Wojciech Baszczyk Dominique Jullier Michał Liszcz Jakub Nowosiński

Slides:



Advertisements
Podobne prezentacje
Modelowanie i symulacja
Advertisements

Funkcje tworzące są wygodnym narzędziem przy badaniu zmiennych losowych o wartościach całkowitych nieujemnych. Funkcje tworzące pierwszy raz badał de.
Wykład Prawo Gaussa w postaci różniczkowej E
Czwartek demo 6.
Demo.
IV Tutorial z Metod Obliczeniowych
Modelowanie pojedynczej populacji .
Różniczkowanie numeryczne
ATOM WODORU, JONY WODOROPODOBNE; PEŁNY OPIS
Metody numeryczne wykład no 2.
Metody Numeryczne Wykład no 3.
Wykład no 3.
Interpolacja funkcji Dane wartości funkcji y n w punktach x n, gdzie n=0,1,2,....N-1. x y x0x0 y0y0 xnxn ynyn x N-1 y N-1.
Metody numeryczne wykład no 8.
Przykład: Dana jest linia długa o długości L 0 bez strat o stałych kilometrycznych L,C.Na początku linii zostaje załączona siła elektromotoryczna e(t),
Wykład no 11.
Przetwarzanie sygnałów DFT
ZLICZANIE cz. II.
Wojciech Baszczyk Dominique Jullier Michał Liszcz Jakub Nowosiński
ATOM WODORU, JONY WODOROPODOBNE; PEŁNY OPIS
„METODA FOURIERA DLA JEDNORODNYCH WARUNKÓW BRZEGOWYCH f(0)=f(a)=0”
Podstawy programowania PP - LAB1 Wojciech Pieprzyca.
Metody matematyczne w Inżynierii Chemicznej
Metoda różnic skończonych I
Wykład 11. Podstawy teoretyczne odwzorowań konforemnych
Metody matematyczne w Inżynierii Chemicznej
Wykład 25 Regulatory dyskretne
Krzysztof Kucab Rzeszów, 2012
Obserwatory zredukowane
1 Kilka wybranych uzupełnień do zagadnień regresji Janusz Górczyński.
III. Proste zagadnienia kwantowe
Analiza matematyczna III. Funkcje Twierdzenia o funkcjach z pochodnymi
Ostyganie sześcianu Współrzędne kartezjańskie – rozdzielenie zmiennych
Rozwiązywanie liniowych układów równań metodami iteracyjnymi.
Drgania punktu materialnego
Szeregi funkcyjne dr Małgorzata Pelczar.
Zadania z indywidualnością
Cyklotron. Nowe narzędzie statystyczne. Nowe możliwości Nowy wzór matematyczny przedstawiający funkcję o nazwie „Periodia” w programie komputerowym Cyklotron.
Metody matematyczne w Inżynierii Chemicznej
GRUPA A Korzystając z prawa Coulomba oblicz natężenie pole elektrycznego w odległości R od nieskończonego pręta, naładowanego z gęstością liniową ładunku.
Dekompozycja sygnałów Szereg Fouriera
Maciej Gwiazdoń, Mateusz Suder, Szymon Szymczk
Tematyka zajęć LITERATURA
1 informatyka +. 2 TYTUŁ: DZIELENIE WIELOMIANÓW - schemat Hornera - AUTORZY: Paweł Królikowski Agnieszka Brzostek.
Ćwiczenia 7 Interpolacja za pomocą ilorazów różnicowych
Ćwiczenia 8 Aproksymacja funkcji
Wstęp do metod numerycznych
WYKŁAD 9 ODBICIE I ZAŁAMANIE ŚWIATŁA NA GRANICY DWÓCH OŚRODKÓW
Zagadnienie własne Macierz wektorów własnych V=(v1,v2,...,vn) przekształca zatem macierz A do postaci diagonalnej: W większości zastosowań w chemii i fizyce.
Analiza szeregów czasowych
Regresja liniowa Dany jest układ punktów
MECHANIKA NIEBA WYKŁAD r.
Wykład Rozwinięcie potencjału znanego rozkładu ładunków na szereg momentów multipolowych w układzie sferycznym Rozwinięcia tego można dokonać stosując.
Problem opisany RRZ jest sztywny gdy: jest charakteryzowany różnymi skalami czasowymi. 2.Stabilność bezwzględna nakłada silniejsze ograniczenia na.
Problem opisany RRZ jest sztywny gdy: jest charakteryzowany różnymi skalami czasowymi. 2.Stabilność bezwzględna nakłada silniejsze ograniczenia na.
U(t) t  t u’(t)=f(t,u) u(t+  t)=u(t)+  (t,u(t),  t) RRZ: Jednokrokowy schemat różnicowy.
Zbiory fraktalne I Ruchy browna.
Wykład drugi Szereg Fouriera Warunki istnienia
WYKŁAD Teoria błędów Katedra Geodezji im. K. Weigla ul. Poznańska 2
Fundamentals of Data Analysis Lecture 12 Approximation, interpolation and extrapolation.
Laboratorium rozwiązanie (bardzo) dokładne MRS: gęsta siatka  u.
RÓWNANIA WIELOMIANOWE. Równanie postaci W(x)=0 gdzie W(x) jest wielomianem stopnia n nazywamy równaniem wielomianowym stopnia n. Liczba, która jest rozwiązaniem.
ROZWIĄZYWANIE UKŁADÓW RÓWNAŃ
Czyli wzory Viete’a. Jeżeli funkcja kwadratowa ma pierwiastki (miejsca zerowe), to zachodzą następujące wzory Viete’a:
Metody matematyczne w Inżynierii Chemicznej
III. Proste zagadnienia kwantowe
jest najbardziej efektywną i godną zaufania metodą,
Metody matematyczne w inżynierii chemicznej
RÓWNANIA RÓŻNICZKOWE WYKŁAD 12.
RÓWNANIA WIELOMIANOWE
Zapis prezentacji:

