Języki programowania C++ Wprowadzanie i Wypisywanie danych Mgr Inż. Michał Żyjewski mzyjewski@wsiz.wroc.pl

Wypisanie danych w postaci sformatowanej Wypisanie danych w postaci sformatowanej możliwe jest za pomocą procedur typu printf i pochodnych np. printf, fprintf oraz sprintf. printf(format, dane ... ); wypisanie danych na stdout w postaci określonej przez łańcuch tekstowy format; danych może być podanych dowolna ilość jako wartości lub zmienne typów fundamentalnych

Przykłady formatowania tekstu printf(„Witaj okrutny świecie"); Pisze tekst na ekranie, gdy chcemy napisać kilka wierszy, wtedy wewnątrz łańcucha należy wprowadzić specjalne sekwencje sterujące (stałe znakowe). printf(„Witaj okrutny świecie\n"); Pisze tekst na ekranie i dodatkowo dodaje znak nowej linii na końcu; dzięki temu następny tekst będzie wyprowadzany od nowego wiersza.

Stałe znakowe Znak Zapis Znaczenie \b '\b' (backspace) cofacz, podczas wypisywania tekstu cofa się o jeden znak i ustawia na ostatnim napisanym już znaku \f '\f' (form feed) nowa strona, powoduje wysunięcie strony z drukarki i załadowanie następnej \n '\n' (new line) wstawia nową linię do tekstu: aktualnie pisany tekst urywa się w linii i jego dalsze wyprowadzanie odbywa się w linii następnej \r '\r' (carriage return) powrót karetki - powoduje wyprowadzanie tekstu od lewego brzegu strony, niezależnie od aktualnej pozycji \t '\t' (tabulator) poziomy tabulator, wstawia pewien odstęp w poziomie, najczęściej równy ośmiu spacjom \a '\a' (alarm) generuje sygnał dźwiękowy, nie powoduje wypisywania znaków, ale zależy to od ustawień terminala \v '\v' (vertical tabulator) tabulator pionowy, wstawia odstęp w pionie za pomocą dodatkowych pustych linii \ '\\' wstawia znak \ ' '\'' wstawia znak '   '\0' znak pusty, zerowy, kod 0, także zakończenie łańcucha znaków ? '\?' wstawia znak zapytania

Przykłady formatowania liczb printf("%i", alfa); Pisze na ekran wartości zmiennej alfa. Jeżeli alfa wynosi 5, na ekranie pojawi się cyfra 5. Gdybyśmy chcieli napisać nieco więcej, można połączyć sekwencję %i z resztą napisu . printf("alfa = %i", alfa) W ten sposób można wypisywać doskonałą większość danych, zwłaszcza typów bazowych języka C

Sekwencje wypisujące dane Wypisuje liczbę całkowitą ze znakiem, np. 0, 23423, -123 %c Wypisuje pojedynczy znak w postaci znakowej, np. A, B, @, & %s Wypisuje cały łańcuch tekstowy. Zmienna podana dalej powinna być wskaźnikiem na ciąg znaków, zakończony znakiem '\0'. %f Wypisuje liczbę rzeczywistą, z przecinkiem (6 miejsc dziesiętnych, zależnie od kompilatora, czasami cztery miejsca), np. 0.000000, -12.000000, 543.000000 %e Wypisuje liczbę rzeczywistą w postaci wykładniczej, np. -1.923000e+03, 3.002101e-03, 0.000000e+00 %p Wypisuje adres pamięci podanej zmiennej lub stałej w postaci oczywiście szesnastkowej, np. 0xbd1cc101, 0xaa434f4a %x Wypisuje liczbę w postaci szesnastkowej, np. bd1cc101, aa434f4a %o Wypisuje liczbę w postaci ósemkowej, np. 12, 24164 %g Wypisuje adres pamięci podanej zmiennej lub stałej w postaci oczywiście szesnastkowej, np. bd1cc101, aa434f4a

Sekwencje formatujące dane %Nx Określa ile pól ma zajmować wypisywany obiekt, np. %3i oznacza, że liczba całkowita zajmie 3 pola, i w razie gdy będzie dłuższa niż 3 cyfry, wymaganie to zostanie zignorowane. Jeżeli liczba będzie miała mniej cyfr niż szerokość pola, zostanie wyrównana do prawej strony: |_ _ 5|. Szerokość pola można podawać dla wszystkich sekwencji wypisujących dane (s, i, f, e, x, o, p, c). %N.Nx Określenie szerokości pola zajmowanego przez liczbę oraz ilości miejsc po przecinku. Oczywiście stosuje się tylko do liczb zmiennoprzecinkowych (e, f) %-Nx Określenie powodujące zmianę domyślnego ustawiania liczby w polu - z wyrównania do prawej na wyrównanie do lewej. Teraz sekwencja %-3i wyglądać będzie tak: |5 _ _| %0Nx Zero z przodu wymusza umieszczanie przed liczbą dodatkowych zer, np. %010f powoduje wypisywanie 002.432000 % Nx Spacja z przodu pozwala na wygodne reprezentowanie liczb dodatnich - każda dodatnia liczba będzie miała z przodu zamiast znaku + wstawioną spację. Powoduje to, że w kolumnie liczb, w której są liczby ujemne, wszystkie liczby stoją równo, bez nieeleganckich przesunięć

int liczba; scanf(„%i”, &liczba); Wprowadzanie danych Wczytywanie danych realizuje się podobnymi metodami, jak wypisywanie danych. Podobieństwo dotyczy nazw, przekazywanych parametrów oraz działania. #include <stdio.h> char znak; znak=getc(); funkcja wczytuje pojedynczy znak int liczba; scanf(„%i”, &liczba); funkcja zmienia wartość zmiennej na podstawie określonego przez format szablonu.

Podstawowe typy danych int - liczba całkowita, dozwolone dla niej modyfikatory to long (długa), short (krótka), signed (ze znakiem) i unsigned (bez znaku). Zależnie od architektury komputera i naszej wersji C, typ ten może zająć 2, 4 lub więcej bajtów pamięci. float - liczba rzeczywista, zmiennoprzecinkowa, służy do reprezentacji liczb niecałkowitych, możliwe jest zastosowanie modyfikatora long, zajmuje 4 bajty pamięci. double - liczba rzeczywista podwójnej precyzji, nie wdając się w szczegóły, można za pomocą takich liczb przedstawić wartości o wiele większe (rzędu 104000) lub bliższe zeru (mniejsze - rzędu 10-4000) niż w przypadku float char - znak, prosty, elementarny typ, zajmujący 1 bajt pamięci niezależnie od maszyny. Jest stosowany do przechowywania niewielkich liczb (!) naturalnych (0-255) oraz znaków. Stanowi podstawę istnienia łańcuchów znakowych, używanych do przechowywania napisów. Przykłady: 'A', '\n', '\x1B', '057'.