T: Model atomu Bohra Podstawowy przykład modelu atomu – atom wodoru.
Bohr przyjął że elektrony poruszają się po klasycznych torach, podobnie do planet – po orbitach. Poszukiwał zasady, która dopuszczałaby tylko pewne wartości energii elektronu, czyli tylko określone promienie orbit.
Wniosek: Moment pędu elektronu na orbicie: I postulat Bohra II postulat Bohra – stany elektronu znajdującego się na orbitach zgodnych z I p.B. są stacjonarne. III postulat Bohra – podczas przejścia elektronu z 1stanu stacjonarnego do 2 jest wypromieniowany albo pochłonięty kwant energii.
Energia elektronu krążącego wokół dodatnio naładowanego jądra: Gdzie U – energia potencjalna elektronu w polu elektrostatycznym jądra En – energia określonego stanu elektronu w atomie. Mamy także zależność pomiędzy siłą dośrodkową i siłą coulombowską: Otrzymujemy dalej: Więc:
Przekształcamy równania: Dzieląc równania przez siebie otrzymujemy: Czyli dla n=1 mamy R1=0,53 Ostatecznie mamy:
I p.B. dopuszcza tylko takie orbity, na długości których mieści się całkowita wielokrotność długości fali de Broglie’a: = h/p Fala ta jest trwała, co daje trwałe prawdopodobieństwo przebywania tam elektronu. W przypadku innych orbit, gdzie nie mieści się całkowita wielokrotność długości fali de B. elektron nie może trwale na nich przebywać. Jest tam fala, która interferuje sama ze sobą i może się wygaszać.