Procedury postępowania nauczycieli i metody współpracy szkół z Policją w sytuacjach zagrożenia dzieci oraz młodzieży przestępczością i demoralizacją, w szczególności narkomanią, alkoholizmem i prostytucją (moduł Krajowego Programu Zapobiegania Niedostosowaniu Społecznemu i Przestępczości wśród Dzieci i Młodzieży)

ZGODNIE Z PRZEPISAMI USTAWY O PRZECIWDZIAŁANIU NARKOMANII W POLSCE KARALNE JEST: · posiadanie każdej ilości środków odurzających lub substancji psychotropowych,   ·   wprowadzanie do obrotu środków odurzających,  ·  udzielanie innej osobie, ułatwianie lub umożliwianie ich użycia oraz nakłanianie do użycia, ·  wytwarzanie i przetwarzanie środków odurzających.

Czyny karalne ! Każde z ww. zachowań jest czynem karalnym w rozumieniu przepisów Ustawy o postępowaniu w sprawach nieletnich, jeśli sprawcą jest uczeń, który ukończył 13 lat, a nie ukończył lat 17. Z przestępstwem mamy do czynienia, jeśli któryś z ww. czynów popełni uczeń, który ukończył 17 lat (postępowanie zgodne z Kpk). Jeżeli przestępstwo ma miejsce na terenie szkoły należy wezwać Policję.

Art. 4 Upn i art. 304 Kpk W każdym przypadku popełnienia czynu karalnego ściganego z urzędu przez ucznia, który nie ukończył 17 lat należy zawiadomić Policję lub Sąd Rodzinny, a w przypadku popełnienia przestępstwa ściganego z urzędu przez ucznia, który ukończył 17 lat – Prokuraturę lub Policję.

Przestępstwa (czyny karalne) ścigane z urzędu: Przez pojęcie „ścigane z urzędu” należy rozumieć sytuacje, w której oskarżyciel publiczny lub Policja po otrzymaniu wiadomości o popełnieniu przestępstwa wszczyna postępowanie karne z własnej inicjatywy, niezależnie od woli pokrzywdzonego, a nawet wbrew jego woli.

Przykłady przestępstw ściganych z urzędu: Udział w bójce lub pobiciu, Doprowadzenie małoletniego poniżej lat 15 do obcowania płciowego lub poddania się innej czynności seksualnej, Znęcanie się, Podrabianie dokumentów, Kradzież, Rozbój, wymuszenie rozbójnicze.

Przestępstwa (czyny karalne) ścigane na wniosek pokrzywdzonego: W tym przypadku wszczęcie postępowania przez Policję uzależnione jest od woli pokrzywdzonego. Pokrzywdzony składa wniosek do protokołu, a po jego złożeniu przestępstwo ścigane jest tak jak z urzędu. Wycofanie przez pokrzywdzonego wniosku o ściganie jest bezskuteczne. W przypadku małoletniego wniosek składa przedstawiciel ustawowy.

Przykłady przestępstw ściganych na wniosek pokrzywdzonego: Zniszczenie lub uszkodzenie cudzej rzeczy, Groźby karalne, Zgwałcenie.

Postępowanie Jeżeli nieletni popełnił przestępstwo ścigane na wniosek, a pokrzywdzony odmawia złożenia wniosku o ściganie, Policja przekazuje zebrane materiały sprawy do Sądu Rodzinnego celem wszczęcia postępowania o demoralizację.

Będą to środki przewidziane regulaminem szkoły. Postępowanie, cd. Po powiadomieniu rodziców pokrzywdzonego o zaistniałym przestępstwie, w przypadku, gdy odmówią złożenia wniosku o ściganie sprawcy, należy ich poinformować, jakie środki podejmie szkoła w stosunku do sprawcy zdarzenia. Będą to środki przewidziane regulaminem szkoły. Natomiast gdy sprawca sprawiał wcześniej problemy i łamał normy społecznego zachowania, a zdarzenie, którego się dopuścił nosi normy postępującej demoralizacji, szkoła sporządza wystąpienie do Sądu Rodzinnego lub Policji.

