Adam Bronikowski, Radosław Król, Dagmara Iwańska, Justyna Warchulska, Maria Kłoda, Jarosław Deszczyński Wpływ rodzaju stabilizatora na poziom niestabilności przedniej stawu kolanowego bez więzadła krzyżowego przedniego – doniesienie wstępne Klinika Ortopedii i Rehabilitacji II W. L. WUM w Warszawie Kierownik : Prof. dr hab. n. med. Jarosław Deszczyński

15 – 30% urazów dotyczy kolana (sportowcy 33-70%) Wpływ rodzaju stabilizatora na poziom niestabilności przedniej stawu kolanowego bez więzadła krzyżowego przedniego – doniesienie wstępne 15 – 30% urazów dotyczy kolana (sportowcy 33-70%) Uszkodzenia wewnątrz stawowe: -więzadła 40 %, mieszane 25 %, rzepka 25%, łąkotki 11% Uszkodzenia więzadeł: -ACL 46 %, MCL 29%, MCL + ACL 13%, PCL 4%, mieszane 6%, LCL 2% 1/3500/rok – USA 100 000 rekonstrukcji, Polska >11 000

- Zaopatrzenie uszkodzeń współtowarzyszących Program usprawniania Wpływ rodzaju stabilizatora na poziom niestabilności przedniej stawu kolanowego bez więzadła krzyżowego przedniego – doniesienie wstępne Kontrowersje: - Wybór przeszczepu - Czas rekonstrukcji - Zaopatrzenie uszkodzeń współtowarzyszących Program usprawniania Czas powrotu do sportu Zastosowanie stabilizatora

Wpływ rodzaju stabilizatora na poziom niestabilności przedniej stawu kolanowego bez więzadła krzyżowego przedniego – doniesienie wstępne

Stabilizator funkcjonalny Dokładne dopasowanie Policentryczny zawias Regulacja kąta Zalecany po urazie i rekonstrukcji ACL, PCL, ograniczeniu ROM, zmianach zwyrodnieniowych oraz profilaktycznie

Stabilizator rehabilitacyjny Dopasowanie za pomocą taśm velcro Monocentryczny zawias Zalecany po operacjach w obrębie stawu kolanowego, przy niestabilności spowodowanej uszkodzeniem ACL, PCL, LCL, MCL

Cel pracy Ocena wpływu stabilizatora na wielkość przodoprzemieszczenia piszczeli. Ocena różnic pomiędzy stabilizatorem funkcjonalnym a rehabilitacyjnym w zakresie wpływu na przodoprzemieszczenie piszczeli.

Materiał i metody Badanie wykonano na dwóch grupach, każdej liczącej 10 przypadków. Grupę pierwszą stanowiło 10 pacjentów (8 mężczyzn i 2 kobiety) ze zdiagnozowanym uszkodzeniem ACL. Grupę drugą stanowiło 10 ochotników bez urazu kolana w wywiadzie. Wszyscy badani wyrazili dobrowolną zgodę na udział w badaniu.

Materiał i metody U każdego z badanych dokonano pomiaru przodoprzemieszczenia piszczeli w 30° zgięcia(test Lachmana), 90° zgięcia (test szuflady przedniej) kolejno, bez zaopatrzenia, w stabilizatorze funkcjonalnym i w stabilizatorze rehabilitacyjnym. Za wynik przyjęto średnią z trzech pomiarów Pomiaru dokonano za pomocą urządzenia Aircast Rolimeter (Aircast,USA) z siłą 150 Nm. Przyłożoną siłę kontrolowano za pomocą dynamometru.

Materiał i metody

Wyniki Kąt 30º 90º Grupy Bez Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 Rehabilitacyjny Funkcjonalny Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 2,1±1,3 0,4±0,6 Chorzy 8,2±3,3 5,5±2,8 3,2±1,8 4,2±2,1 2,6±1,6 1,0±0,6 ΔZ-Ch [%] -121,6 -71,9 -220,0 -44,8 -23,8 -150,0 ΔZ-Ch [mm] -4,5 -2,3 -2,2 -1,3 -0,5 -0,7 Translacja podudzia w grupie osób chorych w porównaniu do zdrowych jest znamiennie większa zarówno bez stabilizatora jak i w obu badanych typach stabilizatorów dla kąta 30°

Wyniki Kąt 30º 90º Grupy Bez Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 Rehabilitacyjny Funkcjonalny Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 2,1±1,3 0,4±0,6 Chorzy 8,2±3,3 5,5±2,8 3,2±1,8 4,2±2,1 2,6±1,6 1,0±0,6 ΔZ-Ch [%] -121,6 -71,9 -220,0 -44,8 -23,8 -150,0 ΔZ-Ch [mm] -4,5 -2,3 -2,2 -1,3 -0,5 -0,7 W grupie osób chorych istotnie niższe wyniki w obu typach stabilizatorów w porównaniu do pomiaru bez stabilizatora dla kąta 30°

Wyniki Kąt 30º 90º Grupy Bez Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 Rehabilitacyjny Funkcjonalny Zdrowi 3,7±1,4 3,2±1,6 1,0±1,1 2,9±1,6 2,1±1,3 0,4±0,6 Chorzy 8,2±3,3 5,5±2,8 3,2±1,8 4,2±2,1 2,6±1,6 1,0±0,6 ΔZ-Ch [%] -121,6 -71,9 -220,0 -44,8 -23,8 -150,0 ΔZ-Ch [mm] -4,5 -2,3 -2,2 -1,3 -0,5 -0,7 W obu grupach istotna okazała się różnica pomiędzy stabilizatorem rehabilitacyjnym a funkcjonalnym dla obu badanych kątów.

Dyskusja Brak różnic w 5 letniej obserwacji (Harilajnen 2006) Negatywny wpływ stabilizatora na tkanki – kompresja niedotlenienie, zwiększona męczliwość mięśni jako czynniki zwiększające ryzyko urazu (Styf 1999) Zmiana pozycji stabilizatora podczas ruchu (Lu 2006) Zwiększenie aktywności prostownika, zmniejszenie aktywności zginaczy w stabilizatorze funkcjonalnym (Ramsey 2003) Znaczne ograniczenie powstawania przykurczu zgięciowego (Mikkelsen 2004)

Dziękuję za uwagę