Michała Sopoćki.

Podsumowanie: Jeżeli ziarno pszenicy upadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity [J 12. 24]. Te słowa Jezusa można w pełni odnieść zarówno do siostry Faustyny, jak, i do księdza Michała Sopoćki. Oboje byli ziarnami, które rzucone w ziemię obumarły, by przynieść obfity plon realizacji tych planów Bożych, które zostały im powierzone. Oboje odeszli do Pana nie widząc jeszcze bogatych plonów swego życia ofiarowanego bez reszty Panu. Dziś widzimy już dobrze skuteczność ich działań.