Rzeźba współczesna

Kubizm ok. 1906 – 1915 r. rozbicie bryły rzeźbiarskiej na elementy pozwalające oglądać obiekt z kilku perspektyw jednocześnie przestrzenne collage montowane z pospolitych, „nieartystycznych” materiałów zestawianie form wklęsłych z wypukłymi tworzenie rodzaju reliefu, będącego powiązaniem rzeźby z malarstwem

Kubizm Pablo Picasso, Głowy

Kubizm Julio Gonzalez, Kaktus

Kubizm David Smith, Cubi VI, 1963, Israel Museum, Jerozolima

Kubizm David Smith, Pamiątka rodzinna, 1945, Hirshhorn Museum and Sculpture Garden

Kubizm Joel Shapiro, Untitled, 1990, Museum of Fine Arts, Houston

Futuryzm ok. 1909 – 1918 r. fascynacja ruchem olbrzymi dynamizm sprzeciw wobec wierności naturze i tradycji historycznej agresywny atak na dziedzictwo kulturowe (porównywanie przeszłości i tradycji do dwóch spluwaczek) futuryzm to gwałtowność, agresywność, kult przemocy, wojny futuryzm cechował aktywizm i rozpęd działania

Futuryzm Umberto Boccioni, Jedyna forma ciągłości w przestrzeni, 1913, Museum of Modern Art

Futuryzm Umberto Boccioni, Rozwinięcie butelki w przestrzeni, 1913, Metropolitan Museum of Art

Futuryzm Marcel Duchamp, Koło rowerowe, 1913

Futuryzm Hans Arp, Ewokacja formy: Człowiek, Światło, Widmo, 1950

Futuryzm Max Ernst, The King Playing with the Queen

Ekspresjonizm ok. 1910 – 1930 r. inspiracja sztuką ludową i egzotyczną (Afryka, Oceania, sztuka prekolumbijska) upodobanie do spontaniczności i emocji duża rola instynktu oraz poszukiwanie wzorów w sztuce dziecięcej, ludowej i ludów prymitywnych sięganie do wątków związanych z naturą i pierwotnymi instynktami bunt przeciwko industrializacji i bezduszności cywilizacji

Ekspresjonizm Henri Matisse, Plecy III, 1916–1917

Ekspresjonizm Henri Matisse, The Serpentine, 1909

Ekspresjonizm Ernst Barlach, Śpiewający mężczyzna, 1928

Ekspresjonizm Ernst Barlach, Pomnik dla Magdeburga 1928-1929 Magdeburg Cathedral

Dadaizm ok. 1916 – 1923 r. wyniesienie do rangi dzieła przedmiotu pospolitego antyestetyzm tworzenie rzeźb na zasadzie kolażu i montażu pierwsze realizacje kompozycji przestrzennych z różnych przedmiotów (asamblaże) nadanie rangi dzieła przedmiotowi produkowanemu seryjnie, powtarzalnemu i wymienialnemu a – co najważniejsze – nie wymagającemu ani talentu ani warsztatu.

Dadaizm Marcel Duchamp, Fontanna, 1917

Dadaizm Marcel Duchamp, Suszarka, 1916

Dadaizm Man Ray, Podarunek 1921

Dadaizm Raoul Hausmann, Mechanical Head 1920

Surrealizm ok. 1920 – 1935 r. zerwanie z wszelką tradycją, całkowita wolność twórcza oraz prymat podświadomości surrealizm uznawał istnienie reguł, jednak uważał, że nie określa ich rozum, lecz tkwiące głęboko w ludzkiej podświadomości popędy delikatne, płynne formy jako efekt działania intuicji i przypadku barwne reliefy

Surrealizm Joan Miro, Dona i Ocell, 1982, Barcelona

Surrealizm Joan Miro, Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía de Madrid

Surrealizm Salvador Dali, Nobility of Time 1977

Surrealizm Salvador Dali, Słoń przestrzenny i triumfalny

Surrealizm Hans Arp, Gwiazda, 1956

Konstruktywizm lata 20 i 30 XX wieku tworzenie z najprostszych elementów (kwadrat, koło, trójkąt, linia prosta) dzieł oddziaływujących na widza poprzez napięcia wynikające z relacji między tymi elementami konstruowanie obiektów tak, aby przypominały maszyny akcentowanie funkcjonalizmu projektów

Konstruktywizm Naum Gabo, Głowa konstruktywistyczna nr 2, 1916, Nasher Sculpture Center, Dallas

Konstruktywizm Naum Gabo, Konstrukcja nr 1

Konstruktywizm Naum Gabo, Konstrukcja linearna

Konstruktywizm Katarzyna Kobro, Kompozycja wisząca, 1921, Muzeum Sztuki w Łodzi

Konstruktywizm Katarzyna Kobro, Kompozycja przestrzenna, 1929, Muzeum Sztuki w Łodzi

Socrealizm lata 30 – 60 XX wieku nawiązywanie do wielkiej tradycji klasycznej, kultywowanie wartości i postaw "państwowotwórczych" i monumentalizacja formy powrót do figuratywizmu rzeźba architektoniczna i pomnikowa, popiersia działaczy komunistycznych socrealizm nie był realizmem, ponieważ nie przedstawiał jakiejkolwiek istniejącej rzeczywistości, ale w quasi-realistycznej konwencji ilustrował utopijną wizję społeczeństwa, które dopiero miało powstać, między innymi w wyniku edukacyjnego oddziaływania nowej sztuki.