Przestępstwa (czyny karalne) ścigane z oskarżenia prywatnego: Pokrzywdzony wnosi skargę bezpośrednio do Sądu, może też skorzystać z pomocy Policji, która na jego żądanie przyjmie taką skargę i w razie potrzeby zabezpieczy dowody, po czym skargę przesyła do właściwego Sądu.

Przykłady przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego: Naruszenie nietykalności cielesnej (poprzez uderzenie, kopnięcie, popchnięcie, przewrócenie itp.), Zniesławienie, Zwykłe i lekkie uszkodzenie ciała, Rozstrój zdrowia (l4 do 7 dni), Zniewaga.

Postępowanie W przypadku przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego szkoła, niezależnie od woli pokrzywdzonego, sporządza pisemne wystąpienie do Sądu Rodzinnego w sprawie ucznia – nieletniego sprawcy czynu, który swoim zachowaniem wykazuje symptomy świadczące o zagrożeniu demoralizacją.

Postępowanie wobec ucznia – sprawcy czynu karalnego lub przestępstwa: niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły, ustalenie okoliczności czynu i ewentualnych świadków zdarzenia, przekazanie sprawcy (o ile jest znany i przebywa na terenie szkoły) dyrektorowi szkoły lub pedagogowi szkolnemu pod opiekę,

powiadomienie rodziców ucznia-sprawcy, C d. powiadomienie rodziców ucznia-sprawcy, niezwłoczne powiadomienie Policji w przypadku gdy sprawa jest poważna (rozbój, uszkodzenie ciała itp.) lub sprawca nie jest uczniem szkoły i jego tożsamość nie jest znana, Zabezpieczenie ewentualnych dowodów przestępstwa lub przedmiotów pochodzących z przestępstwa i przekazanie ich Policji.

niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły, Postępowanie nauczyciela wobec ucznia, który stał się ofiarą czynu karalnego udzielenie pierwszej pomocy (przedmedycznej) lub zapewnienie jej udzielenia poprzez wezwanie lekarza w przypadku kiedy ofiara doznała obrażeń, niezwłoczne powiadomienie dyrektora szkoły, powiadomienie rodziców ucznia

Cd. niezwłoczne wezwanie Policji w przypadku, kiedy istnieje konieczność profesjonalnego zabezpieczenia śladów przestępstwa, ustalenia okoliczności i ewentualnych świadków zdarzenia.

NAUCZYCIEL POWINIENPODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI: W PRZYPADKU UZYSKANIA INFORMACJI, ŻE UCZEŃ KTÓRY, NIE UKOŃCZYŁ 18 LAT, UŻYWA AKOHOLU LUB INNYCH ŚRODKÓW W CELU WPROWADZENIA SIĘ W STAN ODURZENIA, BĄDŹ PRZEJAWIA INNE ZACHOWANIA ŚWIADCZĄCE O DEMORALIZACJI, NAUCZYCIEL POWINIENPODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI:

Przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy. KROK PIERWSZY Przekazać uzyskaną informację wychowawcy klasy.  

KROK DRUGI Wychowawca informuje o fakcie pedagoga/psychologa szkolnego i dyrektora szkoły.

Przeprowadza rozmowę z rodzicami oraz z uczniem, w ich obecności. KROK TRZECI Wychowawca wzywa do szkoły rodziców (prawnych opiekunów) ucznia i przekazuje im uzyskaną informację. Przeprowadza rozmowę z rodzicami oraz z uczniem, w ich obecności. W przypadku potwierdzenia informacji, zobowiązuje ucznia do zaniechania negatywnego postępowania. Rodziców zobowiązuje do szczególnego nadzoru nad dzieckiem. W toku interwencji profilaktycznej może zaproponować rodzicom skierowanie dziecka do specjalistycznej placówki i udział dziecka w programie terapeutycznym.