Wojciech Baszczyk Dominique Jullier Michał Liszcz Jakub Nowosiński Kwadratury Gaussa Wojciech Baszczyk Dominique Jullier Michał Liszcz Jakub Nowosiński

Plan Kwadratury Słownictwo Kwadratury Gaussa Podstawowe twierdzenia Kwadratura Gausa-Legende’a Kwadratura Gaussa-Czebyszewa Kwadratura Gaussa-Laguerre’a Kwadratura Gaussa-Hermite’a

Kwadratura Całkowanie numeryczne 𝐹: 𝑎,𝑏 →ℝ 𝑎 𝑏 𝐹 𝑥 𝑑𝑥 𝐹 𝑥 =𝑝 𝑥 ⋅𝑓(𝑥) 𝐹: 𝑎,𝑏 →ℝ 𝑎 𝑏 𝐹 𝑥 𝑑𝑥 𝐹 𝑥 =𝑝 𝑥 ⋅𝑓(𝑥) 𝑝(𝑥) – funkcja wagowa, 𝑝 𝑥 ≥0 𝑓(𝑥) – nowa funkcja gładka 𝑎 𝑏 𝐹 𝑥 𝑑𝑥= 𝑎 𝑏 𝑝 𝑥 𝑓 𝑥 𝑑𝑥 ≈ 𝑎 𝑏 𝑝 𝑥 𝜑 𝑥 𝑑𝑥 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝐴 𝑘 = 𝑎 𝑏 𝑝 𝑥 𝜙 𝑘 𝑥 𝑑𝑥

kwadratura jest rzędu 𝑟 ⇔∀ 𝑊∈ℝ 𝑥 𝑟−1 : 𝐸 𝑊 =0 Węzły kwadratury: 𝑥 1 , 𝑥 2 , … 𝑥 𝑁 𝑥 𝑖 ∈[𝑎,𝑏] Szukana całka: 𝐼 𝑓 = 𝑎 𝑏 𝑝 𝑥 𝑓 𝑥 𝑑𝑥 Kwadratura: 𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) Błąd kwadratury: 𝐸 𝑓 =𝐼 𝑓 −𝑆(𝑓) Rząd kwadratury: kwadratura jest rzędu 𝑟 ⇔∀ 𝑊∈ℝ 𝑥 𝑟−1 : 𝐸 𝑊 =0

