Wybitni Polscy Matematycy

Mikołaj Kopernik Mikołaj Kopernik - ur. 19 lutego 1473 w Toruniu, zm. 24 maja 1543 we Fromborku) – astronom, matematyk, prawnik, ekonomista, strateg, lekarz, poeta, astrolog, tłumacz, kanclerz kapituły warmińskiej od 1511, kanonik warmiński, scholastyk wrocławski, duchowny katolicki. Jego najważniejszym dziełem jest De revolutionibus orbium coelestium – O obrotach sfer niebieskich. Pracował nad nim w latach 1515-1530, ale ukazało się dopiero w 1543 roku w Norymberdze. Opisał w nim heliocentryczną wizję wszechświata na tyle szczegółowo, że mogła stać się naukowo użyteczna. Dzieło to wywołało jedną z najważniejszych rewolucji naukowych od czasów starożytnych nazywaną niekiedy przewrotem kopernikańskim.

Sebastian Banach Ur. 1892r, zm. 1945r. Matematyk, samouk, od 1924r profesor uniwersytetu we Lwowie, członek Polskiej Akademii Umiejętności, członek Akademii Nauk Ukrainy. Współzałożyciel czasopisma "Studia Mathematica" i jeden z inicjatorów "Monografii Matematycznych". Banach był jednym z twórców analizy funkcjonalnej, wraz ze swymi uczniami (S. Mazurem, W. Orliczem, J. Schauderem) stworzył szkołę lwowską, która wraz ze szkołą warszawską wydźwignęła matematykę polską na jedno z czołowych miejsc w świecie. Autor monografii "Theorie des operations lineaires" (1932), pierwszej na świecie książki poświęconej ogólnej teorii przestrzeni liniowo-metrycznych. Nazwiskiem Banacha nazwano pewne przestrzenie i algebry. Do spopularyzowania osiągnięć Banacha w zakresie analizy funkcjonalnej przyczyniło się dzieło "Teoria operacji" t.1 "Operacje linowe", przełożone na język francuski. Z nazwiskiem Banacha wiąże się paradoks Banacha-Tarskiego, wg którego kulę można rozbić na kilka niemierzalnych części, z których daje się złożyć dwie takie same kule.

Karol Borsuk Ur. 1905r, zm. 1982r. Matematyk, jeden z najwybitniejszych topologów, twórca teorii retraktów i teorii kształtu. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Po II wojnie światowej reaktywował wraz z K.Kuratowskim warszawski ośrodek matematyczny. Był sekretarzem, a w latach 1980-1982 redaktorem naczelnym polskiego czasopisma matematycznego "Fundamenta Mathematicae". Borsuk stworzył i rozwinął teorię retraktów; wprowadzone przez niego tzw. retrakty absolutne, które są uogólnieniami sympleksów i tzw. absolutne retrakty otoczeniowe, które są uogólnieniami wielościanów, okazały się ważnymi klasami przestrzeni topologicznych. Borsuk był również twórcą teorii kształtu, w której nadaje się ścisły sens intuicjom związanym z pojęciem kształtu przestrzeni. Wprowadził do topologii algebraicznej grupy kohomotopii przestrzeni, zwane także grupami Borsuka-Spaniera. Autor ok. 200 publikacji naukowych.

Stefan Mazurkiewicz Ur. 1888r, zm. 1945r. Matematyk, od 1919r profesor Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1938r - prorektor. Od 1922r członek Polskiej Akademii Umiejętności, prezes Polskiego Towarzystwa Matematycznego, jeden z założycieli (wraz z W.Sierpińskim i Z.Janiszewskim) warszawskiej szkoły topologicznej i jej organu - czasopisma "Fundamenta Mathematicae". Oprócz topologii zajmował się analizą matematyczną i rachunkiem prawdopodobieństwa ("Podstawy rachunku prawdopodobieństwa" 1956).

Wykonał towarzysz Sławek Słowik I a KONIEC Wykonał towarzysz Sławek Słowik I a