Dyskusyjny Klub Filmowy Inkubator 2006/07

Jak to się wszystko zaczęło…

Pierwsze n(p)amiętne spotkanie DKFu odbyło się 3 listopada 2006 roku w GCI

Chociaż było nas wielu… nawet bardzo wielu, do końca wytrwali tylko ci… wytrwali Chociaż było nas wielu… nawet bardzo wielu, do końca wytrwali tylko ci… wytrwali

Honorowi członkowie społeczności DKF Ilonka Anka Bączek Ula Sylwia

Oczywiście wszystko zawdzięczamy naszym wspaniałym duszpasterzom Pani Ola Pan Tomek

Co nam dały nasze spotkania?

Wszyscy bardzo się zżyliśmy. Widać to bardzo na przerwach, kiedy to razem spędzamy czas. Jesteśmy przyjaciółmi i wzajemnie sobie pomagamy i wspieramy się nawzajem. Niejednokrotnie dzwonimy też do siebie w środku nocy, czy też w weekendy. Jesteśmy też ze sobą w chwilach dla nas ważnych np. wernisażu Uli, kiedy Ilonka zdała z wszystkiego, kiedy to Ania przeżywała rozterki miłosne, Sylwia znów dostała niższa ocenę niż zamierzała, czy kiedy Bączek nie ma co pić (nestea) =)

Nawet kiedy nie możemy przyjść na spotkanie z powodu bardzo działającej siły wyższej, staramy się przyjść wcześniej i spędzić ze sobą choćby te kilka krótkich, choć bardzo ważnych dla nas chwil. Każdy chwil bardziej nas łączył, bo niejednokrotnie utożsamialiśmy się z jakąś postacią, co jak później się okazało nie jest tak trudne do powiedzenia. Niekiedy nawet nie pamiętaliśmy samego filmu. W głowach pozostały nam dyskusje, których niestety czasami nie było, co wcale nie przeszkadzało w przeprowadzeniu ich później. Nawet bez kochanych Państwa Oli i Tomka.

Wspominając każde spotkanie uśmiech pojawia się na twarzach (nie tylko naszych). Teraz kiedy mają się zakończyć nasze przygody związane z DKF-em każdemu z nas serce się kroi, bo to co tu przeżyliśmy, było naprawdę wspaniałe i na zawsze pozostanie w pamięci. Dziwne by było, żeby w pamięci nie zostało to co tak nas zmieniło i tak zbliżyło do siebie. O klubie można pisać jeszcze godzinami, ale chyba musimy o czymś gadać.

Amatorski projekt logo Dyskusyjnego Klubu Filmowego Inkubator

Filmy, które oglądaliśmy… Warszawa Wszystko o mojej matce Reqiem dla snu Samotni Zmruż oczy Czekolada Miasto Boga Kumple 21 gram Włoski dla początkujących Amores Peros Jasminum Frida Zakochany bez pamięci Sprzedawcy Jestem Magnolia Good Bye Lenin! Jabłka Adama

Nasze ulubione dzieła kinematografii: Anka: Najbardziej podobał mi się film > Bączek: Nie zapomnę filmu > Ilonka: Wbrew Pani Oli- > Ilonka: Wbrew Pani Oli- > Sylwia: Wszystkie filmy mi się podobały, ale najbardziej optymistyczna była > Ula: Ej no, to mój film!!! Ula: Ej no, to mój film!!!

Przez ten wspólnie spędzany czas bardzo się zżyliśmy…

I tak oto serdecznie przywitała nas Ula…

Jaka ładna z nich para…

Fotogenia(!) Bączka nas poraża…

Ilonka: Czyż ona nie wygląda jak fotoreporterka?

… Bączek i Ula w rytmach reggae… Ula la la… I love you ilonka

Ilonka do Bączka: zniżam się do Twojego poziomu intelektualnego… (żart)

Tylko krótkie spojrzenie w lusterko i na DKF!

Dwie czarownice z Krainy Inkubacji…

Chcę, ale nie mogę!!

Pozostawmy bez komentarza…

Brakuje tylko Uli i naszego klubowego rodzynka KOCHAMY CIĘ SKARBIE

Czy już kiedyś nie było tej sceny???

My nie tylko ze sobą przebywamy ale i rozmawiamy!!!!

Tej to wszędzie pełno!! (wiecie o kogo chodzi?)

Gwiazda rocka i jego fanki

Przepraszam, ale czy wolno siadać na parapetach??? My wszystko możemy

Ilonka w bączkowej kurteczce

I razem się bawiliśmy

Połowinki 2007

Ja naprawdę skądś to znam…

Sylwia i Anka (dla niewtajemniczonych ) jeśli nie widać…

Ilonka i Sylwia

Świetnie się bawimy, nawet z różową laską w tle

Ja chyba źle widzę… znów ONI!!!

PRAWIE jak bliźniaczki…

Robosylwia W promocyjnej cenie + gratis Ilonka!!!

W kupie raźniej!!! W kupie moc!

Wszystkie uwielbiamy Edzia!!!!

