Liturgia, a Charyzmat Światło-Życie

Dar Ducha Świętego udzielony wybranej osobie dla dobra wspólnoty. Charyzmat Dar Ducha Świętego udzielony wybranej osobie dla dobra wspólnoty.

Dlaczego Liturgia? „Jesteśmy ruchem odnowy Kościoła inspirowanym przez Sobór Watykański II” „Powinniśmy strzec tego daru, jaki został nam dany: zrozumienie sensu soborowej odnowy liturgii i gotowości przyjęcia jej w posłuszeństwie.” „To jest (nasz) charyzmat, to jest dar zrozumienia liturgii.”

Charyzmat liturgii Odkrycie źródła i szczytu życia Kościoła. Dar zrozumienia i przyjęcia pełnej i autentycznej liturgii odnowionej przez Sobór Watykański II, jest kolejnym charyzmatem Ruchu, który może służyć wspólnotom lokalnym. Wspólnoty Ruchu przyczyniają się do budowania żywego Kościoła w parafiach przez kształtowanie żywych zgromadzeń liturgicznych w oparciu o wierność wobec słowa Bożego i poprawnie odczytane znaki liturgiczne.

Charyzmat Żywego Kościoła Odkrycie Communio jako eklezjologii Vaticanum II. Ruch widzi i realizuje siebie nie obok Kościoła, ale w Kościele, widzianym konkretnie w znaku wspólnoty lokalnej.

Charyzmat jedności Odkrycie tajemnicy Ducha Świętego. Ruch Światło-Życie pojmuje siebie jako dar Ducha Świętego dla budowania Kościoła, czyli jako charyzmat.

MISTAGOGIA „W naszym Ruchu pielęgnuje się mistagogię, nie tresurę liturgiczną, nie ćwiczenie ceremonii liturgicznych; to też gdzieś ma swoje miejsce, ale wszystko to musi być mistagogią, czyli wprowadzaniem w misterium.” (F.Blachnicki) „W dzisiejszych debatach o liturgii zastanawiamy się jak odprawiać, a nie co jest odprawiane.” (T. Kwiecień) „Zastanawiamy się jak uczynić liturgię atrakcyjną dla ludzi, a trzeba pomyśleć jak lepiej uczestniczyć w tajemnicy eucharystii.” (T. Kwiecień)

LOGIKETISIA (ofiara rozumna) „Nic tak bardzo nie zabija ducha liturgii jak właśnie bezmyślność, która prowadzi do formalizmu i rutyny. Wtedy owocność liturgii jest właściwie unicestwiona.” (F.Blachnicki)

„Po wielu obserwacjach, wielu kontaktach w różnych krajach mogę powiedzieć, że nie spotkałem nigdzie ruchu odnowy w Kościele, który by tak głęboko pojął, zrozumiał i przyjął charyzmat odnowy w liturgii po Soborze Watykańskim II.” (F. Blachnicki)

A MY?

Złożone dłonie To długie Amen po wielkiej doksologii Świece na ewangelii, postawa podczas niej Kadzidło Co po komunii? Procesja wejścia „Niech Pan przyjmie ofiarę z rąk Twoich…” Cząstka ciała w kielichu z krwią „Panie nie jestem godzien…” Kto składa ofiarę? Nasza intencja

„Ileż w tym wzniosłego piękna, gdy jasne ziarenka kadzidła padną na żarzące się węgle i gdy z rozkołysanego trybularza popłynie dym wonny! Jest to jakby melodia opanowanego ruchu i miłego zapachu. Czynność pozbawiona wszelkiego praktycznego celu, czysta jak pieśń. Piękna rozrzutność drogich klejnotów. Ofiarna, hojna, wszystkiego wyrzekająca się miłość. (…) Podobnie ma się sprawa z kadzidłem: jest w nim tajemnica piękności, nie wiedzącej o żadnych korzyściach, ale powstającej samorzutnie. Kadzidło jest symbolem modlitwy i to właśnie owej modlitwy, która nie myśli o żadnej korzyści; która nie pragnie niczego, lecz jawi się jak Gloria po każdym psalmie; która wielbi i pragnie Boga darzyć dziękczynieniem, iż On jest tak wspaniały.” (R. Guardini)