Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Barok Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Architektura Budowle barakowe występują na terenie całej Europy i Ameryki Łacińskiej. Są jednak bardzo różnorodne, związane z lokalnymi tradycjami i uwarunkowaniami. Łączy je jednak jeden wspólny element, przesada i brak logiki. Charakterystyczny dla Baroku jest wariabilizm – tendencja, aby każda budowla była oryginalna. Nie sporządzano kopii. Stawiano na indywidualny styl architektoniczny, typ zdobień i rozwiązań technicznych. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Cechami, które określają architekturę tego okresu, są m.in. poszukiwanie ruchu (wyrażonego np. przez falistą powierzchnię, uchwycenie postaci w ruchu), odtwarzanie optycznych efektów, które dają wrażenie nieskończoności (np. przez linie ciągnące się za horyzont, freski naśladujące niebo, system luster dający wrażenie perspektywy). . Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Konstrukcja budowli polegała na nakładaniu na siebie kolejnych pięter. Często i chętnie wykorzystywano efekty świetlne, scenografie przypominające dekoracje teatralną. Skłonność do przesady była typowa dla wszystkich poczynań baroku. Dla uwypuklenia efektu łączono ze sobą różne elementy – z malarstwa, rzeźby i architektury. Znawcy sztuki uważają więc, że Barok był nie tyle zespołem charakterystycznych wyznaczników sztuki, co raczej zmysłem estetycznym, stylem życia Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Pałac w Wersalu pod Paryżem Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Barok zasłynął ze sztuki ogrodowej. Do tej pory zakładano głównie ogrody włoskie, małe, z trawnikami i zielenią rozmieszczonymi według wzorów geometrycznych. Andre le Notre, projektant ogrodów, zastąpił dawny wzorzec ogrodami francuskimi, których prototypem był park w Wersalu. Centralnym elementem takiego parku był pałac, poprzedzony aleją dojazdową. W ogrodach po drugiej stronie można było znaleźć fontanny, kanały, baseny. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI W baroku znawcy wyróżniają dwie oryginalne i specyficzne cechy – bardzo dekoracyjne wnętrza i łagodne, delikatne oświetlenie. Cechy te zapowiadały już element z późniejszego stylu, rokoko. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Barokowy kościół świętych Piotra i Pawła w Krakowie Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Kościół św. Piotra i Pawła w Krakowie Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Uniwersytet Wrocławski Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Kraków, kościół pijarów p.w. Przemienienia Pańskiego Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

ŚWIĘTA LIPKA - SANKTUARIUM Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Malarstwo w architekturze Nowością, jaką wprowadził Barok w dziedzinie malarstwa, było pokrycie ścian rozległą, iluzjonistyczną dekoracją malarską. Miała ona optycznie powiększać pomieszczenie, dawać wrażenie, iż mury się rozszerzają. Malarstwo iluzjonistyczne było monumentalne, charakteryzowało się teatralnością, ruchem, chęcią oddania nieskończoności. Typowa dla Baroku była też chęć łączenia różnych dziedzin sztuki. Tym samym w malarstwie iluzjonistycznym zacierały się granice między obrazem a architekturą Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Sztuka Pośród technik przeważał światłocień, kontrasty barw i świateł, skróty perspektywiczne. Pod względem tematycznym sceny były bardzo zróżnicowane. Pokazywały np. wydarzenia z życia świętych, władców, herosów, postaci mityczne i mitologiczne, zawsze jednak rozgrywały się w podobnym otoczeniu. Stale towarzyszyły im strzeliste budowle, aniołowie, święci, postaci, które na wietrze unosiły się jak dym. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI "Obraz wotywny jeńców polskich wziętych do niewoli pod Korsuniem" "Obraz wotywny jeńców polskich wziętych do niewoli pod Korsuniem" Kraków, kościół ŚŚ. Piotra i Pawła, kaplica Archanioła Michała i Aniołów Archanioł Michał i aniołowie walczący ze smokiem Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Wprowadzano też chętnie tematykę pospolitą. Często tworzono obrazy zbiorowe. Miały one przedstawiać grupę osób, z których każda jest tak samo ważna. Z czasem charakter malowideł uległ zmianie – stały się one jaśniejsze, bardziej radosne i wyreżyserowane. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI El Greco – Pius V. Paryż Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Diego Velazquez - The Surrender of Breda Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Rembrandt Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Rubens Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Anthony van Dyke Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Rzeźba pełniła w baroku rolę wykończenia, służyła zakryciu pewnych niedociągnięć, zacierała też granice pomiędzy różnymi dziedzinami sztuki. Rzeźba barokowa to również rozwój sztuki nagrobkowej, ołtarzy i pomników. Postaci bardzo często przedstawiano w ruchu, w lekkim półobrocie, z uniesioną stopą. Często, chcąc osiągnąć jak najlepszy efekt ruchu, kompozycja traciła przejrzystość i harmonię. Ciekawe jest to, że nawet postaci zmarłych ukazywano w ruchu, z emocją na twarzy, z dramatycznym gestem. Barokowa znajomość anatomii jest bardzo dobra, ujawnia się właśnie w rzeźbie. Panowała w epoce tendencja do rzeźb wielkich rozmiarów, np. św. Longinus w Bazylice św. Piotra. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Gian Lorenzo Bernini - “Apollo and Daphne” Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Portret trumienny Portret trumienny był charakterystycznym wytworem kultury i sztuki polskiej XVI i XVII w. Nierozłącznie związany jest on z sarmatyzmem oraz ze zwyczajem rozbudowanych ceremonii pogrzebowych. Występuje on jedynie na ziemiach Rzeczypospolitej. Apogeum rozwoju polskiego portretu trumiennego była trzecia ćwierć XVII wieku. Wtedy najczęściej zdarzało się, że był on oryginalną kreacją malarza. Później stał się tylko kopiowaną wersją portretu dworskiego. Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Najwcześniejszym ze znanych portretów trumiennych jest wizerunek króla Stefana Batorego owalnego kształtu z 1588 roku. Popularność tego typu portretu rozpoczęła się w XVII w. i trwała do drugiej połowy XVIII w., towarzysząc kulturze sarmatyzmu Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Portret trumienny Stanisława Woyszy", 1677, Pałac w Wilanowie Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI Muzyka Muzykę barokową cechują: ekspresyjność, czyli doskonalenie siły wyrazu muzyki; indywidualizacja, która w muzyce oznacza wprowadzenie głosu dominującego, podporządkowującego sobie wszystkie pozostałe linie melodyczne; kontrastowanie akcentów lirycznych i dramatycznych; kontrastowanie różnych instrumentów oraz głosów (chóru z solistą). Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI

Najsłynniejszymi kompozytorami baroku byli: Antonio Vivaldi (1678-1741) Jan Sebastian Bach (1685-1750) Jerzy Fryderyk Händel (Haendel) (1685 -1759) Przygotowała: Katarzyna Wiśniowska, klasa VI