Godność ucznia a postawa nauczyciela

Źródłem prawa w naszym kraju są: Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Konstytucja jest najwyższym prawem.

Zgodnie z art. 30 rozdziału II Konstytucji RP „Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych”.

Konwencja o prawach dziecka podstawowy akt prawny dotyczący dzieci światowa konstytucja praw dziecka uchwalona 20 listopada 1989r. przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych, weszła w życie 2 września 1990 roku, z chwilą ratyfikowania jej przez dwudzieste państwo do 2002 roku ratyfikowały ją 192 państwa Konwencja o prawach dziecka obowiązuje w Polsce od 7 lipca 1991 roku

Prawo do ochrony przed poniżającym i okrutnym traktowaniem i karaniem zakaz stosowania jakichkolwiek form przemocy fizycznej, poszanowanie godności ucznia (zakaz obrażania, poniżania, wyśmiewania, stosowania presji psychicznej). Nie podlega ono żadnym ograniczeniom.

Karta Nauczyciela Art. 6 Nauczyciel obowiązany jest … wspierać każdego ucznia w jego rozwoju kształcić i wychowywać młodzież …. w atmosferze wolności sumienia i szacunku dla każdego człowieka; dbać o kształtowanie u uczniów postaw moralnych i obywatelskich..

Przemoc emocjonalna Rozmyślne, nie zawierające aktów przemocy fizycznej, zachowania dorosłych wobec dzieci, które powodują znaczące obniżenie możliwości prawidłowego rozwoju dziecka, w tym zaburzenia osobowości, niskie poczucie własnej wartości, stany nerwicowe i lękowe.

Większość naszych problemów bierze się z niskiego poczucia wartości Większość naszych problemów bierze się z niskiego poczucia wartości. Rodzina i szkoła – to one mają największy wpływ na budowanie poczucia naszej wartości. Szkoła w której pokazuje się co uczeń umie, a nie to czego nie umie najlepiej spełnia swoją rolę.

Naczelną zasadą postępowania z uczniami jest poszanowanie ich godności Naczelną zasadą postępowania z uczniami jest poszanowanie ich godności. Zarówno nauczyciel jak i uczeń posiadają tę sama godność i równe prawa człowieka. Nauczyciel powinien szanować godność ucznia jako osoby, a także respektować przysługujące mu prawa.

Od tego kim jest nauczyciel jako człowiek zależą sukcesy wychowawcze „Być człowiekiem, to znaczy posiadać kryształową moralność, nieograniczoną tolerancyjność, do pasji posuniętą pracowitość, dążyć do ciągłego uzupełniania swojego wykształcenia i pomagać innym”

Dobry nauczyciel staje się wzorem dla swoich wychowanków Dobry nauczyciel staje się wzorem dla swoich wychowanków. Jego sposób bycia staje się najlepszą inspiracją dla człowieka. Niedopuszczalne jest życie niezgodne z głoszonymi poglądami. Uczeń natychmiast rozpozna brak szczerości i odrzuci nauczyciela wraz z głoszonym przez niego ,,prawdami”. Nauczyciel przestrzegający normy etyczne, potrafi łagodzić nieprzystosowanie społeczne, spotykane wśród uczniów.

Efekty pracy wychowawczej zależą od stosunku uczniów do nauczyciela, od jego autorytetu. Naturalną potrzebą każdego dziecka jest potrzeba posiadania mistrza. Autorytet nie może być narzucony. To uczeń decyduje kto dla niego jest autorytetem ze względu na prezentowane cechy moralne, wiedzę, kompetencje. Łatwo jest stracić szacunek i zaufanie ucznia. Nauczyciel powinien być stanowczy i konsekwentny, ale również życzliwy, cierpliwy, wyrozumiały, obiektywny i sprawiedliwy bez względu na okoliczności.

Nauczanie każdego przedmiotu stwarza okazję do oddziaływań wychowawczych. Szczególna sferą działań w procesie dydaktycznym jest ocenianie. Dla uczniów bardzo ważne jest to, czy nauczyciel jest sprawiedliwy. Stanowi o jego wiarygodności i wpływa na autorytet. Ocena – wysoka czy niska – powinna być jawna i uzasadniona.

Dzieci uczą się m.in. agresji w szkole - widząc złość, agresję u nauczyciela, brak reakcji z jego strony, gdy między dziećmi dochodzi do agresji słownej lub fizycznej. Dziecko nie powinno być bite, popychane, przezywane. Nauczyciel nie powinien straszyć, krzyczeć, poniżać. Dziecko może nie rozumieć, wolniej się uczyć niż inne dzieci, brzydziej pisać, nie móc skupić się na tym o czym mówi nauczyciel. Ale czy przez to nie zasługuje na szacunek, czy jest gorszym człowiekiem?

Dziękuję za uwagę!