Socrealizm Viera Muchina, Robotnik i Kołchoźnica

Socrealizm Viera Muchina, Obfitość plonów

Socrealizm Viera Muchina, Dekoracja mostu, Zaliasis, Litwa

Socrealizm Viera Muchina, Fryz w Longhua Park, Szanghaj

Socrealizm Viera Muchina, Alegoria "Plon", Moskwa

Socrealizm Eberhanrd Encke, Rzeźby uliczne na Olimpiadzie w Berlinie, 1935

Abstrakcjonizm od ok. 1940 r. odejście od przedstawiania realnych kształtów język rzeźby przemawia bezpośrednio do zmysłów odbiorcy tendencja do abstrakcji organicznej – operowanie obłymi, miękkimi formami, najczęściej z kamienia lub drewna dążenie do abstrakcji geometrycznej – silny dynamizm i ekspresja, śmiałe otwarte kompozycje, wykorzystujące plastyczne możliwości wszelkich typów materiałów – od stali po tworzywa sztuczne

Abstrakcjonizm Jean Dubuffet, Jardin d'émail, Ogród muzeum Kröller Müller, Holandia

   Abstrakcjonizm Jean Dubuffet, Manoir d'essoir, Louisiana Museum of Modern Art, Humlebækk , Dania

Abstrakcjonizm Henry Moore, Leżąca figura 1951, Fitzwilliam Museum, Cambridge

Abstrakcjonizm Henry Moore, Rzeźba Muzeum Żydowskie w Izraelu

Abstrakcjonizm Barbara Hepworth, Tevalgan, 1956, Ogród muzeum Kröller Müller, Holandia

Abstrakcjonizm Barbara Hepworth, Oval form, Ogród muzeum Kröller Müller, Holandia

Syntetyzm od ok. 1940 r. realne kształty, ale o silnie uproszczonej formie schematyzacja przedstawień odwołujących się do natury stopniowe odrzucanie realizmu czytelność obiektu na rzecz zmierzania w kierunku czystej formy nieskazitelna forma, osiągana dzięki zastosowaniu szlachetnych materiałów takich jak: kamień, marmur czy brąz rzeźby starannie wygładzone – efekt błyszczącej, niemal lustrzanej powierzchni

Syntetyzm Constantin Brancusi, Pocałunek, 1907

Syntetyzm Constantine Brancusi, Śpiąca Muza, 1909-1912

Syntetyzm Constantine Brancusi, Rzeźba dla niewidomych, 1916

Syntetyzm Constantin Brancusi, Ptak w przestrzeni, 1927

Syntetyzm Henry Moore, Odpoczywająca, 1929, Leeds Museums and Galleries

Syntetyzm Henry Moore, Rodzina, 1950, Barclay School, Stevenage, Hertfordshire, England

Ekspresjonizm ok. 1940 – 1960 r. sztuka wolności, akcentująca pierwotność oraz irracjonalność gestu twórczego rzeźby uwolnione od tematu , funkcji ideologicznej oraz figuratyzmu rzeźby silnie oddziałujące formą i eksponujące rytm brył dramatyzm, deformacja i eksponowanie emocji zostały spotęgowane za pomocą dynamicznych i otwartych układów kompozycyjnych

Ekspresjonizm Pablo Serrano, Bull, 1973

Ekspresjonizm Leonard Baskin, Holocaust Memorial, Michigan, USA

Ekspresjonizm Alberto Giacometti, Kobieta w Wenecji, 1956, Metropolitan Museum of Art

Ekspresjonizm Alberto Giacometti, Kot, 1954, Metropolitan Museum of Art

Ekspresjonizm Alberto Giacometti, Pies, 1951,Metropolitan Museum of Art

Pop- Art ok. 1955 – 1970 r. nurt akcentujący samoświadomość twórców, których status uległ osłabieniu w wyniku upowszechnienia seryjnie produkowanych przedmiotów kultury masowej krytyka konsumpcjonizmu, ironizowanie z gadżetów ogólnie dostępnych realizowanie prac do złudzenia przypominających komercyjne dobra powiększone do gigantycznych rozmiarów

Pop- Art Roy Lichtenstein, Modern Head, Smithsonian American Art Museum

Pop- Art Andy Warhol, Brillo boxes, 1964

Pop- Art Claes Oldenburg, Lotka, Nelson Museum

Pop- Art Claes Oldenburg, Ogryzek, Israel Museum, Jerusalem

Sztuka kinetyczna od ok. 1960 r. konstrukcje poruszane za pomocą siły wiatru lub wody, wbudowanego silnika lub dzięki ingerencji widza realne i optyczne zmiany w dziele, osiągane za pomocą światła i ruchu ruchome, wibrujące w przestrzeni obiekty i struktury dzieła nieruchome, ale wywołujące wrażenie ruchu

