Media w Polsce po II wojnie światowej.

I.Prasa Po 1945 roku nowa władza zmonopolizowała rynek prasowy, traktując znaczną część pism jako instrument propagandy. Istnienie cenzury prewencyjnej skutecznie blokowało wolność słowa. System prasy informacyjnej zdominowały duże wydawnictwa. Za najważniejszą uznawano wówczas Robotniczą Spółdzielnię Wydawniczą Prasa.

„Trybuna Ludu” Trybuna Ludu – gazeta codzienna wydawana w PRL, o jednym z największych nakładów w Polsce - ok. 1,5 mln egz. w połowie lat 70.  Powstała z połączenia dwóch gazet: "Głosu Ludu", organu PPR oraz "Robotnika", organu PPS. Zaczęto ją wydawać w 1948 jako oficjalny organ KC PZPR, a jej pierwszy numer ukazał się 16 grudnia w czasie kongresu zjednoczeniowego PPS i PPR, w wyniku którego powstała Polska Zjednoczona Partia Robotnicza. Nakład Trybuny Ludu w 1949 wynosił ok. 250.000 egzemplarzy. W latach 70 było to już 1.5 mln

„Życie Warszawy” Życie Warszawy – dziennik ukazujący się w Warszawie od 15 października 1944. Gazeta powstała, według jednych źródeł - z inicjatywy Polskiej Partii Robotniczej, zaś według innych - z inicjatywy Mariana Spychalskiego, pierwszego prezydenta Warszawy. Nakład pierwszego numeru wyniósł 1.500 egz. "Życie Warszawy" było, obok "Trybuny Ludu", jednym z najbardziej opiniotwórczych dzienników w PRL.

„Express Wieczorny” Express Wieczorny - dziennik popołudniowy o charakterze sensacyjnym założony przez Rafała Pragę. Do momentu powstania PZPR w 1948 gazeta należała do PPS. Ukazywał się w Warszawie od 1946 roku do 1999. Nakład w latach 50’ sięgał 330 tysięcy egzemplarzy.

„Dziennik Polski” Dziennik Polski – pismo codzienne wydawane od 4 lutego 1945 przez Spółdzielnię Wydawniczą "Czytelnik„. Planowane jako pismo o zasięgu ogólnopolskim ograniczono do regionu krakowskiego oraz rzeszowskiego.

„Trybuna Robotnicza” Trybuna Robotnicza – gazeta codzienna (organ Komitetu Wojewódzkiego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w Katowicach), wydawana za czasów PRL-u. Miała wtedy największy nakład w całej Polsce, większy niż popularna wśród społeczeństwa Trybuna Ludu. Gazeta wychodziła na Górnym Śląsku i była dostępna również w zachodniej części Małopolski; Gazeta zmieniła nazwę w 1990 r. na "Trybuna Śląska", została zamknięta w2004

„Zielony Sztandar” Zielony Sztandar – polski tygodnik związany ruchem ludowym, wydawany od 1931 roku. W kraju wznowiono wydawanie pisma 17 września 1944 roku w Lublinie Od 1949 roku był periodykiem Naczelnego Komitetu WykonawczegoZjednoczonego Stronnictwa Ludowego

„Przekrój” Przekrój – tygodnik społeczno-kulturalny. Założony przez Mariana Eile i Janinę Ipohorską, ukazuje się od roku 1945. Do 2002 r. był wydawany w Krakowie, obecnie (to znaczy do 30 czerwca 2011 roku) redakcja znajduje się w Warszawie Wprowadzał formułę magazynu ilustrowanego o walorach poznawczych i kulturalnych.

„Przyjaciółka” Jest to najdłużej wydawany polski tygodnik. Początki "Przyjaciółki" sięgają okresu bezpośrednio po II wojnie światowej (chociaż nazwę wziął od wydawanej przed wojną "Mojej Przyjaciółki"). W 1948 magazyn zaczęła wydawać Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik". Później tytuł został przejęty przezRSW Prasa-Książka-Ruch. W okresie PRL-u nakład tygodnika przekraczał 3 miliony egzemplarzy.