Wielomiany ortogonalne 𝑝:[𝑎,𝑏]→ℝ 𝑝 𝑥 ≥0 ∀ 𝑥∈[𝑎,𝑏] 𝑝 całkowalna na [𝑎,𝑏] 𝑓∈ℝ[𝑥] 𝑔∈ℝ[𝑥] Iloczyn skalarny z wagą 𝑝: 𝑓 𝑥 ,𝑔 𝑥 𝑝 = 𝑎 𝑏 𝑝 𝑥 𝑓 𝑥 𝑔 𝑥 𝑑𝑥 Wielomiany ortogonalne: 𝑓, 𝑔 ortogonalne ⇔ 𝑓,𝑔 𝑝 =0

Kwadratura Gaussa 𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) Dane: Szukane: 𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) Dane: Funkcja wagowa Liczba węzłów Szukane: Położenia węzłów Współczynniki 𝐴 𝑘 Maksymalizacja rzędu kwadratury

Twierdzenia TW. 1 Wielomian ortogonalny w [𝑎,𝑏] posiada tylko jednokrotne pierwiastki rzeczywiste, wszystkie leżące w tym przedziale TW. 2 Jeśli węzły 𝑥 0 , 𝑥 1 , …, 𝑥 𝑁 są zerami (N+1)-szego wielomianu ortogonalnego w [𝑎,𝑏], to kwadratura 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) jest dokładna dla każdego wielomianu 𝑊∈ℝ 𝑥 2𝑁+1 Wniosek: kwadratura jest rzędu 2𝑁+2=2(𝑁+1) Nie istnieje kwadratura Gaussa rzędu wyższego niż 2(𝑁+1) TW. 3 Wszystkie współczynniki 𝐴 𝑘 w kwadraturach Gaussa są dodatnie

Kwadratura Gaussa – Legendre’a

Kwadratura Gaussa – Legendre’a Wielomiany Legendre`a zależność rekurencyjna ortogonalność z wagą p(x)=1 na przedziale (a,b)=[-1,1]

Kwadratura Gaussa – Legendre’a Otrzymywanie wzór Rodriguesa współczynniki w rozwinięciu w szereg Maclaurina funkcji G(x,t) postaci: odpowiednie równania różniczkowe

Kwadratura Gaussa – Legendre’a

Kwadratura Gaussa – Legendre’a Po wyliczeniu wzór na współczynniki oraz błąd wynoszą odpowiednio;

Kwadratura Gaussa – Legendre’a Przykład;

Kwadratura Gaussa-Czebyszewa Kwadratura dla przedziału : 𝑎,𝑏 = −1, 1 Funkcja wagowa: 𝑝 𝑥 = 1 1 −𝑥 2 Wielomiany Czebyszewa 𝑇 𝑛+1 𝑥 =2𝑥 𝑇 𝑛 𝑥 − 𝑇 𝑛−1 (𝑥) 𝑇 0 𝑥 =1 𝑇 1 𝑥 =𝑥 𝑇 𝑛 𝑥 = cos 𝑛 ∗ arccos 𝑥

Kwadratura Gaussa-Czebyszewa Wielomiany Czebyszewa: 𝑇 0 𝑥 =1 𝑇 1 𝑥 =𝑥 𝑇 2 𝑥 =2 𝑥 2 −1 𝑇 3 𝑥 =4 𝑥 3 −3𝑥 𝑇 4 𝑥 =8 𝑥 4 −8 𝑥 2 +1 𝑇 5 𝑥 =16 𝑥 5 −20 𝑥 3 +5𝑥 …

