Ernest Hemingway „Stary człowiek i morze”

„Stary Człowiek i Morze” Książka ta opowiada o starym człowieku zajmującym się łowieniem ryb. Akcja dzieje się w wieku XX na Kubie, w małej wioseczce Golfstrom. Santiago, bo tak miał na imię starzec, nie złowił nic od osiemdziesięciu czterech dni. Czasami przy połowach towarzyszył mu chłopiec, Manolin. Niestety jego rodzice nie pozwolili mu więcej wypływać ze starym, określając go "salao", czyli pechowym w najgorszej formie. Santiago był chudy i suchy. Na szyi miał bruzdy, ręce obolałe z głębokimi ranami. Jedyną jego młodą stroną były oczy, barwy morskiej, wesołe i niezłomne. Pewnego dnia postanowił sobie, że nie może pozwolić sobie na brak połowów. Dlatego otrzymawszy od Manolina jedzenie, wyruszył w głębokie wody. Dawniej na płyciźnie nie mógł nic złowić, dlatego postanowił, że wypłynie dalej. Na początku żadna ryba nie dała się schwytać. Dopiero po pewnym czasie stary poczuł bardzo silny opór na linie. Nie wiedział jaka wielka była ta ryba. Nie wiedział, że złowił cztero metrowego marlina. Szarpał się z nią parą dni. Nie mógł jej wciągnąć na łódź od razu, ponieważ była ona za mała na tak ogromną rybę. W końcu udaje mu się okiełznać marlina i przywiązuje go do łodzi. Niestety sącząca się krew zwabiła rekiny, które zaczęły podjadać rybę. Stary sam musiał sobie z nimi radzić. Cały czas podczas tej walki rozmawiał do siebie.

Walka z rybą „Człowieka można zniszczyć, ale nie można go pokonać”, te słowa symbolizują życie bohatera, a jego walka z wielką rybą pokazuje nie tężyznę fizyczną ale siłę ducha Santiago. Walczył z żywiołem wody i olbrzymią, silną rybą. Poranił linką dłonie, był mokry, zziębnięty i śmiertelnie zmęczony wielogodzinnymi zmaganiami ale w tej walce to on okazał się zwycięzcą. Walczył nie tylko z tą ogromną rybą, ale również z samym sobą. Pokonał własną słabość, bezradność i zmęczenie. Był rybakiem. Obiecał sobie i młodej żonie, że do końca życia będzie łowił ryby na tej łodzi. Musiał zatem skoncentrować się wyłącznie na pracy, gdyż morze i łowienie w nim ryb, były całym jego życiem. Walka z rybą symbolizuje pogląd, jaki stary człowiek miał na świat i zasady, jakimi się kierował w swoim życiu. Najważniejsze było walczyć. Nie można pokonać kogoś, kto walczy. Ryba jest godnym przeciwnikiem. Nie jest mała i bezbronna. To potężna sztuka, młoda i silna. Rybak wie, że grozi mu niebezpieczeństwo. Chce zabić rybę ale jej również nie odmawia tego prawa. Niewiarygodne jest to, że zachowuje rozsądek i stara się przetrwać kryzys psychiczny. Mój podziw wzbudziło również to, że przezwyciężył zimno, ból, cierpienie fizyczne i głód, z którym musiał się zmagać w czasie połowu. Bardzo mnie wzruszył fakt, że od początku traktował marlina z szacunkiem i rozumiał jego opór i walkę o przetrwanie. Santiago nie zabijał ryb dla przyjemności, ale tylko dlatego, że były one jego źródłem utrzymania. Imponujące jest to, że nie stracił odwagi i poczucia godności, które nie pozwoliły mu się załamać, gdy podczas powrotu z marlinem rekiny „rozkradły” jego zdobycz.

Oryginalny tytuł: The Old Man and the sea Rok wydania: 1952 Rok wydania w Polsce:1956 Ryba Marlin Wszystko w nim było stare prócz oczu, które miały tę samą barwę co morze i były wesołe i niezłomne”.

