Dane INFORMACYJNE (do uzupełnienia) Nazwa szkoły: Katolickie Gimnazjum w Szczecinie ID grupy: 98/75_mf_g1 Opiekun: Teresa Borkowska Kompetencja: Matematyczno - fizyczna Temat projektowy: Barwy światła i ciał Semestr/rok szkolny: lato 2011/2012

Spis treści: Barwa Barwy i fale Źródła światła Wyświetlacze Jak widzimy Złudzenia optyczne Okulary dwubarwne Druk kolorowy Telewizja kolorowa Uzyskiwanie kolorów w telewizji Doświadczenia

BARWA

BARWA - DEFINICJA Wrażenie psychiczne wywoływane w mózgu, gdy oko odbiera promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła. Główny wpływ na to wrażenie ma skład widmowy promieniowania świetlnego, w drugiej kolejności ilość energii świetlnej, jednak niebagatelny udział w odbiorze danej barwy ma również obecność innych barw w polu widzenia obserwatora, oraz jego cechy osobnicze, jak zdrowie, samopoczucie, nastrój, a nawet doświadczenie i wiedza w posługiwaniu się zmysłem wzroku.

BARWY PROSTE

BARWY ZŁOŻONE Barwy składające się z mieszaniny barw prostych w dowolnych proporcjach, czyli z mieszaniny fal elektromagnetycznych o różnych długościach z zakresu promieniowania widzialnego. Jest to, w odróżnieniu od barw prostych, pozostała, przeważająca większość istniejących kolorów. Wiele różnych kombinacji barw prostych może dać wrażenie tej samej barwy w naturze, czyli wiele różnych barw złożonych ma ten sam wygląd. Różnice mogą pojawić się dopiero po zmianie oświetlenia.

BARWY DOPEŁNIAJĄCE  Pary barw, które połączone ze sobą w równych proporcjach dają (w zależności od metody łączenia) - czerń, biel lub szarość. Barwy dopełniające to pary barw dopełniające się do achromatyczności. Najczęściej są przedstawiane jako barwy leżące naprzeciwko siebie w kole barw.

BIEL Najjaśniejsza z barw. Jest to zrównoważona mieszanina barw prostych, która jest odbierana przez człowieka jako najjaśniejsza w otoczeniu odmiana szarości. Wyjaśnieniem tej definicji może być przykład, że zawsze fragment tła można oświetlić mocniejszym światłem białym i wtedy dotychczasowa, pozostała biała powierzchnia stanie się w efekcie ciemniejsza, a więc jasnoszara.

BARWA SZARA  Barwa uzyskana przez połączenie barw dopełniających. Niekiedy błędnie nazywana szarość.

CZERŃ Najciemniejsza z barw. W teorii oznacza całkowity brak światła widzialnego odbijanego przez ciało przy oświetleniu dowolnym światłem widzialnym. W praktyce miejsce tak ciemne, że poprzez kontrast z resztą otoczenia nie możemy określić jego barwy z powodu niedoboru światła z tego kierunku. W praktyce ciał doskonale czarnych, czyli ciał pochłaniających 100% padającego na nie światła, nie ma, a jedną z najciemniejszych substancji jest sadza.

JEDNOSTKI SI Kandela (cd) – natężenie światła Luks (lx) – natężenie oświetlenia Lumen (lm) – strumień świetlny Wat (W) – moc Wolt (V) – napięcie Kelwin (K) – temperatura barwowa

PRZEDROSTKI JEDNOSTEK SI (od największych) Decy (d) Centy (c) Mili (m) Mikro () Nano (n) Piko (p) Femto (f) Atto (a) Zepto (z) Jokto (y) Jotta (Y) Zetta (Z) Eksa (E) Peta (P) Tera (T) Giga (G) Mega (M) Kilo (k) Hekto (h) Deka (d)

CIEKAWOSTKA  Dawna pozaukładowa jednostka natężenia światła to świeca. Pierwotnie została zdefiniowana jako natężenie światła świecy o masie 1/6 funta z wosku z spermacetu, palącej się z szybkością 120 granów na godzinę. W roku 1921 definicja została oparta o światło żarówki. W układzie SI zastąpiona przez kandelę. Świeca równa jest 1,02 kandeli.