(specjalistę do spraw nieletnich). KROK CZWARTY Jeżeli rodzice odmawiają współpracy lub nie stawiają się do szkoły, a nadal z wiarygodnych źródeł napływają informacje o przejawach demoralizacji ich dziecka, dyrektor szkoły pisemnie powiadamia o zaistniałej sytuacji Sąd Rodzinny lub Policję (specjalistę do spraw nieletnich).

Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tych instytucji. KROK PIĄTY W sytuacji gdy, szkoła wykorzysta wszystkie dostępne jej środki oddziaływań wychowawczych (rozmowa z rodzicami, ostrzeżenie ucznia, spotkania z pedagogiem, psychologiem, itp.), a ich zastosowanie nie przynosi oczekiwanych rezultatów, dyrektor szkoły powiadamia Sąd Rodzinny lub Policję. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tych instytucji.

KROK SZÓSTY   Jeżeli zachowania świadczące o demoralizacji przejawia uczeń, który ukończył 18 lat, a nie jest to udział w działalności grup przestępczych czy popełnienie przestępstwa, to postępowanie nauczyciela powinno być określone przez wewnętrzny regulamin szkoły.

KROK SIÓDMY W przypadku uzyskania informacji o popełnieniu przez ucznia, który ukończył 17 lat, przestępstwa ściganego z urzędu lub jego udziału w działalności grup przestępczych, zgodnie z art. 304§2 kodeksu postępowania karnego, dyrektor szkoły jako przedstawiciel instytucji jest obowiązany niezwłocznie zawiadomić o tym Prokuraturę lub Policję.

POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI: W PRZYPADKU, GDY NAUCZYCIEL PODEJRZEWA, ŻE NA TERENIE SZKOŁY ZNAJDUJE SIĘ UCZEŃ BĘDĄCY POD WPŁYWEM ALKOHOLU LUB NARKOTYKÓW POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI:

Powiadamia o swoich przypuszczeniach wychowawcę klasy. KROK PIERWSZY Powiadamia o swoich przypuszczeniach wychowawcę klasy.

KROK DRUGI Odizolowuje ucznia od reszty klasy, ale ze względów bezpieczeństwa nie pozostawia go samego, stwarza warunki, w których nie będzie zagrożone jego życie ani zdrowie.

KROK TRZECI Wzywa lekarza w celu stwierdzenia stanu trzeźwości lub odurzenia, ewentualnie udziela uczniowi pomocy medycznej.

KROK CZWARTY Zawiadamia o tym fakcie dyrektora szkoły oraz rodziców/opiekunów, których zobowiązuje do niezwłocznego odebrania ucznia ze szkoły, Gdy rodzice/opiekunowie odmówią odebrania dziecka, o pozostawieniu ucznia w szkole, czy przewiezieniu do placówki służby zdrowia, albo przekazaniu go do dyspozycji funkcjonariuszom Policji decyduje lekarz, po ustaleniu aktualnego stanu zdrowia ucznia i w porozumieniu z dyrektorem szkoły/placówki.

KROK PIĄTY Dyrektor szkoły zawiadamia najbliższą jednostkę Policji, gdy rodzice ucznia będącego pod wpływem alkoholu lub narkotyków odmawiają przyjścia do szkoły, a uczeń jest agresywny, bądź swoim zachowaniem daje powód do zgorszenia albo zagraża życiu lub zdrowiu innych osób, W przypadku stwierdzenia stanu nietrzeźwości, Policja ma możliwość przewiezienia ucznia do izby wytrzeźwień, albo do policyjnych pomieszczeń dla osób zatrzymanych na czas niezbędny do wytrzeźwienia ( maksymalnie do 24 godzin ), O fakcie umieszczenia zawiadamia się rodziców/opiekunów oraz Sąd Rodzinny jeśli uczeń nie ukończył 18 lat.

KROK SZÓSTY Jeżeli powtarzają się przypadki, w których uczeń (przed ukończeniem 18 lat) znajduje się pod wpływem alkoholu lub narkotyków na terenie szkoły, to dyrektor szkoły ma obowiązek powiadomienia o tym Policji (specjalista do spraw nieletnich) lub Sądu Rodzinnego.

