Starożytne igrzyska olimpijskie Igrzyska odbywały się co cztery lata w Olimpii, mieście na Półwyspie Peloponeskim. Pomiędzy tymi wielkimi imprezami rozgrywano też inne igrzyska sportowe, ale nie na taką skalę. Igrzyskami w Olimpii zainteresowane były wszystkie polis greckie.

Krótka historia igrzysk Pierwsze starożytne igrzyska olimpijskie odbyły się w 776 roku p.n.e. W roku 393 zostały zakazane przez cesarza Teodozjusza I Wielkiego, gdyż uznał je za przejaw kultu bogów pogańskich. Przywrócono je dopiero w 1896 roku n.e. Odtąd nie odbyły się tylko trzy razy: w 1916 roku z powodu I wojny światowej, w 1940 i w 1944 z powodu II wojny światowej.

Pierwszy dzień igrzysk Zawodnicy udawali się do świątyni przed posąg Zeusa, by złożyć mu ofiarę i przysiąc walczyć zgodnie z obowiązującym regulaminem zawodów. Łamiących te obietnicę czekał niemiły los. Odbywała się również prezentacja olimpijczyków. Zapalano znicz olimpijski – symbol igrzysk. Tego dnia odbywały się zawody chłopców w wieku 17 – 20 lat. Startowali oni w biegach, zapasach i boksie.

Drugi, trzeci i czwarty dzień igrzysk Rano odbywały się zawody w powożeniu zaprzęgami konnymi, po południu rywalizowali pięcioboiści. Trzeciego dnia odbywały się biegi, czwartego zapasy, boks oraz pankration.

Boks Walczono bez przerw, dopóki jeden z zawodników nie pokonał drugiego. Walki odbywały się na wolnym powietrzu. Dłonie i przedramiona bokserów owijano rzemieniami. Ciosy wolno było zadawać tylko w ramiona i głowę.

Zapasy W zapasach dozwolone było podcinanie nóg rywalowi i chwytanie poniżej pasa. Zawodnik trzykrotnie powalony na ziemię przegrywał. Losowano pary zawodników. Zwycięzca awansował do następnej rundy. Połączenie zapasów i boksu to kolejna dyscyplina olimpijska - pankration. Zawodnicy mogli walczyć ze sobą na wszystkie możliwe sposoby. Nie wolno było jedynie gryźć i oślepiać rywali.

Biegi Zawodnicy biegali nago i boso. Na znak sędziego „ruszajcie” zawodnicy biegli do mety. Bieżnia była prosta więc zawodnicy musieli się zatrzymywać, odwracać i biec dalej. Głównie urządzano biegi na 200 metrów.

Zawody jeździeckie Z niecierpliwością czekano na igrzyskach na wyścigi rydwanów: wozów zaprzężonych w dwa lub cztery konie. Zawody te były wspaniałe do podziwiania lecz bardzo niebezpieczne do uprawiania, gdyż konie często nie zatrzymywały się na mecie i rozpędzone biegły dalej lub zderzały się ze sobą. Woźnica, właściciel zaprzęgu i koń zyskiwali dużą sławę, gdy odnieśli zwycięstwo.

Pięciobój skok w dal bieg na 200 metrów rzut dyskiem rzut oszczepem zapasy

Piąty dzień igrzysk Był to dzień poświęcony nagradzaniu zwycięzcy. Otrzymywał on wieniec laurowy. Zwycięzca oraz miasto, z którego pochodził zyskiwały sławę. Na jego cześć poeci pisali poematy chwalebne. Miał tez przywileje, np. zwolnienie od płacenia podatków.

Znaczenie igrzysk Utrwalały wśród Greków przekonanie, że mimo toczących się sporów, nadal pozostają ludem o wspólnych korzeniach, języku, tradycji i kulturze. Wierzono, że szczęście człowieka zależy od dobrej kondycji fizycznej. Igrzyska dostarczały rozrywki.

W prezentacji wykorzystano materiały pochodzące z: www.wikipedia.pl (repozytorium wolnych zasobów projektów Fundacji Wikimedia). Microsoft Clip Gallery. Autor prezentacji: Jolanta Woźniak – Partyka