Urzadzenia sieciowe

Karta Sieciowa Karta sieciowa (ang. NIC - Network Interface Card) służy do przekształcania pakietów danych w sygnały, które są przesyłane w sieci komputerowej. Każda karta NIC posiada własny, unikatowy w skali światowej adres fizyczny, znany jako adres MAC, przyporządkowany w momencie jej produkcji przez producenta, zazwyczaj umieszczony na stałe w jej pamięci ROM. W niektórych współczesnych kartach adres ten można jednak zmieniać. Działanie: Sygnał z procesora jest dostarczany do karty sieciowej, gdzie sygnał jest zamieniany na standard sieci, w jakiej karta pracuje. Karta sieciowa pracuje tylko w jednym standardzie np. Ethernet. Nie może pracować w dwu standardach jednocześnie np. Ethernet i FDDI. Karty sieciowe, podobnie jak switche są elementami aktywnymi sieci Ethernet. W skrócie : Służy do niczego innego jak to otrzymywania i odbierania sygnału z sieci LAN Dalej 

Powrót

Złącze BNC BNC (ang. Bayonet Neill-Concelman) - złącze stosowane do łączenia sieci zbudowanych z kabli koncentrycznych (np. 10BASE5) oraz w aparaturze pomiarowej i systemach telewizji przemysłowej. W przypadku sieci komputerowych, nie jest już stosowane, gdyż ten typ sieci został wyparty przez strukturę 10BASE-T opartą na przewodach równoległych zwanych popularnie skrętką (ang. twisted-pair). Powrót Męska końcówka złącza BNC Żeńska końcówka złącza BNC

Męska końcówka złącza BNC Powrót

Żeńska końcówka złącza BNC Powrót

Końcówka RJ-45 RJ-45 (ang. Registered Jack - Type 45) – rodzaj ośmiostykowego złącza (gniazdo i wtyk) używanego najczęściej do zakończenia przewodów typu "skrętka" (UTP, STP, itp.). Wykorzystywane w różnego rodzaju sprzęcie telekomunikacyjnym i komputerowym. Najbardziej rozpowszechnione jako podstawowe złącze do budowy przewodowych sieci komputerowych w standardzie Ethernet. "RJ" jest skrótem od Registered Jack, który stanowi część Amerykańskiego Kodu Norm Federalnych Powrót

Gotowy przewód zakończony wtykiem RJ-45 Powrót

Wtyk T568B od strony styków. Powrót

Wzmacniak (Repeater) Dalej  Zastosowanie Regenerator (repeater) znany także jako wzmacniak, jest prostym urządzeniem pracującym w najniższej warstwie modelu ISO. Stosuje się go głównie w sieciach 10Base-2 w celu (jak sama nazwa wskazuje) wzmocnienia sygnału użytecznego (niwelując zakłócenia i szumy) i regeneracji ramek. Urządzenie pozwala na przedłużenie sieci i osiągnięcie w wypadku zastosowania jednego repeater-a teoretycznej rozpiętości 370 m. Optymalnym miejscem do jego instalacji jest więc sam środek sieci. Konstrukcja wzmacniaka nie pozwala na filtrację pakietów oraz łączenie sieci o różnej architekturze i protokołach. Z tego to powodu regenerator nie tworzy 2 logicznych segmentów a jedynie zezwala na przedłużenie już istniejącej magistrali. W konsekwencji należy go traktować jako zwykłą kartę sieciową a terminatory przyłączać na trójnikach końcowych hostów. Niestety obiekt naszych zainteresowań wymarł śmiercią naturalną wraz z rozpowszechnianiem się "skrętki", zanim jeszcze sieci amatorskie stały się popularne, stąd "dostanie" go w sklepach czy hurtowniach graniczy z cudem.    Zalety regeneratora Pozwala na przedłużenie sieci. Wzmacnia tylko sygnał użyteczny. Charakteryzuje się niską ceną.    Wady regeneratora Nie potrafi dzielić sieci na segmenty i filtrować pakietów. Nie potrafi trasować pakietów. Praktycznie nie do kupienia w sklepie.  Zastosowanie Reasumując, wzmacniak opłaca się stosować w sieciach co najwyżej kilkunastoosobowych, gdzie całkowita długość kabla ma przekroczyć 185m a przy okazji chcemy mieć pewność, co do poprawności działania magistrali. Można go także używać w celu zwiększania maksymalnej odległości pomiędzy innymi urządzeniami aktywnymi np. mostami. Dalej 