Barwy i fale

Czym są fale? Fala – zaburzenie rozprzestrzeniające się w ośrodku lub przestrzeni. W przypadku fal mechanicznych cząstki ośrodka, w którym rozchodzi się fala, oscylują wokół położenia równowagi, przy czym przenoszą energię z jednego miejsca do drugiego bez transportu jakiejkolwiek materii.

Fale poprzeczne Falami poprzecznymi nazywamy fale, które mają kierunek drgań prostopadły do kierunku rozchodzenia się.

Fale podłużne Falami podłużnymi nazywamy takie, których drgania odbywają się w tym samym kierunku.

Zjawisko polaryzacji Fale poprzeczne mogą być spolaryzowane, co oznacza, że kierunek drgań jest w pewien sposób uporządkowany, na przykład odbywają się one w jednej płaszczyźnie.  Fale radiowe generowane przez anteny są spolaryzowane. Większość źródeł fal świetlnych generuje fale niespolaryzowane, w których drgania w różnych kierunkach się nakładają.

Zjawisko dyfrakcji dyfrakcja – uginanie się fali na krawędziach, czego skutkiem jest zdolność do omijania przeszkód mniejszych niż długość fali, oraz powstawanie pasków dyfrakcyjnych po przejściu fali przez wąską szczelinę albo przeszkodę

Interferencja i załamanie Interferencja – jest to nakładanie się spójnych fal z różnych źródeł, które prowadzi do wzmocnienia lub wygaszenia się fal. Załamanie – fala, wchodząc do ośrodka, w którym zmienia się jej prędkość, zmienia kierunek swojego biegu.

Zjawisko odbicia odbicie – po dojściu do granicy ośrodków fale zmieniają kierunek poruszając się nadal w tym samym ośrodku

Wzór na długość fali Długość fali – λ(lambda) Częstotliwość fali – f Szybkość rozchodzenia się fali w próżni - c λ= c/f

Barwa Barwa – wrażenie psychiczne wywoływane w mózgu zwierząt, gdy oko odbiera promieniowanie elektromagnetyczne z zakresu światła. Główny wpływ na to wrażenie ma skład widmowy promieniowania świetlnego, w drugiej kolejności ilość energii świetlnej, jednak niebagatelny udział w odbiorze danej barwy ma również obecność innych barw w polu widzenia obserwatora, oraz jego cechy osobnicze, jak zdrowie, samopoczucie, nastrój, a nawet doświadczenie i wiedza w posługiwaniu się zmysłem wzroku.

Rodzaje barw Proste(otrzymane przez rozszczepienie światła białego) Złożone(składające się z mieszaniny barw prostych w dowolnych proporcjach) Achromatyczne(wszystkie barwy nieposiadające dominanty barwnej) Chromatyczne(wszystkie kolory, w których można wyróżnić dominantę, choćby niewielką, jakiejś barwy) Podstawowe(czerwony, żółty i niebieski) Wtórne(pomarańczowy, zielony i fioletowy)

Fizjologia widzenia Barwa jest postrzegana dzięki komórkom światłoczułym w siatkówce oka zwanym pręcikami i czopkami. Ściślej: pręciki są wrażliwe na stopień jasności, czopki także na barwę. Są trzy rodzaje czopków, a każdy z nich jest najbardziej wrażliwy na jeden z trzech zakresów barw – niebieskiej, zielonej, lub czerwonej (przy czym zakresy te zachodzą na siebie), co łącznie umożliwia widzenie wszystkich barw. Oko ma swą ograniczoną rozdzielczość barw, tzn. czasem nie jest w stanie dostrzec różnicy występującej między dwoma barwami o różnym widmie traktując je jako takie same. Oko ludzkie wykazuje różny stopień wrażliwości na określoną barwę co jest uwarunkowane liczbą czopków wrażliwych na określoną długość fal świetlnych. Za widzenie barwy niebieskiej odpowiada ok. 4% czopków, za zieloną – 32%, za czerwoną – 64%.