… nogi, nogi (…) chcę byś założyła mini, mini (…) a ty pokaż swoje nogi…

I to by było na tyle… (z połowinek oczywiście )

Z wspólnych spotkań klubu szczególnie pamiętamy drobne błędy techniczne, które zdarzały się niemal co tydzień

Pan Tomek w akcji…

I choć na początku Pani Ola i Pan Tomek często się kłócili, bo Pani Ola mimo, że artystka patrzyła na wszystko przyziemnie, a Pan Tomek, choć psycholog patrzył na wszystko filozoficznie, to jednak te wspólne spotkania zmieniły ich dotychczasowy sposób patrzenia na niektóre sprawy…

Na początku

Teraz

DKF jest jak choroba, wspaniała choroba, którą zaraziliśmy się na całe życie, a najpiękniejsze jest to, że nie ma na nią lekarstwa.

My się wszyscy kochamy (nie chodzi tu o orgie) i wszystkich!

Może Pana Tomka mniej…

Żartowaliśmy!

Nowa wersja teletubisiów!!!

Trzygłowy ośmioręki potwór- ULA

Sylwia… (z powodu braku zdjęć występuje ryba Bączka) > Cóż za podobieństwo! :D:D:D

Hmmm… o kim ona myśli! (Ilonka: mam nadzieję, że nie o Bączku!)

Ilonka lubi się przebierać!

Ilonka mogła się odnaleźć w pisaniu… czegoś tam

Anka mogła odkryć siebie na nowo… … w rysowaniu …w pisaniu … i we współtworzeniu prezentacji…

A Bączka to my mogliśmy poznać z trochę innej strony…

Ule -senpai mogliśmy poznać jako znakomitą manga-ka… no i oczywiście jako świetną senpai! (pozdrawiam Cię Ula-san!> Ania-chan)

Sylwię poznaliśmy (ona się też poznała) z różnych stron ale chyba zapamiętamy ją jako świetną uczennicę i dobrego sportowca… ><> Ryby się skończyły :P><>

Nowa wersja US5!

A pamiętacie jak śpiewaliśmy na gwiazdkę Panu Tomkowi Wielkiemu łi łisz ju a mery krismas (po polsku we wish you a merry christmas)?? (teraz jest ta scena kiedy rozmawiamy)

Albo jak po raz kolejny nie umieliśmy uruchomić sprzętu? Kiedy to Pan Tomek zostawił nas po raz pierwszy same, myśląc, że Bączek nam pomoże, ale niestety się przeliczył… Bączka nie było

A jak pan Tomek uczył Ilonkę tańczyć, kiedy to ta tańczyła z Bączkiem, skacząc jak dwie foki do niezapomnianego dzieła yellow submarine ??

Dobra teraz sytuacje rzuci Bączek

Teraz kolej na Sylwię…

No, o Uli-senpai też nie zapomnimy…

A teraz… kolej na… hmmm… nie… ale tak musi być… no dobrze… teraz kolej na… Pana Tomka!!!!

Kolej na panią Olę!!

A teraz dalszy ciąg prezentacji…

Nie potrzeba nam nic… …wystarczy nam nasza przyjaźń

I to właśnie dzięki DKFowi jesteśmy zgraną paczką i przyjaciółmi…

Myślimy, że w naszym gronie nie może zabraknąć Pana Tomka i Pani Oli…

To właśnie dzięki nim się poznaliśmy i stali się nam bliscy jak przyjaciele…

Pani Olu, Panie Tomku, my naprawdę Was kochamy!!!!

Nie wspominając o tym, że za to są punkty… ale ciii, bo się wyda

DKF wprowadził w nasze życie kolor i dał nam nowy, lepszy start w nasze dorosłe, licealne życie…

Mamy nadzieję, że w tym nowym licealnym i trudniejszym życiu będziemy mogli przychodzić na DKF Inkubator i choć może już nie jako gimnazjaliści, ale jako Przedstawiciele Pierwszego Rocznika Honorowej Gwardii DKF

(to jest ten moment w którym wszyscy się przytulają)

Co tak naprawdę dał na DKF… Nauczyliśmy się wyrażać swoje emocje Nauczyliśmy się wyrażać swoje emocje Mówić głośno swoje zdanie Mówić głośno swoje zdanie Otwierać się na drugiego człowieka Otwierać się na drugiego człowieka Staliśmy się bardziej wrażliwi Staliśmy się bardziej wrażliwi Umiemy poprosić o pomoc Umiemy poprosić o pomoc A co najważniejsze staliśmy się sobie bliscy A co najważniejsze staliśmy się sobie bliscy

I choć to było tylko 20 spotkań…

A może aż 20…

To były najwspanialsze spotkania w naszym życiu…

…w naszym całym szesnastoletnim życiu…

I za TO dziękujemy! Nawet nie wiecie ile to w nas zmieniło i ile znaczy… Tego nie da się opisać słowami…

Wy jesteście naszymi oczyma. My Waszym uśmiechem.

Dziękujemy…

Droga na sam szczyt, a tam nie ma nic, tylko ślady po pokoleniach (Kombi)

W imieniu całej społeczności DKF prezentację przygotowały: Scenariusz i reżyseria: Ilona Markowska& Anna Maria Jankowiak Zdjęcia: Ilona Markowska& Anna Maria Jankowiak Muzyka: Ilona Markowska& Anna Maria Jankowiak Udźwiękowienie: Anna Maria Jankowiak