Kandydat na patrona Gimnazjum nr 1 w Barcinie Alojzy Rybczyński

Wstęp ‘’Moje oczy pełne są pięknych krajobrazów nadnoteckich pól i łąk’’ – są to słowa wypowiedziane przez naszego nauczyciela i wychowawcę naszej młodzieży, mojego kandydata na patrona gimnazjum, który właśnie wśród wspomnianych wcześniej pięknych krajobrazów nadnoteckich pól i łąk, przeżył całe swoje pracowite życie. Tą osobą jest – nie żyjący już - Pan Alojzy Rybczyński.

Życiorys Urodził się 5 czerwca 1916 roku w Barcinie przy ulicy Kościelnej 14. W wieku ponad 3 lat stracił ojca, który zginął na froncie I Wojny Światowej. W 1939r. Po odbyciu służby wojskowej podjął pracę jako nauczyciel w Szkole Podstawowej w Mamliczu, a w godzinach popołudniowych w Szkole Dokształcenia Zawodowego w Barcinie. W 1939r. Zmobilizowany w szeregi Wojska Polskiego walczył z bronią w ręku z wojskami Hitlerowskimi, pod Kutnem, Łowiczem, nad Bzurą a także w obronie Warszawy.

Jako plutonowy podchorąży, po upadku stolicy zostaje integrowany do obozu jenieckiego w Łowiczu, skąd ucieka podczas transportu kolejowego wraz z Panem Bogdanem Winieckim synem wójta gminy Barcin. Aby uniknąć aresztowania i w konsekwencji rozstrzelania przez Niemców jako zbiegły z transportu i jako nauczyciel ukrył się w kuźni podejmując pracę jako pracownik kowala, w Świątkowie koło Żnina. W 1940 roku wyjeżdża do Generalnej Guberni, do gospodarstwa rolnego koło Mielca. Tam też prowadzi tajne nauczanie w języku polskim, za co został uhonorowany po latach Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W lutym 1945r. Wraca do Barcina, aby 1 marca rozpocząć pracę jako nauczyciel Szkoły Podstawowej nr 1.

Od września 1945r. Zostaje wyznaczony na kierownika Szkoły Podstawowej w Złotowie koło Barcina. Pozostaje w tej szkole przez 25 lat do 1970 roku. 1 września 1970r. zostaje wyznaczony na stanowisko Dyrektora Szkoły Podstawowej nr1 w Barcinie. Funkcję tą pełnił do 5 czerwca 1976 roku, przechodząc na emeryturę. Nie żegna jednak się ze szkołą, jako emerytowany nauczyciel prowadzi bibliotekę szkolną oraz młodzieżowe schronisko szkolne przez kolejne 10 lat. W 1986 roku po 50 latach pracy w szkolnictwie żegna się ostatecznie z nauczycielami i uczniami.

Odznaczenia państwowe jakimi został uhonorowany Pan Alojzy Medalem 10-lecia Polski Ludowej Medalem 40-lecia Polski Ludowej Odznaką Tysiąclecia Państwa Polskiego Srebrny Krzyż Zasługi Tytułem Honorowym ’’ Zasłużonych Nauczycieli’’ Medalem Komisji Edukacji Narodowej Medalem za udział w Wojnie Obronnej 1939r. Medalem Zwycięstwa i Wolności Krzyżem Kawalerskim Orderem Odrodzenia Polski Za zasługi w wojnie obronnej w 1939r. Został przez Zwierzchnika Sił Zbrojnych Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej mianowany na stopień Podporucznika Wojska Polskiego.

Tytuły przyznane przez organizacje społeczne. Organizacje społeczne uhonorowały Pana Alojzego 12-stoma odznaczeniami m.in.: Złotą Odznaką Związku Nauczycielstwa Polskiego Honorowym Tytułem Kawalera Lauru Pokoleń Odznaką Honorową za szczególne zasługi dla rozwoju województwa Bydgoskiego Instruktorskim Krzyżem Harcerskim Złotą Odznaką - Zasłużony Działacz Turystyki

Ważne rzeczy do jakich się przyczynił Szosa Złotowo – Barcin Doprowadzenie elektryfikacji w Złotowie w 28.12.1958r. Wybudowanie Domu Ludowego w Złotowie (pierwszego w województwie) 2.05.1948 roku Oświata dla dorosłych, kursy dokształceniowe, pogadanki Odkrycie Kurhanu w Złotowie z przed ponad 4 tysięcy lat Spotkania z młodzieżą i dorosłymi Działalność radnego w powiecie Ofiarowanie pamiątek Izbie Tradycji Urzędu Miasta i Gminy Barcin Ofiarowanie swojej domowej biblioteki Bibliotece Miasta i Gminy Barcin

Ciekawostki z życia Magiczna data 5czerwca Ukończenie Państwowego Seminarium Nauczycielskiego w Wągrowcu 1936r. 2 letnie Studium Nauczycielskie w Bydgoszczy w lata 1963-1965 z wynikiem bardzo dobrym Stopień harcerski: podharcmistrz Magiczna data 5czerwca Urodzony: 5.6.1916r. Egzamin dyplomowy na nauczyciela 5.6.1936r. Pierwsza emerytura: 5.6 .1976r. Zakończenie pracy po 50 latach w szkolnictwie: 5.6.1986r.

Złote myśli ‘’Jak już coś weźmiesz do ręki to zanieś od razu tam gdzie trzeba, bo jeżeli nie to i tak będziesz musiał po to wrócić’’ ‘’Kogo bogowie raz umiłowali, tego pedagogiem mianowali’’

Co chciał jeszcze dokonać przed śmiercią? Powiedział zięciowi pół roku po 89 urodzinach: ‘’Wiesz co chciałbym dociągnąć do 90-tki i zaprosić starych uczniów i kolegów z pracy’’ Nie miał już dalszych planów ze względu na wiek oraz zdrowie.

Słowa najbliższych o Panu Alojzym ‘’… był zwykłym człowiekiem, mężem, ojcem, dziadkiem. Nas, najbliższych po prostu kochał i robił wszystko, abyśmy byli szczęśliwymi ludźmi. Dużo opowiadał o swoim dzieciństwie, o zasadach jakimi kierował się w życiu. Był bardzo wymagający, niekiedy nawet pedantyczny, ale zawsze wyrozumiały i chwalący nawet za popełnione błędy. Był po prostu dobrym człowiekiem.’’

Podsumowanie Uważam, że zasługi jakie przytoczyłem w tym opracowaniu, predysponują mojego kandydata do zostania naszym patronem.

Dziękuję za za uwagę. Mateusz Grzempczyński