Św. Siostra Faustyna Kowalska Apostołka Bożego Miłosierdzia

Św. Siostra Faustyna Kowalska „Znana na całym świecie apostołka Miłosierdzia Bożego, zaliczana do grona wybitnych mistyków Kościoła urodziła się 25 sierpnia 1905 r., w Głogowcu (woj. Łódzkie), w biednej, katolickiej rodzinie chłopskiej, jako trzecie z dziesięciorga dzieci. Na chrzcie, który odbył się w kościele parafialnym w Świnicach Warckich otrzymała imię Helena.

Dom rodzinny w Głogowcu Od dzieciństwa odznaczała się pobożnością, umiłowaniem modlitwy, pracowitością, posłuszeństwem oraz wielką wrażliwością na ludzką biedę.

Siostra Faustyna ze swoją rodziną

Krótka biografia Pomimo tego, że do szkoły chodziła niecałe trzy lata, w pozostawionym DZIENNICZKU niezwykle przejrzystym językiem, opisała dokładnie to, co chciała powiedzieć, bez dwuznaczności, z wielką prostotą i precyzją. W tymże DZIENNICZKU pisze o swoich dziecięcych przeżyciach:

Powołanie zakonne „...łaskę powołania do życia zakonnego, czułam od siedmiu lat; w siódmym roku życia usłyszałam pierwszy raz głos Boży w duszy czyli zaproszenie do życia doskonalszego, ale nie zawsze byłam posłuszna głosowi łaski. Nie spotkałam się z nikim takim, kto by mi te rzeczy wyjaśnił”.

W Aleksandrowie i Łodzi Jako szesnastoletnia dziewczyna opuściła dom rodzinny i zamieszkała w Aleksandrowie k. Łodzi a później w Łodzi, aby jako służąca zarabiać na własne utrzymanie i pomagać rodzicom. W tym czasie pragnienie wstąpienia do Zakonu stopniowo w niej dojrzewało. Ponieważ rodzice nie zgadzali się na taką decyzję, Helenka usiłowała zagłuszyć w sobie wezwanie Boże.

Powołanie Pan Jezus objawił się jej w katedrze w Łodzi i powiedział że ma wstąpić do klasztoru w Warszawie. W Warszawie szukała dla siebie miejsca w wielu Zakonach, ale wszędzie jej odmawiano. Dopiero 1 sierpnia 1925 r. zgłosiła się do Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia przy ul. Żytniej i tutaj została przyjęta. Przedtem, aby spełnić warunki musiała zapracować na osobistą wyprawę jako pomoc domowa u wielodzietnej rodziny w okolicach Warszawy.

Wnętrze katedry w Łodzi

Dom generalny Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia, do którego wstąpiła siostra Faustyna Warszawa, ul. Żytnia 3/9

W zgromadzeniu zakonnym W Zgromadzeniu otrzymała imię - siostra Maria Faustyna. Nowicjat odbyła w Krakowie i tam w obecności bpa St. Rosponda złożyła pierwsze, a po pięciu latach, wieczyste śluby zakonne: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Pracowała w kilku domach Zgromadzenia, najdłużej w Krakowie, Wilnie i Płocku, pełniąc obowiązki kucharki, ogrodniczki i furtianki

Jaką była siostra Faustyna? Na zewnątrz nic nie zdradzało jej niezwykle bogatego życia mistycznego. Gorliwie spełniała swe obowiązki, wiernie zachowywała wszystkie reguły zakonne, była skupiona i milcząca, a przy tym naturalna, pogodna, pełna życzliwej i bezinteresownej miłości dla bliźnich.

Objawienia i obraz Miłosierdzia Bożego Podczas jednego z objawień Pan Jezus dał s. Faustynie takie polecenie; „Namaluj obraz według rysunku, który widzisz,z podpisem: Jezu, ufam Tobie” Ksiądz Sopoćko zlecił malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego na początku 1934 r. wileńskiemu artyście malarzowi prof. E. Kazimirowskiemu.

Obraz autorstwa Kazimirowskiego „Przez obraz ten udzielać będę wiele łask, a przez to niech ma przystęp wszelka dusza do niego” (Dz. 570).

Objawienia Pana Jezusa Pan Jezus objawiał się Faustynie wielokrotnie od roku 1931 do 1938. Święto Miłosierdzia Bożego posiada najwyższą rangę wśród form Nabożeństwa przekazanego przez św. Faustynę. Wynika to nie z liczby objawień jemu poświęconych, których było dwadzieścia trzy, lecz z wielkości obietnic, jakie Jezus przywiązał do obchodu tej uroczystości.