„Po prostu” Po prostu – polskie pismo społeczno-polityczne, wydawane w latach 1947–1957 Od 1955 "Po prostu" ukazywało się jako "Tygodnik studentów i młodej inteligencji", angażując się w ruch na rzecz reform ustrojowych

Prócz nich możemy wymienić tytuły takie jak: „Chłopska Droga” „Dziennik Ludowy” „Gazeta Krakowska” „Gromada”  „Kuźnia” „Kurier Polski” „Nowiny Literackie” „Nowa Kultura” „Odra” „Odrodzenie” „Poradnika Rolnika”, „Przegląd kulturalny” „Przyjaciela Żołnierza” „Świat” „Warszawa”

„Czytelnik” Spółdzielnia Wydawnicza "Czytelnik" - wydawnictwo o profilu humanistyczno-literackim powstałe z inicjatywy Jerzego Borejszy w 1944 w Lublinie. W 1945 siedziba wydawnictwa została przeniesiona do Warszawy. Wydawnictwo organizowało biblioteki i księgarnie, wydawało nowe tytuły prasowe - "Czytelnik" wydawał takie dzienniki jak: "Życie Warszawy", "Dziennik Polski", "Rzeczpospolita". Wydawał również periodyki takie jak: "Przekrój", "Przyjaciółka", "Odrodzenie", "Kuźnica", "Twórczość", "Problemy”

„Prasa” Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza "Prasa" - przedsiębiorstwo utworzone uchwałą Sekretariatu KC PPR 25 kwietnia 1947 roku działało na rynku wydawniczym do roku 1973. Wydawnictwo działało jako spółdzielnia z członkostwem osób prawnych i z udziałem większościowym PZPR. RSW "Prasa" w czasie swej działalności wydawała przeszło 50% wszystkich periodyków wychodzących w Polsce, w tym przeszło 90% wszystkich dzienników.

„Polskie Radio” Od 1944 roku przystąpiono do odbudowy PolskiegoRadia, jednocześnie przeprowadzając upaństwowienie, a w 1948 roku podporządkowując je prezesowi Rady Ministrów jako centralny organ administracji państwowej. Odbudowano też sieć rozgłośni regionalnych. Od 1949 roku Polskie Radio nadawało dwa ogólnopolskie programy, stając się jednym z najważniejszych narzędzi propagandy państwowej, szczególnie silnej przed referendum i wyborami. Do chwili powstania telewizji było najpopularniejszą rozrywką masową, źródłem wiedzy i informacji, a liczba słuchaczy przekraczała milion abonentów

Powojenne dzieje Polskiego Radia rozpoczęła działalność prowizorycznej rozgłośni tzw. "Pszczółki", nadającej najpierw z bocznicy kolejowej w Lublinie, potem przewiezionej do Parku Praskiego w Warszawie. Od 3 października 1949 na antenie nadawane były dwa programy ogólnopolskie 1 marca 1958 pojawił się Program III, odbierany początkowo tylko w Warszawie; od 1962 r. stał się programem ogólnopolskim. "Trójka" zaproponowała nieco inny model radia niż dwa dotychczasowe kanały, a jej adresatami stali się przede wszystkim studenci i młoda inteligencja.

„Telewizja Polska” Do prac nad polską telewizją powrócono po wojnnie w roku 1947 Dopiero Warszawski Ośrodek Telewizyjny otwarty 30 kwietnia 1956 umożliwił dostęp do programów TV większej grupie odbiorców. Zasięg stacji wynosił ok. 55 kilometrów. WOT emitował program 5 razy w tygodniu. 1 maja 1956 pracę rozpoczyna Telewizyjny Ośrodek Transmisyjny ze stacją nadawczą umieszczoną na Pałacu Kultury i Nauki.

2 października 1970 uroczyście uruchomiono drugi ogólnopolski program telewizyjny. TVP2 od początku swego istnienia skupiała się głównie na programach kulturalnych i rozrywkowych