Humorysta o wybitnie radosnym poglądzie na świat Kornel Makuszyński Humorysta o wybitnie radosnym poglądzie na świat

Kornel Makuszyński jeden z najpopularniejszych pisarzy lat międzywojennych jest patronem Szkoły Podstawowej Nr2 w Polkowicach Kornel Makuszyński

Kornel Makuszyński (1884-1953) pisarz, publicysta, krytyk teatralny, jeden z najpopularniejszych pisarzy dla dzieci, urodził się w Stryju, a młodość spędził we Lwowie. Tu kształcił się w gimnazjum i studiował na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza na Wydziale Filozoficznym. Tutaj przed I wojną światową pracował jako kierownik literacki Teatru Miejskiego. Lata wojny rzuciły Makuszyńskiego i jego pierwszą żonę, Emilię z Błażeńskich, w głąb Rosji. Zwolniony z zesłania za poręką przyjaciół powrócił do kraju, by po kilku miesiącach pracy artystycznej w Teatrze Miejskim we Lwowie ponownie i już ostatecznie opuścić to miasto. Do roku 1918 mieszkał w Kijowie i pracował jako kierownik literacki Teatru Polskiego Stanisławy Wysockiej oraz pełnił funkcję prezesa miejscowego Towarzystwa Literatów i Dziennikarzy.

W okresie kijowskim powstały jego pierwsze powieści. „Perły i wieprze” „Po mlecznej drodze” oraz zbiór baśni dla dzieci „Bardzo dziwne bajki”

W latach trzydziestych powstały najbardziej poczytne książki dla dzieci i młodzieży: "Przygody Koziołka Matołka", "O dwóch takich co ukradli księżyc", "Przyjaciel wesołego diabła", "Skrzydlaty chłopiec", "Wielka brama", "Wyprawa pod psem„, "Szatan z siódmej klasy„, "List z tamtego świata".

Inne niezwykle popularne utwory dla dzieci i młodzieży: Panna z mokrą głową (1933), Awantury i wybryki małej małpki Fiki Miki (1935), Awantura o Basię (1937), Szaleństwa panny Ewy (1957), Legendy krakowskie (1960).

„Szatan z siódmej klasy” „Szaleństwa panny Ewy” Powieści Kornela Makuszyńskiego cieszą się do dziś popularnością. Świadczą o tym liczne wznowienia i ekranizacje jego utworów. „Panna z mokrą głową” „Szatan z siódmej klasy” „Szaleństwa panny Ewy” „Awantura o Basię”

Wraz z odzyskaniem niepodległości zaczął się nowy, warszawski okres w życiu pisarza. W Warszawie nastąpił okres żywiołowej działalności pisarza. Swoje felietony i recenzje ogłaszał we wszystkich poczytnych w owym czasie czasopismach, stając się jedną z najbardziej znanych postaci w polskim życiu artystyczno-towarzyskim stolicy. W roku 1926 za poemat "Pieśń o Ojczyźnie" (1924) otrzymał Państwową Nagrodę Literacką, najwyższe wyróżnienie literackie, przyznane mu przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego.

Kornel Makuszyński z żoną Janiną Aleja Róż 14, Warszawa

Tak jak w Warszawie, również i tutaj Od roku 1934 drugim domem Makuszyńskiego i jego żony Janiny Gluzińskiej stało się Zakopane. Tak jak w Warszawie, również i tutaj Kornel Makuszyński uczestniczył czynnie w bujnym życiu artystycznym, towarzyskim i sportowym. Tatry, Zakopane

Wprawdzie Pan Kornel nie uprawiał sportów, nie chodził po górach, ale uczestniczył i patronował wielu komitetom organizacyjnym zawodów narciarskich, konnych, samochodowych. Swoim patronatem objął klub "Wisła„ i z jego inicjatywy najbiedniejsza młodzież góralska dostawała narty, aby mogła ćwiczyć się w konkurencjach narciarskich. Tę piękną działalność przyjaciela dzieci przypominają dziś dziecięce zawody narciarskie rozgrywane o memoriał Kornela Makuszyńskiego.

"Koziołek Matołek" - tak potocznie nazwany jest Memoriał Kornela Makuszyńskiego organizowany co roku w Zakopanem. Jest to impreza sportowa dla najmłodszych organizowana przez klub AZS Zakopane od 1948 roku. Dzieci w wieku 4 - 9 lat z całej Polski, jak również z innych państw biorą udział w zawodach narciarskich. Walczą ze sobą w poszczególnych konkurencjach tj. w skokach, w biegach i w zjazdach narciarskich. Wszystkim zawodnikom towarzyszy i kibicuje Koziołek Matołek. Początkowo zawody odbywały się jednego dnia, gdzie brało udział ok. 150 zawodników. Obecnie z roku na rok przybywa chętnych do wzięcia udziału we wspólnej zabawie i rywalizacji, na dzień dzisiejszy jest to ok. 800 osób, dlatego zawody odbywają się dwa dni.

Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku Kornel Makuszyński zmarł 31 lipca 1953 roku. Pochowany został na Cmentarzu Zasłużonych. Cmentarz ten zwany jest w góralskiej gwarze od nazwiska fundatora, Jana Pęksy, Pęksowym Brzyzkiem.

Zakopane pojawiło się w twórczości Makuszyńskiego już w latach dwudziestych; Jego felietony drukowała warszawska i zakopiańska prasa. Pan Kornel od początku lubił Zakopane, a Zakopane odwzajemniło się i w roku 1931 nadało pisarzowi tytuł Honorowego Obywatela. Zakopane, lata 30-te XX w.

MUZEUM KORNELA MAKUSZYŃSKIEGO mieści się w willi "Opolanka", gdzie państwo Makuszyńscy mieszkali w czasie niemal corocznych letnich i zimowych pobytów w Zakopanem, a po drugiej wojnie osiedlili się na stałe. Muzeum Kornela Makuszyńskiego

w czasie II wojny w Warszawie. Muzeum powstało w roku 1966 ze zbiorów ofiarowanych społeczeństwu przez Janinę Gluzińską-Makuszyńską (1896-1972) wdowę po pisarzu. To, co dzisiaj znajduje się w Muzeum, jest zaledwie cząstką dorobku pisarza - kolekcjonera dzieł sztuki i przyjaciela wielu wybitnych artystów. Wiele cennych przedmiotów oraz duża biblioteka Makuszyńskich zostały zniszczone w czasie II wojny w Warszawie.

Zbiory Muzeum obejmują Muzeum w "Opolance" to cztery pokoje dawnego mieszkania państwa Makuszyńskich. Zbiory Muzeum obejmują księgozbiór złożony z kolejnych wydań utworów Makuszyńskiego, piśmiennictwa historyczno-literackiego o jego twórczości oraz literatury pamiętnikarskiej. Archiwum pisarza to nie tylko rękopisy samego Makuszyńskiego, ale i bogaty zbiór listów od wybitnych literatów, malarzy, muzyków, ludzi teatru, uczonych, polityków, a także obfita korespondencja od czytelników. Archiwum uzupełniają wycinki prasowe i zbiór fotografii.

Słynne cytaty wypowiedziane przez naszego patrona: „Nie byłoby radości bez smutku”. „Radość wielkim jest mędrcem, bo radość stworzyła słońce i świat. Smutek niczego nie urodzi”. „Uśmiech to pół pocałunku”. „Stracony jest każdy dzień bez uśmiechu”.

Inni tak wspominają Makuszyńskiego i jego twórczość: „Nie sposób było go nie lubić ani wejść z nim w konflikty. Był bezgranicznie pogodny i ustępliwy” Antoni Słonimski   „Był radosny i promienny, uczył kochania bliźnich, dobroć przedkładał nad wszystko, walczył o godność człowieka, a zło leczył dobrocią i uśmiechem”. Pola Kuleczka „Młodość pokazał jako czas bez grzechu, blisko Boga. Jest w młodości i szaleństwo i nierozumne zachowania – ale nie ma zła. I wszystko, co wówczas się przeżywa zanurzone jest w czystej radości.”. Krystyna Heska-Kwaśniewicz

Makuszyński większość swojej twórczości pisarskiej poświęcił najmłodszym, jego praca literacka i działalność była walką o uśmiech dziecka. W swoich czytelnikach wyrabiał poczucie humoru i zachęcał do zastanowienia się nad wartością etyczną czynów ludzkich. Zaciekawiał, bawił, ale i uczył, przemycając w swych książkach problemy wychowawcze i wartości patriotyczne. Jego twórczość dla dzieci i dorosłych przepojona jest ogromnym ciepłem i zrozumieniem dla drugiego człowieka. Na kartach swoich powieści ukazuje bohaterów, którzy kierując się w życiu współczuciem dla pokrzywdzonych, jak również wiarą w trwałe związki przyjaźni, zawsze wierni są zasadom moralnym i przekonaniu, że w każdym ludzkim sercu mieści się wiele dobra.  

Panie Kornelu ,nasz Przyjacielu, Takich jak Ty, świat zna niewielu Dałeś nam uśmiech, dobre sny My za to wszystko dziękujemy Ci. Panie Kornelu ,nasz przyjacielu, Takich jak ty, świat zna niewielu Dałeś nam uśmiech, dobre sny My za to wszystko dziękujemy Ci

Do prezentacji wykorzystano informacje z następujących stron: 1. pl.shvoong.com/books/biography/1649873-kornel-makuszyński 2. zakopane.z-ne.pl/s,doc,pol,zakopane,22101,1,1301.html - 47k 3. www.lwow.com.pl/naszdziennik/makuszynski.html - 15k 4. www.petlaczasu.pl/kornel/a00000091 - 19k 5. pl.wikiquote.org/wiki/Kornel_Makuszyński - 19k