Jean Baudrillard (ur. 20 czerwca 1929 w Reims, zm. 6 marca 2007 w Paryżu) – francuski socjolog i filozof kultury.

Jean Baudrillard Był jednym z inicjatorów nurtu postmodernistycznego w teorii społecznej oraz radykalnym krytykiem globalizacji, współczesnego społeczeństwa i kultury.

Baudrillard urodził się w Reims, w północno-wschodniej Francji, 29 lipca 1929 roku. W Paryżcie na Uniwersytet w Sorbonie studiował germanistykę, po czym, w roku 1958, rozpoczął pracę jako nauczyciel języka niemieckiego w prowincjonalnym liceum, Z końcem okresu kiedy był nauczycielem języka niemieckiego , rozpoczęło się jego przejście na grunt socjologii. Ostatecznie Baudrillard ukończył swoją pracę doktorską Le Système des Objets (System obiektów) pod opieką Henri Lefebvre'a. (Henri Lefebvre francuski socjolog i filozof marksistowski )

Następnie rozpoczął nauczanie socjologii na uniwersytecie Paris-X Nanterre , który wówczas był instytucją radykalną politycznie mocno zaangażowaną w wydarzenia jakie miały miejsce w maju 1968 roku. W Nanterre objął stanowisko adiunkta, następnie profesora pomocniczego, ostatecznie zostając profesorem po ukończeniu pracy akredytacyjnej Inni przez siebie

W roku 1986 przeniósł się do Instytutu Badań i Informacji Socjoekonomicznych na uniwersytecie Paris-X Dauphine , gdzie pozostał przez dalszą część swojej kariery nauczycielskiej. W tym czasie rozpoczęło się jego odejście od dyscypliny socjologii, szczególnie w jej klasycznej postaci, i po zarzuceniu pełnoetatowej pracy dydaktycznej, rzadko identyfikował się z jakąkolwiek szczególną dyscypliną, choć pozostał w związkach ze społecznością akademicką.

W latach 80. i 90. jego książki zdobyły szerokie rzesze czytelników i w ostatnich latach życia stał się, w znacznej mierze, znaną intelektualną znakomitością – był często publikowany we francusko- i angielskojęzycznej prasie popularnej. Mimo to nadal współpracował z Instytutem Badań nad Współczesnym Społeczeństwem i narodowym Centrum Badań Naukowych. Był także satrapą w Kolegium Patafizyki. Był też współpracownikiem w kanadyjskim piśmie filozoficznym Ctheory, gdzie bywał bardzo często cytowany. Zmarł na dur brzuszny 6 marca 2007 roku w wieku 77 lat.

Poglądy i koncepcje Kontynuując swoje prace, Baudrillard przeszedł od teorii opartych na ekonomii do rozważań nad mediami i masową komunikacją, a następnie do zagadnień związanych z "końcem historii". Publikował przy tym też dziennikarskie komentarze na temat bieżących wydarzeń na świecie, takich jak na przykład wojna w Zatoce Perskiej czy zamachy terrorystyczne w USA w dniu 11 września 2001 r.