Powrót

Koncentrator Dalej  Rodzaje HUBów (odnośnik) Koncentrator jest najważniejszym urządzeniem w sieciach opartych o topologię gwiazdy. W elementarnym przypadku zajmuje centralne miejsce w sieci, skupiając w sobie wszystkie przewody biegnące od stacji roboczych, oraz zapewnia wymianę sygnałów pomiędzy urządzeniami w sieci. Mówiąc krótko, jego zadaniem jest łączenie stacji roboczych. Nawiązując do sieci BNC, można go przyrównać do wieloportowego wzmacniaka, bowiem w znakomitej większości przypadków regeneruje także sygnał. Najszersze zastosowanie, urządzenie znajduje w sieciach stawianych przy użyciu skrętki nie ekranowanej UTP. Oczywiście istnieją także koncentratory przystosowane do obsługi złącz światłowodowych oraz WLAN lecz ich zastosowanie jest marginalne. Mając to na uwadze poniżej zajmę się tylko urządzeniami przystosowanymi do technologii UTP. Ogólnie rozróżniamy cztery typy koncentratorów: front-end, port sharing units, multipleksery oraz huby. Pierwsze 3 z wymienionych urządzeń są jednostkami wyspecjalizowanymi, rzadko kiedy stosowanymi w ASK. Huby natomiast znalazły bardzo szerokie w sieciach LAN, a ich nazwa jest stosowana na równi z koncentratorem. Idąc dalej huby podzielić można na aktywne i pasywne. Cechą odróżniającą urządzenia aktywne od pasywnych, jest regeneracja sygnału, dzięki temu prawdopodobieństwo prawidłowej komunikacji jest większe. Każdy hub posiada określoną liczbę portów przyłączeniowych. Pozwalają one na podłączenie do nich komputerów za pomocą przewodów zakończonych wtykami RJ-45 (UTP). Wykorzystując te same porty, huby można łączyć ze sobą, zwiększając przy tym potencjalną rozległość sieci oraz umożliwiając podłączenie większej liczby urządzeń. Oczywiście istnieją także bardziej finezyjne sposoby łączenia. Nie będę wypisywać wad i zalet koncentratora ponieważ faktem jest, iż urządzenia tego nie da się zastąpić (a nawet nie ma sensu), można tylko wybierać spośród poszczególnych typów urządzeń oraz producentów. A jest z czego wybierać, obecnie każdy wytwórca sprzętu sieciowego posiada w swojej ofercie przynajmniej kilkanaście zróżnicowanych modeli, dedykowanych do różnych odbiorców, różnych sieci. Stąd nie można podać przepisu, iż należy kupować taki rodzaj hubów a nie inny. Oczywistością jest że najprościej jest kupić 3-COM i tyle. Jeśli nie możecie sobie na to pozwolić, warto wybrać urządzenie, choć zbliżone do ideału, innych uznanych producentów. Dalej  Rodzaje HUBów (odnośnik)

Pierwszej generacji - są niczym innym jak prostym repeatorami Pierwszej generacji - są niczym innym jak prostym repeatorami. Zezwalają tylko i wyłącznie na łączenie stacji roboczych przy okazji regenerując sygnał (jeśli mamy szczęście pracować z urządzeniami aktywnymi). Można tu zapomnieć o wszelkich udogodnieniach, zarządzaniu przez przeglądarkę bądź protokół SNMP, czy łączeniu wielu mediów. Drugiej generacji, inteligentne - ze względu na wprowadzenie pewnych funkcji zarządzających. Ten rodzaj koncentratorów wyposażony został w bardzo szybkie magistrale często kryjące w sobie jednostki RISC. Dzięki temu zyskały możliwość obsługi kilku mediów transmisyjnych pełniąc przy tym role mostu. Bardziej zaawansowane urządzenia obsługują protokół SMNP (Simple Network Managent Protocol), a nawet prowadzą statystyki na temat ruchu w poszczególnych modułach. Niestety nie istnieje tu jeszcze możliwość organizowania logicznych segmentów czyli filtracji. Trzeciej generacji - korporacyjne - najbardziej zaawansowany sprzęt spośród wymienionych urządzeń. Charakteryzują się obsługą wielu mediów transmisyjnych, wyjątkową wydajnością. Budowa urządzenia jest modularna dzięki czemu, za pomocą dedykowanych kart rozszerzeń, można wzbogacić hub o kolejne funkcje, zamiast kupować nowy bardzo drogi zresztą sprzęt. Koncentratory trzeciej generacji potrafią tworzyć szybkie połączenia między sieciowe (szkieletowe) oraz dzielić sieci na segmenty (funkcje znane z Mostów), w sumie robi się z tego niezły router :). Ponadto zdolne są do komunikacji z sieciami rozległymi WAN, połączeń punkt-punkt, oraz oferują rozbudowane funkcje zarządzające oraz statystyczne. Powrót

Koncentrator Asmax NS-500 Powrót