T: Korpuskularno-falowa natura światła Na podstawie wielu doświadczeń i ich wyników foton charakteryzuje się następującymi własnościami: Masa m=0 Energia E=h=hc/ Pęd p=E/c=h/ Czyli mamy łączone tu cechy fali i cząstki.
Np. światło ulega dyfrakcji na pojedynczej szczelnie:
W każdym punkcie ekranu natężenie I jest proporcjonalne do kwadratu amplitudy fali dochodzącej do tego punktu: Tam gdzie pada fala o większym natężeniu musi być większa gęstość fotonów padających na daną jednostkę powierzchni ekranu (w danej jednostce czasu): to Jeśli osłabimy strumień światła, to oświetlenie ekranu się zmniejszy, ale nadal obraz dyfrakcyjny pozostanie bez zmiany.
Można tu mówić o prawdopodobieństwie trafienia fotonu w określone miejsca ekranu – rozkład prawdopodobieństwa. Rozkład prawdopodobieństwa trafienia fotonu w określone miejsca ekranu jest taki sam, uwarunkowany przez dyfrakcję fali. W miejscach większego zaczernienia kliszy (fotograficznej) jest większa gęstość bombardowania fotonami. Tam też jest większe prawdopodobieństwo P trafienia fotonów w to miejsce. Czyli: P~n, a n~A2 tzn. że P~A2 Prawdopodobieństwo znalezienia fotonu w danym miejscu jest zależne od kwadratu amplitudy fali świetlnej.