Należy o tym fakcie powiadomić Policję. KROK SIÓDMY Spożywanie alkoholu na terenie szkoły przez ucznia, który ukończył 17 lat, stanowi wykroczenie z art. 43 ust.1 Ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi.  Należy o tym fakcie powiadomić Policję. Dalszy tok postępowania leży w kompetencji tej instytucji.

POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI W PRZYPADKU, GDY NAUCZYCIEL ZNAJDUJE NA TERENIE SZKOŁY SUBSTANCJĘ PRZYPOMINAJĄCĄ WYGLĄDEM NARKOTYK POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI

KROK PIERWSZY Nauczyciel zachowując środki ostrożności zabezpiecza substancję przed dostępem do niej osób niepowołanych oraz ewentualnym jej zniszczeniem do czasu przyjazdu policji. Próbuje (o ile to jest możliwe w zakresie działań pedagogicznych) ustalić, do kogo znaleziona substancja należy.

Powiadamia o zaistniałym zdarzeniu dyrektora szkoły, wzywa Policję. KROK DRUGI Powiadamia o zaistniałym zdarzeniu dyrektora szkoły, wzywa Policję.

KROK TRZECI Po przyjeździe Policji, niezwłocznie przekazuje zabezpieczoną substancję i przekazuje informacje dotyczące szczegółów zdarzenia.

POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI. W PRZYPADKU, GDY NAUCZYCIEL PODEJRZEWA, ŻE UCZEŃ POSIADA PRZY SOBIE SUBSTANCJĘ PRZYPOMINAJĄCĄ NARKOTYK, POWINIEN PODJĄĆ NASTĘPUJĄCE KROKI.

KROK PIERWSZY Nauczyciel w obecności innej osoby (wychowawca, pedagog, dyrektor szkoły, itp.) ma prawo żądać, aby uczeń przekazał mu tę substancję, pokazał zawartość torby szkolnej oraz kieszeni (we własnej odzieży), ewentualnie innych przedmiotów budzących podejrzenie co do ich związku z poszukiwaną substancją.

Nauczyciel nie ma prawa samodzielnie wykonywać czynności przeszukania odzieży ani teczki ucznia – jest to czynność zastrzeżona wyłącznie dla Policji.

KROK DRUGI O swoich spostrzeżeniach powiadamia dyrektora szkoły oraz rodziców/opiekunów ucznia i wzywa ich do natychmiastowego stawiennictwa.

KROK TRZECI W przypadku gdy uczeń, mimo wezwania, odmawia przekazania nauczycielowi substancji i pokazania zawartości teczki, dyrektor szkoły wzywa Policję, która przeszukuje odzież i przedmioty należące do ucznia oraz zabezpiecza znalezioną substancję i zabiera ją do ekspertyzy.

    Jeżeli uczeń wyda substancję dobrowolnie, nauczyciel po odpowiednim zabezpieczeniu, zobowiązany jest bezzwłocznie przekazać ją do jednostki Policji. Wcześniej próbuje ustalić, w jaki sposób i od kogo uczeń nabył substancję. Całe zdarzenie nauczyciel dokumentuje, sporządzając możliwie dokładną notatką z ustaleń wraz ze swoimi spostrzeżeniami.

METODY WSPÓŁPRACY SZKOŁY Z POLICJĄ

Koordynatorami współpracy powinni być: pedagog/psycholog szkolny oraz policjant do spraw nieletnich i patologii właściwej jednostki Policji.

Do współpracy ze szkołą zobowiązany jest także dzielnicowy, w rejonie którego znajduje się szkoła/placówka.

Pracownicy szkoły wyznaczeni do współpracy z Policją, specjaliści do spraw nieletnich i patologii oraz dzielnicowi powinni wspólnie ustalać wzajemne zasady kontaktu, by móc na bieżąco wymieniać informacje i rozwiązywać problemy związane z bezpieczeństwem i dobrem uczniów.