Sztuka kinetyczna Alekxander Calder, Le Halebardier, 1971, Sprengel Museum (of modern art), Hannover, Germany

Sztuka kinetyczna Alekxander Calder, Red Mobile, 1956, Montreal Museum of Fine Arts

Sztuka kinetyczna Jean Tinguely, Fontanna, Tinguely Museum w Bazylei, Szwajcaria

Sztuka kinetyczna Jean Tinguely, Heureka, Zurych, Szwajcaria

Sztuka kinetyczna Jesús Rafael Soto, Kula, Caracas, Wenezuela

Sztuka kinetyczna Jesús Rafael Soto, Yellow Tubes, Caracas, Wenezuela

Minimalizm od ok. 1960 r. oszczędny i ascetyczny abstrakcjonizm polegający na sprowadzeniu form do minimum rzeźby z powtarzalnych figur i brył – kwadratów, sześcianów, prostopadłościanów używanie materiałów niewymagających dalszej obróbki brak śladów indywidualności twórcy – wykonywanie dzieła metodami przemysłowymi

Minimalizm Walter De Maria, Benesse House in Naoshima, Japan

Minimalizm Sol LeWitt, Wieża, 1984, Figge Art Museum , Davenport, Iowa , USA

Minimalizm Richard Serra, Materia Czasu Muzeum Guggenheima w Bilbao

Minimalizm Donald Judd, Untitled, 1991, Muzeum Izraela w Jerozolimie

Realizm (Nowa figuracja) ok. 1960 r. powrót do przedstawiania rzeczywistych form dzieła przedstawiające obiektywnie lub subiektywnie rozumianą rzeczywistość posługiwanie się odpadkami i złomem do tworzenia konstrukcji przestrzennych prezentujących różne postawy wobec rzeczywistości

Realizm Christian Boltanski, Szepty 2008, Folkestone Triennale, Wielka Brytania

Realizm Louise Bourgeois, Matka, Guggenheim Museumw Bilbao

Realizm Joseph Beuys, Piano, 1966, Centrum Georges Pompidou, Paryż

Hiperrealizm ok. 1965 – 1980 r. to kierunek figuratywny, obejmujący obiekty trójwymiarowe i wieloelementowe aranżacje typowe dla tego kierunku są przedstawienia postaci ludzkich otoczonych przedmiotami codziennego użytku (gipsowe odlewy lub specjalne masy plastyczne) zainteresowanie problemami społecznymi i egzystencją człowieka we współczesnej kulturze

Hiperrealizm Duane Hanson, Turyści II, 1988, Smithsonian American Art Museum

Hiperrealizm Duane Hanson, Młoda klientka, 1973, Smithsonian American Art Museum

Hiperrealizm Duane Hanson, Kobieta jedząca, 1971, Smithsonian American Art Museum

Hiperrealizm George Segal, Ulica, 1992

Hiperrealizm George Segal, Restauracja

Postmodernizm od ok. 1980 r. rezygnacja z poszukiwań nowych wartości w sposób ironiczny czerpanie wartości ze stylów historycznych i łączenie ich ze sobą akceptacja realiów komercyjnych rynków sztuki oraz masowej komunikacji, ale zachowanie dystansu do świata i do siebie poszukiwanie inspiracji w odległych kulturach i tradycji kicz zastępuje tradycyjny kanon piękna

Postmodernizm Jeff Koons, Szczenię, Bilbao, Hiszpania

Postmodernizm Jeff Koons, Tulipany, Bilbao, Hiszpania

Postmodernizm Rzeźba Igora Mitoraja w Hadze, Holandia

Postmodernizm Igor Mitoraj, Torso di Ikaro 2002

Postmodernizm Anish Kapoor, Włączanie świata do góry nogami, 2010, Israel Museum ,

Postmodernizm Anish Kapoor, Bez tytułu 1997, Skulpturen Park, Köln

YBA (Young British Artists) ok. ok. 1990 r. taktyka szoku oryginalne, często ironiczne, gorzkie lub prześmiewcze postawy wobec rzeczywistości

YBA Damien Hirst, Fizyczna niemożliwość śmierci w umyśle istoty żyjącej, 1991

YBA Damien Hirst, Dziewica matka, 2006, Lever House , New York City

YBA Tracey Emin, Moje łóżko, 1999

Rzeźba recyklingowa (ekologiczna) używanie przedmiotów powszechnie uważanych za odpadki, zużytych i zniszczonych stosowanie naturalnych materiałów: drewna, trzciny oraz tworzyw sztucznych: korali, plastikowych nakrętek wykorzystywanie zabawek : samochodów, pistoletów, klocków, lalek nadanie materiałom drugiego życia, zmieniając ich zastosowania poprzez połączenie w nową, nieraz zaskakującą całość

Rzeźba recyklingowa Nathalie Miebach, Sztorm, 2009

Rzeźba recyklingowa Robert Bradford, Żołnierz i anioł

Rzeźba recyklingowa Robert Bradford, Pies,

Mariola Adela Karpowicz