Czy wszystkie stworzenia jednakowo widzą? Różnorodności w budowie oka wszelkiego rodzaju istot powodują, że odpowiedź na tytułowe pytanie brzmi nie. Bezspornym jest jednak fakt, że wszystkie organizmy żywe reagują w specyficzny dla siebie sposób na światło. 

Owady Owady są  wyposażone w oczy złożone, które dają inny, bardziej „ziarnisty" obraz niż ten widziany okiem ludzkim. Niektóre z owadów na pewno rozróżniają barwy, a np. pszczoły oprócz tego, że widzą w nadfiolecie postrzegają między innymi barwę żółtą i niebieską.

Ryby Niektóre barwy są rozróżniane przez ryby. Jednym z dowodów na to, że ryby widzą kolory są ich bajecznie niekiedy kolorowe stroje, przybierane w okresie godowym. Najprawdopodobniej najwyraźniej widziane są kolory czerwony i niebieski, a np. piranie i welony widzą także w podczerwieni.

Ptaki Większość ptaków ma oczy ułożone po obu stronach głowy, dlatego jeśli chcą skupić  na czymś uwagę, patrzą jednym okiem. Ptaki najczęściej posługują się wzrokiem jako głównym narządem zmysłu, widzą więc bardzo dobrze i ostro. Budowa ptasiego oka pozwala na niezwykle wyraźne widzenie drobnych przedmiotów nawet z dużych odległości. Część ptaków rozróżnia kolory, jednak ostre widzenie i postrzeganie ruchu jest w tym przypadku o wiele ważniejsze. Sowy w odróżnieniu od większości ptaków mają oczy obok siebie, które są dostosowane do widzenia w słabym oświetleniu. W porównaniu do człowieka oczy sowy są do 2,5 raza czulsze dzięki czemu może ona bez trudu widzieć w nocy.

Ssaki Oczy ssaków są wyposażone w "techniczną możliwość" rozróżniania barw, jest ona jednak bardziej ograniczona niż u ludzi. Dzieje się to dlatego, że komórki światłoczułe oka zwierząt rozmieszczone na siatkówce są mniej zróżnicowane niż u człowieka. Psy najprawdopodobniej widzą świat w odcieniach szarości, jednakże można je nauczyć odróżniania barw. Z kolei budowa oka kota, dzięki umieszczonej za siatkówką warstwie odblaskowej zawracającej światło jeszcze raz do fotoreceptorów, pozwala kotu na postrzeganie detali i ruchu nawet w bardzo słabym oświetleniu. Jednak barwy są widziane przez te zwierzęta dopiero przy bardzo dobrym oświetleniu. Byki natomiast nie widzą  różnicy między wybranymi kolorami, a to co je tak złości, to ruch płachty.

Źródła światła

Źródła światła Źródła światła to przedmioty emitujące światło. Rodzaje źródeł światła: sztuczne (przedmioty stworzone przez człowieka, emitujące światło), naturalne (przedmioty stworzone przez naturę, emitujące światło).

Naturalne źródła światła Naturalne źródła światła to takie źródła, które zostały stworzone przez naturę i emitują własne światło: Słońce i inne gwiazdy Błyskawice Lawa Zorze polarne Niektóre zwierzęta (np. świetliki)

Czynne wulkany Słońce

Zorza polarna Pioruny i błyskawice

Ryby głębinowe Świetliki

Sztuczne źródła światła Sztuczne źródła światła to takie, które zostały stworzone przez człowieka i emitują własne światło: Lampy Świece Żarówki Pochodnie Diody Lasery Światło emitowane przez ekran telewizora, komputera Iskra elektryczna Plazma Wybuch (np. broń nuklearna)

Lampa Lampa naftowa

Żarówka Latarnia

Diody świecące Lasery

Pochodnia Ognisko

Zapalona zapałka Świece

Plazma i wiele innych …

Emisja światła Emisja światła, wysyłanie promieniowania świetlnego przez wzbudzoną materię; w wyniku emisji światła układy promieniujące (atomy, cząsteczki, jony) przechodzą ze stanu o wyższej energii do stanu o niższej energii, a energia wzbudzenia jest zamieniana na energię wytwarzanej cząstki światła — fotonu; emisja światła spontaniczna i emisja światła wymuszona.