WSPÓŁPRACA SZKOŁY Z POLICJĄ POWINNA POLEGAĆ W SZCZEGÓLNOŚCI NA:

   spotkaniach pedagogów szkolnych, nauczycieli, dyrektorów szkół z zaproszonymi specjalistami do spraw nieletnich i patologii, podejmujących tematykę zagrożeń przestępczością oraz demoralizacją dzieci i młodzieży w środowisku lokalnym,

  spotkaniach tematycznych młodzieży szkolnej z udziałem policjantów między innymi na temat odpowiedzialności nieletnich za popełnione czyny karalne, prawnych aspektów narkomanii, wychowania w trzeźwości itp. oraz z młodszymi uczniami, na temat zasad bezpieczeństwa, zachowań ryzykownych oraz sposobów unikania zagrożeń,

informowaniu Policji o zdarzeniach na terenie szkoły wypełniających znamiona przestępstwa, stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia uczniów oraz przejawach demoralizacji dzieci i młodzieży,

    udzielaniu przez Policję pomocy szkole w rozwiązywaniu trudnych, mogących mieć podłoże przestępcze problemów, które zaistniały na terenie szkoły,

wspólnym – szkoły i Policji – udziale w lokalnych programach profilaktycznych związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa uczniom oraz zapobieganie demoralizacji i przestępczości nieletnich..

Przestępstwa Bójki Art.158§1 kk– udział w bójce lub pobiciu (przestępstwo/czyn karalny ścigany z urzędu) Bójka to starcie co najmniej trzech osób, z których każda występuje w podwójnej roli: napastnika i napadniętego, ze świadomością, że zajście naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia, uszkodzenie czynności narządu ciała lub rozstrój zdrowia. Przy pobiciu występują przynajmniej 3 osoby, z których jedna broni się, a dwie atakują. Udział w bójce lub pobiciu to nie tylko bezpośrednie w nich uczestnictwo w postaci zadawania razów lecz także zachęcanie słowne czy stwarzanie warunków ułatwiających ich rozwinięcie, np. zgaszenie światła, zamknięcie drzwi pomieszczenia, przetrzymanie ofiary, podawanie niebezpiecznych przedmiotów.

Groźby pod adresem kolegi lub nauczyciela Przestępstwa, cd Groźby pod adresem kolegi lub nauczyciela Art.190 kk – groźba karalna (grożenie innej osobie popełnieniem przestępstwa na jej szkodę lub szkodę osoby najbliższej, jeżeli groźba wzbudza w zagrożonym uzasadnioną obawę, że będzie spełniona), Groźba bezprawna – to zarówno groźba, o której mowa w art.190 kk, jak również groźba spowodowania postępowania karnego lub rozgłoszenia wiadomości uwłaczającej czci zagrożonego lub jego osoby najbliższej; nie stanowi groźby zapowiedź spowodowania postępowania karnego, jeżeli ma ona jedynie na celu ochronę prawa naruszonego przestępstwem (groźba ta pojawia się w KK, w rozdziałach obejmujących m.in. przestępstwa skierowane przeciwko RP, przeciwko życiu i zdrowiu, przeciwko wolności, przeciwko wolności seksualnej i obyczajności

Przestępstwa, cd (np. art. 191§1 kk – stosowanie przemocy wobec osoby lub groźby bezprawnej w celu zmuszenia innej osoby do określonego działania, zaniechania lub znoszenia; art. 197§1 – doprowadzenie innej osoby do obcowania płciowego, §2 – do poddania się albo wykonania innej czynności seksualnej; art.203 – doprowadzenie innej osoby do uprawiania prostytucji. Groźba karalna jest przestępstwem/czynem karalnym ściganym na wniosek pokrzywdzonego. Jeżeli nieletni popełnił przestępstwo ścigane na wniosek, a pokrzywdzony odmawia złożenia wniosku o ściganie, Policja przekazuje zebrane materiały sprawy do Sądu Rodzinnego celem wszczęcia postępowania o demoralizację. W przypadku ucznia – małoletniego, wniosek składa przedstawiciel ustawowy, tj. rodzic lub osoba pod której pieczą pokrzywdzony pozostaje.