Objawienia Pan Jezusa św. siostrze Faustynie W drugiej części objawienia inauguracyjnego w Płocku, 22 lutego 1931 roku, Zbawiciel zwrócił się do Faustyny, wyrażając wielkie pragnienie, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy ustanowiono Święto Miłosierdzia. W dniu tym winien być poświęcony obraz Bożego Miłosierdzia, natomiast zadaniem kapłanów jest głoszenie wielkiego Miłosierdzia Bożego, szczególnie względem grzeszników.

Kult Miłosierdzia Bożego W pierwszej połowie 1934 roku, w czasie pracy nad wizerunkiem Najmiłosierniejszego Zbawiciela, Jezus zwrócił się do Faustyny z życzeniem, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, czyli w planowane Święto Miłosierdzia, wystawiono obraz Bożego Miłosierdzia do czci publicznej.

Święto Miłosierdzia Kiedy obraz Miłosierdzia Bożego był już w fazie ukończenia, Zbawiciel ponownie ujawnił gorące pragnienie, by w pierwszą niedzielę po Wielkanocy obchodzono Święto Miłosierdzia. W dniu tym na ambonie winna być głoszona chwała tegoż Miłosierdzia, które nie ma granic wobec nędzy ludzkiej. W tym samym objawieniu Jezus po raz pierwszy zawarł nadzwyczajną obietnicę związaną z obchodem Święta Miłosierdzia: kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia, ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar.

Sprawy przyszłe - wizje Okazją do kolejnego objawienia, z 5 listopada 1934 roku, było ofiarowanie przez Faustynę wszystkich cierpień, modlitw i umartwień w intencji Ojca Świętego, by zatwierdził Święto Miłosierdzia Bożego. Jezus potwierdził celowość ustanowienia tego Święta oraz uroczystego poświęcenia i uczczenia obrazu Bożego Miłosierdzia. Nakazał też Faustynie odprawić w intencji papieża nowennę składającą się z trzydziestu trzech aktów ku czci Miłosierdzia Bożego. 29 stycznia 1935 roku podczas medytacji porannej Faustyna ujrzała wewnętrznie Ojca Świętego, celebrującego Mszę św., który po „Ojcze nasz” rozmawiał z Jezusem na temat Święta Miłosierdzia.

Ustanowienie Święta Bożego Miłosierdzia 30 kwietnia 2000 r. papież JAN PAWEŁ II ustanowił Święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła oraz ogłosił siostrę Faustynę Kowalską świętą.

Zawierzenie losów świata Miłosierdziu Bożemu 17 sierpnia 2002 r. w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Krakowie Łagiewnikach, papież JAN PAWEŁ II dokonał uroczystego aktu zawierzenia losów świata Bożemu Miłosierdziu.

Miejsca Objawień - Płock Dom Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Płocku, w którym Pan Jezus objawił się siostrze Faustynie i polecił jej namalowanie obrazu, ukazując jego wzór w wizji.

WILNO Dom Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, Wilno, ul. Grybo 29, w którym w latach 1933-1936 przebywała św. siostra Faustyna. Tutaj Pan Jezus podyktował jej koronkę do Miłosierdzia Bożego.

Obietnice Pana Jezusa Następnego dnia Chrystus po raz trzeci wyraził szczególną obietnicę związaną ze Świętem Miłosierdzia wedle której każdy, kto przystąpi do spowiedzi i Komunii św. w Święto Miłosierdzia, dostąpi odpustu zupełnego.

Koronka do Miłosierdzia Bożego 14 września 1935 roku w Wilnie Pan Jezus podyktował s. Faustynie koronkę do Miłosierdzia Bożego. „O, jak wielkich łask udzielę duszom, które odmawiać będą tę koronkę (...) Zapisz te słowa, córko moja, mów o moim miłosierdziu, niech pozna cała ludzkość niezgłębione miłosierdzie moje. Jest to znak na czasy ostateczne, po nim nadejdzie dzień sprawiedliwy.

Boże Miłosierdzie „Odmawiaj nieustannie tę koronkę, której cię nauczyłem. Ktokolwiek będzie ją odmawiał, dostąpi wielkiego miłosierdzia w godzinę śmierci. Kapłani będą  podawać grzesznikom jako ostatnią deskę ratunku; chociażby grzesznik był najzatwardzialszy, jeżeli tylko raz zmówi tę koronkę, dostąpi łaski z nieskończonego miłosierdzia mojego” (Dz. 687).

Ratunek dla grzeszników Gdy tę koronkę przy konających odmawiać będą, stanę pomiędzy Ojcem, a duszą konającą nie jako Sędzia sprawiedliwy, ale jako Zbawiciel miłosierny” (Dz. 1541). „Każdą duszę bronię w godzinie śmierci, jako swej chwały, która odmawiać będzie tę koronkę (...). Kiedy przy konającym inni odmawiają tę koronkę, uśmierza się gniew Boży, a miłosierdzie niezgłębione ogarnia duszę” (Dz. 811).