Barwa światła

Barwa światła Światło jest tak naprawdę mieszaniną barw: Czerwonej Pomarańczowej Żółtej Zielonej Niebieskiej Fioletowej Szereg ten nazywany jest widmem światła białego

Barwa światła cz. 2 Aby udowodnić, że światło składa się z szeregu barw, możemy wykonać proste doświadczenie. Potrzebny nam jest pryzmat oraz źródło światła. Dostrzegamy widmo barw. Rozszczepienie jest spowodowane różną prędkością barw. Najszybsza jest czerwona, zaś najwolniejsza- fioletowa.

WYŚWIETLACZE

najpopularniejsze monitory i wyświetlacze - Budowa, zasada działania, zalety i wady.

Wyświetlacz fluorescencyjny Wyświetlacz fluorescencyjny, Wyświetlacz VFD (ang. Vacuum Fluorescent Display) - próżniowa lampa elektronowa, wyświetlacz działający na zasadzie fluorescencji bombardowanego elektronami luminoforu.

Budowa wyświetlacza fluorescencyjnego

Monitor crt CRT (z ang. Cathode-Ray Tube) – oznaczenie kineskopu z działem elektronowym. W języku polskim pod tym słowem przyjęto potoczną nazwę skrótową, synonim dla wyrażenia: monitor CRT – czyli oznaczenie dla modeli monitorów komputerowych, których ekran oparty jest na kineskopie.

wyświetlacz lcd Wyświetlacz ciekłokrystaliczny, LCD (ang. Liquid Crystal Display) – urządzenie wyświetlające obraz, którego zasada działania oparta jest na zmianie polaryzacji światła na skutek zmian orientacji cząsteczek ciekłego kryształu pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego.

wyświetlacz plazmowy Wyświetlacz PDP (z ang. plasma display panel) – wyświetlacz, który do tworzenia obrazu wykorzystuje plazmę i luminofor.

Wyświetlacz led LED (light emitting diode) - maleńkie diody, które zrewolucjonizowały przemysł elektroniczny. Dziś obecne są we wszystkich dziedzinach życia – wykorzystuje się je zarówno w przemyśle ciężkim, jak i oświetleniu dekoracyjnym.

Jak widzimy

Dlaczego ciała, które widzimy mają różne kolory? Występowania różnic w barwach ciał widzianych zależy od tego, jakie długości fal z zakresu widzialnych dane ciało pochłania.

Bara ciała przeźroczystego i nieprzeźroczystego Barwa ciała przezroczystego (szkła) związana jest z tą barwą, którą ciało przepuszcza przez siebie. Natomiast barwa ciała nieprzezroczystego związana jest z tą barwą, którą ciało odbija.

Budowa OKa

Jak postrzegamy barwę ? Barwa jest postrzegana dzięki komórkom światłoczułym w siatkówce oka zwanym pręcikami i czopkami. Ściślej: pręciki są wrażliwe na stopień jasności, czopki także na barwę. Są trzy rodzaje czopków, a każdy z nich jest najbardziej wrażliwy na jeden z trzech zakresów barw - niebieskiej, zielonej, lub czerwonej (przy czym zakresy te zachodzą na siebie), co łącznie umożliwia widzenie wszystkich barw. Oko ma swą ograniczoną rozdzielczość barw, tzn. czasem nie jest w stanie dostrzec różnicy występującej między dwoma barwami o różnym widmie traktując je jako takie same. Wrażliwość na barwę ma swoje uwarunkowania osobnicze, ale także jest wynikiem częstego obcowania z barwą (np. malarz, drukarz itd.). Oko ludzkie wykazuje różny stopień wrażliwości na określoną barwę co jest uwarunkowane liczbą czopków wrażliwych na określoną długość fal świetlnych.

Złudzenia optyczne

Złudzenia optyczne Złudzenie optyczne jest błędną interpretacją obrazu przez mózg. Wywołana jest przez wpływ kontrastu, cieni, użycie kolorów, które wprowadzają mózg w błędny tok myślenia. Złudzenie wynika z mechanizmów percepcji, które zazwyczaj pomagają w postrzeganiu. Jednak występują przypadki, w których mogą powodować tylko pozorne wrażenia.