Rozpylenie gazu lub innej substancji Sprawcy rozpylenia gazu ustaleni 25 Listopad 2008 - KPP Żagań Żagańscy policjanci wyjaśniają sprawę rozpylenia gazu w Zespole Szkół Mechanicznych w Żaganiu. Wczoraj zgłosiło się dwóch uczniów tej szkoły, którzy przyznali się do użycia w szkole ręcznego miotacza gazu. Do zdarzenia doszło w piątek, 21 listopada br. Policjanci zostali powiadomieni przez Dyrektora Zespołu Szkół Mechanicznych w Żaganiu, że prawdopodobnie na korytarzu szkolnym ktoś rozpylił substancję podrażniającą błony śluzowe górnych dróg oddechowych. W czasie przerwy między lekcjami kilka osób źle się poczuło, a dwie uczennice zemdlały. Dyrektor szkoły zarządził ewakuację uczniów i pracowników. Cztery uczennice szkoły, z objawami zatrucia, zawrotów głowy i bólem brzucha, trafiły do szpitala.

Cd Na miejsce zostali skierowani policjanci, strażacy oraz powiatowy inspektor ochrony środowiska. Policjanci wszczęli dochodzenie w sprawie narażenia ludzi na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Wczoraj do Dyrektora Zespołu Szkół Mechanicznych w Żaganiu zgłosiło się dwóch uczniów: 19-latek i 20-latek, którzy przyznali , iż jeden z nich w czasie czwartej godziny lekcyjnej, przez chwilę rozpylił gaz z ręcznego miotacza gazu dusząco-łzawiącego. Gaz pieprzowy 19-latek kupił dzień wcześniej w sklepie. Uczniowie zostali już przesłuchani. Policjanci wyjaśniają teraz dokładny przebieg zdarzenia i weryfikują zeznania uczniów. W sprawie kluczowe będą wyniki badań kryminalistycznych zabezpieczonego gazu i opinie biegłych dotyczące obrażeń doznanych przez uczennice oraz ustalenie, czy mogło to narazić uczennice na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia.   Za to przestępstwo grozi kara pozbawienia wolności do lat 3.  

Dwaj uczniowie przyznali się do rozpylenia gazu RMF Wtorek, 25 listopada (12:16) Do rozpylenia gazu pieprzowego w szkole średniej w Żaganiu w Lubuskiem przyznali się dwaj uczniowie. W piątek ewakuowano z niej ok. 500 osób oraz odwołano zajęcia - poinformowała we wtorek rzeczniczka żagańskiej policji Sylwia Woroniec. W poniedziałek uczniowie szkoły, 19- i 20-latek, zgłosili się do dyrektora - przyznali, że jeden z nich, w czasie czwartej godziny lekcyjnej, rozpylił gaz. Uczniowie zostali już przesłuchani, a Policja wyjaśnia teraz dokładny przebieg zdarzenia i weryfikuje zeznania uczniów. W sprawie kluczowe będą wyniki badań zabezpieczonego gazu i opinie biegłych dotyczące obrażeń doznanych przez uczennice oraz ustalenie, czy mogło to narazić je na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia. Od tego będzie uzależniona treść ewentualnych zarzutów wobec młodych ludzi - powiedziała Sałatka (to rzecznik lubuskiej Policji) Po rozpyleniu gazu w miniony piątek kilka osób źle się poczuło. Dwie uczennice zemdlały. Dyrektor szkoły zarządził ewakuację uczniów i pracowników. Cztery uczennice z objawami zatrucia, zawrotów głowy i bólem brzucha, trafiły do szpitala.

Próby samobójcze. Samobójstwa. Art. 151 kk. Kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5 (przestępstwo/czyn karalny ścigany z urzędu). Artykuł ten obejmuje zarówno dokonanie jak i usiłowanie samobójstwa, przy czym jednak musi to być rzeczywiste targnięcie się na własne życie, a nie pozorowanie samobójstwa, co ma niekiedy miejsce. Jeżeli do targnięcia się na własne życie nie doszło, ten, kto namawiał bądź pomagał, odpowiada za usiłowanie.

Cd Art.207§1 kk. Kto znęca się fizycznie lub psychicznie nad osobą najbliższą lub nad inną osobą pozostającą w stałym lub przemijającym stosunku zależności od sprawcy albo nad małoletnim lub osobą nieporadną ze względu na jej stan psychiczny lub fizyczny podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. §2. Jeżeli czyn określony w §1 połączony jest ze stosowaniem szczególnego okrucieństwa sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. §3. Jeżeli następstwem czynu określonego w §1 lub §2 jest targnięcie się pokrzywdzonego na własne życie sprawca podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Samookaleczenia Kodeks karny mówi o samouszkodzeniu w celu uzyskania zwolnienia od obowiązku służby wojskowej albo odroczenia tej służby, jak również w celu zupełnego albo częściowego uchylenia się od służby wojskowej albo od wykonania obowiązku wynikającego z tej służby (art.143, 342, 242).

Podejrzenie zgwałcenia. Czyny lubieżne. Art. 197§1 kk. Kto przemocą, groźbą bezprawną lub podstępem doprowadza inną osobę do obcowania płciowego podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. (tzw. zgwałcenie pierwszego stopnia) (stosunek seksualny) §2. Jeżeli sprawca, w sposób określony w §1, doprowadza inną osobę do poddania się innej czynności seksualnej albo wykonania takiej czynności podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. (tzw. zgwałcenie drugiego stopnia, należy pod ten § np.: dotykanie narządów płciowych ofiary, zmuszanie jej do onanizowania innej osoby, do obnażania czy onanizowania się.

Cd. Art.199 kk. Kto przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia, doprowadza inną osobę do obcowania płciowego lub do poddania się innej czynności seksualnej albo do wykonania takiej czynności podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. To przestępstwo w swej istocie zbliżone jest do zgwałcenia, z tą różnicą, że sprawca posługuje się odmiennymi środkami aby osiągnąć identyczny cel. Stosunek zależności to taki stosunek prawny lub faktyczny, który daje jednej osobie możliwość wywierania określonego wpływu bezpośredniego lub pośredniego na losy i położenie (prawne, społeczne, ekonomiczne itp.) innej osoby (np. nauczyciel wobec ucznia, zwierzchnik wobec podwładnego, przewodnik wysokogórski wobec turysty itp.).

(czyny lubieżne to inna czynność seksualna) Cd. Art. 200 kk. Kto obcuje płciowo z małoletnim poniżej lat 15 lub dopuszcza się wobec takiej osoby innej czynności seksualnej lub doprowadza ją do poddania się takim czynnościom albo do ich wykonania podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. (czyny lubieżne to inna czynność seksualna) Zgwałcenie jest przestępstwem ściganym na wniosek pokrzywdzonego. Pokrzywdzony składa wniosek do protokołu, a po jego złożeniu przestępstwo ścigane jest tak jak z urzędu. Bez wniosku przestępstwa nie wolno ścigać. Jeżeli osoba, która złożyła wniosek, rozmyśli się i zrezygnuje z dochodzenia swoich praw przed sądem, może cofnąć wniosek za zgodą prokuratora lub sądu przed rozpoczęciem postępowania głównego, tj. przed rozpoczęciem pierwszej rozprawy w sądzie. Jest to decyzja ostateczna. Nie można ponownie złożyć wniosku w tej samej sprawie.

Spożywanie alkoholu Art.208 kk. Kto rozpija małoletniego dostarczając mu napoju alkoholowego, ułatwiając jego spożycie lub nakłaniając go do spożycia takiego napoju podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 2. Dostarczenie napoju alkoholowego polega na jakimkolwiek sposobie przekazania alkoholu do dyspozycji małoletniego (np. sprzedaż, podarowanie, poczęstunek);

Cd. Ułatwianie spożycia polega na stworzeniu sytuacji umożliwiającej małoletniemu dysponowanie napojem alkoholowym, np. kupno napoju alkoholowego małoletniemu, udostępnienie lokalu, w którym można spożyć alkohol, zezwolenie osoby sprawującej opiekę nad małoletnim na spożycie napoju alkoholowego lub nie przeszkodzenie mu w jego spożyciu; Nakłanianie małoletniego do spożycia alkoholu polega na wpływaniu na wolę małoletniego tak, aby podjął decyzję spożycia alkoholu (przez np. namowę, zachętę, polecenie, zmuszenie)

Naruszenie godności osobistej (przestępstwa ścigane z oskarżenia prywatnego) Art.212§1 kk (zniesławienie). Kto pomawia inną osobę, grupę osób, instytucję, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie mającą osobowości prawnej o takie postępowanie lub właściwości, które mogą poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. §2. Jeżeli sprawca dopuszcza się czynu określonego w §1 za pomocą środków masowego komunikowania podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat do lat 2.

Cd. Pomawiać to bezpodstawnie zarzucić, niesłusznie przypisać coś komuś, posądzić, oskarżyć kogoś o coś. Z tych określeń wynika, że sprawca przypisuje pomawianemu coś negatywnie ocenianego, co w konsekwencji może doprowadzić do poniżenia pomawianego w opinii publicznej lub może narazić na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, zawodu lub rodzaju działalności.

Cd. Pomawianie musi przybrać postać przekazania odpowiednich wiadomości komuś innemu (jednej osobie, konkretnej grupie osób, nieokreślonej liczbie osób). W wypadku przekazania tych wiadomości jednej osobie, nie może nią być osoba pomawiana, wtedy bowiem nie będzie spełniony istotny element opisu tego przestępstwa (poniżenie w opinii publicznej lub narażenie na utratę zaufania). Poniżenie w opinii publicznej oznacza obrażenie czyjejś godności, upokorzenie, zhańbienie.

Cd. Art.216§1. (zniewaga). Kto znieważa inną osobę w jej obecności albo choćby pod jej nieobecność, lecz publicznie lub w zamiarze, aby zniewaga do osoby tej dotarła podlega grzywnie albo karze ograniczenia wolności. §2. Kto znieważa inną osobę za pomocą środków masowego komunikowania podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. §3. Jeżeli zniewagę wywołało wyzywające zachowanie się pokrzywdzonego albo jeżeli pokrzywdzony odpowiedział naruszeniem nietykalności cielesnej lub zniewagą wzajemną, sąd może odstąpić od wymierzenia kary. Zniewaga to ubliżenie komuś słowem lub czynem. Najczęściej będą to: słowo (epitet), gest, pismo, rysunek, zachowanie.

Wyłudzanie pieniędzy Art.282 kk. (wymuszenie rozbójnicze). Kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przemocą, groźbą zamachu na życie lub zdrowie albo gwałtownego zamachu na mienie, doprowadza inną osobę do rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym albo do zaprzestania działalności gospodarczej podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.

Przemoc (psychiczna, fizyczna) poprzez np. upokarzanie, agresja słowna Art.226§1 kk. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego albo inną osobę do pomocy mu przybraną podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. §2. Przepis art. 222§2 stosuje się odpowiednio Art.222§1 kk. Kto narusza nietykalność cielesną funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. §2. Jeżeli czyn określony w §1 wywołało niewłaściwe zachowanie się funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej sąd może zastosować nadzwyczajne złagodzenie kary, a nawet odstąpić od jej wymierzenia.

USTAWA z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (2008.08.23zm. Dz.U.08.145.917) Rozdział 7 Uprawnienia socjalne i urlopy Art. 63.  (23) 1. Nauczyciel, podczas lub w związku z pełnieniem obowiązków służbowych, korzysta z ochrony przewidzianej dla funkcjonariuszy publicznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny (Dz. U. Nr 88, poz. 553, z późn. zm.). 2. Organ prowadzący szkołę i dyrektor szkoły są obowiązani z urzędu występować w obronie nauczyciela, gdy ustalone dla nauczyciela uprawnienia zostaną naruszone.