Ważne cytaty Jest wielu dobrych rybaków i kilku wspaniałych. Ale nie ma takiego jak ty”. „Miesiąc, w którym przychodzą wielkie ryby - odparł stary. - Byle kto potrafi być rybakiem w maju”. „Nie śniły mu się już burze ani kobiety, ani wielkie wydarzenia, ogromne ryby, bójki czy mocowania, ani też własna żona. Teraz śnił już tylko o różnych miejscach i o lwach na plaży. W zmroku igrały jak młode koty, a on je kochał, podobnie jak kochał chłopca. Chłopiec nie śnił mu się nigdy”. „Obłoki piętrzyły się w oczekiwaniu pasatu; spojrzał przed siebie i dostrzegł stado dzikich kaczek, które zarysowało się nad wodą na tle nieba, potem się zgubiło i ukazało znowu - i wiedział już, że nikt nie jest nigdy samotny na morzu

Recenzja "Stary człowiek i morze" została napisana przez Ernesta Hemingwaya a następnie przełożona na język polski z angielskiego przez Bronisława Zielińskiego i w 1994 roku została wydana przez wydawnictwa KAMA z Warszawy. To opowiadanie można zaliczyć do gatunku utworów parabolicznych. Jego akcja rozgrywa się na wyspie- Kuba w pobliżu Hawany, w latach dwudziestych. Czołowymi postaciami tej zajmującej lektury są Santiago, Manolin i marlin (ryba). Najwięcej uwagi poświęcone jest staremu już Santiago, na którego ciele znać było upływ czasu, gdyż był wychudzony, lekko zgarbiony, ręce miał zniszczone od ciągłego obcowania z linami od wędkarskich sieci, jedynie oczy zdradzały jeszcze w nim życie: były tak samo błękitne i żywe, jak otaczające go morze, widać w nim było energię i radość, chęć życia i szczęście z powodu obcowania z naturą.

Streszczenie Głównym bohaterem jest starzec któremu na imię Santiago, był rybakiem i pochodził z Kuby. Starzec nie miał szczęścia w łowieniu ryb i nie złowił nic od osiemdziesięciu czterech dni przez co był nazywany w wiosce ,,Salao” czyli pechowiec. Jedynym jego przyjacielem był młody Manolin który zawsze wypływał z Santiago łowić ryby, jednak jego rodzice zabronili mu łowić ryby z starcem ponieważ bali się że pech przejdzie z Santiago na chłopca. Starzec postanowił wypłynąć dalej od brzegu niż kiedykolwiek w nadziei na udany połów, początkowo złowił tylko małego tuńczyka. Następną rybą jaka złapał był wielki marlin z którym męczył się kilka dni aż w końcu ryba odpuściła a Santiago przebił ją harpunem, niestety ryba była za duża żeby wciągnąć ją do łodzi dlatego starzec przywiązał ją do łodzi i popłyną w stronę portu. Krew marlina zwabiła rekiny które zaczęły objadać rybę, początkowo Santiago zabijał je lecz poddał się gdy nie miał już niczego co można by wykorzystać w walce z rekinami. Gdy dopłyną do brzegu z ryby został tylko szkielet starzec był z tego powodu zdruzgotany, jedynie jego przyjaciel zrozumiał w jakiej jest sytuacji i powiedział że mimo porażki z rekinami i tak złowił największego marlina na świecie, obiecał mu również że od tej pory będą zawsze pływać razem łowić ryby.

Czas Akcji:. lata 40 XX wieku. Miejsce akcji: Czas Akcji: lata 40 XX wieku. Miejsce akcji: Kuba, wioska obok Hawany, zatoka Golszform Bohaterowie: Santiago – główny bohater opowieści. Manolin – przyjaciel Santiago. Martin – właściciel kawiarni na tarasie.