Niezgłębione Boże Miłosierdzie „Miłosierdzie Boże dosięga nieraz grzesznika w ostatniej chwili, w sposób dziwny i tajemniczy. Na zewnątrz jakoby było wszystko stracone, lecz tak nie jest; dusza, oświecona promieniem silnej łaski Bożej ostatecznej, zwraca się do Boga w ostatnim momencie z taką siłą miłości, że w jednej chwili otrzymuje od Boga przebaczenie i win, i kar, a na zewnątrz nie daje nam żadnego znaku ani żalu, ani skruchy, ponieważ już na zewnętrzne rzeczy ona nie reaguje.

Dlaczego niektóre dusze idą do piekła? O jak, niezbadane jest miłosierdzie Boże. Ale, o zgrozo - są też dusze, które dobrowolnie i świadomie tę łaskę odrzucają i nią gardzą. Chociaż już w samym skonaniu, Bóg miłosierny daje duszy ten moment jasny, wewnętrzny, że, jeżeli dusza chce, ma możność wrócić do Boga. Lecz nieraz u dusz jest zatwardziałość tak wielka, że świadomie wybierają piekło; udaremniają wszystkie modlitwy, jakie inne dusze za nimi do Boga zanoszą, a nawet same wysiłki Boże...” (Dz. 1698).

Obraz Jezusa Miłosiernego , który widziała s Obraz Jezusa Miłosiernego , który widziała s. Faustyna, znajduje się w Wilnie

Oblicze Jezusa z całunu i z obrazu Miłosierdzia

Obraz wileński i krakowski

Bł. Ks. Michał Sopoćko Błogosławiony ks. Michał Sopoćko, spowiednik i kierownik duchowy siostry Faustyny, był bezpośrednio związany z tajemnicą objawień Jezusa Miłosiernego. Bóg wyznaczył dla niego niezwykle ważną rolę - realizację misji przekazanej przez Pana Jezusa św. siostrze Faustynie. Temu dziełu poświęcił on niemalże całe swe życie.

Obraz namalowany na prośbę Ks. Michała Sopoćki Krótka notka umieszczona na odwrocie jego reprodukcji fotograficznych informuje, że jest to "drugi pierwowzór, dyktowany przez ks. Michała Sopoćko".

Historia obrazu kaliskiego Otóż w 1954 r. ks. bp Franciszek Barda zaproponował ks. Sopoćko ogłoszenie konkursu na nowy obraz Jezusa Miłosiernego, ukazującego się Apostołom w dniu zmartwychwstania i ustanowienia sakramentu pojednania. Spośród zgłoszonych do konkursu prac Artystyczna Komisja Arcybiskupia w Krakowie wybrała wizerunek autorstwa prof. Ludomira Sleńdzińskiego, rektora Politechniki Krakowskiej, namalowany według wskazówek ks. Sopoćko. Obraz przedstawia Zbawiciela wchodzącego przez zamknięte drzwi do Wieczernika. Jego prawa ręka błogosławi patrzącego, a lewa uchyla szatę w okolicy niewidocznego serca, skąd wychodzą dwa promienie - blady i czerwony. W wypadku obu obrazów - wileńskiego i kaliskiego - wymowa teologiczna przedstawienia jest taka, jak zapisała s. Faustyna w swoim "Dzienniczku": "blady promień oznacza Wodę, która usprawiedliwia dusze; czerwony oznacza Krew, która jest życiem dusz. (...) Te dwa promienie wyszły z wnętrzności Miłosierdzia mojego wówczas, kiedy Konające Serce Moje zostało włócznią otwarte na krzyżu". Ksiądz Sopoćko, idąc za nauką Ojców Kościoła, widzi w nich symbol sakramentów świętych. Blady promień to usprawiedliwienie w sakramencie chrztu i pokuty, natomiast czerwony oznacza pozostałe sakramenty, umacniające i wzbogacające życie Boże w duszy.

kaliski wileński krakowski

Proroctwo o Polsce Słowa Pana Jezusa skierowane do siostry Faustyny: „Polskę szczególnie umiłowałem, a jeżeli posłuszna będzie woli mojej, wywyższę ją w potędze i świętości. Z niej wyjdzie iskra, która przygotuje świat na ostateczne przyjście moje” (Dz. 1732).

Pamiętaj! „Bóg nigdy nie zadaje gwałtu naszej wolnej woli. Od nas zależy, czy chcemy przyjąć łaskę Bożą, czy nie; czy będziemy z nią współpracować, czy też ją zmarnujemy” (Dz. 1107). Św. Siostra Faustyna Kowalska