Złudzenie ściany kawiarni Na ilustracji linie pionowe są do siebie równoległe. Wzór ten został ułożony z kafelków na ścianie pewnej kawiarni

Siatka Hermana Na skrzyżowaniach białych pasów pojawiają się szare kropki.

Figury niemożliwe

kostki

Czy to młoda czy stara kobieta?

Po dłuższym wpatrywaniu się w kropkę szare pole znika

Czy te kółka są nieruchome?

Kto jest wyżej?

Rosną?

Most

Ile widzisz kwadratów?

Ile jest zwierząt?

Kto widzi kobietę?

Tajemnicze okno

Które kółko kręci się szybciej?

Czy środkowe kółka różnią się wielkością?

Przenikanie światła przez soczewkę Eksperyment Isaaca Newtona – rozszczepienie światła słonecznego w pryzmacie. 87

Okulary dwubarwne do widzenia przestrzennego obrazów Z czego są zbudowane? Sposób działania Okulary dwubarwne do widzenia przestrzennego obrazów

Z czego zbudowane są okulary dwubarwne? Okulary te są najtańszą formą okularów do widzenia przestrzennego. Są zazwyczaj czerwono-cyjanowe – okulary do tzw. obrazów anaglificznych. Wyglądają tak:

Jak działają? Na ekranie wyświetlane są dwa obrazy, które różnią się perspektywą i kolorem. Filtry kolorowe zamontowane w okularach sprawiają, że dany kolor nie jest widoczny przez dane oko. Wynika z tego, iż obrazy widziane przez oba oka różnią się. Narząd wzroku łączy oba obrazy, a mózg odbiera jako jeden trójwymiarowy. Oto schemat:

Obrazy Patrząc więc na rysunki stworzone specjalnie dla tych okularów możemy zobaczyć dwa obrazy, które różnią się tylko kolorem i (minimalnie) położeniem. Wkładając okulary dwubarwne powstaje wrażenie trójwymiarowości.

Druk kolorowy

Początki druku Ok. 105 roku w Chinach został wynaleziony papier nadający się do nanoszenia na niego farby drukarskiej. Dzięki temu druk rozwinął się w technikę masowego wykonywania odbitek z napisów wyrytych w kamieniu (estampaż). Pierwszym przedmiotem w pełni zasługującym na miano wyrobu poligraficznego, o którym dzisiaj wiemy, jest odbitka drzeworytnicza wyprodukowana w Chinach kilkaset lat później. Od tego czasu możemy mówić o wydajnym powielaniu treści graficznych i tekstowych.

Początki druku Wcześniej powielało się tekst i obraz metodami ręcznymi (kopiowania za pomocą pisania, rysowania i malowania, jak również kopiowania poprzez odciśnięcie kształtu w miękkim materiale, lub wypalenia wzoru za pomocą odciśnięcia formy rozgrzanej do odpowiednio wysokiej temperatury).

Początki druku Około 1450 niemiecki drukarz J. Gutenberg do drukowania użył wypukłych czcionek wielokrotnego użytku, z których ręcznie zestawiał tekst tworząc skład i odbijał go za pomocą prasy przykładając bezpośrednio do kart papieru.

Drukowanie Drukowanie jest to proces wielokrotnego sporządzania na danym podłożu (papierze, tekturze, folii metalowej lub z tworzywa sztucznego) odbitek tekstu i ilustracji wykonywany przy użyciu maszyn drukarskich z formy drukarskiej oraz farb drukarskich.

Farby drukarskie Drukarskie farby (farby drukowe) są to farby używane w procesie drukowania do przenoszenia tekstu lub obrazu z formy drukarskiej na podłoże. Składają się z pigmentu, spoiwa (czyli pokostu lub żywicy, rzadziej wody) i domieszek pełniących funkcje utrwalacza, wypełniacza itp. Skład farby drukarskiej (czyli też jej właściwości) jest zależny od metody drukowania i rodzaju podłoża. Do druku barwnego używa się zestawów farb drukarskich, składających się z farby żółtej, czerwonej, niebieskiej i czarnej, których kombinacja pozwala na uzyskanie wszystkich innych barw.

