KURS Z INFORMATYKI prowadzący: mgr Przemysław Głowacki

Realizacja kursu z informatyki 30 godzin 5 dni 6 godzin /dzień

Realizacja kursu z informatyki Poniedziałek 6 października: 14:15 – 18:45 Wtorek 7 października: 15:00 – 19:30 Środa 8 października: 15:00 – 19:30 Piątek 10 października: 14:15 – 18:45 Środa 15 października: 15:00 – 19:30

Tematyka kursu z informatyki dzień 1 Systemy operacyjne- poznanie definicji, różnych typów architektury systemów operacyjnych. System operacyjny MS-DOS - Stosowanie podstawowych poleceń dos: dir, dir/p, md, rd ......, formatowanie dysków. Systemy operacyjne Windows XP, Vista,- skróty klawiszowe. Zarządzanie i administrowanie własnym komputerem. Prawidłowe instalowanie i odinstalowywanie programów. Oprogramowanie Open Source na przykładzie systemu operacyjnego Ubuntu Linux – instalacja systemu na komputerze z Windows XP. System operacyjny Ubuntu Linux- poruszanie się po dyskach, katalogach, plikach. System operacyjny Ubuntu Linux- uruchamianie aplikacji, zmiana ustawień grub.

Historia komputerów i systemów operacyjnych Powstanie ENIAC-a ( pierwszy komputer) można uważać za trochę przypadkowe (poszukiwano rozwiązania problemu tablic balistycznych). ENIAC to 42 szafy o wymiarach 300x60x30 cm każda, ustawione w kształcie litery U o rozmiarze 12x6 m. Używał on 18800 lamp elektronowych, 6000 komutatorów, 1500 przekaźników, 50000 oporników. Ważył "zaledwie" 30 ton i pobierał 140 kW mocy w ciągu godziny. Do wentylacji ENIAC-a użyto dwa silniki Chryslera o łącznej mocy 24KM. Każda szafa była wyposażona w oddzielny nawilżacz. Wbudowano także termostat, który zatrzymywał urządzenie, gdy jego temperatura przekroczyła 48°C. Komunikacja z komputerem odbywała się za pomocą kart perforowanych. ENIAC działał w systemie dziesiętnym, operował liczbami dziesięciocyfrowymi, a dodanie 5000 takich liczb zajmowało sekundę.

Historia komputerów i systemów operacyjnych ENIAC

Historia komputerów i systemów operacyjnych Pierwszy system operacyjny – będący po trochu duszą każdego komputera, powstał już w 1954 roku i opracowała go firma IBM dla maszyny 704 (opartej na tranzystorach). Warto wspomnieć, że jedynym dostępnym wtedy urządzeniem wyjścia była drukarka – zresztą wynaleziona znacznie wcześniej niż same komputery, a urządzeniem wejścia – maszyna do perforowania kart lub taśm. Monitor, mimo, że wynaleziony jeszcze przed wojną, zaczęto powszechnie stosować dopiero z początkiem lat sześćdziesiątych.

Historia komputerów i systemów operacyjnych W listopadzie 1960 r. firma DEC zaprezentowała PDP-1, pierwszy dostępny w sprzedaży minikomputer z monitorem i klawiaturą. Największą jednak rewolucją okazał się być komputer IBM 5150, który w 1981 r. ustalił obowiązujący obecnie na całym świecie standard komputerów PC

System operacyjny System operacyjny (ang. skrót OS Operating System) – oprogramowanie, które zarządza sprzętem oraz aplikacjami komputera. Podstawą wszystkich systemów operacyjnych jest wykonywanie podstawowych zadań takich jak: kontrolowanie i przypisywanie pamięci, przydział czasu procesora, obsługa urządzeń, ustalanie połączeń sieciowych oraz zarządzanie plikami. Wiele systemów operacyjnych posiada środowiska graficzne ułatwiające ich obsługę.

System operacyjny System operacyjny komputera jest pośrednikiem między użytkownikiem a sprzętem komputerowym. Zadaniem systemu operacyjnego jest tworzenie bezpiecznego i niezawodnego środowiska, w którym użytkownik może wykonywać swoje programy w sposób wygodny i wydajny. Nie podaje się jednoznacznej definicji systemu operacyjnego, w zamian operuje się cechami wyróżniającymi ten rodzaj oprogramowania. Są to m.in.: duża złożoność, systemy operacyjne są sterowane przerwaniami (okoliczność zaistniała w systemie operacyjnym powodująca zmianę któregoś z procesów, np. nadejścia oczekiwanego komunikatu lub zakończenie operacji wejścia- -wyjścia), system operacyjny uruchamia się jako pierwszy program w komputerze i nie przestaje działać aż do wyłączenia komputera, lub przejścia do innego systemu operacyjnego

