INSTRUKCJA NA UDANE MAŁŻEŃSTWO

MYŚLI O MAŁŻEŃSTWIE 1. Małżeństwo jest POMYSŁEM BOGA a nie człowieka. 2. Małżeństwo jest podniesione do rangi SAKRAMENTU. To jedyna relacja międzyludzka, która z woli Boga została umocniona SZCZEGÓLNĄ ŁASKĄ! 3. Miłość męża do żony jest miłością, która czerpie swą moc z KRZYŻA. Tu jest wzór Miłości! 4. Małżeństwa nie da się wyreżyserować. 5. Miłość małżeńską buduje się całe życie przez codzienne gesty, czyny, słowa, poświęcenia, które mówią: KOCHAM CIĘ! ZAWSZE BĘDĘ SIĘ O CIEBIE TROSZCZYŁ! ZAWSZE BĘDĘ PRZY TOBIE!

ISTOTA MIŁOŚCI MAŁŻEŃSKIEJ Wyróżnia się DOZGONNOŚCIĄ: na zawsze!! Miłość małżeńska jest UŚWIĘCONA ŁASKĄ SAKRAMENTU. Miłość małżeńska z natury jest płodna, nastawiona na RODZICIELSTWO! Miłość małżeńska ma jeden zasadniczy cel: ZBAWIENIE

ZAGROŻENIA DLA JEDNOŚCI MAŁŻEŃSKIEJ Trudności związane z przystosowaniem się małżonków do siebie. 2. Realizacja modelu małżeństwa proponowanego przez otaczający nas świat. 3. Egoizm 4. Niepowodzenie w radzeniu sobie z trudnościami życiowymi. 5. Zaangażowanie pozamałżeńskie.

BOŻE CELE DLA MAŁŻEŃSTWA 1. Małżeństwo jest POMYSŁEM BOGA a nie człowieka. 2. Odzwierciedlenie obrazu Boga. 3. Wzajemne uzupełnianie się. 4. Pomnożenie Bożego dziedzictwa. 5. Boże cele dla małżeństwa od początku zostały zaatakowane przez diabła

BOŻY PLAN DLA MAŁŻEŃSTWA Podstawą do przyjęcia i zaakceptowania współmałżonka jest wiara, że Bóg który mi go dał, jest godny zaufania! 2. Opuszczenie – ustanowienie niezależności od rodziców. 3. Połączenie – wzajemne oddanie się sobie. 4. Stanie się jednym ciałem.

KOMUNIKACJA W MAŁŻEŃSTWIE 1. Większość trudności w małżeństwie ma swoje źródło w nieumiejętności rozmawiania ze sobą. 2. Im lepsza komunikacja między mężem i żoną tym większa jedność i miłość. 3. Potrzebny jest wysiłek porozumiewania się: czas, zaufanie, otwartość. 4. Celem porozumiewania się jest to, by mąż i żona coraz lepiej się rozumieli. 5. Wzajemne rozumienie wzrasta wraz z pogłębieniem komunikacji.

ZASADY DIALOGU W MAŁŻEŃSTWIE 1. W dialogu trzeba słuchać to, co się przeżywa, odczuwa, co odczuwa druga osoba, co tak często trudno jest nazwać, wyrazić. 2. Pierwszeństwo: słuchania przed mówieniem, rozumienia przed ocenianiem, dzielenia się przed dyskutowaniem, a nade wszystko przebaczanie, 3. Słuchanie aktywne – pytać się czy dobrze zrozumiałem drugą osobę, pytać się jej, co miała na myśli.

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ KS. MARCIN KOZYRA SDB