Kwadratura Gaussa-Czebyszewa −1 +1 1 1 −𝑥 2 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝑇 𝑁+1 𝑥 𝑘 =0, 𝑘=0,1,…, 𝑁 −1 +1 1 1 −𝑥 2 𝑇 𝑗 (𝑥) 𝑑𝑥= 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑇 𝑗 ( 𝑥 𝑘 ) , 𝑗=0,1,…, 𝑁 𝑇 0 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝑇 0 ( 𝑥 𝑁 ) ⋮ ⋱ ⋮ 𝑇 𝑁 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝑇 𝑁 ( 𝑥 𝑁 ) ⋅ 𝐴 0 ⋮ 𝐴 𝑁 = −∞ +∞ 1 1 −𝑥 2 𝑇 0 𝑥 𝑑𝑥 ⋮ 0

Kwadratura Gaussa-Czebyszewa −1 +1 1 1 −𝑥 2 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝐴 𝑘 = 𝜋 𝑁+1 𝑥 𝑘 =𝑐𝑜𝑠 2𝑘+1 𝜋 2𝑁+2

Kwadratura Gaussa-Czebyszewa Przykład zastosowania: −1 +1 1 1 −𝑥 2 𝑥 5 + 𝑥 2 𝑑𝑥 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 ( 𝑥 𝑘 5 + 𝑥 𝑘 2 ) ≈1.5707963267

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a Kwadratura dla przedziału a, b =[0, ∞) Funkcja wagowa: 𝑝 𝑥 = 𝑒 −𝑥 Wielomian Laguerre'a 𝐿 𝑛+1 (𝑥)= 1 𝑛+1 ( 2𝑛+1−𝑥 𝐿 𝑛 𝑥 −𝑛 𝐿 𝑛−1 𝑥 ) 𝐿 0 𝑥 =1 𝐿 1 𝑥 =1−𝑥 𝐿 𝑛 𝑥 = (−1) 𝑛 𝑒 𝑥 𝑑 𝑛 𝑑𝑥 𝑛 ( 𝑒 −𝑥 𝑥 𝑛 )

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a 𝐿 0 𝑥 =1 𝐿 1 𝑥 =−𝑥+1 𝐿 2 𝑥 = 1 2 ( 𝑥 2 −4𝑥+2) 𝐿 3 𝑥 = 1 6 ( −𝑥 3 + 9𝑥 2 −18𝑥+6) …

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a 0 +∞ 𝑒 −𝑥 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 0 +∞ 𝑒 −𝑥 𝐿 𝑗 (𝑥) 𝑑𝑥= 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝐿 𝑗 ( 𝑥 𝑘 ) , 𝑗=0,1,…, 𝑁 𝐿 0 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝐿 0 ( 𝑥 𝑁 ) ⋮ ⋱ ⋮ 𝐿 𝑁 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝐿 𝑁 ( 𝑥 𝑁 ) ⋅ 𝐴 0 ⋮ 𝐴 𝑁 = 0 +∞ 𝑒 −𝑥 𝐿 0 𝑥 𝑑𝑥 ⋮ 0

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a 0 +∞ 𝑒 −𝑥 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝐴 𝑘 = ( 𝑁+1 !) 2 𝐿 𝑁+1 ′ 𝑥 𝑘 𝐿 𝑁+2 ( 𝑥 𝑘 ) 𝐸 𝑓 = ( 𝑁+1 !) 2 2𝑁+2 ! 𝑓 2𝑁+2 𝜂 , 𝜂∈(0,+∞)

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a 𝑵 𝒙 𝒌 𝑨 𝒌 2 0.5857864376 0.8535533905 3.414213562 0.1464466094 3 0.4157745567 0.7110930099 2.294280360 0.2785177335 6.289945082 0.01038925650 4 0.3225476896 0.6031541043 1.745761101 0.3574186924 4.536620296 0.03888790851 9.395070912 0.0005392947055

