Cechy dobrej i udanej strony

1. NET-ETYKIETA Net-etykieta jest to tzw. sieciowy Savoir-Vivre 1.NET-ETYKIETA Net-etykieta jest to tzw. sieciowy Savoir-Vivre. Zawiera on kilka podstawowych zasad Internetowego dobrego wychowania. Odnosi się on przede wszystkim do użytkowników grup dyskusyjnych i zawartych informacji również w redagowaniu i przesyłaniu poczty E –mail . Oto niektóre z nich: Wymagane jest wypełnianie zawsze pola "Subject" (Temat) listu. Żadna linia listu nie powinna mieć więcej niż 70 znaków. Dłuższe linie mogą sprawiać problemy niektórym systemom pocztowym. W liście nie powinno być linii zawierających jedynie znak "=". Może to sprawiać problemy z akceptacją przez serwery takich listów, ponieważ niektóre systemy pocztowe automatycznie wstawiają taką linie po nagłówku listu (przed jego treścią).

2.Ergonomia ] nauka o pracy, czyli dyscyplina naukowa zajmująca się dostosowaniem pracy do możliwości psychofizycznych człowieka. Ma na celu humanizowanie pracy poprzez taką organizację układu: człowiek - maszyna - warunki otoczenia, aby wykonywana była przy możliwie niskim koszcie biologicznym i najbardziej efektywnie, co uzyskuje się m.in. poprzez eliminację źródeł chorób zawodowych. Ergonomia jest nauką interdyscyplinarną. Korzysta z dorobku takich nauk lub dziedzin naukowych jak: psychologia pracy, socjologia pracy, fizjologia pracy

2a.Nawigacja Łatwość nawigacji jest niedocenianą cechą serwisu WWW. Jakże często użytkownik traci czas tylko z tego powodu, że projektant po prostu o nim zapomniał... System nawigacji ma ułatwiać wyszukiwanie informacji, musi być przejrzysty i konsekwentny: Odnośniki muszą być rozpoznawalne na pierwszy rzut oka. Odnośniki muszą dawać jasną podpowiedź dokąd prowadzą. Styl w jakim odnośniki są wyświetlane powinien być spójny w obrębie strony, lub przynajmniej w obrębie jej obszarów funkcjonalnych takich jak: nagłówek i stopka, menu nawigacyjne, główny obszar. Wybrany styl powinien być konsekwentnie stosowany w obrębie całego serwisu. Użytkownik powinien wiedzieć w którym miejscu właśnie się znajduje a także: jaka jest lokalizacja odwiedzanej strony względem stron które odwiedził uprzednio. Użytkownik powinien wiedzieć, że stronę do której prowadzi odnośnik już kiedyś odwiedził.

2b.Prostota interfejsu. Prostota zapewnia "jednowymiarowość" - to znaczy silne skojarzenie u użytkownika, że Google służy tylko do wyszukiwania i przez to jest w tym wyspecjalizowany. Elementarny zestaw funkcji i brak rozpraszaczy czyli treści dodatkowych - przed których umieszczeniem zwykle autorzy stron nie mogą się powstrzymać. To daje prostotę obsługi.

2c.Ładowanie strony Podstawowym powodem dla którego odwiedzający rezygnują z odwiedzenia serwisu jest zbyt długi czas ładowania się strony - jest to czas od wpisania adresu w przeglądarkę do pojawienia się jej na ekranie. Serwisy internetowe muszą więc być projektowane pod kątem jak najszybszego ładowania się w przeglądarce użytkownika. Osiągamy ten cel poprzez używanie obrazków tylko w miejscach gdzie jest to konieczne, oraz poprzez optymalizację rozmiaru i struktury grafiki i kodu HTML.

3.Aktualizacja strony Najprostszym sposobem określenia aktualności strony, jest podanie w widocznym miejscu (np. na samym początku) daty jej ostatniej modyfikacji. Można to zrobić oczywiście wpisując "ręcznie" datę, ale po którejś z kolei aktualizacji możesz zapomnieć o tej czynności, nie mówiąc już o tym, że jest to bardzo uciążliwe - szczególnie w przypadku większej ilości stron. Aby pozbyć się wszystkich tych problemów, wystarczy wstawić na każdą ze stron prościutki "skrypcik" (programik), który automatycznie wypisze datę ostatniej modyfikacji strony.

4.Poprawność kodu Powszechnie stosowaną metodą w celu sprawdzenia poprawności kodu jest ,,ręczne'' sprawdzanie za pomocą wybranej dowolnie ,,przeglądarki testowej'' takiej jak np. Lynx, Netscape, lub MS IE. Jest to działanie co najmniej wątpliwe: przeglądarka powinna wyświetlać wszystkie (nawet z błędami składniowymi) strony poprawnie, choć niekoniecznie zgodnie z intencjami jej autorów. Właściwą formą sprawdzania strony jest raczej użycie parsera --- validatora SGML takiego jak na przykład SP Jamesa Clarka (dostępny tak dla DOS (32-ext.), Win32, jak i UNIXa wraz z odpowiednim DTD dla stosowanego dialektu HTMLa W wyniku kontroli np. nsgmls -m /usr/lib/pubtext/catalog -f nazwa.err -o nazwa.out nazwa.htm powstaje lista błędów (przez skierowanie potoku błędów do pliku) na podstawie, której należy ,,ręcznie'' poprawić dokument.