Książki Społeczeństwo konsumpcyjne, jego mity i struktury, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s. 182, ISBN 83-60457-15-8 (La société de consommation ses mythes ses structrures, 1970) Wymiana symboliczna i śmierć, Warszawa 2007, Wyd Sic!, s. 344, ISBN 978-83-60457-36-8 (L’Échange symbolique et la mort, 1976). Fragmenty tej pracy w tłumaczeniu Barbary Kity opubliowano też jako Porządek symulakrów [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Widzieć, myśleć, być: technologie mediów, Kraków 2001, Wyd. Universitas, ISBN 83-7052-593-8 W cieniu milczącej większości albo kres sfery społecznej, Warszawa 2006, Wyd Sic!, s. 116, ISBN 83-88807-93-5 (Á l'ombre des majorités silencieuses ou la fin du social, 1978) O uwodzeniu, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 182, ISBN 83-88807-76-5 (De la séduction, 1979) Symulakry i symulacja, tłum. Sławomir Królak, Warszawa 2005, Wyd Sic!, s. 200, ISBN 83-88807-79-X (Simulacres et simulation, 1981), początek pierwszego rozdziału tej książki ukazał się w tłumaczeniu Tadeusza Komendanta w: Postmodernizm. Antologia przekładów; pod redakcją Ryszarda Nycza, Wydawnictwo Baran i Suszczyński, Kraków, wyd I: 1996, 1997, wyd II: 1998, ss. 574, ISBN 83-85845-63-1 Przejrzystość zła, Warszawa 2009, Wyd. Sic!, ISBN 978-83-60457-70-2, (La transparence du mal. Essais sur les phénomènes extrêmes, 1990) Wojny w Zatoce nie było, Warszawa 2006, Wyd Sic!, ISBN 83-88807-87-0 (La Guerre du Golfe n'a pas eu lieu, 1991)

Książki Zbrodnia doskonała, Warszawa 2008, Wyd Sic!, ISBN 978-83-60457-65-8 (Le Crime parfait, 1995) Spisek sztuki, Warszawa 2006, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-96-X, s. 156, (Le Complot de l'art, 1997) Ameryka, Warszawa 1998, 2001, Wyd. Sic!, ISBN 83-86056-54-1(Amérique, 1997) Przed końcem: rozmowy z Philippe'em Petit, Warszawa 2001, Wyd. Sic!, ISBN 83-86056-81-9 (Le Paroxyste indifférent, entretiens avec Philippe Petit, 1997) Słowa klucze, Warszawa 2007, Wyd. Sic!, ISBN 978-83-60457-45-0 (Mots de passe, 2000) Duch terroryzmu: Requiem dla Twin Towers, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-66-8, s. 120, (L'esprit du terrorisme / Power Inferno, 2002) Pakt jasności: O inteligencji zła, Warszawa 2005, Wyd. Sic!, ISBN 83-88807-65-X, (Le Pacte de lucidité ou l'intelligence du mal, 2004) Teksty w antologiach: Świat wideo i podmiot fraktalny, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Po kinie?... Audiowizualność w epoce przekaźników elektronicznych, Kraków 1994, Wyd. Universitas, ISBN 83-7052-160-6 Syndrom Heysel, przeł. Andrzej Gwóźdź, [w:] Andrzej Gwóźdź (red.), Media – eros – przemoc. Sport w czasach popkultury, Kraków 2003, Wyd. Universitas, ISBN 83-242-0392-3 I z tych książek wylosujcie kilka.

W książce Wojny w Zatoce nie było Baudrillard skomentował wojnę w Zatoce, wskazując, że Saddam Hussein w istocie nie walczył z siłami sprzymierzonymi i nie użył swojego potencjału militarnego. Poświęcił życie swoich żołnierzy, by wzmocnić swoją władzę. Wbrew propagowanym w mediach obrazom zagorzałej walki dwóch wrogów, zdaniem Baudrillarda, wojny w Zatoce tak naprawdę nie było, bo wróg pozostał niepokonany, zwycięzcy nie zwyciężyli a w Iraku z politycznego punktu widzenia niemal nic się nie zmieniło.

Natomiast w publikacji Duch terroryzmu Baudrillard zinterpretował ataki terrorystyczne – zgodnie ze swoją filozofią społeczną – jako symboliczną reakcję na postępującą ekspansję świata opartego wyłącznie na wymianie towarów – reakcję na technologiczną i polityczną ekspansję kapitalistycznej globalizacji raczej niż wojnę mającą podłoże w różnicach religijnych czy cywilizacyjnych. Zdaniem Baudrillarda w ten sposób triumfująca globalizacja uderza w samą siebie. W odpowiedzi Richard Wolin oskarżył Baudrillarda i Slavoja Žižka o niemalże świętowanie ataków terrorystycznych, i w istocie twierdzenie, że USA otrzymały to na co zasłużyły.