System operacyjny Idea systemu operacyjnego po raz pierwszy zagościła w świecie komputerów w 1954 roku - opracowała go firma IBM dla maszyny 704. Była ona kamieniem milowym w historii informatyki. System ten (i nie zmieniło się to do dnia dzisiejszego) sprowadzał korzystanie z komputera do serii zdefiniowanych wcześniej rozkazów Kolejnym etapem na drodze do uproszczenia korzystania z komputera było wykorzystanie tzw. semi-grafiki. W rozwiązaniu tym stosowano dostępne znaki i litery tak jak elementy grafiki

Budowa systemu operacyjnego Przyjęto podział na trzy główne elementy budowy systemu operacyjnego: jądro systemu, powłoka – specjalny program komunikujący użytkownika z systemem operacyjnym, system plików – sposób zapisu struktury danych na nośniku.

Jądro systemu Jądro systemu operacyjnego (ang. kernel) - podstawowa część systemu operacyjnego, która jest odpowiedzialna za wszystkie jego zadania, tj: Zarządzanie zasobami systemu komputerowego, Zarządzanie procesem, Zarządzanie pamięcią operacyjną, Zarządzanie plikami, Zarządzanie wejściem/wyjściem, Zarządzenie nośnikami danych.

Powłoka systemowa Powłoka systemowa - (ang. shell) - program komputerowy pełniący rolę pośrednika pomiędzy systemem operacyjnym lub aplikacjami a użytkownikiem, przyjmując jego polecenia i "wyprowadzając" wyniki działania programów. To pośrednictwo nie jest obowiązkowe (programy mogą chcieć być bardziej "samodzielne").

Powłoka systemowa Rodzaje powłok systemowych: Powłoki tekstowe np: cmd.exe - (OS/2, Windows 2000, Windows NT - Windows Vista), Windows Recovery Console - (Windows 2000, Windows XP). Powłoki graficzne np: GNOME, a dokładniej Nautilus lub GMC, KDE, a dokładniej Konqueror, explorer - powłoka systemu Microsoft Windows finder - powłoka systemu Mac OS

System plików System plików – metoda przechowywania plików, zarządzania plikami, informacjami o tych plikach, tak by dostęp do plików i danych w nich zgromadzonych był łatwy dla użytkownika systemu; także: wolumin. Większość systemów operacyjnych posiada własny (macierzysty) system plików, rozwijany równolegle z nim (np. FAT w DOS-ie, NTFS w Microsoft Windows NT lub ext/ext2/ext3/ext4 i ReiserFS/Reiser4 w Linuksie), ze względu na pewne specyficzne właściwości nadawane plikom (np. atrybut wykonywalności pliku), podobnie jak niektóre nośniki danych (np. ISO 9660 na CD-ROM i UDF na DVD), jednak sam system plików jest niezależny od nich. Same systemy operacyjne (w szczególności Unix i jego pochodne) potrafią obsługiwać wiele systemów plików.

Powłoki systemowe z graficznym interfejsem użytkownika GUI Graficzny interfejs użytkownika (ang. Graphical User Interface, GUI) często nazywany też środowiskiem graficznym – ogólne określenie sposobu prezentacji informacji przez komputer oraz interakcji z użytkownikiem, polegającego na rysowaniu i obsługiwaniu widgetów (np: okno, pole edycji, suwak lub przycisk). Interfejs graficzny został wymyślony przez firmę Xerox w latach 70 XX wieku.

Graficzny interfejs użytkownika GUI

Powłoki systemowe z graficznym interfejsem użytkownika GUI W Polsce pierwsze interfejsy graficzne powstały w latach 70 XX wieku do maszyn Odra 1204. Do sterowania służyło pióro świetlne oraz prototyp trackballa.

GUI Środowisko graficzne jest grupą wzajemnie współpracujących programów, zapewniającą możliwość wykonywania podstawowych operacji na komputerze (takich jak uruchamianie programów, poruszanie się po katalogach, dokonywanie ustawień itp.) w trybie graficznym, najczęściej okienkowym. Zapewnia alternatywny dla konsoli sposób pracy na komputerze. Najważniejszym elementem graficznego interfejsu jest okno programu (lub kilka takich okien, choć takie konfiguracje są niezbyt lubiane przez użytkowników). Wewnątrz takiego okna są rozmieszczone elementy interakcyjne, zwane widgetami (lub "kontrolkami", nawiązując do pulpitów sterowniczych). Użytkownik komunikuje się z aplikacją pośrednio przez te widgety najczęściej za pomocą myszy i klawiatury.

Graficzny interfejs użytkownika GUI