Major Henryk Sucharski (1898-1946) Nasz Patron DALEJ

KONIEC ŻYCIORYS OBRONA WESTERPLATTE WSTECZ

Henryk Sucharski urodził się 12 XI 1898r. w Gręboszowie, koło Tarnowa Henryk Sucharski urodził się 12 XI 1898r. w Gręboszowie, koło Tarnowa. Był synem wiejskiego szewca Stanisława Sucharskiego i Agnieszki Sucharskiej (z domu Bojko). WSTECZ DALEJ

Do dwuklasowej szkółki ludowej poszedł mając 6 lat. Po niej trafił już do czteroklasowej szkoły w Otfinowie nad Dunajcem. Następnie kontynuował edukację w II Cesarsko - Królewskim Gimnazjum w Tarnowie. WSTECZ DALEJ

13 II 1917 roku po uzyskaniu dyplomu zgłosił się jako ochotnik do służby w armii Austro – Węgier. W listopadzie 1917r. zdał tzw. „maturę wojenną”. Kolejnie dostał się do Rezerwowej Szkoły Oficerskiej w Opatowie. Ukończył ją w w lutym 1918 r. Otrzymał wtedy stopień kadeta – aspiranta. Został wysłany do Włoch, gdzie wstąpił do 32 Pułku Strzelców. WSTECZ DALEJ

7 III 1919r. wstąpił do Wojska Polskiego. 19 III 1939r. otrzymał stopień majora. WSTECZ POWRÓT

Jego miejsce miał zająć Major Henryk Sucharski. 4 listopada 1938 roku major Stefan Fabiszewski, dotychczasowy dowódca Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte został mianowany dowódcą Oddziału Zamkowego w Gabinecie Wojskowym Prezydenta Rzeczypospolitej. Jego miejsce miał zająć Major Henryk Sucharski. WSTECZ DALEJ

1 Września 1939 roku, o godzinie 4: 48 strażnica została ostrzelana przez działa pancernika Schleswig - Holstein. Tą pierwszą salwę przyjęło się uważać za symboliczny początek II wojny światowej, oraz trwającej 7 dni i 6 nocy obrony placówki. Tak też zaczęła się rodzić legenda jej dowódcy, legenda jak się wydaje niezasłużona. Większość współczesnych ustaleń wskazuje, że major Sucharski załamał się nerwowo w czasie nalotu bombowców nurkujących Ju-87 „Stuka” i chciał już wówczas poddać placówkę. WSTECZ DALEJ

Obrona trwała do 7 września, kiedy zniszczenie kolejnych punktów oporu, brak możliwości zapewnienia rannym właściwej opieki, oraz zdaniem Sucharskiego o bezsensowności dalszego oporu przekonało oficerów do poddania Westerplatte. WSTECZ DALEJ

Sucharskiego i oficerów przyjął z honorami dowodzący siłami niemieckimi generał Friedrich Eberhardt. Ponieważ akt kapitulacji miał być uwieczniony na taśmie filmowej, nakazano Henrykowi Sucharskiemu ubrać się w mundur galowy, a w dowód uznania bohaterskiej postawy gen. Eberhard przyznał mu prawo noszenia w niewoli szabli. Ironią losu jawi mi się fakt, że szabla ta należała do kpt. Dąbrowskiego. WSTECZ DALEJ

Henryk Sucharski trafił 10 września 1939 do obozu jenieckiego w Stablach, gdzie z czasem znalazła się większość załogi Westerplatte. Początkowo major był traktowany z szacunkiem należnym bohaterowi, zarówno przez innych jeńców, jak i Niemców. WSTECZ DALEJ

W sierpniu 1946 roku trafił do szpitala wojskowego w Neapolu z powodu przewlekłej choroby wrzodowej. Tam spotkał Melchiora Wańkowicza, znanego pisarza i publicystę, który na podstawie opowieści Sucharskiego napisał słynne „Westerplatte”, książkę, która wykreowała go w opinii publicznej na głównego bohatera obrony Składnicy Tranzytowej. Kilka dni po wywiadzie, 30 sierpnia 1946 roku Henryk Sucharski zmarł w wyniku zapalenia otrzewnej po perforacji jelita grubego. WSTECZ POWRÓT

Dziękuję za uwagę! Prezentację wykonał Karol Budek kl. VIA Rok szkolny 2008/09 Obrazy oraz teksty wykorzystane w prezentacji pochodzą z zasobów Internetu oraz pozycji książkowej „Encyklopedia sławnych Polaków”