Toner Pierwszym tonerem zastosowanym przez Chestera Carlsona były sproszkowane skrzydełka ciem. Pyłek znajdujący się na nich nadawał przenoszonemu na papier wydrukowi kolor i odpowiednie w barwach szarości odcienie. Reszta materiału ze skrzydełek po podgrzaniu i "zaprasowaniu" zabezpieczała uzyskany rysunek na kartce przed roztarciem i rozsypaniem, tworząc powłokę ochronną. Tak narodziła się metoda tzw. suchego druku, leżąca u podstaw dzisiejszej kserografii i druku laserowego.

Pierwsza kserokopiarka W 1946 roku wynalazkiem Carlsona zainteresowała się firma Haloid Company (obecnie Xerox). W 1949 roku rozpoczęto produkcję pierwszej na świecie kserokopiarki - Xerox Model A. Urządzenie to wymagało wykonania kilkunastu czynności, aby otrzymać jedną odbitkę, m.in. samodzielnego naświetlenia płyty, posypania jej tonerem, ułożenia papieru i utrwalenia wydruku.

Nowoczesne tonery Firmy produkujące tonery ciągle pracują nad ulepszaniem go. Ciągle zmieniają jego skład, sposób zabezpieczania przed wyblaknięciem itp. Można powiedzieć, że historia wynalezionego ok. 70 lat temu tonera. dopiero się zaczyna.

Telewizja kolorowa

Co to jest telewizja? Telewizja (TV) jest to dziedzina telekomunikacji przekazująca ruchomy obraz oraz dźwięk na odległość. W jednym miejscu za pomocą kamery telewizyjnej i mikrofonu rejestruje się sygnał, który następnie jest transmitowany do dowolnego miejsca w zasięgu transmisji. Sygnał odbierany jest przez odbiornik telewizyjny i przetwarzany na obraz oraz dźwięk.

Początki telewizji kolorowej Telewizja kolorowa została wynaleziona w roku 1928 przez Szkota Johna Logie Bairda, cztery lata po stworzeniu przez niego pierwszego telewizora w historii. W Polsce rozpoczęto transmisje kolorowego programu telewizyjnego w dniu 6 grudnia 1971 r., była to transmisja z obrad VI zjazdu PZPR.

Co to jest telewizja kolorowa? Telewizja kolorowa dotyczy technologii i praktyk związanych z transmisją ruchomych obrazów w kolorze.

Jak powstaje kolorowy obraz? Nadawanie kolorów może być tworzone przez wysyłanie trzech obrazów monochromatycznych, każdy w trzech kolorach: czerwonym, zielonym i niebieskim (RGB). W przypadku prezentacji w szybkim spadku, barwy te będą razem produkować mieszanki jednego koloru oglądanego przez widzów. Oprócz telewizji monochromatycznej (tzw. czarno- białej) istnieją 3 systemy wytwarzania obrazu telewizji kolorowej (system NTSC, SECAM, PAL).

System NTSC System NTSC (z angielskiego National Television System Committee), pierwszy system telewizji kolorowej opracowany w USA w 1953. Polega na przekształcaniu sygnałów barw podstawowych na trzy inne sygnały. Wszystkie przesyłane są równocześnie w paśmie częstotliwości odpowiadającym telewizji czarno-białej. Wadą tego systemu jest trudność utrzymania stałych kolorów, gdyż jest on bardzo wrażliwy na zmiany przesunięcia fazowego sygnału.

System SECAM System SECAM (z francuskiego Séquentiel en Couleur ŕ Mémoire), system telewizji kolorowej, w którym sygnał luminancji obrazu przesyłany jest w sposób ciągły (podobnie jak w telewizji czarno-białej), a pozostałe części informacji przesyłane są kolejno. System SECAM został opracowany we Francji w 1959- 1963 na bazie amerykańskiego systemu NTSC. System SECAM stosowany był w Polsce do początku lat 90., kiedy to telewizja zmieniła system nadawania na system PAL.