Kwadratura Gaussa-Laguerre'a Przykład zastosowania: 0 +∞ 𝑒 −𝑥 3 𝑥 2 +4𝑥−2 𝑑𝑥 =8

Kwadratura Gaussa-Hermite’a Kwadratura dla przedziału nieskończonego : 𝑎,𝑏 = −∞, +∞ Funkcja wagowa: 𝑝 𝑥 = 𝑒 − 𝑥 2 Wielomiany Hermite’a 𝐻 𝑛+1 𝑥 =2𝑥 𝐻 𝑛 𝑥 −2𝑛 𝐻 𝑛−1 (𝑥) 𝐻 0 𝑥 =1 𝐻 1 𝑥 =2𝑥 𝐻 𝑛 𝑥 = −1 𝑛 𝑒 𝑥 2 𝑑 𝑛 𝑑 𝑥 𝑛 𝑒 − 𝑥 2

Kwadratura Gaussa-Hermite’a Wielomiany Hermite’a: 𝐻 0 𝑥 =1 𝐻 1 𝑥 =2𝑥 𝐻 2 𝑥 =4 𝑥 2 −2 𝐻 3 𝑥 =8 𝑥 3 −12𝑥 𝐻 4 𝑥 =16 𝑥 4 −48 𝑥 2 +12 𝐻 5 𝑥 =32 𝑥 5 −160 𝑥 3 +120𝑥 …

Kwadratura Gaussa-Hermite’a −∞ +∞ 𝑒 − 𝑥 2 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝐻 𝑁+1 𝑥 𝑘 =0, 𝑘=0,1,…, 𝑁 −∞ +∞ 𝑒 − 𝑥 2 𝐻 𝑗 (𝑥) 𝑑𝑥= 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝐻 𝑗 ( 𝑥 𝑘 ) , 𝑗=0,1,…, 𝑁 𝐻 0 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝐻 0 ( 𝑥 𝑁 ) ⋮ ⋱ ⋮ 𝐻 𝑁 ( 𝑥 0 ) ⋯ 𝐻 𝑁 ( 𝑥 𝑁 ) ⋅ 𝐴 0 ⋮ 𝐴 𝑁 = −∞ +∞ 𝑒 − 𝑥 2 𝐻 0 𝑥 𝑑𝑥 ⋮ 0

Kwadratura Gaussa-Hermite’a −∞ +∞ 𝑒 − 𝑥 2 𝑓 𝑥 𝑑𝑥≈𝑆 𝑓 = 𝑘=0 𝑁 𝐴 𝑘 𝑓( 𝑥 𝑘 ) 𝐴 𝑘 = 2 𝑁+2 𝑁+1 ! 𝐻 𝑁+1 ′ 𝑥 𝑘 𝐻 𝑁+2 ( 𝑥 𝑘 ) =…= 2 𝑁 (𝑁+1)! 𝜋 (𝑁+1) 2 𝐻 𝑁 𝑥 𝑘 2 𝐸 𝑓 = 𝑁+1 ! 𝜋 2 𝑁+1 2𝑁+2 ! 𝑓 2𝑁+2 𝜂 , 𝜂∈(−∞,+∞)

Kwadratura Gaussa-Hermite’a 𝑵 𝒙 𝒌 𝑨 𝒌 2 ±0.7071067811 0.8862269254 3 ±1.224744871 0.2954089751 1.181635900 4 ±1.650680123 0.08131283544 ±0.5246476232 0.8049140900 7 ±2.651961356 0.0009717812450 ±1.673551628 0.05451558281 ±0.8162878828 0.4256072526 0.8102646175

Kwadratura Gaussa-Hermite’a Przykład zastosowania: −∞ +∞ 𝑒 − 𝑥 2 𝑥 5 + 𝑥 2 𝑑𝑥 = 𝜋 2 ≈0.886227

Koniec Dziękujemy za uwagę