W tym roku mija 70. rocznica tragicznej śmierci Janusza Korczaka w Treblince, a także 100. rocznica utworzenia przez niego Domu Sierot przy ulicy Krochmalnej (obecnie Jaktorowskiej) w Warszawie. Janusz Korczak 22 lipca 1878 lub lub 6 sierpnia 1942 Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

Janusz Korczak ( właściwie Henryk Goldszmit ps. Stary doktor ). Ur. 22 lipca 1878 w Warszawie – zm. 6 sierpnia 1942 w obozie zagłady w Treblince. Podczas I wojny światowej został wcielony do armii rosyjskiej jako lekarz. Po demobilizacji w 1917 organizował przytułki dla sierot wojennych pod Kijowem, tam spotkał Marynę Falską, z którą w 1919 założył sierociniec dla dzieci polskich Nasz Dom. W czasie II wojny organizował opiekę nad dziećmi w getcie warszawskim i prowadził sierociniec.

Odwiedzał wiele domów dziecka. Na zdjęciu w jednym z nich. Janusz Korczak ze studentami. Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

MODLITWA WYCHOWAWCY- JANUSZ KORCZAK "Nie niosę Ci długich modłów, o Boże. Nie ślę westchnień licznych… nie biję niskich pokłonów, nie składam ofiary bogatej ku czci Twej i chwale. Nie pragnę wkraść się w Twą możną łaskę, nie zabiegam o dostojne dary. Myśli moje nie mają skrzydeł, które by pieśń niosły w niebiosa. Wyrazy moje nie mają barwy, ani woni, ani kwiatów. Znużony jestem i senny. Wzrok mój przyćmiony, a grzbiet pochylony pod ciężarem wielkim obowiązku. A jednak prośbę serdeczną zaniosę, o Boże. A jednak klejnot posiadam, którego nie chce powierzyć bratu – człowiekowi. Obawiam się, że człowiek nie zrozumie, nie odczuje, zlekceważy, wyśmieje. Jeżeli jestem szarą pokorą wobec Ciebie, Panie to w prośbie mej stoję przed Tobą – jako płomienne żądanie. Jeśli szepczę cicho, to prośbę tę wygłaszam głosem nieugiętej woli. Wzrokiem nakazu strzelam pod chmury. Wyprostowany żądam, bo już nie dla siebie. Daj dzieciom dobrą dolę, daj wysiłkom ich pomoc, ich trudom błogosławieństwo. Nie najłatwiejszą drogą ich prowadź, ale najpiękniejszą. A jako prośby mej zadatek, przyjm jedyny mój klejnot: smutek. Smutek i pracę." Tekst napisany przez Janusza Korczaka 27 kwietnia 1920 roku zachował się dzięki odręcznemu zapisowi Marii Falskiej. ŹRÓDŁO: teksty/modlitwa-wychowawcy/ Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

Janusz Korczak z wychowankami w Getcie Warszawskim Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

Janusz Korczak i Stefania Wilczyńska idą z dziećmi Domu Sierot w ostatnią drogę na Umschlagplatz, źródło: Korczakianum Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

Gdyby wziąć wszystkie uśmiechy dziecięce, uśmiechy kwiatów i uśmiechy ptaków, uśmiech poety i uśmiech lekarza – powstałby wiersz o Januszu Korczaku. Wiersz o człowieku, co w czasach ciemności, na obłąkanym z nienawiści świecie, miał jasne serce i miał jasne myśli, wiersz o człowieku, co kochał dzieci. Ukochał dzieci, które świat dorosłych obdarzył chłodem, głodem i przekleństwem, co ciężko przeszły swą króciutką drogę od urodzenia do śmierci męczeńskiej. Dzieci zaszczute jak parszywe psiaki, spuchnięte z głodu, z twarzą pół-siną, ponurzy, starzy, pięcioletni ludzie, za takie dzieci Janusz Korczak zginął. Nie za ojczyznę, za Boga, za honor, ani za matkę, za ojca, za brata, ale za biedne, zawszone bachory, za najnędzniejsze z wszystkich stworzeń świata. Oddał im chleb swój i mądrość i serce, żył z nimi w hańbie i w głodzie i w brudzie, i zginął, kiedy mordowano dzieci, co nie zdążyły być podłe jak ludzie. Korczak z dziećmi - pomnik na Cmentarzu Żydowskim Stefania Ney (Grodzieńska) O Januszu Korczaku Podczas ogólnej rzezi, gdy Niemcy mordowali dzieci z sierocińca Janusza Korczaka, jemu samemu ofiarowano możność uratowania się. Korczak odmówił i poszedł na śmierć z dwojgiem najmłodszych dzieci na ręku. Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie

Złote Myśli Janusza Korczaka Powiedz dziecku, że jest dobre, że umie, że potrafi. Dobry wychowawca, który nie wtłacza a wyzwala, nie ciągnie a wznosi, nie ugniata a kształtuje, nie dyktuje a uczy, nie żąda a zapytuje – przeżyje wraz z dziećmi wiele natchnionych chwil. Nikomu nie życzę źle. Nie umiem. Nie wiem jak to się robi. Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat. Jestem nie po to, aby mnie kochali i podziwiali, ale po to, abym ja działał i kochał. Nie obowiązkiem otoczenia pomagać mnie, ale ja mam obowiązek troszczenia się o świat, o człowieka. Wszyscy jesteśmy sobie potrzebni. Razem łatwiej, radośniej, mądrzej i bezpieczniej. Są błędy, które popełniać będziesz zawsze, bo jesteś człowiekiem, a nie maszyną. Biblioteka Zespołu Szkół Samochodowych w Rzeszowie