System PAL System PAL (z angielskiego Phase Alternating Line), system telewizji kolorowej jest to udoskonalona wersja amerykańskiego systemu NTSC, przystosowana do europejskich norm telewizji czarno-białej. W systemie PAL zmniejszono wrażliwość na zniekształcenia fazowe, będące powodem nieprawidłowego odtwarzania kolorów w systemie NTSC, przez przełączanie co jedną linię fazy sygnału różnicowego. System PAL został opracowany w Niemczech w 1963

Sposób uzyskiwania barw w telewizji kolorowej i w druku.

Raster Raster to jednotonalny obraz składający się z drobnych kropek (lub w szczególnym przypadku z linii), dający podczas oglądania z normalnej odległości wrażenie istnienia półtonów, gdy kropki te są już na tyle małe, że zlewają się z otaczającym je tłem. Jasność osiągniętych w ten sposób półtonów wynika ze stosunku powierzchni zajętej przez elementy rastra (plamki rastra) do powierzchni otaczającego te elementy niezadrukowanego jasnego (najczęściej białego) podłoża drukowego.

Raster ma zastosowanie w poligrafii, gdzie niemal we wszystkich technikach druku nie można użyć farby drukowej na różnych poziomach natężenia koloru, ponieważ farby nie rozcieńcza się miejscowo, ani nie różnicuje się grubości jej powłoki. Nakładanie farby drukarskiej na podłoże można określić w ten sposób: albo została nałożona w 100%, albo nie ma jej w ogóle. Jedynie w druku wklęsłym istnieje pewna możliwość nakładania farby o różnej grubości i uzyskiwania dzięki temu ograniczonego waloryzowania koloru farby, przy czym nawet w tym przypadku w praktyce jest to nadal typowy druk rastrowy.

Telewizja kolorowa Telewizja kolorowa dotyczy technologii i praktyk związanych z transmisją ruchomych obrazów w kolorze. W swojej najprostszej postaci, nadawanie kolorów może być tworzone przez nadawanie trzech obrazów monochromatycznych, każdy w trzech kolorach: czerwonym, zielonym i niebieskim (RGB). W przypadku prezentacji w szybkim spadku, barwy te będą razem produkować mieszanki jednego koloru oglądanego przez widzów. Jednym z największych wyzwań technicznych wprowadzenia transmisji koloru była chęć obniżenia wysokiej przepustowości, trzy razy większej od normy czarno-białej, w coś bardziej do przyjęcia, niezużywającego większości dostępnego widma częstotliwości radiowych. Telewizja kolorowa została wynaleziona w roku 1928 przez Szkota Johna Logie Bairda, cztery lata po stworzeniu przez niego pierwszego telewizora w historii.

Ciekawostka Instytut Łączności w Warszawie rozpoczął badania nad telewizją kolorową już w 1959 r. Na przeszkodzie do jej wdrożenia stał jednak dostęp do nowoczesnych technologii elektronicznych. Dopiero na początku lat 70., po otwarciu się ekipy Edwarda Gierka na Zachód, pojawiała się szansa na pozyskanie nowoczesnych systemów umożliwiających nadawanie sygnału w kolorze. Polska podpisała umowę z Francją i w ten sposób na lata polską telewizję zdominował francuski system SECAM. 16 marca 1971 r. nadano pierwszy program kolorowy w tej technologii. Po przeprowadzonych testach 6 grudnia 1971 r. Telewizja Polska zaczęła nadawanie cyklicznych programów w kolorze. Pierwszym była oczywiście relacja z obrad VI zjazdu PZPR. Jednak większość mieszkańców kraju nie mogła skorzystać z dobrodziejstw kolorowej telewizji. Polska nie produkowała odbiorników dostosowanych do odtwarzania innego sygnału niż monochromatyczny. Nieliczni szczęśliwcy dysponowali odbiornikami radzieckimi i to u nich, tak jak to było na początku istnienia telewizji w Polsce, zbierali się sąsiedzi żeby zobaczyć najnowsze osiągnięcie ówczesnej techniki tv. Dopiero w 1972 r. Warszawskie Zakłady Telewizyjne rozpoczęły produkcję kolorowych telewizorów na bazie licencji radzieckich odbiorników „Rubin”. Równocześnie trwały prace nad stworzeniem nowocześniejszego odbiornika będącego wytworem polskiej myśli technicznej. Tu jednak był problem, gdyż nasz przemysł nie dysponował technologią pozwalającą na wyprodukowanie niezbędnych podzespołów. Jedną z najpoważniejszych barier był brak kineskopów, które stanowiły od 30 do 45 proc. kosztów wytworzenia odbiornika. Zmuszeni byliśmy do importowania tych lamp, ale również transformatorów wysokiego napięcia i linii opóźniających. Dopiero stworzenie Zakładów Kineskopowych Polkolor w podwarszawskim Piasecznie i rozwój przemysłu elektronicznego stworzyły nowe możliwości. Od końca lat 70. produkcja kolorowych odbiorników w kraju wzrastała. Z 20 tys. w 1979 r., do 100 tys. w 1981, po 540 tys. w 1989 r. Choć telewizor kolorowy nadal był produktem deficytowym, to nasycenie rynku tego rodzaju odbiornikami tak naprawdę pozwoliło na oglądanie ruchomych obrazów w kolorach tęczy.

