Materiały pochodzą z Platformy Edukacyjnej Portalu www.szkolnictwo.pl Wszelkie treści i zasoby edukacyjne publikowane na łamach Portalu www.szkolnictwo.pl mogą być wykorzystywane przez jego Użytkowników wyłącznie w zakresie własnego użytku osobistego oraz do użytku w szkołach podczas zajęć dydaktycznych. Kopiowanie, wprowadzanie zmian, przesyłanie, publiczne odtwarzanie i wszelkie wykorzystywanie tych treści do celów komercyjnych jest niedozwolone. Plik można dowolnie modernizować na potrzeby własne oraz do wykorzystania w szkołach podczas zajęć dydaktycznych.

Ruch obiegowy Ziemi

W 1543 roku Mikołaj Kopernik wydał w Norymberdze dzieło „O obrotach sfer niebieskich” W dziele tym przedstawia heliocentryczną teorię Układu Słonecznego. Poprzednicy Kopernika propagowali teorię geocentryczną. Mikołaj Kopernik

Prędkość liniowa z jaką porusza się Ziemia jest zmienna i w zależności od położenia wynosi od 29,291 km/s do 30,287 km/s. Ziemia obiega Słońce w ciągu jednego roku czyli: 365 dni 5 godzin 49 minut. W ciągu roku Ziemia przebywa drogę ok. 930 mln km. Oś ziemska jest nachylona do ekliptyki pod kątem 66°33' i ulega powolnym zmianom, jednak są one tak niewielkie, iż położenie Ziemi określa się jako stabilne. Pochylenie to powoduje nierównomierne oświetlenie Ziemi w ciągu roku, a co za tym idzie, wydzielenie stref oświetlenia Ziemi.

Odległość Ziemi od Słońca jest różna. Największa odległość to aphelium - 152,1 mln km (3 lipca) Najmniejsza odległość to peryhelium – 147,1 mln km (2 stycznia) Źródło: http://www.wiking.edu.pl/upload/geografia/images/orbita_ziemi_01.gif

Oś ziemska nachylona jest względem orbity pod stałym kątem 66°33' Konsekwencją tego nachylenia jest nierównomierne oświetlenie Ziemi Im większy kąt padania promieni słonecznych tym więcej energii dociera do powierzchni Ziemi

Następstwa ruchu obiegowego Wynikające ze zmiany położenia w ciągu roku obserwowany ruch wsteczny planet i innych ciał Układu Słonecznego, występowanie i zmiany aktywności rojów meteorów, rachuba czasu – kalendarz słoneczny,

Następstwa ruchu obiegowego Wynikające z ruchu obiegowego i nachylenia osi obrotu: występowanie pór roku, zmienna długość dnia i nocy, zmienna pora wschodu i zachodu Słońca, zmienny azymut punktów wschodu i zachodu Słońca, zmiana maksymalnej wysokości Słońca nad widnokręgiem w południe, zjawisko dnia i nocy polarnej, różne strefy oświetlenia kuli ziemskiej, występowanie stref klimatycznych

Ruch obiegowy Ziemi wokół Słońca odbywa się po orbicie w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Podczas ruchu nachylenie osi ziemskiej względem orbity nie zmienia się. Ziemia odwraca się do Słońca raz północną, raz południową półkulą.

Równonoc wiosenna – 21 III Promienie Słońca padają pod kątem prostym na równik Na całej Ziemi dzień i noc trwają po 12 godzin Na półkuli północnej rozpoczyna się wiosna

Przesilenie letnie – 22 VI Promienie Słońca padają pod kątem prostym na zwrotnik Raka Na biegunie północnym występuje dzień polarny, na południowym noc polarna Na półkuli północnej rozpoczyna się lato

Równonoc jesienna – 23 IX Promienie Słońca padają pod kątem prostym na równik Na całej Ziemi dzień i noc trwają po 12 godzin Na półkuli północnej rozpoczyna się jesień

Przesilenie zimowe – 22 XII Promienie Słońca padają pod kątem prostym na zwrotnik Koziorożca Na biegunie północnym występuje noc polarna, na południowym dzień polarny Na półkuli północnej rozpoczyna się zima

Kalendarz Jednym z następstw ruchu obiegowego jest rachuba czasu w postaci kalendarza. W historii dominowały dwa kalendarze juliański oraz gregoriański. Kalendarz juliański – kalendarz słoneczny opracowany na życzenie Juliusza Cezara przez astronoma egipskiego Sosygenesa i wprowadzony w życie 1 stycznia 45 p.n.e. jako kalendarz obowiązujący w państwie rzymskim. Obowiązywał w Europie przez wiele stuleci: w Polsce do 1582, w Rosji do 1918 a w Grecji aż do 1923. Został zastąpiony przez kalendarz gregoriański, jednak niektóre kościoły wciąż jeszcze posługują się kalendarzem juliańskim.

Kalendarz W wyniku opóźnienia kalendarza juliańskiego w stosunku do roku zwrotnikowego (1 dzień na 128 lat) Luigieg Lilio na zlecenie Grzegorza XIII dokonał reformy kalendarza. Kalendarz gregoriański - Opóźnienie kalendarza gregoriańskiego wynosi 1 dzień na ok. 3000 lat. Różnice pomiędzy kalendarzami juliańskim a gregoriańskim sprowadzają się do dwóch kwestii: ominięcia 10 dat, od 5 do 14 października 1582 roku; miało to na celu skorygowanie powstałego opóźnienia, wprowadzeniu zasady, że lata o numerach podzielnych przez 100, ale nie przez 400, nie będą przestępne (przy zachowaniu przestępności pozostałych lat o numerach podzielnych przez 4). Jak łatwo policzyć, poprawka ta znalazła dotychczas zastosowanie trzykrotnie: lata 1700, 1800 i 1900 były w kalendarzu gregoriańskim latami zwyczajnymi (podczas gdy np. 1600 i 2000 pozostały przestępne).