Życiorys Ernesta Hemingwaya Ernest Hemingway (1899-1961) – podróżnik, żołnierz, pisarz amerykański, laureat literackiej Nagrody Nobla w 1954 roku za opowiadanie pt. "Stary człowiek i morze". Pisarz był ‘królem życia’, żył jego pełnią i cenił mocne wrażenia. Uwielbiał niebezpieczne wyprawy swoim jachtem oraz sport - był pasjonatem boksu. Lubił też podróże i wędkarstwo. Kochał kobiety i nie stronił od alkoholu. Uczestniczył w obu wojnach światowych. W I walczył na froncie austriackim we Włoszech i został ciężko ranny. Z jego ciała wydobyto aż 237 odłamków stali. W II wojnie światowej brał udział jako korespondent prasowy. Walczył też po stronie republikanów w hiszpańskiej wojnie domowej. Przeżył dwie katastrofy - samochodową i lotniczą. Hemingway pisał głównie o tym, co sam przeżył, lub o tym co przeżyły osoby, które spotkał. Był autorem wielu reportaży, a jego powieści przetłumaczone zostały na wiele języków. Jego najsławniejsze utwory to: Słońce też wschodzi, Pożegnanie z bronią (przeżycia pisarza związane z I wojną światową), Mieć i nie mieć, Komu bije dzwon (wspomnienia z Hiszpanii) Wyspy na Golfsztormie oraz 49 opowiadań. W jednym z utworów napisał: "Każdy musi umrzeć, ale tchórze umierają jałowo". Z pewnością nie był on tchórzem, ale bardzo odważnym człowiekiem. Jego filozofia życiowa odwołuje się do cytatu z jego opowiadania: "Człowieka można zwyciężyć, ale nie można go pokonać!". Kiedy zdał sobie sprawę z nieuleczalności psychicznej choroby, popełnił samobójstwo. Hemingway’a zwyciężyła śmierć, ale pozostał on niepokonany.

Jego książki: - Trzy opowiadania i dziesięć poematów (1923) -Słońce też wschodzi (The Sun Also Rises, wydawane także jako Fiesta, 1926, wyd. pol. 1958) -Wzgórza jak białe słonie (Hills Like White Elephants,1927) -Pożegnanie z bronią (A Farewell to Arms, 1929, wyd. pol. 1931) -Smierć po południu (Death in the Afternoon, 1932, wyd. pol. 1971) -Zielone wzgórza Afryki (The Green Hills of Africa, 1935, wyd. pol. 1959) -Śniegi Kilimandżaro (The Snows of Kilimanjaro, 1936, wyd. pol. 1956) -Mieć i nie mieć (To Have and To Have Not, 1937) -49 opowiadań (The First Fourty-Nine Stories,1938, wyd. pol. 1964) -Komu bije dzwon (For Whom the Bell Tolls, 1940, wyd. pol. 1957) -Piąta kolumna (The Fifth Column, 1938) – opowiadania -Za rzekę, w cień drzew (Across the River and Into the Trees, 1950) -Stary człowiek i morze (The Old Man and the sea., 1952, wyd. pol. 1956) -Ruchome święto (A Moveable Feast, 1964, wyd. pol. 1966) -Sygnowano: Ernest Hemingway. Artykuły i reportaże 1920–1956 (By-line Ernest Hemingway – selected articles and dispathes of four decades,1967, wyd. pol. 1975) -Wyspy na Golfsztromie (Islands in the Stream, 1970) -The Nick Adams Stories (1972) -Niebezpieczne lato (The Dangerous Summer, 1985) -Rajski ogród (The Garden of Eden, 1986) -To co prawdziwe o świcie (True at First Light, 1999)

Strony z których korzystaliśmy: http://scim.ostatnidzwonek.pl/a-828.html http://www.webook.pl/b-1621,Stary_czlowiek_i_morze.html http://www.sciaga.pl/tekst/49419-50-moja_walka_z_ryba_stary_czlowiek_i_morze http://www.bryk.pl/teksty/gimnazjum/j%C4%99zyk_polski/recenzje/5372-recenzja_ksi%C4%85%C5%BCki_ernesta_hemingwaya_stary_cz%C5%82owiek_i_morze.html http://pl.wikipedia.org/wiki/Ernest_Hemingway