Doświadczenia

Doświadczenie 1 Cel: Badanie zmian temperatury ciał poczernionych i białych oświetlonych źródłem światła. Przebieg: Do dwóch szklanych butelek o jednakowej pojemności i kształcie, ale o różnych barwach wlewamy jednakową ilość wody o temperaturze pokojowej. Oba naczynia pozostawiamy na słońcu na pół godziny. Po upływie określonego czasu mierzymy temperaturę cieczy w obu naczyniach Obserwacje: Możemy zauważyć że w butelce o jasnej barwie szkła temperatura wody, po nagrzaniu promieniami słonecznymi, wynosiła 33.4⁰C. W butelce o ciemnej barwie szkła temperatura wody osiągnęła aż 37.1⁰C.

Wnioski: Ciała o ciemnej barwie szybciej się nagrzewają niż ciała o jasnej barwie. Świadczy o tym fakt, iż woda, która była umieszczona w naczyniach, oraz która pobierała ciepło bezpośrednio z naczyń, nagrzewała się z różną szybkością.

Doświadczenie 2

Domek oświetlany światłem białym

Domek oświetlany światłem niebieskim

Domek oświetlany światłem czerwonym

Domek oświetlany światłem zielonym

Obserwacje Z tego doświadczenia możemy zaobserwować, że gdy oświetlamy domek danym kolorem, to na czarnej ścianie pojawia się ten kolor oraz ściana w tym kolorze zrobi się jaśniejsza.

Doświadczenie 3

Cel Doświadczenia Obserwacja efektów mieszania barwników (farb, pigmentów) oświetlanych światłem białym.

Przebieg doświadczenia Mieszanie barwy żółtej oraz niebieskiej. A oto efekt:

Przebieg doświadczenia Mieszanie barwy czerwonej z niebieską. A oto co nam wyszło:

Przebieg doświadczenia Mieszanie barwy żółtej z czerwoną. A oto co zaobserwowaliśmy:

Przebieg doświadczenia Mieszanie barwy żółtej, czerwonej i niebieskiej. A oto co się stało:

Doświadczenie 4 Pryzamt

Rozszczepienie światła w pryzmacie. Jeżeli fala przechodzi przez granicę ośrodków zachodzi zjawisko załamania. Jeżeli w jednym z ośrodków prędkość rozchodzenia się fali zależy od częstotliwości, to fale o różnej częstotliwości załamują się pod różnymi kątami. W efekcie droga, po której porusza się fala, zależy od jej częstotliwości, czyli zachodzi rozszczepienie. Rozszczepienie światła w pryzmacie.

Dyspersja - W wyniku jej, w pryzmacie światło białe zostaje rozłożone na barwy składowe. powstaje widmo ciągłe światła białego. Rozszczepienie światła białego w pryzmacie o dużej (u góry) i małej (na dole) dyspersji.

Nam udało się uzyskać namiastkę tęczy

Doświadczenie 5

Kolorowe filtry

Doświadczenie 6 Kolorowy bączek w ruchu Bez ruchu

Bibliografia Grafiki google Internet Encyklopedia fizyki