PASCAL (2) dr Anna Kwiatkowska

Instrukcja wyboru postać skrócona instrukcji wyboru CASE wyrażenie OF stalawyboru1:instr1; stalawyboru2:instr2; ... stalawyboru n:instr n; END;

Instrukcja wyboru gdzie wyrażenie oraz stalawyboru i, i=1..n, są wartościami typu całkowitego, znakowego, wyliczeniowego lub logicznego działanie:-obliczenie wartości wyrażenie - odszukanie jej wśród stalawyboru i -jeśli zostanie odnaleziona, to wykonywana jest instrukcja przy niej, a następnie instrukcja po END kończącym CASE -jeśli nie,to wszystkie instrukcje wewnątrz CASE są pomijane i wykonywana dalsza część programu

Instrukcja wyboru pełna postać instrukcji: CASE wyrażenie OF stalawyboru1:instr1; stalawyboru2:instr2; ... stalawyboru n:instr n ELSE instr n+1 END;

Instrukcja wyboru działanie: -obliczenie wartości wyrażenie - odszukanie jej wśród stalawyboru i -jeśli zostanie odnaleziona, to wykonywana jest instrukcja przy niej, a następnie instrukcja po END kończącym CASE -jeśli nie,to wykonywana jest instrukcja po ELSE i dalsza część programu

Instrukcje iteracyjne służą do wielokrotnego wykonywania pewnych sekwencji instrukcji nazywane są też pętlami wyróżniamy trzy rodzaje: a)instrukcja ‘dopóki’ b)instrukcja ‘powtarzaj’ c)instrukcja ‘dla’

Instrukcja ‘dopóki’ służy do powtarzania opisanych czynności tak długo, jak długo spełniony jest określony warunek postać ogólna: WHILE warunek DO instrukcja; działanie:1)obliczana jest wartość logiczna warunek 2)jeżeli ta wartość jest równa TRUE, to wykonywana jest instrukcja i powrót do punktu 1) 3)jeżeli wartość jest równa FALSE sterowanie przechodzi do następnej instrukcji

Instrukcja ‘powtarzaj’ postać ogólna: REPEAT instr1; instr2; ...instr n UNTIL warunek; służy do powtarzania instrukcji instr1,...instr n gdy warunek ma wartość FALSE jeżeli warunek ma wartość TRUE pętla kończy działanie i sterowanie przechodzi do następnej instrukcji w programie

Instrukcje iteracyjne warunkowe W instrukcjach iteracyjnych 'dopóki' oraz 'powtarzaj' elementy warunku muszą być zmieniane w treści pętli. Brak tej zmiany wygeneruje pętlę nieskończoną.

Instrukcja ‘dla’ można ją stosować, gdy znana jest ilość iteracji do wykonania postać ogólna: FOR zm_ster:=wart_pocz TO war_konc DO instr; zm_ster, wart_pocz, wart_konc muszą być typu przeliczeniowego,

Instrukcja ‘dla’ działanie: sprawdzana jest zgodność typów zm_ster, wart_pocz, wart_konc sprawdzany jest warunek wart_pocz<wart_konc wykonywana jest instrukcja podstawienia zm_ster:=wart_pocz dla tej wartości zm_pocz wykonywana jest instr; pod zm_ster podstawiany jest następnik wart_pocz i sprawdzane jest, czy ta wartość nie przekracza wart_konc jeśli nie, to sterowanie przechodzi do p.4, jeśli przekracza, to pętla kończy działanie

Typ tablicowy TABLICA –uporządkowany zbiór ustalonej liczby elementów tego samego typu Za pomocą tablic reprezentujemy regularne układy danych np. wektory czy macierze. Dostęp do poszczególnych elementów tablicy uzyskuje się za pomocą INDEKSOWANIA.

Typ tablicowy Deklaracja: typu: TYPE nazwa_typu = ARRAY [ zakres_indeksów] OF typ_elementów; np. TYPE tab=ARRAY [1..20] OF REAL; VAR a:tab; zmiennej: VAR nazwa_zm: ARRAY [zakres_indeksów] OF typ elementów; VAR a=ARRAY [1..20] OF REAL;

Pętle złożone Mówimy, że pętla jest pętlą złożoną, jeśli w jej treści występują inne iteracje najczęściej spotykana jest pętla złożona ‘dla’ przykład pętli złożonej: FOR zm1:=wp1 TO wk1 DO FOR zm2:=wp1 TO wk2 DO instr;

Pętle złożone Najszybciej obraca się pętla wewnętrzna, im bardziej na zewnątrz pętle obracają się coraz wolniej w przykładzie: FOR zm1:=wp1 TO wk1 DO FOR zm2:=wp1 TO wk2 DO instr; gdy pętla ze zm2 wykona wszystkie obroty dopiero pętla zm1 wykona jeden obrót