Dane INFORMACYJNE Nazwa szkoły: I LO im. Adama Mickiewicza w Stargardzie Szczecińskim ID grupy: 97/67_MF_G1 Kompetencja: Matematyczno-fizyczna Temat projektowy: AS_TP095 Obserwacja jasnej i ciemnej strony nieba Semestr/rok szkolny: Semestr III 2010/2011

Skład grupy projektowej Krystian Alabrudziński Anna Chrałowicz Monika Galster Aleksandra Gołąbek Filip Jaworski Hanna Kąkolewska Aleksandra Kobylarek Agata Mazur Katarzyna Olszewska Kuba Siwiec

Obserwacje jasnej i ciemnej strony nieba Człowiek od najdawniejszych czasów chciał sięgnąć do „gwiazd”. Zaczęło się od patrzenia nocą w gwiazdy bez żadnego przyrządu, potem z pomocą coraz doskonalszych metod, przy użyciu coraz doskonalszych przyrządów i aparatury. Obecnie mamy indywidualne programy badawcze.

Jak widzimy Księżyc Cały czas widzimy tylko jedną stronę, bo okres obrotu wokół własnej osi jest równy czasowi obiegu wokół Ziemi widzimy jednak 59 % tarczy

Zaćmienie księżyca

Zaćmienie słońca

Poszukiwania Planet pozasłonecznych Projekt OGLE Projekt KEPLER

Projekt OGLE - Główne cele The Optical Gravitational Lensing Experiment (OGLE), Eksperyment Soczewkowania Grawitacyjnego – projekt naukowy mający na celu wykrywanie i obserwację zjawisk mikrosoczewkowania grawitacyjnego prowadzony za pomocą polskiego teleskopu w Las Campanas Observatory w Chile przez naukowców z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego pod kierunkiem prof. Andrzeja Udalskiego. Eksperyment prowadzony jest od 1992 roku.

Mikrosoczewkowanie grawitacyjne szczególny przypadek zjawiska soczewkowania grawitacyjnego (zakrzywienie promieni świetlnych w polu grawitacyjnym masywnego ciała niebieskiego prowadzące do ich skupienia), w którym obiekty soczewkujące mają (stosunkowo niewielką) masę rzędu masy Słońca. Aby mikrosoczewkowanie grawitacyjne miało miejsce, na jednej linii muszą znaleźć się odległe świecące źródło (np. gwiazda), obiekt soczewkujący (np. gwiazda, gwiazda z planetą lub zwarty obiekt zbudowany z ciemnej materii) oraz obserwator na Ziemi.

Największe odkrycia odkrycie pierwszych przypadków mikrosoczewkowania grawitacyjnego w kierunku centrum Drogi Mlecznej pierwszy przypadek mikrosoczewkowania przez gwiazdę podwójną Do najważniejszych wyników naukowych uzyskanych w czasie trwania drugiej fazy projektu należy kalibracja kilku tzw. świec standardowych, co przyczyniło się do rewizji skali odległości we Wszechświecie odkrył najmniejszą, a przy tym najbardziej podobną do Ziemi, ze znanych dotąd planet pozasłonecznych

Zespół badaczy Zespół OGLE stanowią (2010): Andrzej Udalski, Marcin Kubiak, Michał Szymański, Grzegorz Pietrzyński, Igor Soszyński, Łukasz Wyrzykowski, Krzysztof Ulaczyk, Radosław Poleski, Szymon Kozłowski i Paweł Pietrukowicz z Obserwatorium Astronomicznego Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracownikiem projektu i jednym z pomysłodawców był Bohdan Paczyński z Princeton University

Projekt KEPLER - W poszukiwaniu nowej Ziemi Kepler to projekt NASA mający na celu zbadanie różnorodności planetarnych w kosmosie., który ruszył w 2009 roku. Zadaniem misji jest także poszukiwanie planet przy gwiazdach, obok których odkryto już planety pozasłoneczne oraz badanie własności gwiazd, które posiadają własne systemy planetarne (tzn. są podobne Słońcu).

Projekt KEPLER - W poszukiwaniu nowej Ziemi Bardziej szczegółowe plany misji uwzględniają ustalenie jaki procent planet znajduje się w strefie nadającej się do życia, czyli poszukiwanie „Nowej Ziemi”. Projekt ten ma także za zadanie zbadanie rozłożenia, rozmiarów i kształtów orbit planet, ustalenie rozmiarów samych planet, ich mas i gęstości.

Jak prowadzone są pomiary Misja Keplera posługuje się metodą – obserwacji tranzytów. Polega ona na tym, że jeżeli orbita planety jest odpowiednio ułożona w stosunku do obserwatora, będzie on co pewien czas obserwował przejście planety na tle gwiazdy. Powoduje to bardzo niewielkie zmiany w jasności gwiazdy. W przypadku planet typu ziemskiego (które najbardziej interesują ten projekt) takie zmiany to zaledwie 1/10000 blasku gwiazdy, trwające kilka lub kilkanaście godzin.

Gdzie patrzy kepler

Przewidywane wyniki Naukowcy zaangażowani w projekt Keplera spodziewają się na podstawie tranzytów znaleźć około 50 planet wielkości Ziemi, a także ponad 800 dwukrotnie większych od Ziemi.

„Czy jesteśmy w kosmosie sami?”. Przewidywane wyniki Natomiast z modulacji światła odbitego od planet olbrzymów być może wykryją aż 870 takich planet na orbitach o okresach poniżej tygodnia. Wśród nich naukowcy mają nadzieję znaleźć planetę odpowiadającą Ziemi, a tym samym odpowiedzieć na odwieczne pytanie ludzkości: „Czy jesteśmy w kosmosie sami?”.

Czy ziemi grozi coś z kosmosu Program NEO agencji NASA Program ma za zadanie poszukiwać ciała niebieskie, których orbity przecinają orbitę Ziemi. Skalę zagrożenia pokazuje skala TORINO

Skala torino

0 – jesteśmy bezpieczni 1 – stan bezpieczny ale obiekt trzeba obserwować 2,3,4 – bliskie zbliżenie z Ziemią, obiekt wymaga uwagi 5,6,7 – zagrożenie zderzeniem 8,9,10 –zderzenie nieuniknione – katastrofa.

Strona programu Jeżeli na stronie zobaczymy żółty kolor to jest groźnie, czerwony to katastrofa

Więcej informacji na stronach: