Postacie historyczne I wojny światowej Sobczak Radosław kl. III HO Źródło: - internet

Chester Nimitz (1885-1966) Admirał amerykański. Podczas I wojny światowej szef sztabu amerykańskiej floty na O. Atlantyckim. W latach 1941-45 d-ca floty USA na O. Spokojnym. Wiele zwycięstw nad marynarką japopńską, 2 IX 1945 z gen. D. MacArthurem przyjął kapitulację Japonii. W latach 1949-51 przewodził komisji ONZ w sprawie Kaszmiru.

George Patton (1885-1945) Generał amerykański, bohater obu wojen światowych. Podczas I wojny adiutant gen. J.J. Pershinga, potem d-ca brygady pancernej. W latach 1942-43 stał na czele sił amerykańskich w operacji "Torch". Jego czołgi po desancie w Normandi idą jak burza wyzwalając szmat płn. Francji. To jego oddziały przełamały również kontrofensywe Niemiecką w Ardenach. Zaskoczył tam Niemców genialnym jak to uważają manewrem nagłego zwrotu swojej armi ku płn. Zajmuje także zagłębie Saary dochodzi do Pilzna, Pragi nie pozwolono mu zdobyć ze względów politycznych... Uważany za najbardziej bojowego i najpopularniejszego generała amerykańskiego swego czasu.

Władysław Bortnowski Urodził się 12 listopada 1891 roku w Radomiu, zmarł 21 listopada 1966 w szpitalu w Glencove, Long Island koło Nowego Jorku w USA i został pochowany na cmentarzu Doylestown w Pensylwanii. Symboliczny grób znajduje się na cmentarzu katolickim na Powązkach w Warszawie. Był członkiem Związku Strzeleckiego. W sierpniu 1914 roku trafił do Legionów Polskich, został dowódcą kompanii w 5 i 7 Pułku Piechoty I Brygady. Studia ukończył w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu. Od 1925 roku był dowódcą 37 Pułku Piechoty, w 1927 został szefem Oddziału III Sztabu Generalnego. W roku 1932 mianowano go generałem brygady. W czasie akcji zaolziańskiej w 1938 roku dowodził Grupą Operacyjną “Śląsk”. Do stopnia generała dywizji awansował 19 marca 1939 roku i został inspektorem armii z siedzibą w Toruniu. W wojnie obronnej 1939 roku dowodził armią “Pomorze”, w skład której między innymi wchodziła 15 Dywizja Piechoty Wielkopolskiej oraz Pomorska Brygada Kawalerii z Bydgoszczy. Dnia 18 września dostał się do niewoli niemieckiej i przebywał w Oflagu VII A – Murnau. Po wyzwoleniu zamieszkał w Londynie, a w roku 1954 wyjechał do Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej i zamieszkał w Nowym Jorku.  

Kazimierz Fabrycy Generał Fabrycy urodzony w Odessie, służył początkowo w armii rosyjskiej, uczestnicząc jednocześnie czynnie w konspiracyjnych organizacjach niepodległościowych. Był współorganizatorem Związku Walki Czynnej, a później także Związku Strzeleckiego. W latach 1914-1917 walczył w Legionach Polskich, po kryzysie przysięgowym internowany przez dowodził m.in. XXXI, XX i XXII Brygadami Piechoty oraz 3 DP. Niemców w Beniaminowie. W wojnie 1920 roku dowodził 34 Pułkiem Piechoty. W latach 1926-1934 piastował urząd wiceministra spraw wojskowych, a od 1934 - inspektora Armii we Lwowie. W okresie międzywojennym

Tadeusz Kutrzeba (ur. 15 kwietnia 1886[1] w Krakowie, zm. 8 stycznia 1947 w Londynie) – kapitan Sztabu Generalnego Cesarskiej i Królewskiej Armii, generał dywizji Wojska Polskiego II RP, dowódca Armii "Poznań" podczas wojny obronnej 1939 r. Po rozpoczęciu działań wojennych pozostał początkowo w dowództwie twierdzy Sarajewo, a następnie wysłano go na front serbski, jako oficera Sztabu 2 Brygady Artylerii Górskiej gen. mjr. Ferdinanda Komma. Od 15 marca 1915 przebywał na froncie rosyjskim jako oficer łącznikowy w sztabie niemieckiego XXIV Korpusu Rezerwowego pod dowództwem gen. piech. Friedricha von Geroka walczącego w Karpatach. W tym samym roku awansował do stopnia kapitana. W czerwcu 1915 został skierowany na front włoski, gdzie był m.in. szefem sztabu inspektoratu fortyfikacji w dowództwie grupy w Tyrolu. W lutym 1916 został mianowany szefem sztabu wojsk technicznych Grupy Armii arcyks. Eugeniusza. Uzyskał wówczas dużo cennych doświadczeń nie tylko ze względu na zajmowane stanowisko ale także ze względu na charakter i zasięg przygotowań do operacji zaczepnej w trudno dostępnym górzystym terenie.

Władysław Raczkiewicz Władysław Raczkiewicz (1885–1947), prawnik, polityk, prezydent RP na wychodźstwie. Był wnukiem powstańca styczniowego i zesłańca na Syberię. Urodził się na Kaukazie, studiował w Petersburgu, gdzie należał do tajnej Organizacji Młodzieży Narodowej i Związku Młodzieży Polskiej "Zet". W 1911 r. ukończył Wydział Prawa na Uniwersytecie w Dorpacie (Estonia). W latach 1914–17 został wcielony do armii rosyjskiej. W 1917 r. współtworzył Naczelny Polski Komitet Wojskowy i kierował nim. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918), w latach 1921, 1926 i 1935–36 był ministrem spraw wewnętrznych. Kilkakrotnie pełnił funkcję wojewody, kolejno w latach: 1921–24 nowogrodzkiego.

Edward Rydz-Śmigły Edward Rydz-Śmigły podczas I wojny światowej był oficerem I Brygady Legionów Polskich, komendantem Polskiej Organizacji Wojskowej (w 1917 roku). Podczas wojny bolszewickiej dowodził trzecią armią, która w maju 1920 roku zajęła Kijów. Dowodził wówczas także Frontem Środkowym, któremu przypadła decydująca rola w bitwie warszawskiej w sierpniu 1920 roku. W latach 1921-35 był inspektorem armii, a w maju 1935 - generalnym inspektorem sił zbrojnych.

Stefan Starzyński Był publicystą, działaczem społeczno-gospodarczym i ekonomistą. W latach 1914- 17 znalazł się w Legionach Polskich, a w latach 1918-21 w Wojsku Polskim. W latach 1924-34 sprawował urząd wiceministra skarbu. W 1934 roku został prezydentem Warszawy, z jego inicjatywy opracowano plan rozbudowy stolicy.  

Wacław Grzybowski Był dyplomatą i filozofem. Współpracownik Kazimierza Bartla. W latach 1936-39 zajmował stanowisko ambasadora polskiego w ZSRR. Od roku 1939 przebywał na emigracji.

Franciszek Kleeberg (1888-1941) – polski dowódca wojskowy. W maju 1915 otrzymał przydział do Legionów Polskich. W tym też roku powierzono mu funkcję szefa Sztabu II Brygady Legionów, którą pełnił przez miesiąc. Następnie przez kilka miesięcy był zastępcą szefa Sztabu, a czasowo także szefem Sztabu Komendy Legionów Polskich. W czerwcu 1916 został szefem Sztabu III Brygady Legionów. W okresie od lutego do lipca 1917 podczas prowadzenia szkolenia Legionów Polskich przez Niemców w Królestwie był m.in. zastępcą dowódcy 1 Pułku Artylerii w Górze Kalwarii i jednocześnie komendantem Zjednoczonych Szkół Artylerii, po czym do końca 1917 służył w Inspektoracie Wyszkolenia Polskiej Siły Zbrojnej. Do kwietnia 1918 pełnił funkcję komendanta Kursu Wyszkolenia Artylerii w Garwolinie. W związku z prośbą o zmianę obywatelstwa austriackiego na polskie, w czerwcu 1918 został karnie przeniesiony do armii austro- węgierskiej i przydzielony do Sztabu 54 Brygady Piechoty.